Suðurland - 27.10.1911, Síða 2

82
SUÐURLAND.
Markaðsfréttir.
Neivcastle-on-Tyne.
í síðustu fréttum gátum vér þess, að
næstu skip mundu koma hingað á sunnu-
degi. Til allrar hamingju kom aukaskipið
„Ask“ með miklar sendingar, er komust
mátulega á maikaðinn, svo oss hepnaðist
að ná hinu háa verði og geta innan skamms
selt ailar birgðirnar. Næstu viku á eftir
kom „Ceres" og rétt á eftir „Sterling"
með 2 sendingar, og með því markaðurinn
hélst, náðum vér einnig hinu háa verði
fyrir þessar sendingar.
Gæðin voru á líku stigi og í fyrri send-
ingum, en kröfur kaupenda eru langtum
meiri í ár en fyr, og er það skiljanlegt,
þar sem smjörið hefir aldrei verið í jafn
háu verði. Þess hærra verð sem almenn.
ingur verður að gefa fyrir einhverja vöru,
vaxa kröfurnar til þess að varan sé 1. flokks
vara. f’ótt sum smjörbúin hafi ef til vill
ekki náð eins háu verði og áður, er það
ekki merki þess að gæði smjörsins séu
minni en áður, en aðeins eðlileg afleiðing
ástandsins sem nú er. —
— Markaðshorfur góðar enn og sennilegt
að þetta háa verð standi enn í nokkrar vikur.
y. V. Faler & Co.
Áfangastaðir.
Margar eru þær torfærurnar á vegunum
hér Sunnanlands enn þá, þó altaf sé verið
að bæta þær smátt og smátt, brúm fjölg-
ar og vegir aukast með ári hverju, einkum
er það hér í Skaftafellssýslu að torsótt er
að ferðast. Valda því einkum hinir löngu
sandar og hin breytilegu, straumhörðu jök-
ulvötn, sem tíðum banna ferðir manna og
varla mun vera hægt við að gera, svo vel
sé. En það er annað sem einkum átti að
vera umtalsefni mitt í þetta sinn, og það
er haglendi fyrir ferðahesta. Menn hér úr
Vestur Skaftafellssýslu, austan Mýrdalssands
verða að sækja allar sínar nauðsynjar j
Vík og flytja á hestum. Á þeirri leið er
Mýrdalssandur — graslaus eyðimörk —
með vondu vatnsfalli (Múlakvísl). Að vestan
verðu við hana taka við fjöll, er farið fram.
an undir háum hömrum en neðan við þá
eru sumstaðar grasbrekkur og fitjar sem
eigendur hafa nú girt fyrir svo ekki er
mögulegt að láta hest taka niður þó líf
hans liggi við, og þó til Víkur komi, tekur
ekki betra við, þá verður að flytja hestana
langan veg áður en þeir mega taka niður,
Þetta er mjög svo tilflnnanlegt, því það
mun hverjum manni skiljanlegt, hvað erfitt
og hættulegt það er að ferðast svona lengi
á hagleysu. Það er að sönnu eðlilegt að
menn vilji verja eign sína fyrir skemdum-
en naumast er það mannúðlegt að fyrir,
muna hungruðum og þreyttum ferðahesti
að taka niður, sér að skaðlitlu.
Það er stór nauðsyn að bót sé ráðin á
þessu á einhvern heppilegarr hátt, og mér
virðist næst liggja að þeir sem um vegina
eiga að sjá — landsjóður og sýslusjóður —
kaupi eða fái ieigða áfangastaði nægilega
þétta, þar sem hægt er, svo ekki þurfi að
fara þessa alt of löngu áfanga án þess að
hvíla. Eg vildi aðeins hreyfa þessu máli,
góðum mönnum til íhugunar, og eg vona
að fleiri vilji taka í þenna streng, og tala
máli „þarfasta þjónsins", sem ekki getur
kvartað yfir kjörum sínum, nema með sínu
þögula augnamáli, sem því miður fáir virðast
gefa gaum. Við verðum fegnir að fá að
hvíla okkur stundarkorn og fá okkur hress-
ingu við erflða vinnu. Setjum okkur því
í spor hestsins, þegar hann þreyttur og
svangur þrammar undir þungri byrði og
fær ekki að ná í grastætlu tímanum saman.
Miskunn við málleysingja.
Einar Sigurfinnsson.
-----<kk>----
cTCásfióli cJs/anós.
Þann 6. okt. voru innskrifaðir á hann
41 stúdent, en af þeim voru 9 útskrifaðir
af mentaskólanum í vor. Búist er við að
nokkrir hafi bætst við siðan.
í guðfrœðisdeild eru:
Ásmundur Guðmundsson
Jakob Kristinnsson
Tryggvi Þórhailsson
Vigfús Ingvar Sigurðsson
í lagadeild eru:
Árni Jóösson
Björn Pálsson
Böðvar Jónsson
Eiríkur Einarsson
Hjörtur Hjartarson
Jón Ásbjörnsson
Jónas Stephensen
Jón Ben. Jónsson
Jón Þórarinn Sigtryggsson
Ólafur Lárusson
Páll Eggert Ólafsson
Páll Pálmason
Pétur Magnússon
Sigurður Sigurðsson
. Steindór Gunnlögsson
Porsteinn Porsteinsso
í læknadeild eru:
Árni Árnason
Árni B. P. Helgason
Árni Gíslason
Axel Böðvarsson
Bjarni Snæbjörnsson
Björn Jósefsson
Einar E. Hjörleifsson
Guðm. Ásmundsson
Halldór Hansen
Halldór Kristinnson
Helgi Skúlason
Jóhannes Á. Jóhannsson
Jónas Jónasson
Jón Jóhannesson
Jón Kristjánsson
Jón Ólafsson
Konráð R. Konráðsson
Magnús Björnsson
Sveinn V. Sveinsson
Vilmundur Jónsson
Þórhallur Jóhannesson.
—<.---0»0*'C----
Misrétti.
Eg þekki gamian mann, er hefir verið
bóndi til þessa, fátækan sæmdarmann.
Hann haíði lengi búið við ailgóð efni, kom-
ið mörgum börnum til manns, en er nú
orðinn eignalaus. Jeg talaði nýskeð við
hann um kosningahorfur, þótt hann fylgd-
ist vel með, vildi hann nú sem minst tala
um slíkt af gremju yfir því, að nú hafði
hann ekki kosningarétt. Hann borgaði
ekki nógu hát.t útsvar, en hafði þó ekki
þegið af sveit.
Jeg hugsaði til uppgjafaembættismann-
anna — þyngsta þurfamannanna, — mis-
mun á kjörum þeirra og hjá uppgjafabænd-
um. Embættismenn fá það há laun, að
ef þeir eru ekki eyðsluskepnur, geta þeir
safnað auði, — það hefir reynslan líka
sýnt- — og þyrftu því ekki að gera sig að
þurfamönnum, tuttugu sinnum og þar yfir
þyngri ómagar en uppgjafabændur, ef þeir
neyðast til að knýja á þær dyr, sem fá-
tækum er fuflgott: hjá sveitarstjórninni og
missa um leið kosningaréttinn, en embætt-
ismenn ekki, þó þeir komist á eftirlaun af
óreglu og ómensku.
Hverjum er þetta misrétti að kenna?
Þeim sem kosningaréttinn hafa notað.
Þegar kosningar hafa farið fram, hafa oft
bændur, sem hafa verið þeirri stöðu vaxn-
ir, „dumpað" fyrir embættismönnum, sem
hafa ekki sýnt neinn dugnað. Það heflr
víst verið álitið, að þeir beri hag alþýð-
unnar mest fyrir brjósti, og séu bezt falln-
ir til þess að sjá hag hennar borgið, en
svo þegar rætt hefir verið um afnám eftir-
launa á þinginu, þá hefir þeim ekki verið
geðfelt að ríra réttindi sinnar stéttar.
Um ekkert deiluatriði eru alþýðumenn
eins sammálá sem það, að afnema eftir-
laun embættismanna hið fyrsta, en þótt
undarlegt sé, hafa þeir, sem virt hafa þessa
eimóma kröfu alþýðumanna að vettugi,
verið margendurkosnir. Vonandi fer það
að lagast, og eftirleiðis verði engir hugs-
andi menn til þess, að gefa þeim atkvæði
sitt.
Ekki er það þó mín skoðun, að allir
embættismenn eigi hér óskilið mál. T. d.
hafa margir prestar verið mjög nýtir menn
á þingi og ekkert athugavert við að kjósa
þá, séu þeir sæmdarmenn. Enda mega
þeir skoðast sem mentaðir bændur á þingi.
Vér eigum eingöngu að kjósa þá,
sem afnema vilja öll eftirlaun, og varast
að kjósa þá sem vilja verða snýkjudýr á
landssjóði, eða eru gjarnir á að vilja viðra
sig upp við mtiri hlutann, og sízt þá, sem
þektir eru að því, að tala öðru vísi en þeir
hugsa.
Mikið hefir verið rætt og ritað um að
auka alþýðuvaldið, en ef kosnir eru Reyk-
vískir embættismenn og þeirra aftaníhnýt-
ingar, er það skoðað í spéspegli.
Þ.
------ooo —