Reykjavík - 12.06.1909, Blaðsíða 3

RE Y K J A V I K
123
Tombóla kvcimaskólans.
Vér viljum vekja sérstaka eftirtekt
bæjarbúa og annara landsmanna á aug-
lýsingu hér í blaðinu um tombólu fyrir
kvennaskólann. Þetta er í annað skifti
er hann heldur tombólu. Þegar hann
var stofnaður í fyrstu fékk forstöðu-
kona hans og frumstofnandi frú Thora
Melsted því til vegar komið ásamt öðr-
um, að tombóla var haldin honum til
ágóða. Og nú þegar kvennaskólinn er
að færa út kvíarnar og flytja í hið
nýja hús, er nauðsynin og þörfin engu
minni. Styrkurinn sem kvennaskólinn
fékk hjá þinginu er mjög skorinn við
nögl, og engan veginn nægur, þax sem
nú þarf að afla ýmsra nýtízku-áhalda,
sem óhjákvæmilegt er að fá, svo skól-
inn geti svarað til krafa tímans.
Skólinn heflr eflst mjög þessi síðustu
ár, og hefir forstöðukona hans, ungfr.
Ingibjörg Bjarnason, skýrt oss frá, að
hún hafl þessi ár síðan hún tók við
skólanum orðið að neita fjölda um-
sækjenda um upptöku á hverju hausti
vegna rúmleysis í hinu gamla skóla-
húsi. Yonandi er landsmönnum orð-
inn kvennaskólinn svo kær og kunnur,
fyrir ötula starfsemi hans, að þeir verði
fúsir á að styrkja þessa tombólu hans,
og hjálpa með því til þess að hann
geti komið að fullum notum, og verði
sniðinn eftir kröfum tímans.
Iönaöapfpamföp.
Vér viljum vekja athygli lesenda
vorra á auglýsingu í síðasta blaði frá
hr. Baldvin Einarssyni aktýgjasmið.
Hann hefir komið á miklum framför-
um í iðnaðargrein sinni, og smíðar hér
manna bezt aktygi. Nam hann ak-
tygjasmíði í Noregi og dvaldi þar all-
lengi. — Hér eftir þurfa menn hvorki
að sækja listivagna né erfiðisvagna til
útlanda, hann smíðar þá með hvaða
lagi sem óskað er, og leysir það einkar-
vel af hendi. Landssjóður hefir keypt
allmikið af aktygjum af honum til
vegagerða og hafa þau reynst mjög
vel; og úr ílestum sýslum þessa lands
hafa honum borizt pantanir; enda
ætti það svo að vera, að íslendingar
styrktu íslenzkan iðnað. Það verður
happadrýgst fyrir landið. — Vér höf-
um séð ýms aktygi eftir hr. B. E., og
lýst einkarvel á þau, enda segist hann
leggja áherzlu á að smíða þau eftir
þörfum og kröfum landsmanna.
Nær og fjær.
Ágætur afli sagður norðan úr
Ólafsfirði.
Botnvörpungur var nýlega tekinn
af »Islands Falk« og sektaður á
Seyðisfirði. Hann var þýzkur og
hét »Franzius Bremenhauen«. Var
hann sektaður um 1200 mörk. Afli
og veiðarfæri gert upptækt. Botn-
vörpungurinn keypti aflann aftur
fyrir 800 mörk.
Raíiir utan af landi.
V.
Akureyri i‘/e—'09.
„ Valurinn‘‘ danski kom í morgun
með þingmanninn héðan. Það er ann-
ars undarlegt örlagaspé að Sig. Hjörl.
skuli hafa orðið feginn (og sleikt út um)
yfir því að mega liggja þar í skut, eins
og hann hefir þó elt „ísafold", í því
eins og öðru, að atyrða „Valinn“ þegar
hann hefir flutt landsmenn. Sigurður
kom og með „adjutant" sinn með sér,
Knudsen slátrara, er var hafður til
þingskrifta í vetur í verðlaunaskyni
fyrir pólitiska þægð sína að sögn.
111 þykir kjósendum framkoma Sig-
urðar á þinginu, og þó ekki að mun
auðvirðilegii en við var búist af þeim
er þekkja vitsmuni hans. En hlutverk
sitt mun hann hafa unnið þar í þá
átt, að elta „ísafoldar“-Björn í hverju
sem var. Verður Sigurði nú hugsuð
þegjandi þörfin fyrir lítilmensku sína
og smán þá er mikill hluti kjósenda
telja hann hafa gert sér með framkomu
sinni.
Skúli Thoroddsen hefir heldur vaxið í
augum mann hér nyrðra fyrir afskifti
sín af Thore-tilboðinu. Á hinn bóginn
þykir mörgum það samvizkusök fyrir
hann að hafa skilið við gamla Björn
í valdasessinum að þinginu loknu, og
má margt af því leiða. — Annars eru
margir hér uppi um dalina sem tæp-
lega trúa því enn þá, að „ísafoldar“-
Björn sé orðinn rábherra. Margir and-
stæðingar fyrv. ráðherra eru og mjög
þungir í huga og áhyggjufullir yfir
framtíð þessa lands og þjóðar eins og
málunum virðist nú komið í óvænt efni.
Sárt þykir mörgum gömlum Land-
varnarmönnum hér um slóðir, og þeim
er voru þeim hugstæðir, að vita nú
um hin pólitisku afdrif þeirra Ara,
Benedikts og Bjarna frá Vogi. Voru
þeir að minni hyggju allir meiri menn
og sjálfstæðari en nú er raun á orðin.
Er þungt til þess að vita að þeir hafa
á þenna hátt, sem nú er kunnugt,
gerst undirlægjur Björns, þar með því
að bisa við skóþvengi hans kasta þeir
skugga á málefnið er Landvarnarmenn
fylgdust að um. Er og lítt sennilegt
að þeir uni vel hag sínum undir væng
Bjarnar, þó sköp hafi þeim nú skipað
þenna sess.
„Mer og reitir hálsinn helsi,
hunda unir slíku lundin,
geyr í hlekkjúm garmur þakkir,
getur mat við frelsi og etur".
Kvað Bjarni frá Vogi hér á árunum.
— Héðan er ekki neitt tíðinda af al-
mennum fréttum.
Heilsufar manna fremur gott. Veðr-
átta hagstæð. Aflabrögð erxgin. Verzl-
unarhorfur allgóðar. Efnahagur ekki
sem beztur þó, smákaupmenn að fara
„á hausinn* og fingraför þeirra sjást
hér og þar á ábyrgðarmönnum o. s. frv.
€ggert Claessen,
yflrréttarmálaflutningsmaður.
Póstlmsstp. 17. Talsímt 16.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
X citingaliúsið
Jlorðurpóllinn"
fæst til kaups og íbúðar nú þegar.
Ágætt verð. Góður gjaldfrestur.
Semjið sem fyrst við
Siff. Hjöpnsson, Grettisgötu 38.
SeM eigandi allra útistandandi skulda,
við þrotabú Guðmundar Sigurðsson-
ar, klæðskera hér í bænum, vil ég
hérmeð biðja þá er skulda nefndu
þrotabúi, að greiða skuldir sínar til
umboðsmanns míns, herra Oísla Þor-
bjarnarsonar búfræðings.
Virðingarfylst.
Reykjavík, 8. júní 1909.
Jóhannes Nordal.
*
* íjc
SaMKVÆMT ofanskrifaðri auglýsingu,
skora ég á alla þá, er enn þá skulda
ofannefndu þrotabúi, að greiða skuldir
sínar til mín, eða semja um greiðslu
eirra við mig iiinan 20. þ. m.,
því að öðrum kosti, verða skuldirnar
tafarlaust innheimtar með lögsókn, á
kostnað skuldunauta.
Reykjavík, 8. júní 1909.
Gísli Þorbjarnapson.
Heima kl. 10—11 og 3—i.
selur velverkaðan, þurran
þorsk, smiííisk og ýsu.
Ný húseig’n,
á góðum stað í borginni, við
tvær aðalgötur, til sölu fyrir mjög
lágt verð: nxeð bakaríi, búð, þrem-
ur íbúðum og nýu útihúsi ásamt
hesta-, hey- og þvottahúsi með
fl. Semja ber við Bjarna snikk-
ara Jónsson, Laugaveg 30 A.
Reykjavik. Heima kl. 9—10 f. m.
Tombólu
hefur kvennaskólanefndin í Reykja-
vík áformað að halda síðari hluta
septembermánaðar i haust til á-
góða fyrir kvennaskólastofnunina.
Nefndin væntir þess að allar kon-
ur, yngri og eldri, einkanlega
þær er notið hafa kennslu á skól-
anum fyr eða síðar, leggi fram
einhvern skerf í munum eða pen-
ingum, eptir hvers getu og vilja.
Gjafir má senda til einhverra af
oss undirrituðum.
Rvk. 5. júní 1909.
* Anna Daníelsson, Guðrún J. Briem,
Katrin Magnússon, Ingibj. H. Bjarnason,
Eirikur Briem, Jón Jensson.
Til þess að veita hússtjórnar-
deild kvennaskólans í Reykjavik
forstöðu óskast hraust og heilsu-
góð kona, sem hefur lært til fulln-
ustu bæði bóklega og verklega
allt er að hússtjórn lýtur.
Launin eru 400 kr., fæði. og
húsnæði frá 1. okt. til 1. júní ár
hvert.
Umsóknir um þennan starfa séu
stilaðar til kvennaskólanefndar-
innar og sendist forstöðukonu
skólans fyrir lok júlímán. þ. á.
Meðmæli íylgi umsóknum.
Rvík 5. júní 1909.
Ingibjörg II. B/arnason.
Kartöflnr
bjá
Jes Zimsen.
35
hafi ætlað að dylja tilfinningar sínar fyrir öðrum með hi'ottaskap
sínum og móðgunum. En að lokum gat hann þó ekki á sér setið,
og var nógu ósviíinn til að gera Dunju niðrandi tilboð. Hann bauð
henni of fjár, og létzt jafnvel myndi yfirgefa alt, ef hún óskaði, gegn
því, að hún færi með honum annaðhvort í annan landshluta eða til
útlanda. Þú getur nú sjálfur hugsað þér hvað hún hefir tekið út!
Hún gat ekki yfirgefið heimili hans, fyrst og fremst vegna skuldar-
innar og í öðru lagi til þess að gera Mörfu Petrownu ekki hugraun,
því hana myndi hafa grunað hvernig í öflu lá, ef hún hefði farið.
Afleiðingarnar af því hefði því orðið sundurlyndi á heimilinu, sem
síðar hefði borist út og orðið um leið að hneyksli fyrir Dunju. Það
voru lika ýmsar aðrar ástæður, svo Dunja gat ekki gert sér von um
að komast frá þessu hræðilega heimili fyr en minsta kosti að sex
vikum liðnum. Þú þekkir nú Dunju, og veizt hve kjarkgóð og hyggin
hún er. Hún getur borið alt, og jafnvel þó á yzta oddi leiki, er hún
of stolt til að láta á sér sjá. Hún skrifaði mér ekki einu sinni alt
eins og það var, til þess að hlífa mér, og skrifumst við þó á um
alla hluti. En svo losnaði hún frá þessu á óvæntan hátt. Marfa
Petrowna stóð einu sinni á hleri niðri í garðinum, þegar maður
hennar grátbændi Dunju um að verða við óskum hans. Konan mis-
skildi þetta viðtal og hélt að öll sökin lægi hjá Dunju. Það varð
nú háa rifrildi þarna niðri í garðinum. Marfa Petrowna vildi ekki
hlusta á eitt einasta orð; hún lamdi Dunju jafnvel, hrópaði upp yfir
sig og lét eins og hún væri óð, og endaði með því að senda hana
samstundis heim til mín á bóndavagni. Alt sem hún átti, bæði lín
og föt og annað smávegis lét hún kasta óumbúnu upp í vagninn.
Og þannig varð Dunja hædd og svívirt að aka seytján werstur í opn-
um bóndavagni í hellirigningu heim til mín.
Hugsaðu þér nú sjálfur, hverju ég hefði átt að svara þér upp á
bréfið sem þú skrifaðir mér fyrir tveim mánuðum síðan? Eg var
alveg eyðilögð; ég þorði ekki að skrifa sannleikann —, hann hefði
að eins gert þig sorgbitinn og reiðan, og hvað hefðir þú svo getað
gert? Ef til vill að eins steypt sjálfum þér í glötun. Svo harðbann-
aði Dunja mér það líka. Ég tók það ráð að skrifa þér ekki, þvi ég
gat ekki fengið mig til að skrifa þér innihaldslaust rugl, þegar slík
sorg hvíldi á herðum mér.
í heilan rnánuð hafði bæjarslúðrið hérna ekki annað að gera,