Reykjavík - 15.03.1913, Blaðsíða 3

REYKJAVÍ K
43
LIFEBUOY SOAP
(LIFEBUOY SÁPAN)
A hverjum degi, á hverju heimili, alstaðar má bjarga lífi manna með
þvi að nota þetta dásamlega og heilnæna sjerlyf. í*að er bæði sápa
og hreinsunariyf iim leið—styrkir heilsuna og eykur hreinlæti, en
kostar þó ekki meira en vanaleg sápa. Hún er jafngóð til andlits—og
handþvotta og til baða, til að lauga sjúklinga eins og til allra heimil-
isþvotta—yflr höfuð til þvotta og ræstinga í hverri mynd sem er.
Nafnid LEVER á sápunni er trrtfiof fyrir hreinleik hennar og kostum.
[8718_____ _______________________________
.AUir verða að eignast
VIKTORÍU og
HUG O G HEIM.
Bóknv. Sigf. Kyrnun(Ihhouui-, Lækjargötu U.
Bæjarstjórnarkosningar í Khöfn.
12. Marz 1913.
Við bœjarstjórnarkosningar hér í
bœ i gœr voru kosnir 27 jafnaðar-
menn, 5 gerbótamenn, 22 af borg-
aralista og einn af kvennlista.
[Jafnaðarmenn hafa áður verið i
meiri hluta í bæjaratjórninni í Khöfn,
en nú þurfa þeir tilstyrk gerbóta-
manna].
Gjaldkeramálinu áfrýjað.
Því máli hefir nú verið áfrýjað til
landsyfirdóms af stjórnarráðinu og sam-
kvæmt ósk gjaldkera.
Nöfn og nýjung'ar.
Heiðursmerki. 19. f. m. var land-
ritara Kl. Jónssyni r. af Dbr. og Dbrm.,
allra mildilegast leyft að bera heiðurs-
merki officera af heiðursfylkingar-
orðunni frakknesku, er forseti hins
frakkneska iýðveldis hefir sæmt hann.
Meiðyrðamál dærat. Á fimtudag-
inn var kvað bæjarfógeti Jón Magnús-
soq upp dóm í meiðyiðamáli því, sem
Magnús Stephensen (yngri) hafði höfðað
gegn H. Debell forstjóra steinolíu-
félagsins fyrir meiðyrði í bréfi, Var
H. Debell útlægur gjör 50 krónum og
málskostnaði, en ummælin, sem stefnt
var fyrir, dæmd dauð og ómerk.
Fjalla-Eyvind er veiið að leika í
Rotteidam á Hollandi um þessar mundir.
Aflabrögð. Lítið er um afla enn.
Fáeinar fiskiskútur hafa komið inn,
en haft lítinn afla, fá hundruð, enda
gæftir illar. Lítið fréttist um botn-
vörpurigana. Ingólfur Arnarson kom
inn í gær með eitthvaÖ 20 þús. fiskjar
og Eggert Ólafsson með um 30 þús.
Trúlofnð eru ungfrú Lucinda Han-
sen og Hjalmtýr Sigurðsson kaupm.
Ný lyfjabúð. Herra Sigurður Sig-
urðsson exam. parm. hefir fengið leyfi
til að setja á stofn og reka lyfjabúð
í Vestmannaeyjum. Hann er nú í
Vestmannaeyjum, að koma búðinni á
laggirnar.
Manntjón. Haft er eftir farþegum
er komu með Sterling að vestan um
daginn, að nýlega hafi farist bátur úr
Ólafsvík með eitthvað 10 manns.
Margir bátar voru á sjó þann dag og
höfðu lagt lóðir sínar, skall þá snögg-
lega á veður og náðu bátarnir landi
hingað og þangað allir nema þessi, er
varð síðbúnastur af miðinu.
Prír mcnn drnkna. í ofveðrinu í
fyrri nótt höfðu druknað 3 frakkneskir
fiskimenn hér inn í sundum.
Hærri daglaun. Verkmannafélagið
Dagsbrún hefir samþykt, að meðlimir
þess skuli krefjast hærri launa fyrir
timann, þannig að þeir fái 35 aura
um klukkutimann, og 50 aura fyrir,
þegar þeir vinna eftirvinnu eða sunnu-
dagavinnu.
Bæjarskráin er nýkomin út og eru
í henni allir hér í bænum 18 ára og
eldri. í henni eru 326 Jónar, 250
Guðmundar og 172 Sigurðar. Næstir
eru Ólafar, Einarar og Magnúsar.
Rúmlega 100 hver. Konuheiti eru al-
gengust: Guðrún 455 og Sigriður 310.
Næst þeim koma Kristín, Margrét og
Ingibjörg — um 200 af hverri þeirra.
Svo Anna og Helga, sem eru liðugt 100.
Sterling fór til útlanda í gær:
Farþegar: Frú Margrét Zoega og dóttir
hennar frú Sigríður Jacobsen, frú Egg-
erz, Gunnar Gunnarsson kaupm.
Geir fór til Vestmannaeyja í gær:
Með fóru: P. J. Thorsteinsson kaupm.
Til Argentina er nýlega farinn
Þorvaldur S. Thoroddsen.
Bergenhns heitir skipið sem kem-
ur fyrir Vestu. Það kom hér í fyrra
fyrir Ceres, þegar hún strandaði við
Hj iltland.
Hjá
Árna Einarssyni
klæðskera. — Kolasundi 4.
Fæst saumað :
iakka-föt
Smoking —
Diplomat —
Kjól —
Jaquet —
Yfirfrakkar
Dragtir og Kápur.
Alt eftir nýjustu tízku.
Biblíufyrirlestur
i Betel Sunnudag 16. marz kl. 6’/»síðd.
Efni: Starf i relsnra vors
meðan hann dvaldi á þeaa-
ari jörð. Slðaata ferð huns
til Jerúsalem.
Allir velkomnir.
O. «J. Olwen.
Enski botnvörpungurinn sem sagt
var frá í síðasta blaði að strandað
hafi á Stafnesi hét Admiral Togo.
Geir fór að reyna hvort hægt mundi
að ná skipinu út en fékk ekkert að
gjört, botnvörpungurinn brotinn og
sokkinn.
Iðnaðarmannafélagið hefir nýlega
haldið aðalfund sinn og þar verið kosin
ný stjórn. Þorvarður Þorvarðarson
formaður, Pétur Hjaltested gjaldkeri
og Guðmundur Waage skrifari.
24
upp. Allur bærinn skalf og nötraði. Það var furða að ekkert
hús skyldi hrynja, og var sjálfsagt að þakka viðnum í þeim, sem
var bæði seigur ogsveigjanlegur. Flest húsin voru úr timbri, og
múrsteinsbygging hefði átt bágt með að lafa saman i slíku veðri.
Skúta Kolbeins álti þessa dagana að fara út á vor-
vertíðar fiskinn, og lá á höfninni. Hún varðist lengi vel
veðrinu að þvi er sýndist; að sönnu hjó hún bæði framan
og aftan, eins og hún ællaði sér á kaf samstundis, en akkeris-
íeslarnar létu ekki undan bylgjuhöggunum. Alt í einu gall
við maður einn, sem gægðist undan húsi, er hann og aðrir
höfðu leitað hlés við: »Nú held ég að skútuna reki, önnur
festin er vist slitnuð«. Hinir þóttust geta séð það lika.
»Hana rekur austur á við, beint á klappirnar«, sagði mað-
urinn aftur, »og þá segir ekki meir af henni«.
En skipstjóranum á »Jóhönnu« duldist ekki voðinn sem
á ferðum var, þvi hann hafði gefið gætur að skútunni, og sá
lika i sama bili að eina ráðið til að bjarga henni, var það,
að breyta stefnu hennar, með seglum ef hægt væri, og hleypa
henni upp í sandinn innar i vikinni fyrir innan klappirnar.
Tveir menn voru á skútunni, en þeir sýndust vera orðnir
ráðþrota, þvi þeir stóðu höggdofa við borðstokkinn og héldu
sér í reiðann, og létu skipið reka í opinn voðann. Þegar
hér var komið, fékk skipstjóri ekki lengur staðist að horfa
aðgjörðarlaus á með hinum, og skjólt frá að segja, þá tókst
honum og nokkrum hugrökkum mönnúm öðrum að setja
fram bát og komast út i skipið móti bálviðrinu áður en það
væri um seinan. Menn stóðu á öndinni i hlé við húsin, og
horfðu þöglir á hvernig til mundi takast. »Nú er framseglið
laust. — Þarna breytir hún stefnunni. — Nú er henni
borgið. Húrra fyrir Hansen skipstjóra«, æptu allir einum
munni.
21
meiri fyrir hvað hljótt var í húsinu. Það var fyrirboði gests-
ins ógurlega. Menn gengu um ofurhægt og töluðu hljóðlega,
og höstuðu á hundinn við minsta bop<» úr honum. Kolbeinn
stóð hugsi úti fyrir húsinu og hallaði bakinu upp að stál-
freðnum moldarveggnum. Hann horfði í vestur. Jökullinn
bar þar við heiðan himinn og sólin stafaði á hann síðustu
geislum sinum um leið og hún gekk til viðar. Nú eru þeir
þarna — og nú eru þeir þarna, og svo slokknar síðasti Ijóm-
inn. Eins lá nú fyrir sambúð þeirra hjónanna, að slokkna
út af eins og sólargeislinn — og var þegar skar, þvi hún
hafði legið rænulaus síðasta sólarhringinn. Betur að honum
auðnaðist að lita ráð og rænu aftur i augum hennar, er fylt
höfðu brjóst hans með heitri ást í æskunni.
Það auðnaðist honum þegar hann fór inn. Hann opn-
aði hljóðlega hurðina, en staðnæmdist ósjálfrátt innan við
þröskuldinn, þvi hann heyrði gamla þýða róminn hennar,
sem nafði verið honum svo trygg og alúðleg alla daga.
»Ég gef þér blessun mína«, heyrði hann að hún sagði við
Steinunni, sem grúfði sig ofan að rúminu og grét hljóðlega,
»hlessun föður þíns kemur seinna, en það verður tómlegt
fyrir hann aumingjann. Gleymdu honum ekki i elli hans,
Steinunn«.
í sama bili kom hún auga á mann sinn, beygðan af
sorg. Hann gekk að rúmi hennar. Hún reisti höfuðið með
herkjum frá koddanum, lagði aðra höndina á höfuð dóttur
sinni, en hinni tók hún í hönd manni sínum. »Nú er vel,
góða nótt«, sagði hún með furðu skýrum og styrkum róm,
og hneig svo aftur niður á koddann.
Þegar kveikt var og þau gáðu betur að, var hún sofnuð
svefninum langa.
i