Reykjavík - 02.09.1911, Síða 1

IRe^kjavik.
XII., 37
IjHug’jirdag’ 3. September 1911
XII., 37
Verðskrá
h.|f. Sápuhússins og Sápubúðarinnar i Reykjavík.
Til Jiyotta.
Agæt grænsápa pd. 0,16
— brúnsápa — 0,18
— Kristalsápa — 0,22
— Maseillesápa — 0,25
— Salmiaksápa — 0,30
— Stangasápa — 0,20
Prima Do. — 0,30
Ekta Lessive lútarduft — 0,20
Kem. Sápuspænir — 0,35
Príma Blegsodi 8--10--11--17 au. pd.
Gallsápa á mislit föt st. 0,18
Blámi í dósum 0,08
3 pd. sóda fínn og grófur 0,15
Handsápur frá 5 aurum upp í 1 kr.
Á tennnrnar.
Sana tannjiasta
Ivosmodont
Tannduft frá
Tannburstar frá
0,30
0,50
0,15
0,12
I hárið.
Franskt brennivín glasiö 0,28
Brillantine glasiö frá 0,25
Eau de Quiníne við hárlosi i stórum
glösum 0,50—0,60—1,00. — Champoo-
ing duft (meö eggjum) 0,10—0,25.
Góöar hárgreiður á 0,25—0,35—0,50
-0,75-1,00.
Ilnivötn.
í glösum frá 0,10
Ekta pröfuflöskur 0,45
Eftir máli 10 gr. 0,10
SkóáburðiH'.
Juno Creme, svart
Standard í dósum
Filscream Boxcalf
Skócreame í túpum
og gula skó 0,15—0,25.
Brúnn áburður í dósum
0,10
0,25
0,20
á svarta, brúna
0,20
Allskonar burstar og sápa, Gólfklút-
ar, Svampar, Hárnælur, Kambar, mjög
mikiö úrval og gott verð.
h/f Sápuhúsið, Austurstræti 17. Sápubúðin, Laugaveg 40.
Talsimi 155. Talsimi 131.
Um ull og ullarmeðjerð.
Saintal við hr. Sigurgeir Einarsson.
Góð för. — Mikiil árangur.
A síðasta alþingi var veittur
styrkur handa einuni tnanni til
þess að kynna sjer verkun og með-
höndlun á íslenzkri ull undir mark-
aðinn.
Þessi styrkur var mjög lítill, og
er satt að segja furða að nokkur
vildi líta við honum; einkum er
það furða, að það skyldi verða
jafngóður maður og hr. Sigurgeir
Einarsson er.
Hann hefir nú lokið ferð sinni,
og tel jeg sjálfsagt að alla fýsi að
heyra árangurinn, þar sem hjer er
um eina af aðal-tekjugreinum hvers
bónda að ræða.
•Teg hitti þvi hr. S. E. að máli,
og bað hann að segja mjer hið
helzta —, að telja það allt er ókleift
— og varð hann vel við þeim til-
mtelum.
Jeg spurði, en hann leysti úr, og
set jeg hjer helztu spurningarnar
og svörin; en máske er það eitt-
hvað fleira,fsem menn íýsir aðjvita
um starf hans, og er þá bezt að
snúa sjer beint til hans. Hjá hon-
um fá allir góð svör og greið.
Hvernig gekk ferðin í
— Ferðin gekk mikið vel —
verst var mjer við hitann.
Jeg fór hjeðan til Hull, og að
loknu starfi þar fór jeg til Lundúna.
Messrs Berry Barclay &. Co., er hafa
á hendi smjörsölu hjeðan, gáfu mjer
meðmæli þangað til verzlunarhúss
síns þar. Að loknu starfi þár fór
jeg til Bradford, og þar gerði ullar-
húsið Tattersfield & Co. allt til þess
að greiða götu mína, einkum eftir
að ieg kynntist Tattersfield sjálfum
og syni hans, Victor Tattersfield.
Verzlunarhús þetta hefir líka skrif-
stofu í Bhiladelphia, og hefir i 15
ár keypt mikið af íslenzkri ull.
A Englandi fór jeg um fleiri borgir,
og fjekk þar ýmsar upplýsingar, en
jeg sá, að þær voru að ýmsu ófull-
nægjandi, svo að jeg gat ekki við
þær unað, og fór því með »Maure-
tania« til New York.
— Fórstu viða um Bandarikin?
--------Jeg fór þar um borg-
irnar New York, Boston, Philadel-
pliia og Bristol.
— Er mikill ullariðnaður þar ?
S. E. brosti.
— H-já. í Boston er einhver
•stærsta ullarverksmiðja þar um
slóðir. Forstöðumaður hennar sagði
mjer, að verksmiðjan hefði notað
512,000 pund af ull þrjá síðustu
dagana áður en jeg kom þangað,
og að stundum notuðu þeir 2 milj.
punda af ull á viku. Árið 1908
voru flutt út hjeðan 1,377,958 pund
af ull, eða tæplega vikuforði lianda
verksmiðju þessari.
Alstaðar þar vestra var mjer vel
lekið, og fjekk þar góðar upplýs-
ingar, meðal annars hjá Messrs
Carl Grubnau & Sons, er munu að
góðukunnir hjer á landi.
Frá Bandaríkjunum fór jeg á
heimleið um Belgíu og Danmörku.
Aðal-ullariðnaðurinn i Belgiu er
i Verviers, en þar er ekki notuð
íslenzk ull.
1 Danmörku var það tilgangur
minn að fá ljósa grein um meðferð
Sýriubúa og ibúa Dónár-hjeraðanna
á Suður-Rússlandi á ull sinni, en
þaðan kemur bezt verkuð ull á
markaðinn, að sögn Ameríku-
manna. Er ullin þar flokkuð og
verkuð eftir vissum reglum, og
undir eftirliti —, þar er fyrirmyndin
er við eigum að hafa.
--------Hvernig það tókst? —
Ivonsúlar þeir vísuðu mjer til utan-
ríkisráðaneytis Dana, en það tók
mjög vel undir að útvega þær upp-
lýsingar, er jeg óskaði eftir, ogrita
konsúlum sínum um málið.
Jeg vona þvi að þær upplýsingar
komi, og að það megi talsvert græða
á þeim.
Hvert fer íslenzka ullinJ
— Pú ert að spyrja að því, hvert
islenzka ullin fari. —
Árið 1908 voru ílutt út hjeðan
1,377,958 pund af ull og 1909
1,962,600 pund af ull, mest til Dan-
merkur og Englands, en auk þess
nokkuð til Noregs.
Þó ullin sje flutt hjeðan til
þessara landa, þá er hún flutt
þangað til sölu,og seld þaðan aft-
ur til annara landa.
Mest af ullinni fer til Ameriku,
og því er brýnust þörfin á að kynna
sjer sem rækilegast, hverju kaup-
endur þar óska að breytt sje.
Samkvæmt skýrslum þeim, er
jeg fjekk í Boston hefir verið flutt
þangað íslenzk ull:
Árið 1908 212,139 lbs. (ensk pd.)
— 1909 1,626,589 —
— 1910 260,463 —
En til New York voru flutt alls
418,311 lbs. árið 1910, þar af komu
frá Danmörku 189,397 lbs.
— Englandi 222,854 --
— Þýzkalandi 6,060 —
En frá Philadelphia á jeg von á
skýrslu um innflutta ull.
Með því að bera þessar tölur
saman við útflutta ull hjeðan, sjest,
að mest af islenzku ullinni er notað
í Bandaríkjunum.
Til livers er ullin notuó ?
— Það hefir heyrst hjer, að ís-
lenzka ullin væri notuð í gólf-
ábreiður og annað grófara, en í
önnur efni væri ekki hægt að nota
hana vegna þess að hún er svo
grófgerð.
— Já, er það ekki rjett? Björn
Kristjánsson hefir fullyrt eitthvað
um það — skaut jeg inn í.
Hr. S. E. ljet sem hann heyrði
það ekki, en hjelt áfram :
— Jeg aflaði mjer uppl)7singa
um það, því að það var auðsætt,
að ef íslenzk ull væri að eins not-
uð í hin óvandaðri efni, þá mætti
aldrei vænta þess, að fá hátt verð
fyrir liana, og því minna eyðandi
til þess að bæta verkun hennar, en
þá frekar ástæða til þess, að reyna
að bæta sauðfjárkynið, með tilliti
til ullargæðanna.
En þetta álit er ekki rjptt; al-
mennt er ullin notuð i fataefni, en
hið lakasta í grófari efni,
í Ameríku er margskonar ullar-
jollur. Undir hinar lægri tollskyld-
ur heyrir grófari ullin, er Ameríku-
menn nefna »carpet wool«, og
undir því nafni gengur ull vor þar
vestra og kemst inn á markaðinn.
Þetta mun vera orsök þess, að
sumir hafa haldið, að hún væri
eingöngu notuð i grófan velnað.
Þeir hafa dregið það af nafninu.
En það er misskilningur.
Annars er ull vor talin jöfn
Lincoln-ull að gæðum.
Óhrein nll ?
— Já, það er satt, að því hefir
verið hreyft, að senda út ullina
óhreina og hætta ullarþvotlinum.
— Bjarni gerði það, skaut jeg
inn í.
— Jeg rannsakaði þetta efni svo
vel sem jeg hafði föng á, og svör-
uðu allir, er jeg spurði þar um,
bæði ullarsalar og ullariðnrekend-
ur þvi á einn veg, að sjálfsagt
væri að þvo ullina sem bezt.
Þær ástæður, er þeir töldu fram
með þvottinum, voru:
1. að ullin skemmdist ekki. í
ullinni væri mildð af sauðfitu og
sandi, er gæti eyðilagt ullina meira
eða minna, ef hún væri geymd
lengi og ekki þvegin, og gæti það
gert ullina ónotandi og óseljandi.
2. að tollur af ullinni ijrði minni,
því að þá þyrfli ekki að greiða
toll af óhreinindunum, er burtu
hefðu verið þvegin. Einkum lögðu
Amerikumenn áherzlu á þetta at-
riði, enda er ullartollur þar mjög
hár.
3. að ullin seldist ver, ef hím j
væri óþvegin, bæði vegna tollsins
og líka vegna þess, að ullsalarnir
yrðu, er þeir keyptu ullina, að á-
ætla, hversu mikið af óhreinind-
um væri í henni, og tækju þá eðli-
lega sem hæst óhreinindahlutföll,
svo að þeir töpuðu ekki.
— Þú vilt þá ekki láta senda
ullina óþvegna?
— Nei, það vil jeg ekki; það á
að þvo vel alla ull, er út er flutt,
hvort sem það er haustull eða
vorull.
— Haustull líka?
— Hún er nú mest öll flutt út
óþvegin, en það er rangt, og lögðu
Amerikumenn áherzlu á það, að
hún yrði þvegin, því þeir sögðu
að hún væri góð, og að mun fín-
gerðari en vorullin.
Annars eru 25—35°/« af óhrein-
indum í henni.
— Flokka hana —?
— Það er óþarfi, bara þvo hana
vel.
— Hvernig er íslenzka ullin nú?
— Því er ekki fljótsvarað.
Hver ullarverksmiðja þarf að
hreinþvo ullina, svo að engin ó-
hreinindi sjeu í henni, en hversu
vel sem ullin er þvegin, þá er ekki
minna en 8% af óhreinindum í
henni, er hún kemur til verk-
smiðjanna, enda má það ekki
vegna tolllaganna í Bandríkjunum.
Já — íslenzku ullinni er allmjög
ábótavant hvað þvottinn snertir.
P a n s T
í nokkur kvöld kennum við ^túr-
dansa", svo sem : Lanciers, 'Prinsesse
Álexandrine Kvadrille, og ennfremur:
Anglodane, Mirélla, og ef til vill fleira.
Þeir, sem kynnu að vilja sinna þessu,
eru beðnir að tala við Ouðrúnu Ind-
riðadóttur fyrir 6. þ. m.; heima kl.
5—7 síðdegis.
Ouðríui lndridadóttir.
Stefaiiía A. Oudmundsdóttir.