Reykjavík - 15.03.1913, Síða 4

44
REYKJAVIK
Sbemtnn heldur Ungm.félag Reykja-
vikur í kvöld kl. 9 í Bárunni til ágóða
fátækum, berklaveikum dreng. Bjarni
Jónsson frá Vogi flytur erindi, ungfrú
Herdís Matt.híasdóttir syngur með að-
stoð frú Ástu Einarsson, Brynjólfur
Þorláksson leikur á harmoníum og
flokkur 50 barna syngur undir stjórn
hans. — Góð skemtun i góðum tilgangi.
Porsknr hleypnr á land. Fyrir
skömmu eltu þorskar síli svo fast upp
i landsteina á Loftstaðasandi, að um
500 voru teknir þar í flæðarmálinu.
Bátnr kominn fram. Menn voru
orðnir hræddir um að bátur úr Flatey
hefði farist, en hann er nú kominn
fram eftir mikla hrakninga. Hafði
lent upp á Barðaströnd. Formaður á
bátnum var Magnús Magnússón veit-
ingamaður í Flatey.
Niðurjöfnnnarskráin. Á henni er
nú von þessa dagana. Hæzta útsvar
kvað vera þar 5000 kr. Er það lagt
á Steinoliufélagið.
Árbók hins íslenzka fornleitafé-
lags er nýlega út komin. Þar er fyrst
grein um þjóðmenjasafnið, vöxt þess
og viðgang fyrstu 50 árin, og er eftir
Matthías Þórðarson forngripavörð. Hann
ritar um bakstursöskjurnar á Bessa-
stöðum og fylgir góð mynd af þeim.
Telur Matthías þær vera gjörðar af
íslenzkum ihanni, Sigurði gullsmið
Þorsteinssyni, er dvaldi í Ðanmörku
mestan hluta æfl sinnar. Sá Sigurður
var sonur Þorsteins Sigurðssonar sýslu-
manns i Múlasýslu bróðir Péturs sýslu-
manns þar. Sami ritar enn um patínu
og kaleik úr Skálholtskirkju. Þá er
Skýrsla um þjóðmenjasafnið og ársfund
fornleifafélagsins. Myndir fylgja af
íorstöðumönnum safnsins, Jóni Árna-
syni, Sigurði Guðmundssyni, Sigurði
Vigfússyni, Pálma Pálssyni, Jóni Jak-
obssyni og Matthiasi Þórðarsyni. Enn
fremur er þar mynd af þeim manni
er mestur hvatamaður var að því, að
safnið væri stofnað, séra Helga Sig-
urðssyni.
Botnía kvað vera væntanleg hingað
á morgun.
Alþýðufyrirlestnr. Á morgun
heldur séra Meulenberg alþýðufyrir-
lestur um nýju guðfiæðina í Iðnaðar-
mannahúsinu. Það mun víst bezt að
koma í tima, því marga mun fýsa að
heyra hvað séra M. heflr að segja um
þetta efni. Klerkar katþólsku kirkj-
unnar eru allra klerka lærðastir.
Nýtt leikrit í 3 þáttum er ný-
komið út eftir Eyjólf Jónsson rakara
frá Herru. Það heitir „Hreppstjórinn*.
Indriði Reinholt kom að austan
í vikunni, heflr verið að skoða járn-
brautarstæðið fyrirhugaða. Hann lét
hið bezta yflr ferðinni.
Norræna stefnan.
„Dimmalætting* frá 26. Febrúar
getur þess, að bæði norska og fær-
eyska deild norrænu nefndarinnar hafi
tekið boði íslenzku deildarinnar um,
að norræn stefna verði haldin hér á
komandi sumri. fslenzka nefndin hafði
lagt til, að mótið byrjaði föstudaginn
27. Júní og stæði í 5 daga, en Norð-
mennirnir óska, að það byrji eigi fyr
en viku seinna. Norðmenn ætla að
leigja skip til fararinnar. Og taka
Færeyinga með í leiðinni.
Búuaðarritið.
Annað heftj af 27. árgangi þess er
nýútkomið. Þar í eru þessar ritgjörð-
ir: Torti Bjarnason: Enn um hey-
ásetning. Björn Bjarnason: Markalög.
Metúsalem Stefánsson: Framræzla.
Einar Helgason: Vermireitir. Hans
Gröndfelt: Vatn í smjöri. Jóhann
Magnússon: Enn um ullarþvottahús,
og Skýrslur um mjólkurskólann á
Hvítárvöllum, garðyrkjukenslu í Reykja-
vík og jarðyrkjukensla i Einarsnesi.
Stúlka óskast í vist frá 14. Ifaí.
Björg Cortes, Bergstaðastr. 9.
Hafnargerðin.
Loks kom hafnarskipið, Edvard Grieg,
á laugardaginn var. Með því kom að-
alverkstjóri hafnargerðarinnar Kirk.
Tekið var strax til að afferma skipið
og var nokkuð af farminum flut,t í
land, en sakir illrar veðráttu varð
skipið að fara inn til Viðeyjar og skipa
þar upp mestu af farminum. Það
slys vildi til við uppskipunina, að mað-
ur meiddist, Ólafur Jónsson að nafni,
ættaður að austan. Hann var fluttur
á spítala og heflr legið þar síðan, en
er nú á batavegi.
Tollur af vörum þeim sem með
þessu skipi komu, kvað nema um
20.000 kr. Þó eru ekki nærri þvi öll
verkfæri komin enn og er von á öðru
skipi með annað eins.
€ggert Claessen,
yflrréttarmálftflutuingsniaður.
Póstliússtr. 17. Talsíml 16.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
Heilræði.
í samfleytt 30 ár hefi jeg þjáðst af kvala-
fullum magasjúkdómi, sem virtist ólæknandi.
Á þessum tíma hefi jeg leitað ekki færri en
6 lækna, og notað lengi meðul frá hverjum
þeirra um sig, en öll reyndust þau árang-
urslaus. Jeg fór þá að nota Waldemar
Petersens ágæta bitter, Kína-Lifs-Eliksírinn
og er jeg hafði eytt úr 2 flöskum, varð jeg
þegar var við nokkurn bata, og þegar jeg
hafði eytt úr 8 flöskum, var heilsa mín
orðin það góð, að jeg gat neytt algengrar
fæðu, án þess það sakaði. Og nú ber það
að eins örsjaldan við, að jeg finni til sjúk-
dómsins, og fái jeg mjer þá einn skammt
af bitternum, þá er lasleikinn horfinn þegar
næsta dag.
Jeg vil þess vegna ráðleggja öllum, er
þjást af samskonar sjúkdómi, að nota þennan
bitter, og munu þeir aldrei iðrast þess.
Veðramóti, Skagafirði, 20. marz 1911.
BjSrn Jónsson, hreppstjóri og d.brm.
Sveinn Björnsson
yfirdómslögmaður.
er íluttur i lliilnurwtrætl ðð.
Skrifstofntími 9—2 og 4—Ö.
Hittist venjulega sjálfur 11—12 og 4—5.
Aðalatvinnu eða aukatekjur
getur hver sem vill gjört sér úr því,
að selja vörur eftir hinni stóru verð-
skrá með myndum. Vörurnar hafa í
mörg ár verið þektar að öllu góðu á
íslandi, en þær eru aðallega: Sauma-
vélar, stofu-vekjarar og vasaúr, úr-
keðjur, bijóstnálar, albúm, hljóðfæri,
rakhnífar, og vélar, sápa, leðurvörur,
járnvörur, reiðhjól og hjólhlutar.
Hjólaverksmiðjan „Sport“,
KHupmannahöfn B.,
Enghaveplads 14. [lOahh
Stöiin á ýiskncsi
i jyijóajirðj
með húsum og öðru tilheyrandi er til
sölu til burtflutnings. Stöðinni fylgir
mikið af stólpum og timbri, er nota
mætti 1 hús, bryggjur eða annað, múr-
steinn, bárujárn, grindur, brautarteinar,
járn o. fl., og er það alt til sölu með
lágu verði, annaðhvort í einu lagi eða
í minni hlutum hjá stöðvarstjóranum,
er verður staddur á Asknesi mánuðina
Marz, Apríl og Maí [7s.,h.b.
Hvaða mótor er ódýrastur, bestur
og mest notaður?
Gideon-mótorinn.
Cinkasali
Thpr E. Tulinius & Co.
Kaupmannahöfn.
Símnefni: Verslun.
Verzlun Jóns Zoéga
selur ódýrast neftóbak, munntóbak,
reyktóbak, vindla, cigarettup o. m. fl.
Talsími 128. Bankastræti 14.
Hvar á að kaupa
öl og vín ?
En í Thomsens
M a g a s í n.
Prentsm. Gutenberg.
22
VIII.
Daginn sem húsfreyja Kolbeins var jörðuð, sást að hann
var mikils metinn maður, þvi að mesti fjöldi manna sótti til
kirkjunnar til að votta honum samhygð sína, og voru það
bæði bæjarmenn og bændur lengra að. Flögg voru dregin í
hálfa stöng hjá kaupmönnum, og útförin fór mjög hátíðlega
fram. Það var leikið á nýja organið — sem þá var nýlega
fengið til kirkjunnar, og farið að nota, og Bessastaða-piltar
sungu við útförina.
Kolbeinn yngri kom kvöldið fyrir útförina, og hefðu þau
feðginin verið nokkru sinnandi fyrir sorg sinni, þá hefðu þau
sjálfsagt furðað sig á honum. Þvi hann var orðinn alt annar
maður en áður, og látbragð hans sakir þess mjög breytt frá
því er þau skildu siðast. Hann heilsaði Steinunni vingjarn-
lega og blátt áfram, vottaði henni samhrygð sína, og bar ekki
hót á því, að hann erfði við hana að hún vildi ekki taka
honum. En til þess kom það sem hér segir.
Skömmu eftir jólakynnið raknaði það upp fyrir hon-
um smátt og smátt, að hann hefði í rauninni aldrei gjört sér
grein fyrir því hvernig honum þótti vænt um Steinunni. Því
satt að segja hafði hann látið sér lynda það sem aðrir höfðu
séð honum til handa í því efni. Nú varð hann hissa á að
finna, að honum þótti einungis vænt um hana, af því hún
var frænka hans og alls ekki á aðra leið, svo honum mátti
vera sama, 'hvern hún gengi að eiga — já, og þó það væri
danskan mann — ekki gæti hann aftrað því. Af þessu varð
honum rótt, sem kom sér einkarvel fyrir undirbúning hans
undir prófið. Hann las nú alt hvað af tók i 3 mánuði Homer
og Genesis, Ursin og Svenningsen, og gáði einkis annars á
daginn, og dreymdi um það á næturnar.
23
Gáði einkis annars? Onei. Það er nú heldur mikið
sagt, því það vildi þó til ekki ósjaldan, að snoturt og glaðlegt
stúlkuandlit gægðist uþp úr bókaopnunum, eða að gríska og
hebreska letrið og reikningsmyndirnar hurfu, og í staðinn
komu blá augu og rjóðar kinnar eða málrómur eins glað-
legur og þegar Guðbjörg þreif i höndina á honum og sagði:
»Dansaðu við mig núna, Kolbeinn«, eða eins og þegar hún
lét fjúka í hendingum.
Við jarðarförina bar fundum þeirra Steinunnar og skip-
stjóra aftur saman — í fyrsta skifti eftir óratíma að þeim
þótti. Varð Steinunn fundi þeirra allshugar fegin, því hún
átti að bera honum á laun kveðju frá banabeð móður
sinnar.
Hann stóð ekki við nema eina tvo daga, en þótt ekki
væri viðstaðan lengri, var það samt nóg til þess, að honum
tókst að gjöra Kolbeini heldur en ekki hagræði.
Það var þegar rokið var, sem lengi mun i minnum haft,
þegar skipin týndust viðsvegar, og bar sorg og bágindi að
garði hjá ekkjum og munaðarleysingjum. Um morguninn var
bjart veður og kyrt, og sjómenn reru langt á mið út, kátir
og ugglausir og bjuggust við góðum afla, en margir þeirra
lágu liðin lík á sjávarbotni áður sól var komin í hádegisstað.
Af landi að sjá virtist sjórinn vera einn hvítfyssandi flötur
allur saman, svo ótt gengu hvítfaldaðar öldurnar hver á aðra.
Róðrarbátarnir, mjóir og langir, runnu óðfluga eins og örvar
af boga þegar þeir fóru undan veðrinu, en kæmi vindkviða
þvert á þá, flatti þá, og gengu upp og ofan, svo að menn-
irnir á þeim urðu að halda sér í þófturnar til þess að hrökkva
ekki út í ólgandi sjóinn. Máfarnir reyndu hvað eftir annað
að hafa sig móti veðrinu, en þeim sló jafnharðan niður á
öldurnar aftur, þá tók ðlduslagið við þeim og hóf þá i loft