Sköfnungur - 03.05.1902, Blaðsíða 4

4
SKÖFNUNGUR.
I, 1.
Ymsum sýslubúa sinna bakar því sýslu-
maður töluverðan óþarfa kostnað, enda mæl-
ist þessi yfirvaldsráðstöfun ílla fyrir bjá
almenningi, sem von er.
En að líkindum þykir sýslumanni al-
menningi svo mikils varðandi, að fá að
kjósa hann á þingið, eptir alla frammistöð-
una síðast, að ekki sé í kostnaðinn horfandi(!)
Vér ætlum og, að síztbæri aðteljahann
eptir, ef úrslitin yrðu hin gagnstæðu, að
ísfirðingar sýndu nú þá rögg af sér, að veita
honum lausnina frá þingstörfunum.
Það væri þjóðinni þarft verk, eins og
nú á sten lur.
Frá kosningaleiðangri sýslumanns
Haf'steins. Eptir það, er sýslumaður H. Hafstein
hafði i febrúar- og marz-mánuðum hornað megin-
pai’t kjörd* misins, sbr. 14.—15. nr. „Þjóðv." þ. á..
skaut bann á fundum í Bolungarvík og Hnífsdal
í öndverðum aprilmánuði, og hafði, á báðum fund-
unum, stórpolitíkusann Jón Laxdal sér til aðstoð-
ar, til þess að brýna fyrir kjósendum þau atriðin,
sem hann síður vildi sjálfur ympra á, í margra
manna áheyrn. svo sem að muna nú að kjósa sýslu-
manninn og Matthías, en kjósa engan Valtýing á
þingið o. fl.
Af Bolungarvíkurfundinum brá sýslumaður sér
síðan út í Skálavik ytri, og varð að ganga Skála-
víkurheiði i töluverðri ófærð. — Kvaddi hann þar
kjósendur á fund sinn, og beiddi hvern og einn
einslega, að kjósa sig á kjörfundinúm; en suma
hitti hann, að sagt er, á heiðinni, og bar þá frarn
sömu tilmælin en kvað hafa fengið fremur litla
áheyrn, enda skopast almenningur, sem von er, að
öllum þessuin látum. og þykir ekki einleikið.
Skömmu eptir heimkomu sina, fór sýslumaður
síðan bæ frá b,e hér í Skutilsfirði, í sams konar
atkvæða-sníkjum; en hvívetna þar. er hann eigi
hefir fengið ákveðin atkvæðaloforð, i öllnm þessum
Jeiðangri sínum, — og þau munu hafa orðið nr-
slitin all-viðast —, kvað hann hafa beðið kjósend-
ur. að finna sig fyrir kjörfundinn, og þá á að
reyna — síðustu pressuna(!)
Allur þessi gauragangur sýslumannsins var um
garð genginn, er ritstjóri „Sköfnungs" kom til
kjördæmisins, með „Skálholti“ 22. apríl, og síðan
hefir sýslumaður haldið kyrru fyrir, hve lengi sem
það verður, og látið sér nægja, að láta liggja boð
fyrir kjósendum, er i kaupstað koma, að finna sig
til viðtals.
Mikil er umhyggjan fyrir föðnrlandinu(!), er
maðurinn sýnir.
GÓÐUM MÖNNUM TIL ATHUGDNAR skal
þess getið, að þó að hr. H. Hafstein sé sýslumað-
ur Ísíirðinga, þá leiðir eigi þar af, að þeir þurfi
að kjósa hann, sem þingmann, enda getur margur
verið brúklegt yíirvald, þótt eigi sé til þing-
mennskunnar fallinn, t. d. sakir ósjálfstæðis gagn-
vart yfirboðurum sínum, sakir valdafýsnar o. fl.
En þótt eigi sé það héraði voru til sóma, ætl-
um vér þó, að embættisstaða hr. Hafstein’s hafl
ráðið mestu um, er hann var kosinn hér siðast.
En hvað óttast þeir, sem láta gyllta borðann
ráða atkvæði sínu?
Þeir vita þó, að sýslumenn verða að fara að
lögum, hver sem i hlut á.
Að ætla þeim eitthvað annað, væri að væna
þá varmennsku.
En slíkar getsakir eru ósæmilegar.
Engu að síður skal það þó tekið fram, að séu
þeir einhverjir, sem titra fyrir gyllta borðanum,
og láta þann titring ráða atkvæði sínu, þá ættu
þeir að minnsta kosti að sitja heima, en láta ekki
atkvæði, sem þannig eru til orðin, hafa áhrif á
mikilsvarðandi málefni þjóðarinnar.
SKIPTAKUNDURINN. Svo nefna menn leyni-
f'und, er helztu sýslumannsliðar héldu hér á ísa-
firði fyrri part aprílmánaðar.
Þar voru kjörskrár úr hreppunum og kaupstaðn-
um, og skiptu menn störfum, hvaða kjósendur
hver skyldi taka.
Þó voru stöku kjósendur álitnir svo „óbetran-
legir“, að enginn fékkst, til að „umvenda11 þeim.
ÞAÐ má ganga að því vísu, að enginn kjós-
andi, sem flækzt hefir i vélaneti apturhaldsliðsins,
sitji heima á kjördegi.
Énginn kjósandi, er stjórnbótaflokknum fylgir,
ætti því að BÍtja heima.
Munið, að eitt atkvæði GETUR ráðið úrslitum!
Síra KJARTAN, Grunnvíkinga klerkur, hefir
verið hér i kaupstaðnum þessa dagana, til að finna
sýslumanninn sinn, og kvað eiga að flytja bónorð-
ið við Hornstrendinga, sem fyrri daginn.
„En hvað á nú að segja þeim þar nyrðra sýslu-
maður góður?“
Bænahúsið í Furufirði hefir fengið guðsþjónustu,
og „herþjónustusögurnar“ duga ekki lengur.
Hvað skyldu þeir nú finna upp?
RITSTJÓRI: SKÚLI THORODDSEN.
Litla prentsmiðjan.