Reykjavík - 21.01.1911, Blaðsíða 3

REYKJAVIK
15
Tækifæriskaup!
Undirritaður hefir til sölu
22 HK jDarV-motorvjel
í ágætu standi. Motorvjei þessi, sem er einkar hentug í þilskip, selst fyrir
hálfvirði. Lysthafendur eru beðnir að snúa sjer til hr. skipasmiðs Bjarna
Porkelssonar í Reykjavík, sem gefur allar nánari upplýsingar.
Ötykkishólmi í janúar 1911.
Sœm. Halldórsson. 3
búsettur á íslandi síðustu 5
árin.
að veita megi konum kosningar-
rétt og kjörgengi með lögum.
að skipa megi með lögum um
fyrirkomulag kirkjunnar gagn-
vart landsstjórninni".
3. Símamálið.
Eftir alllangar umræður í málinu
var samþykkt svolátandi tillaga:
„Fundurinn skorar alvarlega á
alþingi, að veita fe til talsíma og
ritsíma til Stykkishólms, og svo
langt vestur á Snæfellsness sem
kostur er á, en felur að öðru
leyti sýslunefnd Snæfellsness- og
Hnappadalssýslu að koma sam-
ræmi á skoðanir héraðsbúa um
hvar og hvaðan síminn skuli
lagður".
4. Peningamál og fjármál.
Að loknum umræðum komu fram
þessar tillögur:
1. Fundurinn er þeirrar skoðunar að
síðasta alþingi hafi um of veitt
fje til vísinda og kennslumála
sjer í lagi, en látið arðsöm og
nauðsynleg fyrirtæki sitja á hak-
anum.
Samþykkt með 49 samhljóða atkv.
2. Fundurinn mótmæiir því, að al-
þingi veiti ráðherra það vald í
hendur yfir einstökum fjárveit-
ingum, sem hingað til hefir átt
sjer stað.
Samþykkt með samhlj. atkv.
3. Fundurinn skorar á alþingi að
hafa hjer eftir betra eftirlit með
því, hvernig fje því — þá er um
stórar upphæðir er að ræða —
er varið, sem ætlað er til verk-
legra framkvæmda, lánveitinga og
styrktar ýmsum fjelögum t. d.
Búnaðarfjelags íslands.
Samþykkt í einu hljóði.
4. Fundurinn mótmælir þeirri fjár-
málastefnu síðasta alþingis að
spekúlera með fje landsins, sbr.
„Thore".
Samþ. í einu hljóði.
5. Áfengisbann8málið og tollmál.
Eftirfarandi tillögur voru samþykkt-
ar í málinu eftir nokkrar umræður:
1. Fundurinn skorar á alþingi að
fresta framkvæmd bannlaganna,
þar til fundin er trygg leið til að
bæta landssjóði missi áfengistolls-
ins.
Samþ. með 42 atkv. mót 8 atkv.
2. Fundurinn skorar á alþingi að
leggja eigi tolla á matvöru né
hækka kaffi og sykurtoll frá því
sem nú er.
Samþ. með öllum greiddum atkv.
3. Fundurinn skorar á alþingi að
leggja toll á aðflutta óáfenga
drykki. — Samþ. í e. hl.
2 tillögur frá Þingmanninum voru
feldar.
6. Búnaðarmál.
Eftir nokkrar umræður voru sam-
þykktar eftirfarandi tillögur:
1. Fundurinn skorar á alþingi, að
dýralæknir verði sem íyrst skip-
aður fyrir Yestfirðingafjórðung og
hafi aðsetur sitt í Stykkíshólmi.
2. Fundurinn skorar á alþingi að
hlutast til um að gefin verði út
lækningabók við sjúkdómum á
alidýrum.
7. Þegnskylduvinna.
Eftir stuttar umræður kom fram
tillaga frá Hjalta Jónssyni í Fjarðar-
horni svohljóðandi:
„Fundurinn skorar á alþingi að
semja engin lög um þegnskyldu-
vinnu, án þess að þjóðin fái að
greiða atkvæði um það, hvort
hún vill það eða ekki“,
og var hún samþykkt með öllum at-
kv. gegn 1 atkv.
8. Samgöngumál.
Þegar talað hafði verið allítarlega
um þetta mál, komu fram tillögur
þessar:
1. Fundurinn lýsir óánægju sinni
yfir því, hve lítið tillit hefr verið
tekið til hags og þarfa lands-
manna yfirleitt og þá sjer í lagi
til Stykkishólmsbúa og nærsveita-
manna við staðfestingu ferðaáætl-
ana gufuskipafjelaganna, og skorar
á alþingi að gera tilraun til að
kippa þessu í lag.
Samþykkt með öllum atkvæðum
gegn 8.
2. Fundurinn skorar á alþingi að
flýta sem mest þjóðveginum frá
Borgarnesi til Stykkishólms, og
sérstaklega, að veitt verði á næstu
fjárlögum fje til brúar á Haffjarð-
ará og norðanfjalls á Bakkaá og
Síkin.
Samþykkt í einu hljóði.
3. Fundnrinn væntir þess, að gufu-
báturinn á Breiðaflóa njóti ekki
minna styrks en hingað til hefir
átt sjer stað. Fundurinn telur
og mjög æskilegt, að Stjórnarráð-
inu verði heimilað að gera samn-
ing til 10 ára um þessar ferðir".
Samþykkt með 45 samhljóða at-
kvæðum. [Framh.].
Svarta fiönéin ?
Konnrán nm hábjartan daginn.
Einn góðviðrisdag i miðjum desember
aíðastl. kom flokkur óeinkennisbúinna manna
inn í vínsöluhús eitt í Rue de la Capella,
sem er í norðausturhluta Parísarborgar.
Þeir kváðust vera leynilögreglumenn, sendir
af Hamard, yfirmanni leynilögregluliðsins,
og sögðust hafa skipun um að gera hús-
rannsókn. Yeitingakonan, frú Faneau, korn-
ung að aldri, varð auðvitað dauðhrædd, og
bað um leyfi til þess að kalla á manninn
sinn, er svæfi uppi í bústað þeirra á næsta
lofti. „Nei“, svaraði fyrirliði „leynilögreglu-
mannanna", „það er ekki til að tala um. Það
er einmitt hann, sem er grunaður“.
Því næst voru tveir menn settir til þess
að gæta dyranna, og húsrannsóknin byrjaði.
Húuvarframkvæmd með ákaflegri nákvæmni.
Allt var rannsakað, kistur, koffort og skápar
tæmdir, og á hjerumbil einni klukkustund
höfðu „leynilögreglumennirnir“ safnað sam-
an afarmiklu af silfurgripum og öðrum verð-
mætum munum, og allir þessir munir voru
nú, ásamt viðskiftabókum veitingamannsins,
peningum, verðbrjefum, reikningum o. s. frv.,
látnir í tvo stóra poka, sem menn þessir
höfðu verið svo hugsunarsamir að hafa með
sjer.
Konan horfði á þetta skjálfandi af hræðslu,
en skelfing hennar varð þó enn þá meiri,
þegar fyrirliðinn skipaði henni, að koma
þegar með þeim á lögreglustöðvarnar. Hún
baðst undan þvi grátandi, en það kom fyrir
ekki. Tveir af mönnunum báru hana út í
vagninn, er beið úti fyrír. Og fáum sek-
úndum siðar ók allur hópurinn af stað.
Veitingamaðurinn hafði vaknað við há-
vaðann, þegar þeir -,)ru að bera konuna
út. Hann hljóp þegai ofan. Gestir, sem
verið höfðu inni, skýrðu honum með fám
orðum frá því, er við hafði borið. Hann
hljóp út, og sá þá vagninn vera að hverfa
fyrir húshorn í fjarska.
Hann fór þegar á næstu lögreglustöðvar,
og spurðist fyrir um það, fyrir hvað hann
og kona hans væru kærð, og varð eigi lítið
forviða, þegar lionum var svarað því, að
mönnum þar væri með öllu ókunnugt um,
að þau hefðu verið kærð. Og sömu svör
fjekk hann hjá yfirmanni leynilögregluliðsins.
Það var nú auðsjeð, að hjer var um glæp
að ræða, og það mjög einkennilegan og ó-
venjulegan. Og nú voru það hinir rj ettu
leynilögreglumenn, sem voru sendir af stað,
1 ö g 1 e g rannsókn, sem fór fram i öllum
nálægum hverfum, er ekki hafa sem bezt
orð á sjer.
En þegar þetta er skrifað (rjett fyrir jólid)
höfðu menn enn þá einskis orðið vísari.
Lögreglan hafði fyrst i stað hálfgerðan
grun um það, að konan hefði viljug látið
ræna sjer — hefði verið í vitorði með þess-
um svo nefndu „leynilögreg'umönnum11. En
eftir þvi sem uppvíst hefir orðið, hefir sá
grunur ekki verið á neinum rökum byggð-
ur, því að hjón þessi lifðu einmitt í mjög
ástúðlegu og hamingjusömu hjónabandi.
Þegar daginn eftir að konuránið fór fram,
fjekk veitingamaðurinn brjef með undir-
skriftinni: „Svarta höndin", og í því bjóð-
ast glæpamennirnir til að skila konunni
aftur, ef maðurinn greiði 5000 franka í blaða-
klefa einhvern, sem þeir tiltaka.
Lögreglunni var þegar afhent þetta brjef,
en hún er ekki enn þá víbs um, hvort þetta
eru að eins blekkingar, eða hvort hin ill-
ræmda „Svarta hönd“ hefir í raun og veru
haldið innreið sína í Parísarborg.
Nýútkomin:
jl/I6ðurmálsbókin I.
(Orðflokkar. — Hljóðfræði — Beygingarfræði. —
Orðmyndunarfræði).
eftir
ión Olafsson.
Bókin 12 arkir og þó seld fyi ir að
eins 1 kr. 50 au. imibundin í skóla-
band. — Nemendur, sem hafa fengið
hjá mér upphafið, get.a nú vitjað end-
ans. — Bókin bundin verður í bóka-
verzlunum í byrjun næstu viku.
láiiiir
fyrir dómkirkjusöfnuðinn í Reykja-
vík verður haldinn laugardaginn 28.
janúar 1911 kl. 8 síðd. í húsi K. F.
U. M. við Amtmannsstíg.
Dagskrá:
X. Sóknargjaldalögin frá síðasta al-
þingi.
2. Kirkjusöngurinn.
3. Önnur mál, er upp verða borin
á fundinum.
Rvík 13. janúar 1911.
Sóknarnefndin.
Aðalfundur Framfara-
félags Reykjavíkui* verð-
ur haldin á „Hótel Island", (inngang-
ur frá Aðalstræti), Sunnud. 22. Jan. þ.
á. kl. 6. e. h.
Ársreikningur framlagður. Kosinn
formaður og tveir meðstjórnendur, á-
samt tveimur endurskoðunarmönnum.
Tryggri Gunnarsson.
25
aftui' um allt húsið, og gætir að öllu, og kærir sig eklcert
um það, sem jeg segi honum. í gær rakst jeg t. d. á hann
í klæðaskápnum, þar sem hr. Majendie geymir buxurnar sínar.
»Hvað ei’uð þjer að gei'a þarna?« spurði jeg. — »Jeg er að
telja íötin húsbóndans, til þess að vita, hvort ekkert vantar«,
svaraði hann rnjög óskammfeilnislega«.
--------Þjónninn ljet dæluna ganga, og leynilögreglu-
maðurinn ætlaði varla að geta losnað við hann.
Þegar hann kom út á götuna, hugsaði hann sig lengi
um, og leit vandlega ki'ingum sig. Einmitt þegar hann var
að leggja af stað aftur, sá hann mann einn, ungan að aldri,
laumast hræðslulega út um gai’ðshliðið hjá húsi Majendies.
Maður þessi leit ekki við, en skundaði burt í gagnstæða
átt við það, sem leynilögreglumaðurinn ætlaði.
Leynilögreglumaðurinn brá þegar við og hraðaði sjer á
eftir honum.
Þegar maðurinn var að beygja fyrir húshorn eitt, lagði
Campnell greiíi höndina á öxlina á honum. Hann nam
staðar, og skein hræðslan út úr andliti hans.
»Svona, vinur minn, nú náði jeg í yður! Hvað á þétta
háttalag að þýða?«
»Jeg get ekki að því gert«, stamaði maðurinn út úr sjer,
náfölur af skelfingu. »Jeg heiti Perkins, og er þjónn hjá herra
Majendie. Það er satt, jeg get svarið, að það er satt«.
»Hvers vegna eruð þjer að slæpast úti á götu um há-
bjartan daginn? Hvers vegna eruð þjer ekki við vinnu yðar?«
»Jeg má það ekki. Jeg er ekki tekinn við starfmu enn
þá, jafnvel þótt jeg ætti að vera kominn þangað fyrir tveim
dögum«.
Leynilögreglumaðurinn lagði ýmsar fleirf spurningar
fyrir manninn, en hann ljet ekki hræra i sjer. »Jeg má