Verkamaðurinn - 11.11.1939, Síða 4

4
VBRRáMáÐURIIÍN
iggggi
11 I
Hafnarstræti 89. Sími 421.
Kemisk breinsar og
gufupressar alskonar
fatnað.
Sendum gegn póstkröfu.
Til kolaúthlutunar
er mig að hitta á skrifstofu minni við Skipa-
gðtu kl. 9—10 f. h. og 3—5 e. h.
Páill Einarsson.
ÚTDRÁTTUR
skuldabréfa Verklýðshússins.
9. þ. m. fór fram hinn árlegi útdráttur skuldabréfa Verk-
lýðshússins, á skrifstofu bæjarfógeta Akureyrar.
Voru dregin út þessi númer:
Úr I. fl.: 12, 28, 47, 51.
Úr II. fl.: 15, 20, 51, 105, 106, 107, 108, 118, 153, 156,
188, 189, 195, 227, 229, 238, 239, 250, 252, 278, 294, 326,
337, 363, 378, 388, 393, 414, 438, 442, 450, 458, 470, 483,
545, 554, 587, 609, 623, 625, 631, 635, 654, 658, 667, 682,
689, 692, 699, 704, 725, 729, 745, 755, 761, 765, 768, 792,
842, 911, 915, 930, 941, 947.
Útdregin skuldabref verða innleyst, og áfallnir vextir greiddir,
flmmtudaglnn 21. desember n. k., kl. 6-8 e. h., fi
Verklýðshúslnu á Akurcyrl.
Akureyri 10. nóvember 1939.
Húsnefndin.
28,900 fjölerði (vélar sem slá og
þreskja).
Rétt við landamæri Rúmeníu
og fyrverandi landamæri Póllands
og Sovét-Ukraina, þar sem jarð-
eignir pólsku greifanna voru fyrir
byltinguna 1917, er nú samyrkju-
búið „Lenin“. Tekjur þess voru í
fyrra 1.708.000 rúblur, og hefir
þetta bú hlotið heiðurssætið á
hinni miklu landbúnaðarsýningu í
Moskva.
Við ökum að næturlagi gegnum
Donhéraðið, en það er engin nótt!
Gegnum glugga járnbrautarvagn-
anna sjáum við alstaðar ljós. Og
eins langt og augað eygir sjáum
við verksmiðjur og námur. Og
hvílíkar verksmiðjur! Aðeirts Ki-
rof-smiðjan í Markejefka fram-
leiðir meira hrájárn en alt Pólland
og ítalía til samans! Aðeins í
smiðjunum í héraðinu Dnjepro-
petrovsk umhverfis Dnjepr-raf-
orkustöðina er framleitt meira
hrájárn en í öllu Japan. í Krama-
torsk hefir verið bygð risaverk-
smiðja, þar sem smíðaðar eru
hverskonar vélar. Ný verksmiðja
í Vorosjilofgrad framleiðir fleiri
eimreiðar en allar gömlu verk-
smiðjurnar í Sovétríkjunum til
samans. Þannig mætti lengi telja.
Þetta ætlaðist Chamberlain til að
Hitler tæki í staðinn fyrir nýlend-
ur Breta í Afríku.
Almennur fundur...............
(Framhald af 1. slðu).
framfærslu sína af bæjarfé, svo
og til allra þeirra, er njóta örorku-
eða ellistyrks. Þetta verður að
teljast því brýnni þörf, þar sem í
fjölda tilfellum er um börn,
sjúklinga og gamalmenni að ræða.
En úthlutun til flestra þessara
olnbogabarna þjóðfélagsins var,
áður en verðhækkun vegna stríðs-
ins korh til, svo mjög skorin við
nögl, að ekki mátti naumara vera.
Fundurinn skorar á bæjarstjórn-
ina að sinna þessari augljósu
skyldu sinni og hækka framlög til
þessa fólks, svo sem nemur auk-
inni dýrtíð“.
Ógurleg sprenging....
(Framhald af 1. síðu).
menn nazistanna, en aðrir álíta, að
nazistastjórnin hafi sjálf skipulagt
sprenginguna til þess að fá tilefni
til nýrra æsinga gegn andstæðing-
um sínum innan og utan Þýska-
lands, og sé þetta því samskonar
bragð og nazistarnir notuðu þeg-
Filippseyjar.
í kafla þeim, sem birtur er hér
í blaðinu í dag úr ræðu Molotoffs,
er drepið á afstöðu Bandaríkj-
anna til Filippseyja. Það er því
fróðlegt að rifja upp afskifti
Bandaríkjanna af þessum eyjum.
Filippseyjar eru taldar yfir 7000.
Stærð þeirra er álíka samtals og
Noregur en íbúar þeirra munu nú
ar þeir létu kveikja í ríkisþing-
húsinu og kendu síðan kommún-
istum um og hófu miskunarlausar
ofsóknir gegn þeim.
vera um 16 miljónir, og eru það
aðallega Malajar. Öll heildsölu-
verslun er í höndum Bandaríkja-
manna. 60% íbúanna eru ólæsir
og óskrifandi. Magellan fann eyj-
arnar 1521 og Spánverjar lögðu
þær undir sig 1565—69. í spansk-
ameríska stríðinu 1898 töldu
Ameríkumenn eyjaskeggjum trú
um sjálfstæöl eyjarma og styrlctu
uppreistarhreyfingu eyjanna gegn
Spánverjum, og eyðilögðu spanska
flotann í höfninni í Manila. Þegar
friður var saminn, keyptu þeir
eyjarnar af spanska ríkinu fyrir
20 miljónir dollara, gerðu árás á
hina kosnu stjóm og handtóku
forsetann, Aquinaldo, og brutu á
bak aftur mótspyrnu íbúanna með
óheyrilegri grimd. Filippseyjarnar
urðu nú nýlenda Bandaríkjanna
og eru það raunverulega enn
þann dag í dag. Æðsta valdið er í
höndum aðallandstjórans, sem er
útnefndur af forseta Bandaríkj-
anna. Sjálfstæðishreyfingin hefir
verið og er mjög öflug í eyjunum
og uppreistartilraunir gegn yfir-
ráðum Bandaríkjanna hafa hvað
eftir annað brotist út víðsvegar á
eyjunum. 1930 neyddu eyjar-
skeggjar Nicolas Roosevelt til að
segja af sér sem varaforseti. 1931
lauk sjálfstæðiskröfugöngu í Man-
ila á þann veg, að árás var gerð á
ameríska liðsforingja, en Banda-
ríkin hafa altaf haft setulið á eyj-
unum síðan þeir svældu þær und-
ir sig. 1930 gerðu Múhameðstrúar-
menn á eyjunum uppreist, sem
ekki tókst að bæla niður fyr en í
október 1931. í Bandaríkjunum er
öflug hreyfing sem berst fyrir því
að íbúum Filippseyja verði veitt
fult sjálfstæði en íhaldsstjórnim-
ar, sem setið hafa við völd hafa
enn ekki haft svo sterka ást á
réttlætinu að þessi krafa hafi ver-
ið uppfylt. Roosevelt hefir því á-
reiðanlega ærið verkefni þó hann
sé ekki að blanda sér í samninga-
tUraunir Fiim* og Rúw,
48
rabbínasoninn, sem lenti út á galeiðunni, en varð,
á gamals aldri, æðsti prestur musterisins í Jerú-
salem. .. . Nei, það er greinilega eitthvað sam-
band milli „Jesús Krists“ og „Jesús Barrabasar“.
Og nú vill svo vel til, að heimild, þessu viðvíkj-
andi, fyrirfinst utan guðspjallanna og bókmenta
fornkristninnar. Hún bendir í sömu átt. Hlustið
nú á:
Heródes mikli átti sonarson, þ. e. a. s. marga.
Einn þeirra hét Heródes Agrippa. Agrippa hafði
verið stungið inn, af einhverjum ástæðum, og
fluttur til Rómaborgar á dögum Tíberíusar. Hann
komst í mjúkinn hjá Caligúla, eftirmanni Tíberí-
usar, og fékk yfirráð nokkurs hluta Palestínu og
konungstitil. Þrátt fyrir allt var hann hvorki
heimskur né hégómagjarn. Caligúla hafði frétt að
ekkert guðalíkneski væri til í Jerúsalemsmusteri
og ákvað að ráða bót á þeirri vöntun og láta stilla
upp líkneski af sér sem himnaguðnum Júpíter.
En Agrippa lagði líf og eignir í sölurnar til þess
að frá því væri horfið. Hann hélt Caligúla veislu
mikla og bað hann innvirðulega, við það tækifæri,
að hætta við slíkt tiltæki. Jósep sagnaritari segir
frá atburði þessum, sem Aiexandríujúðarnir
könnuðust án efa ekki við. A Alexandríutímabili
hinnar hellensku menningar voru Gyðingar hund-
leiðir á Heródesarhyskinu. Jæja, Gyðingamir í
Alexandríu settu upp leikrit, er hæddi Júðakóng-
inn sem „falskan Messías“. Fílon segir frá þessu í
deiluriti sínu gegn Flaccusi. Vesalingur að nafni
Karahas var klæddur sem kjánakóngur með papp-
49
írskórónu og vafinn mottu. Svo var stungið reyr-
priki í hönd hans, í stað veldissprota. Menn til-
báðu þetta skrípi og heilsuðu honum með sýr-
lenska orðinu marin = herra.
Það er einskonar Messíasartitill og kemur einn-
ig fyrir hjá Páli postula. Veslings Karabas varð
fyrir sömu útreið og guðspjöllin segja að Jesús
hafi lent í, sem konungur Gyðinganna“.
Auðvitað hafa menn fyrirl öngu komið auga á
að „Karabas" er vitlaust skrifaður „Barabas“. í
raun og veru hefir ekki verið að ræða um skírnar-
nafn mannsins, heldur nafnið á hlutverki því, sem
aumingja fávitinn hann „Karabas“ neyddist til að
leika: hlutverk svika-Messíasar.
Það virðist sem Barabas hafi verið algert auk-
nefni meðal Júðanna, annaðhvort á svika-Messíös-
um og „guðssonum" yfirleitt, eða á einstökum
fulltrúum þessarar manntegundar.
Nú skuluð þér, hr. Kristensen, fara til hins
virðulega dósents og stinga upp á einhverju snið-
ugra en úreltri skáldsögu um „son rabbínans“.
Hvað segið þér um þessa skýringu: í sömu páska-
viku og herra vor Jesús Kristur, sonur Guðs, var
krossfestur, lék annar Messías — svikahrappur —
lausum hala í Jerúsalem. Hann hét sama nafni,
af djöfullegri tilviljun, kallaði sig „Guðs son“ og
talaði sífelt um hinn guðlega föður. Þess vegna
fékk hann auknefnið „Barabas“. Pílatus var eng-
inn sérfræðingur í því að þekkja muninn á rétt-
um og röngum Messíösum. Hann krossfesti Jesús,