Verkamaðurinn - 23.06.1936, Blaðsíða 3

VERKAMAÐ URINN
3
Nú vantar ekki peniipa.
A aukafundi bæjarstjórnar Ak-
ureyrar nú nýlega var kosin 5
manna nefnd til að taka á móti
Kristjáni Friðrikssyni kóngi, sem
ætlar að sýna bæjarbúum þann
heiður að koma hingað til bæjar-
ins n. k. fimtudag. — Nefndin hef-
ir falið Jóni Norðfjörð skopleik'-
ara að taka á móti Kristjáni, konu
hans og fylgdarliði, og var ekki
hægt að fá heppilegri mann í
þetta hlutverk en Jón.
En hver á að borga brúsann?
Það er kunnugt, að Jón hefir
þegar gert ýmsar þær ráðstafanir,
sem hljóta að kosta meira en lítið.
Bæjarstjórn hefir ekkert fé veitt
til þessa og hafi fé verið greitt úr
bæjarsjóði í þessu skyni, þá er
það tekið í algerðu heimildarleysi
og í fullri óþökk yfirgnæfandi
meiri hluta bæjarbúa. — Krafa
almennings er því sú, að nefndin
greiði þetta fé sjálf úr sínum vasa
en láti bæjarsjóðinn í friði.
Virðist harla lítil ástæða verá til
þess að ausa mörgum þúsundum
króna úr bæjarsjóði, til að taka á
móti vellauðugum erlendum
manni, á sama tíma og fjölda-
margir ganga atvinnulausir og
bæjarstjórnin og framfærslufull-
trúi hennar gerir hvað eftir annað
ráðstafanir til þess að svelta
styrkþegana og níðast á þeim á
allan hugsanlegan hátt.
Er ekki hægt að sjá, að fullyrð-
ingar meiri hluta bæjarstjórnar
um fjárskort bæjarsjóðs séu á
miklum rökum bygðar, þegar
hægt er að ausa þúsundum króna
til þess að taka á móti manni, er
hefir aðeins í styrk frá íslending-
um 60 þús. kr. á ári, fyrir utan
það, sem Danir gefa honum, sem
er margfalt meira.
Alþýða Akureyrar mótmælir
því, að nokkurt fé verði tekið úr
bæjarsjóði, til að ausa í Kristján
X. og þá, sem fyrir honum skríða.
ATHS.
Eftir að þetta er skrifað, hefir
»Verkam.« orðið þess áskjm.ja, að
fjárhag'snefnd leggur til, að veitt verði
ótakmarkað fé úr bæjarsjóði, til að
taka á móti konginum og mun íhaldið
vafalaust samþykkja þá tillögu á bæj-
arstjórnarfundinum í dag, þó vitanlegt
sé að mikill meirihluti bæjarbúa sé á
móti því.
Frá Húsavík
1. Fundur Verkamannafélágs
Húsavíkur, 26. 4. 1936 lýsir ákveð-
ið óánægju sinni gegn þeim
hreppsnefndarmönnum, er sam-
þyktu 24. 4. sl., að greiða ekki að
fullu eftirvinnutaxta félagsins,
þrátt fyrir ákveðin mótmæli fé-
lagsins gegn þessu, og áskorun á
hreppsnefndina um að greiða
þessa eftirvinnu eftir taxta félags-
ins, eins og samþykt var á fund-
um Verkamannafélagsins 13. júní
og 19. des. 1935.
Einnig ávítar fundurinn harð-
lega þá meðlimi félagsins i
hreppsnefndinni, er gengið hafa
svo berlega gegn samþyktum fé-
lagsins og verið með í að brjóta
kauptaxta þess.
Fundurinn krefst þess af þess-
um meðlimum sínum í hrepps-
nefndinni, að þeir taki strax til
baka samþykt sína, og greiði að
fullu eftirvinnutaxtann, þar sem
þetta er leikur einn, ef allir með-
limir Verkamannafélagsins í
hreppsnefndinni standa saman (4
af 7), til að framkvæma þetta.
Fundurinn lýsir ánægju sinni
yfir stefnu Þráins Kristjánssonar
og Sveins J'úlíussonar á hendur
hreppsnefndinni út af taxtabrot-
inu, og skorar á þá að halda mál-
inu áfram svo framarlega að
hreppsnefndin gangi ekki inn á
kröfu Verkamannafélagsins. Einn-
ig telur fundurinn þetta brot á
samfylkingar-yfirlýsingunni, er
Sigurður Kristjánsson var kosinn
undir inn í hreppsnefndina sl.
haust. (Samþykt með öllum
greiddum atkv.)
2. Fundur V. H. 26. 4. 1936 mót-
mælir eindregið öllum lagafrum-
vörpum, er fram eru kcmin og
kunna að koma fram á Alþingi ís-
lendinga, um skerðingu á verk-
fallsrétti verkalýðsins í landinu.
Fundurinn skorar á stjórn Al-
þýðusambands Islands að fram-
fylgja samþyktum síðustu AI-
þýðusambandsþinga um baráttu
gegn vinnulöggjöf og afskiftum
ríkisvaldsins af vinnudeilum.
Fundurinn skorar á allan
verkalýð og alla stuðningsmenn
verklýðssamtakanna, að berjast af
alefli gegn ráðstöfunum „Vinnu-
veitendafélags íslands" til að fá
hér samþykta vinnulöggjöf er tak-
markar samtakarétt alþýðunnar f
landinu, og er því tvímælalaust
bættuleg árás atvinnurekenda-
stéttarinnar í landinu á lífskjör og
afkomu alþýðunnar.
Samþykt umræðulaust í einu
hljóði.
(Framhald).
skóga og friðun, ráðinn skógrækt-
arstjóri og árlega veitt nokkurt
fé af alþingi til skógræktar. A
hinum fyrstu árum aldarinnar rísa
upp ýms félög, er tóku skógrækt-
armálið á stefnuskrá sína, og má i
því sambandi nefna ungmennafé-
lögin. En þrátt fyrir alt þetta hef-
ir skógræktarmálinu þokað lítið
áleiðis. En hvað hefir valdið?
Skal það nú athugað lítið eitt. —
Margur mundi nú ætla, að þeim
málum væri borgið, sem ríkið
tæki upp á arma sína og styrkti
með löggjöf og fjárframlögum. En
þá er þess að gæta að starfið er
fjárfrekt, en féð, sem til þess hef-
ir verið varið, altaf af skornum
skamti, því að mörg eru hornin,
sem ríkið þarf að líta til, og oft
ekki af miklu að miðla. Einnig er
það kunnugt að oft reynist torvelt
að framkvæma ýmis nytjamáL
með löggjafarstarfinu einu saman,
ef almenningsfylgi stendur ekkí
að baki. Og því er ekki að neita,
að í þessu efni hefir almenningur
verið næsta tómlátur, og helst lát-
ið sig þau engu skifta. Margir eig-