Verkamaðurinn - 19.10.1926, Blaðsíða 3

VERKAMAÐURINN
3
Miqd rekur f rofi'mtani að ijá ikil-
yrðio, len lögþingið fereyika letur
Itölum fyrir leyfí til togararekituriini
f Fsreyjum.
Fyrit á eingðngu að verða fsereyikt
vinnuafl á itöliku togurunum. í fiski-
veiðalöggjöf okkar íilendinga, er það
tekið (ram að tkipifaö'nin megi vera
bálf útlend á aklpnm þeim, aem ein-
göngu ganga á ifidveiðar.
í ikjóli þeirra laga þróait lepp-
menaka Norðmanna í iilenikri land-
helgi við illdveiðarnar. Gott dasmi upp
4 það eru skip þau tem ár eftir ár
eru með fleiri eg fserri útlendinga aem
báieta á aildveiðunum, þó talin léu
eign innlendra manna og þó íilend-
ingar ajálfir gangi hópum aaman at-
vinnulauiir.
Samhliða þeaiu ikilyrði Fœreying-
anna er það, að eingöngu ikuli notað
fœreyakt vinnuað við atvinnurekitur í-
tala i landi. Hér á landi hafa Norð-
menn og Sviar teit að með efldar-
braeðiiustöfivar oit og tiðum leyfiilauit
eða að minita koiti ikilyrðiilauit af
hendt þingi og atjórnar. Og óátalið
auia þenir útlehdu grútarapegúlantar
aildinni upp i fileaikri landhelgi með
ieppuðu iktpunum, og óátalið nota þair
útlent vinnuifl við landvinnuna eftir
geðþótta.
Sjálfiagt er mörgnm minnintmð
frammiitaða kronaneiverkimiðjunnar f
þessum efnum. Hún byrjtr ainn hér-
viitartima með þvi að draga að lér
vinnuafl ( þorpið, f námunda við brasðaln-
ataðinn. Verkimiðja aú er bygð og
■tarfrmkt fyratn io árin með innlendu
vinnuafli, en þegar alvariega harðnar
um atvinnu fyrir filamknm verkalýð,
rekur þeiai verkimifij* frá lér inn-
lenda vinnuaflið, lem hefir dregifl að
benni árðínn fyritu io árin og nú
vinna þar aum árin meir en belmingur
útlendinga þó Stvinnuleyiið og hungr-
ið iverfi að innlendom verkalýð um
fandið þvert og endilangt. Gamalt mál-
tski aegir: »Ekki þarf nema einn gikk
l hverri veiðiitöð*.
Þetta máltæki hefir aannait hrein-
lega á þenum útlendu hræfuglum og
leppum þeirri, lem hingað leita til
þeia að aleikja rjómann af aildveiðinni.
Hér lengra út með firðinnm er önnnr
■lldarbræðilnitöð, þar iem heitir á
Dagverðareyri. Eigandinn er talínn (■-
lensknr rfkiiborgiri, en itarfiaðferð
þenarar verkimiðjn er hin sama og
Kronaneiverkimiðjunnar hvað það
snertir að hún notar að háUn leyti út-
lent vinnnafl, 12 útlendinga af 24
verkamönnnm, aem þar nnan ■fðaitlið-
ið anmar. Og avo langt er gengið,
þetta ivlvirðílega háttalag Krossanei-
verkimiðjunmr og útlendn lepptnni,
að jafnval hefir einn húiagerðarmafinr
hér i b» haft tvo Svfa f sinni þjón-
ustn lengst a( ( sumar, þó alment at-
vinnuieyii hifi rfkt f lSndinu til itór
baga fyrir þjóðina.
Hvernig haga Færeyingar lér f þen-
um efnum? Slma-fréttspiitillinn f upp-
hafi þenarar greinar sýnir muninn á
viti og ikilningi færeyika þingiina á
þörfum litlu eyjir-þjóðarinnar f At-
landshafinu og viti og akilningi itjórn-
arvalda þeaaa landa.
Þagar ftalakar auðmannakiær viljá
teygja aig á fiakimiðin við Færeyjar
og ítland, neita Færeyingar um leyfi
nema allur vinnukrafturinn aé tekinn
úr eyjunum. Þegar útlendir auðmanna-
hringar teygja lofinar lappir ágirndar-
innar inn f fiianaka landhelgi og upp
á atrendur meginlandaina, atanda fa-
ienakír atjðrnendnr heyrnariauair og
ajóniauair, viljalauair og vitlausir, þó
yfir þvf aé kært og kvartafi.
Lesendum þéaaa blaða er aennilega
enn í feriku minni frammiitsða buiani
■em kaUaðnr er atvinnumálaráðherra
og sendur var til þen að ranniaka
kærumál á hendur Kronaneiverkimiðj-
nnni út af innflutningi útlendinga.
Miðnr þessi smaug fram hjá kærend-
unum eina og refur lem hefir fnndið
mannaþef við greniimnnnann. Blððin
fluttn eftir honnm þann vfidóm, að
ekki mætti vfia útlenda vinnufófkinn
úr landi af þvf að það kynni að draga
vinnuafl frá landbúnaðinum. Fólkið
aem Kronaneiverkimiðjan hafði notað
til þjónustu lér undanfarin 10 ár, og
hún hafði gert atvinnnlauit með inn-
flatningi útlendinganne, vlr horfið ijón-
um atvinnumálaráðharrani, en hljómur
■auðaiparðanna heiman úr kjördæminn
bant til eyrna hani og stjórnaði orð-
um hanc og gjörðnm, vitanlaga ekki
bókitaflega en f Hkingnm talað.
Slfknr er atjórnmáiaþroiki þeirra
manna, iem með völdin fara ( vorn
landi. Smæita þjóðin f heimi gétnr
knéaett þá og kent þeim þjóðhaga-
fræði, en þeir geta ekki lært. Þi vlnt-
ar vit, akiining og viija til þeaa að
lasra það aem þjóðinni má að gagnf
verða.
Verkamaðat_
Úr bæ og bygð.
Á Laugardaginn var, voru af sóknar-
p-estinurn gefin saman í hjónaband, ungfrú
Nýbjörg Jakobsdóttir verslunarmær og Vig-
fús L Friðriksson myndasmiður, ungfrú
Sigriður Brynjólfsdóttir og Auðunn Hali-
dórsson sjómaður, ungfrú Guðfinna Signr-
jónsdóttir og Snorri Steinberg Tómasson
slítrari, ungfrú Sigurlina Guðmundsdóttir
og Baldvin Árnason Svalbarði í Glerárþorpi.
Stórstúka íslands hefir fengið stjórnar-
ieyfi til að selja hátfðamerki 1. vetrardag—
ein» og í fyrra — til ágóða fyrir Útbreiðslu-
sjóð Reglunnar. Fer þessi sala fram alstaðar
þar sem stúkur eru starfandi. Merk;n sem
seld verða hér á götunum á Laugardaginn
kemur, eru mjög smekkleg og strang-þjóð-
leg, og er þess að vænta að margir verði
til að kaupa þau, bæði tnálefnisins vegna
og svo af þvf að dagurinn, sem salan fer
fram á, er Tiokkurskonar tyllidagur, fram
yfir það sem vanaiegt er.
Verkaraaðurinn kemur út á Föstudaginn
aftur.
í vikunni sem leið brann fveruhús nem-
enda á Hólum { Hjaltadal. Brunnu þar
inni matvæli og eldiviður skólasveina, setn
búið var að draga að til vetrarins.
Sild veiðist enn f reknet, þegar á sjó
gefur. Á Sunnudaginn kom ra.s. *Stella«
inn á Siglufjörð með 50 tunnur eftir eina
nótt.
Hundrað hugvekjur, eftir 57 presta, ero
nýlega komnar á bókamarkaðinn. Hefir
Prestafélagið gefið út og er bókin ætluð
til húslestra. Þarf ekki að efa að hér er um
fjölbreyttan andans auð að gera, þar sem
svo margir - og góðir prestar - hafa lagt
skerf tiL Bókin fæst hjá prestum og próföst*
ura og er ódýr.
L