Verkamaðurinn - 23.01.1926, Qupperneq 1

VERKðMðSURIHII
Útgefandi: Verklýðssamband. J^íorðurlands.l

Akureyr! Laugardaginn 23. Janúar 1926.
- • ••••• ••
4. tbl. f
Þingmálafund
hélt þingmaður íhalds og auðvaldi
hér f bseaura, Björn Lfndal á Sval-
barði, Miðviku- og Fimtudagskvöld
a. 1. Er óhæít að (uliyrða að ómerki-
legri þingmálafundur hefir trauðla verið
haldinn hér í bænum 20 s. 1. ár.
Fyrra kvöldið voru aðeins afgreidd
þrjú mál, sem þó skiftu mönnum varla
{ teljandí andstæður, en þingm. efndi
til umræða um eitt og alt, sem lá
utan við þingmáiin og veittist þá, eins
og venja hans er, að einstökum mönn-
um og stofnunum, og kveikti þannig
upp umræður utan dagskrár. Mun
þetta tiltæki hafa verið sprottið af
því að B L. hafi þóst þuifa að bæta
eitthvað upp (yrir sér, vegna brakfara
á fundum þeirra Jónasar frá Hriflu og
Jóni Baidvinssonar, enda gat hann
flótta sfns i inngangsræðunni. Fundar-
menn sem komnir voru til að ræða
um landsmál, tóku þessu, sumir hvetjir,
eins og hveiri annari plágu, sem
sprottin væri a( þeirri ógæfu bæjarins
að hafa B. L. fyrir þingmann, og
þögðu hann af sér f þetta sinn, ( von
um að hann væri búinn að hella úr
sér. Var nú nuddað af þeim málum,
sem fyr er getið, með litilli þátttöku
f atkvæðagreiðslu. Var klukkan þá
yfir 2 eftir miðn. Ákvað þingm. þá
framhaldifund næsta kvöld.
Á Fimtudagskvöldið hélt fundurinn
áfram, og var nú byrjað á þingmál-
um og fimm mál afgreidd umræðu-
Iftið, nema hvað bæjarlógeti, og þingm.
lftilsháttar, skipuðu sér andbanninga
og vfnmannamegin f bannmálinu og
tognaði þar af leiðandi úr þeim um-
ræðum. Þátttaka f atkvæðagreiðslu
var hörmuleg, og veiða tillögurnar
og atkvæðatalan birt f blaðinu á
Þriðjudaginn.
Þegar dagskrá var tæmd, bjuggust
fmenn við að þingmaðurinn færi heim
til sfn f rólegheitum. En svo virðist
sem sálarástandi B. L. hafi verið Ifkt
farið og veðráttunni um árið, sem
kerlingin iýati á þann hátt, að fyrsí
hefði verið »slyddu-drulla« og svo
hefði hann »rokið á með útsýnnings-
fýlu gjóstri*. Hann hóf upp rödd sfna
og helti úr skálum reiði sinnar yfir
hugsaða og raunverulega andstæðinga
sfna.
Svo var mál vixið, að kvöldinu áð-
ur bafði B L, borið það á Ingimar
Eydal að hann hefði farið óheiðarleg-
um órðum um hlutafélög, f Degi hér
á árunum. I. E. neitaði þessu og
lýiti þingmanninn ósannindamann að
áburðinum. Við leit f Degi kom það
f ljós, að ummælin, er B. L. hafði
eftir Iagimari, voru rituð af Jónasi
Þorbergssyni, og skakt höíð eftir að
öðru leyti. Varð B. L. að játa þetta
á siðari fundinum, og þótt hann hafi
haft góða æfingu f að éta ofan f sig
óhróður uudanfarið, mun þetta hafa
vakið svo sára gremju, að hann not-
aði tækifætið til að hella sér út yfir
samvinnumenn, einkum Iogimar Eydal
og Jónas Þoibergsson.
Bað Ingimar Eydal um orðið til
andivara, en er að honum kom, lýsti
B. L. þvf yfir að hann tæki sér orðið
og tók þar með ráðin af fundarstjóra.
Er þetta f annað sinn er hann sýnir
þenna rilbaldahátt hér á fundi. Verður
sú framkoma aldrei nægilega vftt.
Þegar fundi var slitið var Brynleifur
Tobiaison á mælendaikrá, en ekki
var hann beðinn afiökunar þótt hann
væri sviftur orðinu á þann hátt. Ekki
var (undargerð borin upp til samþyktar.
Fer Akureyrarbúum ekki að bregða
við, þótt þeir verði að þola vftaverða
framkomu af þingmanninum og þá
hörmulegustu fundarstjórn, sem hægt
er að hugsa sér, Mætti af þessu ráða,
að íhaldsflokkurinn hér, hefði hvorki
á að skipa þingmanni, er gæti komið
lýtalaust fram, eða fundarstjóra, sem
kæmist hjá hneikslunum.
Það er öllum vitanlegt, að B. L.
hefir skaplesti er hann virðist ekki
ráða við. Það leynir sér ekki heldur
að fámennur flokkur f liði hans hefir
örfandi áhrif á þessa skapleiti og æsir
hann til að leggja þá fyrir daginn.
Þessir menn annað hvort sjáit ekki,
eða eru á rápi um salinn, þegar B.
L.'ræðir mál »af skynsamlegu viti«,
eins og hann kallar það, en þegar
hann slær út f þá sálma er sfst skyldi,
eru þeir á vettvangi og láta þá ó-
splrt aðdáun sfna f Ijósi með húrra-
og heyr- hrópum, fótasparki og gjammi.
Manu allir sammála um, að þesslr
menn hœfl þlngmanntnum og hann
þelm. Hítt er annað mál hve lengi
siðaðir bæjarbúar telja sér sæmandi
að sitja fundi með þessháttar lýð.
Aftur skal það játað, að mörgum
mótitöðumönnum B. L. er á parti
eftirlæti f vftaverðri framkomu hana.
Þeim er ósárt þó þeir kjósendnr, sem
gáfu honum atkvæði sitt við ifðuitu
kosningar, f trú um að þeir væru að
gera rétt, fái sð sjá það oft og á-
þreifanlega, hve illa þeir hafa farið
með atkvæði sitt. Þessi fundur er
glögg sönnum þess, á hve háu þroika-
■tigi þingm. itendur og nánuitu fylgi-
fiikar hans.
B. Lfndal kvartar undan þvf á hverj-
um fundi, að mótitöðumenn hans beri
á hann ósannindi, og rangfæri orð
hani. Það virðist vera gráglettur ör-
laganna, að varla er haldinn hér póli-
tfikur fundur, svo hatltl ijálfur verði
ekki að éta ofan f sig ósannindi um
andstæðingana og játa að hantl hafi
rangfært orð þeirra.
Það er einn veikleiki B. L. a(
mörgum, að hann virðiit aldrei geta