Suðurland - 07.02.1914, Page 4

136
SUÐURLAND
Ágætur matfiskur (þorskur)
fæst 1
Verzlunin Einarshöfn hf
Eyrarbakka.
Frosin síld
fæst á vertíðinni í
Verzluninni Einarshöfn hf.
OOOOOOOOOOOQOOOOOOOOOOOOOOO
Ekki alls fyrir löngu flutti Suðuri.
eftirmæli um nýdáinn efnisbónda, að
vísu stutt en svo herfilega fult af hugs
unar- og málvillum að bæði skildum
og vandalausum var hin rnesta raun af.
Það særir bæði blaðið og lesendur
þess að senda því svona ritgerðir.
E’að getur oft staðið svo á að
i itstjórinn hafi ekki ástœðu til að at
htiga þær svo náið, og þær svo slæð
ist í blaðið, er slíkt því eðlilegra þar
sem ritstjórinn er vitanlega kafhlað-
inn ýmsum öðrum önnum.
Lesandi.
Orðum aukið mun það veraíað-
sendii fréttagrein í síðasta blaði, sem
sagt er um skort á algengri nauð-
synjavöru í verslunum hér austan-
fjalls. Minnist Suðurland þess ekki
að hafa heyrt neinar slíkar kvartanir,
nema þá ef vera skyldi um skort á
fóðurbæti, og er það ekki verslunun
um að kenna þótt, svo væri, þar sem
héraðsbúar hafa ekki haft neina fyr-
irhyggju í tíma til þess að panta þá
vöru.
------<>*o~o----
Talgáta.
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12.
13. Jeg er sokkur sædisar.
7. 8. 3. 10. 3. Sýni’ og land er hul
ið var.
7. 8. 9. 11. 12. 13. Fær mig eyra,
fugl og véi.
I. 12. 10. 11. Föng í húsi geymi’ eg
vel.
8. 9. 10. 11. Minni’ og stærri merk-
ing á.
6. 2. 9. 10. 11. 12. 13. Móðurhör
und, frítt að sjá.
4. 9. 10. 11. 12. 13. Aður manns
nafr., óvirt nú.
5. 3. 11. 12. 13. Eigum samnefnt eg
og þú.
1. 2. 3. 10. 7. Leið frá sýn um
leynist.ig.
1. 3. 10. 11. 12. 13. Liklega’ gæti
marið þig.
1. 9. 10. 11. 12. 13. Hamingju’ ei,
eri hreysti bar.
2. 3. 10. 11. 3. Hjálp oft feiðamönn-
um var.
2. 9. 5. 4. Galli nokkur grennir frægð.
7. 8. 9. 10. Gott er að hafa það í
nægð.
6. 12. 5. 3. 13. Lífsins gleði’ og
gngn ég ber.
1. 2. 3. 11. Gamalt spursmál nýtt ]
, I
þo er. j
Fiskifélag’sdeildin
á Stokkseyri hélt aðalfund sinn á
kyndilmessukvöld.
1. Lagðir fram reikningar félags-
ins og skýrt frá hag deildarinnnar.
2. Jón Jónatansson flutti ýtariegt
erindi um líftrygging sjómanna. Urðu
umræður um málið á eftir og barst
þá fleira í tal, t. d. slysatrygging og
veiðarfæratrygging. Engar ákveðnar
tillögur voru gerðar.
3. Eftir litúr landi með veiðuin botn-
vörpunga. Urðu um það fjörugar
umræður og var að síðustu ákveðið
að halda síðar almennan fund um
málið.
4. Sala sjávarafurða. Var það
nokkuð rætt, en engin ákvörðun tek-
in.
5. Kosin stjórn. Form. Páll
Bjarnason (endurk.), ritari Jón Jón
atansson og gjaidkeri Jón Sigurðsson
(endurk.).
] 0 nýir félagsmenn bættust við á
fundinum.
- - ý -
Slysfarir.
Vélarbátur ferst. A þriðjudag-
inn var fórst vélarbátur úr Vest-
mannaeyjum með fimm mönnum.
ókunnugt er með hverjum hætti slys-
ið hefði orðið, voru margir á sjó úr
Eyjum þann dag en sjóveður var hið
versta.
Formaðurinn á bátnum sem fórst
hót Guðmundur, ættaður úr J.and
eyjum frá Voðmúlastaðahjáleigu. Hin-
ir voru: Sigurður frá Fagurhól í
Landeyjum, Daníel Bjarnason frá
Seyðisfirði, og t.veir menn úr Reykja-
vik Arsæll og Sveinbjörn að nafni.
Allir voru menn þessir einhleypir og
ókvæmtir nema Sigurður. —
Báturinn er sagður verið hafa ó-
vátrygður.
Tveir lueiut verða úti. Tveir
menn Olafur og Þorvaldur að nafni,
lögðu af stað úr Keflavík heimleiðis
suður að Stafnesi, á áliðnum degi á
þriðjudaginn 3. þ. m. þeir voru gang-
andi og báru um 50 pd. þungahver.
Veður var rysjótt nokkuð og jeija-
gangur. Urðu merin þessir báðir úti
er þegar fundið lík annars þeirra í
j grend við svonefn'da Ósabotna, annar
maðurinn er enn ófundinn, en poki
hans fannst skamt frá Jíkinu.
Éinn maður sem var á leið til
Keflavíkur mætti mönnum þessum,
voru þeir þá farnir að villast, og var-
aði þá við, og sagði þeim til vegar
og lagði ríkt á við þá að halda sér
sem næst sjónum. En líklega liafa
þeir viilst aftur. Annars þykir slys
þetta kynlegt;, því veður var ekki
mjög illfc þó dimmt væri í jeljunum.
-- . --------------
Svartur köttur, stör'og fallegur,
hcfir tapast. Góðir raenn beðnir að
greiða fyrir lionum ef yrðu hans varir og
láta vita af því á prentsmiðjunni.
íslenzkir sagnaþættir.
Eftir
dbrm. Bryi'júlf Jónsson fráMinna Núpi.
V. þáttur.
A f
Magnúsi Kristjánssy ni.
mormúua.
Frh.
Þá var Brynjólfur Jónsson sóknarpresb
ur í Vestmannaeyjura. Hann reyndislíkt
er hann mátti að hindra framgang Mor-
mónatrúboðsins, en kom fyrir ekki. Var
honum því gramt í goði og vildi gjarna
finna sakir á hendur þeim, cr þá trú höfðu
tckið. Hann vissi, að þau Magnús og
Þuríður, voru gift eftir mormónskum
reglum. En hann vissi líka, að sú gifting
var eigi gild að landslögum, og hann
hugsaði sér að nota það til að sýna ógildi
MormÓDatrúarinnar. En þá var stjórnar-
skráin svo nýkomin, að hann gat ekki
verið orðinn kunnugur ákvœðum liennar.
Hann kærði það fyrir Aagaard sýslumanni,
að þau Magnús og Þuriður lifði í
hneikslanlegri sambúð og skoraði á hann
að láta það ekki afskiftalaust. Aagaard
brá við, ritaði Bergi Thorberg amtmanni
og sendi honu kæruna. Amtmaður varð
vel við og ritaði svolátandi „aðvörun;‘.
„Bergur Thorberg amtmaður i Suður og
Vesturamtinu kunngjörir: að þar eð
sýslumaðurinn í Vestmannaeyjasýslu hefir
tilkynt amtinu eftir skírslu hlutaðeigandi
sóknarprests, að húsmaður Magnús Krist-
jánsson og Þuríður Sigurðardóttir, scm
ekki eru löglega gift búi saman í hneiksh
anlegri sambúð, þá aðvai-ast hér með og
áminnast ofangreindar persónur, að slíta
sambúð sinni innan viku frá birtingu
þessa úrskurðar, og mega síðan ekki vera
til heimilis á sama bæ. Ef þau þrátt fyrir
þessa aðvörun amtsins, ekki slíta sambúð
sinn’, mega þau búast við opinberri kæru
til straffs eptir 190. gr. hinna íslensku
hegningarlaga11.
Amtmaður sendi sýslumanni úrskurð-
inn. En hann skipaði hreppstjórum aö lesa
hann upp fyrir Magnúsi og Þuríði. Hrepp-
stjórar voru tveir og voru þeir báðir góð-
kunningjar Magnúsar, þó ekki væru þoir
Mormónatrúar. Þeim þótti crindið leitt,
en urðu að hlýða. Veit Magnús ekki fyr
til einn morgunn, cn að hreppstjórar
koma báðir að kofa liaus, klæddir i spari-
föt. Hcilsar hann þcim vel og spyr að
erindum. Þcir spyrja í móti: „Hvort viltu
heyra amtsúrskurð úti eða inni?“ „Inni“,
segir Magnús. Hann grunaði hvað um
var og bjóst við að íjöldi fólks mundi
þyrpast að ef úti væri lesið. En það vildi
hann ffkki. Þeir fóru inn og lásu þar npp
úrskurðinu. Þuríður varð sem steini
lostin og kom engu orði upp. Magnúsi
varð líka þungt. Bauð hann þó hrepp-
stjórnm kaffi og þáðu þeir það. Bjó hann
það sjálfur til. En Þuríður skifti sér ekki
af neinu. Magnús bað brcppstjórana að
gefa sér afrit af úrskurðinum. Þeir tóku
því vel, báðu haun vitja þess á morgun.
Það gjörði hann og fékk afritið ókeypis.
Um næstu nótt varð Magnúsi ekki svefn-
samt. Hann hugsaði sitt ráð. Sá hann
ekki annað ráð vænna, en láta bæta lút-
erskri giftingu ofan á hina Mormónsku.
Fer hann um morguninn á fuud Gísla
kaupmanns Engilbertssonar og biður hanu
vera svaramann sinn. „Hvð er þetta?“ segir
Gísli, „eruð þið ekki gift:“ ,,.Tú,“ scgir
Magnús. „En við viljum hlýða lögunum,
svo við þurfum ekki að skilja.“ Segir
lionum hvar komið or. Gísli hét að vora
svaramaður lians. Þá fer Magnús á fund
Þorsteins læknis og bað hann hins sama.
Þorsteinn var oddviti Vestmanuaoyja-
hreppsuefndar. Féllu orð mjög líkt og
milli þeirra Gísla. Þorstelnn hét að verða
við bón hans. Nú fer Magnús á fund
prests og biður hanu að gifta sig. Prest-
ur svaraði á þá loið, að sig bristi heimild
til að gifta persónur, er væri annarar trú-
ar. „En eg skal,“ sagði hann, „spyrjast
fyrjr hjá yfirboðurum mínura, hvað og á
að gjöra. Þangað til svarið kemur verðið
þið samt að skilja.“
Frh.
LiHínn er á síðastliðnu hausti
Sigurður Benediktsson áður bóndi í
Merkinesi í Höfnum syðra, dugnaðar-
maður mikill og afburða góður for-
maður. Var hann mötgum kunnur
hér eystra. Verður æfiatriða hans
getið hér í blaðinu siðar.
Áriminnsglíinan var háðí„Iðnó“
i Reykjavík 30. f. m. þar giímdu 12
menn. — 6 úr glímufél. Armanns og
6 úr glímufél. Ungmennafél. Sigurjón
Pétursson bar af þeim öllum, og
hlaut hann skjöldinn.
Næst Sigurjóni gekk Guðm. Kr.
Guðmundsson.
Skcmdir af sjávargangi. A Ak'
ranesi urðu skemdir miklar af sjávar-
gangi í ofsaveðrinu 28. f. m. Sjó'
garðar féllu, stakkstæði skemdust og
fiskpallar. Tveir vélarbátar brotnuðu
og margir bátar ráku á land af höfn-
inni. Sjórok var þar svo mikið £$
ekki var fært húsa á milli.
Eg goymi göngustaf. Man ekk1
eiganda.
lir. J-
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jónatansson.
Prcntsmiðja Suðurlands.