Skeggi


Skeggi - 05.04.1919, Blaðsíða 2

Skeggi - 05.04.1919, Blaðsíða 2
SKEGGI « »Skeggi« kemur venjulega út e i n u sinni í viku, og oftar ef ástæður leyfa. Verð: 5 kr, árg. (minst 50 blöð). Auglýsingaverð: 70 aur. pr. «.m.; 80 aur. á 1. bls. Útgefand i: Nokkrir eyjarskeggjar. Afgreiðslu- og innheimtum. Ounnar H, Valfoss, Með seglskipinu „Uranus“ sem nú fermir f V Svíþjóð, á jeg von á öllum venjulegum tegundum af borðum, hefluðum og óhefluðum, elnnlg plönk- um og trjám, alt mjög hentugt til húsabygginga og annars. Að forfallalausu má búast við skipinu hingað í lok þessa mánaðar. aliir Ritstjóri og ábyrgðarm. Páll Bjarnason, Hjá Tóbaksvörur, r' - Agætis Rulla nýkomin. grassgssss srssss csssaésssý; gsss S Æ.SM; sssss o. s. frv. þar var yfir vötn að fara, skóga, fjöll og eyðimerkur, ár og grassljettur. Árið 1911 var línan komin vestur að Denever, 2100 mílur fyrir vestan New- York. þaðan var haldið áfram af kappi, og lagningunni lokið í janúar 1915. Landmælingamer.n voru sendir út til að kanna leiðina. þeirra starf var bæði vandasamt og erfitt. Stundum urðu þeir að hafast við á fjöllum og í eyði- mörkum mánuðum saman, langt frá mannabygðum. Ýmist var hitinn óþolandi á flatneskjunum, eða þá nístandi kuldi á háfjöll- unum. Ált urðu þeir að flytja með sjer, tjöld rúmföt, vistir og öll áhöld. Tólf menn voru hverjum hóp, og rjeð verkfræð- ingur ferðinni. Skift var verkum með þeim. þeir stungu niður merkiprikvm, þar sem stólpa átt að setja. Ekki lóru þeir hrat yfir; þóttí gott ef þeir fóru 12 mílur á dag, komust stundum ekki nema tvær eða varla það. | þyngst gekk þeim að etja við j sandbyljina í eyðimörkunum. Undan þeim urðu þeir oft að flýja frá verkum og þóttust góðir að komast í tjöldin, því að salti sandurinn er ómjúkur þegar ofsa-stormurinn þeytir honum á hörundið. Stundum kæfði tjöldin með öllu í slíkum sandbyljum. þeir stóðu stundum 2 daga í einu. Oft reif vindurinn tjöldin með sjer, og var þá allur far- angurinn, vistir og fatnaður, berskjaldaður fyrir vindi og vatni. Mælingamennirnir urðu stund- imv að velja sjer leið yfir fúin mýrafen og sukku þá tíðum í þau upp undir hendur, svo draga varð þá upp aftur með böndum. Á nóttinni ráfuðu villidýrin um- hverfis tjöldin og vöktu þá með óhljóðum sínum. þeir hugrökk- ustu af þeim fóru stundum að veiða viilihross, sem eru þar í stórum hópum. það eru lög þar í landi, að sá á villihross sem getur veitt það og tamið. Hátt uppi í Kiettafjöllunum tóku við jökulbreiður, og öðru hvoru tóku við stór-ár. þær urðu þeir hka að kanna, mæla í þeim strauminn og rannsaka botn- lagið. Á eftir landmælingamönnunum komu verkamennirnir, týndu saman merkiprikin, settu niður stólpa í staðinn og strengdu vírinn milli þeirra. þeir urðu að flytja með sjer stólpana, þver- slárnar, mílna langan vír auk alls útbúnaðar sem þeir þurftu til dvalarinnar, jafnvel vatnið líka. Tjaldvagnar voru mest notaðir, dregnir af fótvissum múldýrutp, meðan þeim var við komið. En dýr þola illa saltblendna jarð- veginn á Nevada-hásljettunni og urðu þeir því að smíða dráttarvagna með sjerstökum útbúnaði til þess að komast þar áfram. Sumstaðar var jörðin svo hörð að sprengi- ■ efni varð að nota til að grafa holurnar fyrir stólpana. Öðru hvoru varð að leggja línurnar yfir vötn, til að stytta leiðina, og varð að hafa sjerstakar vjelar til að bora holurnar í botninn. í Klettafjöllunum gerðu birnir símamönnunum margan óleikinn, m-eð hrekkjum sínum og kænsku. þeir voru á vakki kringum tjöldin til að ná í vistirnar er færi gafst. Einu sinni flæmdu þeir einn matreiðslumanninn upp í trje og gæddu sjer síðan á matnum, sem fjelögum hans var ætlaður. Verk- stjórarnir tóku eftir því að farið var að rífa niður á nóttunni, vírinn sem þeir strengdu á daginn. þeir settu vörð ^til að komast eftir hver valdur væriað því. Kom þá í ljós að þaðvoru birnir. þeir klifruðu upp stólp- ana og bitu af glerkúlurnar; munu hafa haldið að það væru gómsæt epli eða býflugnabú. Voru þá reknir hvassir járn- gaddar t stólpana til að afstýra þessum bjarnargreiða. Hæst uppi á Klettafjöllunum voru simanum valdir skjólbestu staðirnir og þar voru bygð skýli fyrir menn til að gæta hans í vetrarstormunum. Aðbúnaður þeirra er mjög fátæklegur. þar er snjórinh svo mikill að stólp- arnir standa varla upp úr honum. Dýrt er að nota síma þennan. Viðtalsbiiið (5 mín.) kostar um 78 kr. og um 25 kr. fyrir hverja m’nútu, sem þar er fram yfir. en gagnið af samtalinu er líka oft æðimikið. Ameríkumenn kunna að fgra með slíka hluti. Hvergi er talsíminn svo út- breiddur sem þar, enda ættaður þaðan. Lundúnabúar geta ekki sím- talað lengrá heiman frá sjer en til Svisslands, og er það örstutt hjá hinni vegalengdinni. Bækur. —o— Skólasöngbókin. 1. hefti. R.vík 1918. það er dimt í skólunum þessi árin. Myrkravöldin virðast hafa þar yfirhönd síðan dýrtíðin magnaðist, því að enginn skyldi ætla það að kærleikur og sann- leiksást valdi því að dýrtiðin er látin snúa við borðum og bekkj- um í hverjum skóla þar sem hún lokar ekki alveg. Ekki má nefna þar, nema „það allra nauð- synlegasta" og „loftið er alt Ijóðum blandið“ af margrödduð- um sultarvæl, frá sínkum þjóðar- fulltrúum annarsvegar, og hungr- uðum kennaralýð hinsvegar. En úti íyrir glymur hljómurinn af gulli og silfri hærra en kirkju- klukkur á miðöldunum. Eftirtölurnar um skólagjald lemjast eins og skafrenningur inn í brjóst saklausra barnanna og drepa þar allan gróður vorsins. Baunir og hrísgrjón nýkomið í verslun 3« 3of\t\set\, þau fá ekki að lesa nema þurrar fræðaþulur og ekki að vinna neitt nema þreytandi skylduverk og þó ekki nema að hálfu leyti og minna en það víðast hvar. Næsta kynslóð hefur af andleg- um vorhörkum að segja. Bók sú, er getur hjer að ofan, kemur sem lóukvak í vorhretum, og btoðar ljós og yl í skólunum. þar,koma 30 sönglög, ljeit og fögur, og fagurt kvæði fylgir hverju þeirra. „Bókin er sjerstak- lega ætluð skólum, og þá helst kvennaskólum, barnaskólum og unglingaskólum. En\ auðvitað hafa og söngfjelög kvenna, barna og unglinga bókarinnar sömu not“, segir í formálanum. Lögin eru þrírödduð og valin með það fyrir augum að þau verði ekki ofviða þó að kraftarnir sjeu smáir. þau eru eftir ýmsa höf- unda, útlenda og innlenda, fjölgar óðum Íslenskum sönglögum. Bókina hafa búið undirprentun Sigfús Einarsson, Friðrik Bjarna- son og Pjetur Lárusson organ- istar, allir þaulvanir að kenna söng í skólum. Má treysta því að þeir hafi reynsluna í því hvað bjóða má nemendum. Framhald af bókinni á að koma bráðum. Vonandi verður bók þessi, þó l'til sje, til þess að glæða söng í skólunum, og gera vistina þar ánægjulegri og lífið fegurra í augum vaxandi kynslóðar/ Söng- urinn hefur töframátt til að opna þá heima, sem hver góður fræð- ari vill sýna nemendum sínum, og bræðlr marga klaka-hellu kæruleysisins, sem enginn járn- karl vinnur á. Enginn vafi er á því að bók þessi verður mikið keypt og notuð. Frá sjónarheimi. Eftir Guðm. Finnboga- son. R.vík 1918. „Um hvað er þessi bók?“ spyr maður þegar titillinn er nefndur; hann er svo einkennilega ákveðinn. Titillinn æsir for- vitnina og nafn höf. kallar mann til að lesa. Höf. er orðinn svo góðkunnur hjá öllum bókavinum, að þeir vilja nú allir orðið ná í bækurnar hans, og margir þykjhst vera siðferðislega skyldugir til að eiga þær í góðu bandi. þetta smáa er hann orðinn vinsæll af

x

Skeggi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skeggi
https://timarit.is/publication/208

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.