Skeggi - 28.09.1918, Blaðsíða 3

SKEGGI
Minnisblað.
Símstöðin opin virka daga kl.
8 árd. tillOsíðd. Helga daga
10—7.
Póstafgr. opin alla virka daga kl
10—6.
Lyfjabúðin alla daga kl. 9—10.
íshúsið alla virka daga kl 4—7
síðd.
Sýslubókasafnið sunnud. 9—11
árd.
Hjeraðslæknirinn heima daglega
12-2.
Sparið tíma yðar og peninga!
*
það gerið þjer hvorttveggja best með því að skoða vörurnar
og gera kaupin þar sem rnest og best er mvalið, og þar sem
mestar likur eru til að þjer getið fengið það sem yður vanhagar um,
alt á sama stað, hvort það er til fatar eða matar, útgerðar eða
annars, en öll þessi mikilvægu skilyrði uppfyllir best verzlun
um ekkert mál verið deilt eins
þrátt og lengi.
Hins vegar er önnur þjóð, sem
einnig á talsvert undir málalok-
unum, og mundi henni koma á
óvart, ef gengið yrði með hang-
andi hendi að atkvæðagreiðslunni
hjer heima, eftir alt, sem á undan
er farið. þjóðiulltrúar, þeir sem
barist hafa fyrir máli þessu fyr
og síðar, eiga heimtingu á því að
vilji þjóðarinnar komi skýrt og
ótvírætt í ljós við atkvæðagreiðsl-
una.
Úrslit málsins, hjer heima í
sumar, hafa vakið athygli annara
þjóða á sjálfstæðisbaráttu vorri,
og einlæga samúð frændþjóð-
anna. Mundi þeim bregða í brún
ef þær sæu að alt væri gert af
tómlæti á síðustu stundu þegar
komið er rjett að markinu. það
er varla vafi á því hvernig á það
yrði litið með öðrum þjóðum,
ef svo færi, baráttan yrði skoðuð
sem skollaleikur. það má aldrei
ske! Fjölmennum því til at-
kvæðagreiðslunnar 19. október
næstkomandi!
Alt viðvíkjandi útsendingu,
afgreiðslu og innheimtu „Skeggja"
annast afgreiðslumaðurinn.
Merkilegur
gjaldeyrir.
það hefur lengi loðað við
mennina að þykja „skemtutv að
skildinga-skömmunum“. Fer sú
tilhneiging síst minkandi á þess-
um tímum. Kalla menn hana
ýmist aura-sýki eða gullgræðgi,
ef mikið kveður að henni. það
nafn getur þó naumast átt við
nema með hinum siðuðu þjóðum,
þvi að margar „villiþjóðirnar"
hafa ekkert af gulli að segja,
ekki svo mikið sem nafnið á
því. þær verða þá að bjargast
við annað þess í stað, því að
flestar hafa þær viðskifti í ein-
hverri mynd og einhvern gjald-
eyrir. Haga þær þessu á marga
vegu eftir lund og landsháttum,
og væri langt mál að telja það
alt upp. Lengi hefur verið
prjedikað vel og sköruglega um |
hverfuglleik og fánýti gullsins.
En hvað segja menn um það að
hafa v í g t a n n u'r úr hiind-
u m fyrir helsta gjaldeyrir. það
gerir villiþjóð ein, Papuanar í
Melenesiu. þeir kaupa og selja
vopn, fjenað, korn og búshluti
fyrir þær, rjett eins og við förum
í búðir með silfur eða seðla.
Vígtennurnar einar eru gjald-
gengar. þær efu dregnar á
band og hafa ríkismenn mörg
slík bönd með sjer á kaup-
stefnur.
Konurnar kunna ekki síður að
meta tennurnar. þær láta fægja
þær vandlega þangað til gljáir á
þær eins og fílabein, og gera
sjer svo hálsbönd úr þeim. þykir
það mikill vegsauki að eiga
mikið af slíkum hálsböndum og
sívefja þeim um hálsinn á sjer
við hátíðleg tækifæri. Evrópu-
mönnum þykja drifhvítar hunda-
tennurnar blika einkennilega við
beran og biksvartan meyjarbarm-
inn. Ein stássmeyin ljet fórna
80 hundum á altari fegurðar
sinnar, svo að hún gæti eignast
320 vígtennur í hálsband handa
sjer. Sumar eru ennþá stór-
tækari. Karlmenn af þeirri þjóð
skreyta sig með fjöðrum — þó
ekki lánsfjöðrum.
; Sinn er siður í landi hverju.
Unglingaskóli.
—o—
Tilraun fiskifjelagsd. „Ljettis“
til þess að koma á fót sjómanna-
námsskeiði ætlar að takast vel.
Nægilega margir nemendur hafa
gefið sig fram, húsrúmið fengið
og kenslukraftar nógir. Fiskifjel.
Islands hefur heitið námsskeiðinu
styrk til að halda uppi kenslu í
stýrimannafræði og bifvjelafræði.
Undirtektir skólanefndar, skóla-
stjóra barnaskólans og hrepps-
nefndar, hinar ákjósanlegustu.
Ráðagerðin um námsskeið þetta
hefur komið af stað hreyfingu
um almennan unglingaskóla, fyrir
pilfa og stúlkur, og hefur skóla-
nefnd haft það til meðferðaV.
Leggur hún eindregið til að skól-
anum verði komið á fót þegar í
haust og er það nú aíráðið.
Kostnaðurinn við skólahaldið
verður ekki ægilegur og skóla-
tíminn verður um það leyti dags,
sem flestir eiga hægast með að
nota Enginn vafi er á því að
skóli þessi verður fjölsóttur. það
á líka svo að vera, því að kvöld-
stundunum fram undir jólin verður
varla til annars betur varið, en
að koma saman til náms, þó að
tíminn sje ekki lengri en þetta.
Lítil stund er oft til góðs.
Frjettir.
—:o:—
Saltfiskurinn er nú niest-v
allur kominn undir þak, eftir
langa mæðu. þótti mönnum
þunglega horfa fyrir með þurkun
á honum, því að flestir áttu fullan
helming óþurkaðan, sumir miklu
meira þegar komið var fram í
þennan mánuð. En allur mið-
kafli mánaðarins, tvær vikur, var
svo þurkasamur, að nærri allur
fiskurinn er nú orðinn þur og
20
Leiðangurinn.
(Framh.).
með dimmunni í hina glætra-
legu ferð. Verðir voru settir
allavega, en ekki gátu þeir orðið
neitt varir við ferðir Indíánanna,
og um sólarlag var tekið að
búast til brottferðar. Tjöldin
voru vafin saman og lögð á vagn,
sem nokkrir uxar drógu, söðlar
voru lagðir á múldýr og hesta.
Donna Laura yfirgaf dularfulla
burðarstólinn, að boði Gapitao’s
°g steig á hest, því að mest reið
á því að hraða ferðinni. Macun-
han var æfðastur hermaður og
skóggöngumaður í liðinu; hafði
hann því mest fyrir öllum við-
húnaði. Hann ljet vefja skinn-
Poka með sandi um fætur hes-
21
anna, syo að fótatakið heyrðist
ekki. Skipaði því næst að vefja
leðurólum um höfuð þeirra svo
að þeir gætu ekki hneggjað.
Hann kallaði upp þegar allir
voru komnir á bak: „Föruneyti,
við erum að leggja í afar-hættu-
lega för; okkur ríður lífið á að
allir gæti sín vel. Hvorki hljóð
nje stuna má heyrast, þvi það er
úti um okkur ef við mætum ó-
vinum. Búist því við hinu versta.
Jeg fer á undan, þið eltið mig
ernn og einn. Takið nú vel eftir
og gleymið ekki orðum mínum.
Ugluhljóð þýðir að þið eigið að
spretta úr spori. Skiljið mig.
„Já“, svöruðu allir einum
rómi.
„Af stað þá“, hrópaði hann,
og þá var haldið ctfan hæðina.
það var undarlegt að sjá þessa
löngu lest af svörtum skuggum,
22
sem leið áfram steinþegjandi í
myrkrinu, og þokaðist ofan hlíð-
ina. þyturinn af grein, sem
bærðist, vængjaþytur fugla, sem
stygðust, skrjáfið í blöðunum, alt
þetta vakti hroll og kvíða.
Ofangangan sóltist seint, Mac-
unhan fór sjer ekki óðslega;
hann virtist sjá eins vel í dimm-
unni eins og í björtu. Hann
staldraði um augnablik við og
við, og fór þá hrollur um alla
lestina.
Eftir eina klukkustund var þá
loksins komið ofan á sljettuna.
Ugluhljóðið heyrðist skyndilega.
Donna Laura skipaði, sjer að boði
Capitao’s í miðja lestina, með
ambátt sinni, sem vjek ekki frá
hestí hennar þessa nótt. Við dag-
renning höfðu hestarnir runnið
19 mílur enda voru þeir komnir
að niðurlotum svo að þeir gátu
23
varla staðið á beinunum. þá var
ein míla vegar eftir að fljóti einu
mikl^u. það var Pilcmyo, ein
stærsta þverá fljótsins Rio-Para-
guay. þar var áð um hrið.
VII.
„þjer hafið gert furðuverk,
Macunhan“, sagði Capitao við
Indíánann. „Nú er okkur áreið-
anlega borgið. Við erum komnir
svo langt á undan óvinunum“.
„Hvenær er maður á undan
þeim?' þeir geta verið nær en
okkur grunar“ svaraði Macunhan.
íHann litaðist um og varð alvar-
legur á svipinn. Hann klifraði
í skyndi upp á hól og benti
Capitao að koma.
„Sko, þarna gengur grásið í
bylgjum. Sjáið þjer ekki hvernig
villihrossin fælast eða fugla-
hópana þarna? þessi órói er af