Reykjavík - 03.08.1912, Blaðsíða 2

122
REYKJAVÍK
öll líkindi til að hann komi út á ensku
og jafnvel frönsku innan skamms.
Er það ekki dálítið undarleg til-
hugsun, að íslenzkt leikrit skuli fljúga
sigrihrósandi um heiminn, þótt ekkert
sé leikhúsið til í landinu.
Öðrum þjóðum má þykja það næsta
kynlegt, að hér skuli vera til leikrita-
skáid, en enginn fastur leikendaflokkur.
sund og síðan austur með landi. Það
sama sumar fór landi vor Vilhjálmur
Stefánsson landveg norður til strandar-
innar, og var svo um talað að þeir
hittust við mynni Mackenzie árinnar.
Mikkelsen sóttist seint ferðin austur
með landi, og var eigi kominn þangað
sem þeir höfðu mælt sér mót, þegar
Vilhjálmur kom norður. Fékst Vil-
hjálmur þá við rannsóknir þar um
ca
a -s
3 0>
c/5 XJ
w
O _
44 cö
—
«3
CC
tao 3
I
o 2
'■3 u
CC *<L>
g co
44
44 .
a
£3“
h
3 •*-»
JQ *
3 o
U
3 <5*
-®.
44 ®
3
o t:
V2 •—*<
cc
íao
3
15
o
(h
.O
*cc »—2
= |
3
O
•Tj W
O4 >0
44
a “
o "g
W5 Ö
D3 -S
s
C/D
3
tao
O
S
o
00
o
tic
o>
'o
tiD
O
S

c
a
o
a
s-
cð
Ö
u
cd
>
T3
C
cð
u
44
4>
c
4>

o>
u
ÖÖ
3
O
*3
s-
S
3
T3
C
3
tao
4>
a
J3
O
‘3
44
$0
o
u
cð
Q.
O
W5
>>
cd
s-
{=4
u
44
3
c
u
3
3
V)
~4 3
J2 3
S «
to 3
O s
u u
•rj 3
1 S
-3 3
>>
44
—
3
-3
Sh
3
JQ
J0 j-
o
u o
3 5
J s
t-
<u
c/)
O
o
a
4>
4>
3
O
-£ s
3
jS o
* 3
•rf >
>> s
4> C
U »—
„Q 3
-r Æ
o
3
c
.5 ’S
C >
3 jí
*3
S 1/5
►4 CÖ
3 r
tao t-
B 'u
gj f-.
IO fc<
1895.
50 ára afmæli alþingis.
veturinn, en um vorið náði hann
fundi Mikkelsens. Þeir ætluðu þá að
rannsaka hvort land væri þar úti í
hafinu, en um það hðfðu gengið sagnir
með hvalaveiðurum. Komust þeir að
raun um að svo var ekki. í för þessari
komust þeir oft í hann krappann, enda
útbúnaði þeirra í ýmsu ábótavant.
Skildu þeir Vilhjálmur síðan, og fór
hann landveg suður aftur, í þetta sinn
meðfram Yukon-fljótinu, en Mikkelsen
fór sömu lei$ til baka og hann hafði
komið. Þegar til Bandaríkjanna kom,
báru sumir af skipverjum Mikkelsen
illa söguna, sögðu hann verið hafa lítt
til foringja fallinn sakir fyrrrhyggju-
leysis og ódugnaðar. Varð um þetta
mál tíðrætt þar vestra í blöðunum.
Upp í þessa för, sem hann nú er
kominn heim úr, lagði Mikkelsen
sumarið 1909 á smáskipi, Alabama að
nafni. Hann kom þá viö hér í Rvík.
Innkaupin 1
Edinborg
auka gleði —
minka sorg.
Einar Mikkelsen
er kominn haim.
Það .var símað hingað á miðviku-
daginn að Einar Mikkelsen Grænlands-
fari væri nú kominn heim á norskum
hvalveiðabát. Hann hafði ratað í
miklar raunir, en fundið dagbækur
Mylius Erichsens.
Mikkelsen er einn þeirra manna, sem
lifir á því að fara heimskautaferðir.
Hann var fyrst í Norðurhafsleiðangrum
með öðrum, en sumarið 1906 varð
hann formaður fyrir rannsóknarferð til
norðuróbygða Kanada. Hann fór á
Bkipi frá San Fransisco um Behrings-
Hann braut skip sitt við austurströnd
Grænlands. Félagar hans komu heim
sumarið eftir, allir nema einn, sem
haíði farið vestur á jökla með honum,
og ætluðu þeir sér að komast til ein-
hvers kaupstaðarins á vesturströnd-
•-------------------------------------•
í skófatnaðarrerzlnn Jdns Stefánssonar
Laugaveg 14
gerast þau beztu kaup, sem hægt er
að fá í bænum. T. d.: Kvenstígvjel
á 5 kr. Karlm.stígvjel á 6 kr. 50 a.
inni. Þeir komu ekki fram um haustið,
og heflr ekkert til þeirra spurst síðan
fyr en nú. Eitt af því sem Mikkelsen
ætlaði sér að gjöra, var að finna dag-
bækur Mylius Erichsen. Það hefir hon-
um tekist.
Samsæti
héldu nokkrir vinir og kunningjar Jó-
hanns Sigurjónssonar honum á þriðju-
dagskvöldið. Var efnt til þess með
kvöldsfresti, og voru flestir samsætis-
menn skólabræður Jóhanns. Varð þar
fagnaðarfundur, gleðskapur og ræðu-
höld fram á nótt. Margir mæltu fyrir
minni skáldsins. Bjarni Jónsson frá
Vogi, Andrés Björnsson stud. jur., Sig.
Guðmundsson, cand. mag. o. fl., en
hann svaraði jafnharðan, með fyndni,
fjöri og innilega, eins og þeir menn
geta nærri, er hann þekkja.
Guðm. skáld Guðmundsson orkti til
hans kvæði það, sem hér er prentað:
Heill að sumbli, góði gestur
göfugt skal þér signa full!
Yngri skálda æðsti prestur,
andans ber þú vígslugull!
Sé eg höfga hringa drjúpa,
heiðbrim Ijóss, af kjörgrip þeim,
skína’ um sonu dalsins djúpa,
dagsbrún lyfta’ um norðurheim.
Vel sé þér, sem eldraun eigi
ungur lést á móð þinn fá,
stýrðir móti stjörnu’ og degi
stoltur, frjáls um reiðan sjá.
Heill sé þér, sem heilum knerri,
hugsjón tryggur, stýrir beint,
storkar kaldri kólgu hverri,
krappann oft þótt hafir reynt.
Hér skal svarra, hér skal freyða
hrosta brim um kera lá, —
skáldi lof í ljóði greiða,
ljúfar þakkir vinum frá!
Hald svo fram sem för er hafin
frægðar vonum nýjum glæst, —
lista dísar Ijósarm vafinn
lif þú sæll og fljúg sem hæst!
Jóhann fór með Ceres til Kaupm.-
hafnar á fimtudag, að sækja sér enn
meiri frama og fé.
JSoíhríié.
1. umræða um lotterí-frv. var á
mánudaginn.
Lárus H. Bjarnason talaði fyrstur.
Lýsti hann lotteríum yfirleitt, en hvað
þetta lotterí sérstaklega snerti, þá væri
það meira í orði kveðnu að það væri
nefnt íslenzkt. Það ætti að gefa lands-
sjóði 200,000 kr. á ári, og gæti jafn-
vel gefið 300,000 kr. Að öðru leyti
væri það ekki fyrir ísland.. Drættirnir
ættu að fara fram í Kaupmannahöfn,
en það væri af því að þaðan væri
greitt um fréttir, en þeir sem spiluðu
bráðlátir. Að draga hér væri ókleift,
vegna kostnaðar við að síma vinning-
ana til útlanda. Hann kvaðst hafa
heyrt raddir gegn því, að þremur
dönskum mönnum væri ætlað sæti í
stjórn lotteríisins. Þetta ákvæði væri
sett í frv. vegna þess, að ótrast mætti
að danskir iotteri-hagsmunir mundu
vilja ríða frv. ofan. Siður hætt við
því, ef Dönum væri ætlað sæti í stjórn-
inni.
Báðherra og Jöh. Jöh. voru á þeirri
skoðun að gjaldið til landssjóðs væri
of lágt, ekki nema 2%. Leyfistími
of langur, og vildu láta setja frest um
hvenær leyfishafar yrðu að hafa komið
lotteríinu á fót. Ráðherra kvað óvið-
kunnanlegt að setja það í lög, að 3
danskir menn skyldu eiga sæti í stjórn
lotterísins.
Bjarni Jónsson frá Vogi tók í sama
strenginn. Þótti auk þess íslending-
um vera misréttur gjör með frv., þar
sem hér mætti bæði selja íslenzka
happdrættisseðla og danska, en í Dan-
mörku ekki þá íslenzku. Gjörði ekki
mikið úr, að drættirnir gætu ekki farið
I I
V erzlun
Gruðrúnar Jónasson
Aðalstrœti 8.
Bezt, fjölbreyttast og ódýrast
8ÆLGÆTI og ÁVEXTIR
í bænum.
Alls þrifnaðar gætt yið afgreiðsluna.
iii -r-...... ....... —-I
hér fram. Benti á, að ekki þyrfti að
síma alla vinninga út, heldur að eins
þá stærstu. Hann gjörði fyiirspurn
um hvert stimpilgjaldið, 2°/o, ættu að
renna. Hvort stimpillinn ætti að vera
danskur eða íslenzkur.
Svaraði L. H. B. þeirri fyrirspurn
svo, að það gjald ætti að greiða í
Danmörku.
Málinu var vísað til skattamála- \
nefndarinnar. Þá nefnd kalla þingmenn
„ilátið". Þangað er dembt fjölda mála.
Ing-óllslotteríið.
Ilyiið líöur þvíV
Reykjavík er stöðugt að berast fyr-
irspurnir um hvað Ingólfslotteríinu líði.
Vór munum ekki betur en að nefndin
eða einhver fyrir hennar hönd gjörði
þá grein fyrir aðgjörðaleysinu, að hún
vildi ekki spilla fyrir söfnuninni til
minnisvarða Jóns Sigurðssonar. Nú
er minnisvarðinn kominn svo sú á-
stæða dugir ekki lengur.
Ekki vitum vér, hvað lotteriinu líð-
ur, en vonandi fer nefndin að sjá sóma
sinn, og hefjast handa í þessu máli,
annars verður það að hneyxli.
I*ingvísur.
[Enginn yeit hyaðan þær koma né um
hvern þær eru. Þær eru eins og staðvind-
arnir, — koma þegar Alþingi er sett. Þær
finna8t um alt þinghúsið og stundum eru
þær komnar í vasa þingmannanna, þeim óaf-
vitandi.]
Nú er þingsins gamla goð
— gustur fer um Víkina —
uppmálað á ísuroð
— undarlegt með tíkina.
[Ritað á ísafold á Hótel Reykjavík.]
Eg yerð að kveða eina visu,
eg varð svo hrifinn af því
að horfa á Hannes og ísu
heitustu faðmlögum í.
Á vefinn hans kom voða-gat,
varla siglir skipið rétt;
hann demonstrerar á „diplómat“
daginn sem að þing er sett.
Orka vor er ekki rýr,
— enginn slíka hreysti spyr:
Sjá: vér eftir sitjum þrír,
sjö vér höfum fleygt á dyr.
Burt með þetta bölvað haft,
bannið vil eg reka af höndum;
höfuðvatn og sæta saft
súpa þeir sem kjósa á Ströndum.
Nú leysist alt bráðum úr læðing,
því liðna í vasann eg sting.
Blessi guð uppkast og bræðing
því bragðið er breinasta þing.
Sigurður Flóa-frömuður
fast að verki gengur,
þykir refum þunghendur
þingsins tóu-sprengur.
Stárfið er margt, en eitt er bræðings-bandið;
boðorðið hvar sem þér í fylking standið,
hvernig sem striðið þá og þá er blandið,
það er að svikja og gefa Dönum landið.
Flokkakur við þetta þing
þykir ei vel til fallinn,
„sáttir að kallau sitja um kring
samlags-bræðingsdallinn.
Bensi ei né Bjarni fá
bregða fingri i dallinn,
svangur mænir sukkið á
sjálfur Rúðu-jarlinn.
Bræðingslausar þessar þrjúr
þinghetjurnar prúðu,
sagt er líka ætli i ár
alfarnar til Rúðu.
Þeim mun fagna hin franska þjóð,
fegin að sjá nú jarlinn,
sem í fyrra óséð óð
öllum þar um pallinn.