Suðurland - 11.11.1911, Blaðsíða 2

90
SUÐURLAND.
fijdddigi
Suðurlands er liðinn.
að þegar eitt heimiii byggir sér lítið hús
til ísgeymslu. Peir eru hlaðnir úr torfi
og best að veggir séu nokkuð þykkir og
vel „myldaðir", svo hvergi verði súgur gegn-
um. Síðan er þakið yfir með torfi svo
ekki geti lekið )>ó rigningar gangi. Svo er
tekinn upp ísinn á veturna; við þá aðferð
munu margir kannast, og ekið í kofann.
Þegar fult er orðið, er þakið með heyrusli
og torfi ofan á. Með þessum frágangi
tókst vel að geyma is, þó oft þyríti á hon-
um að taka, ef vel var gengið frá dyrum
í hvert sinn. Þar sem ekki var til ískpfi,
en menn vildu ná ís til geymslu, var stund-
um tekinn fjárhúskofi eða hesthús, sem
ekki þurfti að nota, og ísinn drifinn inn
þangað og siðan hiúð að, er þiðna t.ók með
vorinu.
Væri ekki reynandi hér syðra að taka
upp þessa aðferð. Sé til is að sumrinu,
má bæði setja rjómaföturnar í ísbyrgið og
kæla þar, eða sækja ísrnola og setja í vatn-
íð sem föturnar eru kældar í. Þessar bend-
ingar eru ófullkomnar, því skal ekki móti
borið, en þó þess verðar að þeim sé gaum-
ur gefinn, þar sem engin ísgeymsla hefir
verið reynd. — Að vísu er örðugra með
ísgeymslu hér syðra on nyrðra, vegna
hinna miklu rigninga hér, en þó tæplega
svo örðugt að ekki megi gjöra tilraunír í
þessa átt.
Skógarmaðurinn.
(Brot).
Aleinn hrekst eg um hraun og fjöll
með hruflaðar, kaldai' fætur.
Um hálfnakinn Jíkamann ieikur mjöll
leiðast mér nætur —
leiðast mér dimmar nætur.
Sjaldan þori’ eg á sama stað
sofa utan nóttu eina.
Veit eg að enginn má vita það,
verð eg því leyna —
verð eg það öllum að leyna.
Veit eg að elta mig ótal menn,
sein ætla sér fjár að vinná;
tii höfuðs mér Jögð eru hundiuð þrenn
sem hunda’ á að ginna —
hunda’ á til morðs að ginna.
Veit eg að enginn hlífir hal:
höfuð hans á sýna,
bóndanum niður í Brynjudal,
borgar hann mína —
borgar hann hauskúpu rnína.
Þessvegna hrekst eg um hælislaus,
í hraungjótu hvíli’ eg um nætur.
Marga. daga er eg matarlaus,
merglausar fætur —
inagnþrota kaldar fætur.
lJröstur.
-----—<-KX>-----
Heiðurssamsæti.
Hinn 21. okt. voru 50 ár liðin síðan
þau Guðmundur Guðmundsson og Sigríður
Gísladóttir, hjón að Saurbæ í Ölfusi giftust.
— Þessi gömlu heiðurshjón — bæði komin
á níræðisaidur — hafa búið sómabúi í
mörg ár, einkum þegar þess er gætt, að þau
höfðu stóra ómegð fram að færa. Áður
en Sigríður giftist þessum manni sínum,
hafði hún áður verið gift í 10 ár Guðmundi
Gissurssyni, bróður F’órodds bónda Gissurs-
sonar, er um mörg ár hefir búið að Reyk-
um í ÖJfusi. Með þeim manrii sínum eign-
aðist hún 10 börn og önnur 10 með síðari
manni sínum.
í heiðursskyni við þessi öldruðu sóina-
hjón var þeim af sveitungum þeirra haldið
samsæti að Kröggólfsstöðum á 50. hjúskap-
arafmælisdegi þeirra. — Samsætið byrjaði
á því að Jón oddviti Ögmundsson í Vorsa-
bæ bauð menn velkomna þegar undir borð
var sest.
Fyrir minni heiðursgestanna talaði séra
Ólafur í Arnarbæli og að lokinni ræðu hans
voru sungin eftirfarandi erindi:
Það að eiga samleið sina,
svona hálfrar aldar skeið,
það er ekki öllum gefið,
allra síst, þá grýtt er leið,
flestir lúuir, lífs í hreti
lúta fyr að kaldri jörð. —
50 ár er ógna tími,
e f að leið er myrk og hiirð. —
Kæru hjón, som hærur prýða,
liafið nú í 50 ár,
saman fylgst í ást og eining,
alt var beggja, gleði og tár.
Þegar æfin lék í lytidi
Jjúfust tengdi kærleiks rós.
l’egar dimdi’ af þrauta éli
þá var drottinn beggja ljó».
Þökk fy r’ir starfið, lifið longi,
Ijúfu vinir, kæru hjón ! —
Ættum marga ykkar líka
endurrisi gamla Frón. —
Og þótt ykkur hverfi kraftur,
kæru vinir ! — Lands um reit,
áfram heldur ykkar starfi,
afkomenda dáðrík sveit.
Þökk fyr’ir vcrkin, vel er unnið,
vinir öfdnu, langa bið.
Sú er von og ósk vor allra
ykkar njóti lengur við.
Drottinn blessi ykkar elli,
ykkur veiti styrk í náð.
Ykkur leiði, effi’ og huggi
alvalds hönd í lengd og bráð.
Þá afhenti Jón Ögmundsson gullbrúð-
kaupshjónunuin 80 kr. i gulli, gjöf frá»
sveitungurn. Engilbert Sigurðsson á Krögg-
ólfsstöðum þakkaði fyrir hönd hinna gömlu
hjóna.
í samsætinu tóku þátt rúml. 40 manns
og fór það hið besta fram. Gömlu hjónin,
sem ekki höfðu átt því að fagna um dagana
að heimurinn dekraði við þau, voru mjög
þakklát og sýnilega hrifin af þessari óvæntu
hugulsemi sveitunga sinna.
Guð blessi hin háöldruðu hjón og gefi
þeim farsælt æfikvöld.
Misskiining’ur.
Raddir hafa heyrst um það, þó fáar séu,
að Suðurlaud hafi brugðist stefnuskrá sinni
nú við nýafsta.ðnar alþingiskosningar, tekið
þátt í „ílokkapólitík", þ. e. stutt fremur
þingmannaefni þau hér í sýslu, er sjálfstæð-
ísmenn hafi „stilt upp“. Þetta er mis-
skilningur sem réttast er að leiðrétta.
Blaðið hafði fastákveðið, löngu áður en
nokkuð var kunnugt orðið um þingmensku-
fi amboð hér í sýslu, að styðja að kosningu
innanhéraðsmanna, fremur en utanhéraðs,
svo framarlega sem nýtir innansýsluraenn
gæfu kost á sér. Blaðið hefir því að engu
leyti brugðist stefnuskrá sinni. Það verður
ekki bent á nokkra grein í blaðinu nú um
kosningarnar, þar sem minst só einu orði
á núverandi stjórnmálaflokka.
Suðurland mælti með kosningu þeirra
sóra Kjartans í Hruna og Jóns Jónatansson-
ar búfræðings, sem innanhéraðsmanna, og
þykist blaðið ekkert þurfa að blygðast sín
fyrir það. Enda mun enginn gætirin og
gieindur Árnesingur gefa því það að sök.
---------------
Bókafregn.
E i n a r Arnórsson: Ný lögfræðisleg For-
málabók. Reykjavík. Kostn-
aðrmaður Jóh. Jóhannesson.
Pj'entsm. Gutenberg, 1911.
Bókin cr um 430 bls, í stóru
broti og kostar i kápu kr. 4,00.
Það er stórra þakka vert að fá slíka bók
sem þessa, hefir verið hörgull á henni nú
í mörg ár. Gamla formálabókin uppseld,
enda orðin á eftir tímanum og úrelt, þótt
góð væri á sínum tima.
Bókin er afar fjölbreytt að efni og hefir
ýmislegt nýtt að flyfja, sem flestum mun
lítt kunnugt áður, má þar nefna, meðal
annars: um ellistyrk, fjármál hjóna, borg-
aralegt hjónaband, ýmislegt um landbúnað
(t. d. forkaupsrétt Jeiguliða), iðnaðarnám,
fyrníng skulda, um veð og veðsetningar,
tékka, félagssamninga, firmu og verzlana-
skrár. rithöfundarétt, einkarótt að Jjósmyrid-
um og uppgötvunum, vörumerki, námurétt-
indi, róttur til verzlunar o. fl. — Það sem
breyzt hefir frá því hin eldri formálabók
kom út 1886, er hér að sjálfsögðu tekið
með. Framan við bókina er orðaskrá, er
hún til mjög rnikils flýtis og hægðarauka,
er leita þarf eftir sórstökum atriðum.
Flestir munu sjá, hve handhægt það er
að hafa lögfræðislegan ráðunaut altaf við
hendina, sem ekki kostar meira en 4 kr.
(5,50 að bandi meðtöldu). Bæði er nú það
að ekki er alla jafna hægt að ná í lögfræð-
inga, enda verður hún oft dýr, hjálpin sú,
og er þvi víst að menn taka bók þessari
tveim höndum og kunna höf. og kostnaðar-
manni þakkir fyrir útgáfuna, sem er hin
vandaðasta að öllum frágangi. Þessi bók
þarf að komast á hvert heimili. Allir vilja
bjarga sér sem mest sjálfir í þeim atriðum
er varða róttindi og sjálfstæði hvers eins.
Til þess er formálabókin ágætur leiðarvísir.
Suðurl. mælir hið besta með bókinni.