Verkamaðurinn - 14.04.1967, Blaðsíða 2

Á
sjónskífunni
Kveður í runni . . .
í gærkvöldi heyröi ég glað-
an þrastasöng og*það var tek-
inn steinn af brjóstkassannm. Er
furða þó þeir, senl allt eiga und-
ir veðrinu, séu glaðir, þegar heyr
ist í fyrstu vorboðunum, fyrst
við innimenn, sem raunar kem-
ur veður ekki við, verðum svo
glaðir, þegar von er á betri tíð.
Sé litið til baka, sézt, að veðr-
átta hefur farið versnandi á síð-
ari hluta a. m. k. tveggja síðustu
alda. Þetta virðist ætla að verða
eins á þessari. Tveir síðustu vet-
ur hafa verið vondir á landsmæli
kvarða. Ef við hefðum búið við
kjör forfeðranna, myndum við
hafa fundið það. En verst er, að
það hafa ekki verið nein sumur
í ein átta ár. En eins og farfugl-
inn kemur heim vor hvert í góðri
trú og fer að syngja um dýrðina
í fyrstu blotum, þannig ættum
við að heilsa hverri vorkomu,
því von er þó alltaf með vori.
Kannski fennir ekki fé í júlí í
sumar eins og síðastl.
Þingfuglar
— — — Og þingmennirnir
munu koma og kvaka fyrir okk-
ur í útvarpið. í dag er þriðjudag
ur og þeir byrja í kvöld. Áður
fyrr var þetta tilhlökkunarefni,
maður hafði gaman af að heyra
þá rífast. Og þá var sá kostur á,
að maður trúði á málstað sinna
manna, og þótti sem sætur svala
drykkur allt, sem út gekk af
þeirra munni. Hinir lugu alltaf
öllu. Eii fjárans trúleysið og rök
hyggjan kemur með aldrinum,
þá er minna gaman.
Þeir munu nú eins og áður
rakka niður hvers annars mál.
Þeir munu mjög nota tölur til
sanninda, allir sömu tölur, sem
þeir aðeins hreyfa til sér í hag,
svo engum ber saman, og enginn
okkar mun skilja upp eða nið-
ur í allri þeirri hagfræði. En
sem betur fer eru enn nógu marg
ir, sem ekki munu efast um að
sínir menn fari einir með rétt
mál, þeir munu sofna vært, þótt
mannvonska og heimska andstæð
inganna beri þeim kannski stríð
í drauma. Andstæðingurinn er
hið versta fyrirbæri, ojá.
Vísindin cfla . . .
Alveg hljótum við venjulegir
menn að falla í stafi yfir vitsmun
um vísindamannanna. Hugsið
þið ykkur: Þeir hafa komist að
því, að menn muni geta verið
fæddir með mismunandi upp-
lagi. Geti verið að það, sem þeir
kalla gen, séu ekki eins í öllum,
(fínt skal nafnið vera). Geti
2) Verkamaðurinn
verið, að menn sumir séu fædd-
ir með það eðli, að þeir leiðist til
glæpa. Stórmerkileg uppgötvun!
Þetta vissu að vísu allir venju-
legir menn um allar aldir, þurfti
því ekki þeim að segja, en svona
eru vísindamenn glúrnir samt.
Það er ég viss um, að þegar þeir
álpast loks á þá staðreynd, að
maðurinn lifi dauðann af, þá slá
þeir því upp sem rosafrétt ....
Við höfum fundið upp að sál
mannsins er ódauðleg.... Vissu
fleiri en þögðu þó.
Annað dæmi: Fjöldi alþýðu-
manna hafa á undanförnum ár-
um sagt við útgerðarmenn og
fiskifræðinga: Þið stundið rán-
yrkju. Fiskur, sem er veiddur,
hrygnir ekki, frekar en sú agr,
sem skorin er í haust, ber ekki í
vor. Þetta ha'fa hinir sagt að
væri hrein vitleysa, það mætti
sleikja upp hverja vík og vog,
þurrka hvert mið eftir tilvísan
fisksjáa .... En .... eitthvað
hefur þó komið uppá. Veiðin
minnkar á vertíðinni og nú varð
að hætta við vetrarsíldveiðina.
Kom þá kannski á daginn, að
dauð móðir fjölgar ekki stofni
sínum? Ög kannski átta land'bún
aðarfræðingar sig á því, að al-
þýðureynsla er drýgri bókviti
þeirra. En mest vorkenni ég sál-
fræðingunum.
Vandi að defta
Þó umræddum snillingum
gangi slysalaust að detta, nema
hvað eimhver brosir að þeim, þá
hefur þetta gengið verr hér hjá
skíðafólki okkar. í vetur hefur
verið mikil brotaöld. Eg hef eng
ar tölur yfir þá, sem hafa slas-
ast á skíðum í vetur hér i fjall-
inu og nágrenni, en samkvæmt
tali manna í bænum, eru þeir
margir. Hvernig stendur á því
að svona margir geta limlest sig
við jafn hversdagslega íþrótt og
að ganga á skíðum? Þó ungling
um sé kannski ekki kennt að
standa á þeim fjölum, ætti að
minnsta kosti að kenna þeim að
detta. Það er kúnst að detta án
þess að drepa sig. T. d. er ein
reglan sú, að hætta sér ekki x
það, sem maður er ekki fær um.
Það er sjálfsagt gaman að láta
raftækni draga sig hátt, hátt, en
gamanið fer af, þegar bruna
skal til baka á eigin spýtur. —
Kannski væri hægt að kaupa
einhvers konar anti-lyftu, drag-
bít, sem héldi aftur af brunand-
anum á niðurleið. Tæknin er nú
komin á svo hátt stig. Nú ef skíða
og skautafólk kann ekki að
slappa sig um leið og hausinn
fer að leita niður, heldur dettur
pinnstíft, þá er til vísindalegt
afslöppunarlyf. Eg vil bara ekki
segja, hvað það heitir.
En hvað um það . . .
Allt stendur nú til bóta, fyrst
fuglar syngja vorið inn. Þetta
hefur verið skíta vetur. Ef veður
guðir hefðu nú komið með
hlákuærslum, þá hefði einhvers
staðar orðið sukksamt á götum
bæjar okkar. Nógu var nú sukk-
samt þó hlákan væri hægfara.
Og sumar göturnar eru raunar
ekki lengur til heldur eru þar
nú djúpir árfarvegir. Það verð-
ur dýrt að gera vegina okkar
færa aftur. En við kunnum svo
fj arskalega vel því sem var. Þetta
hefur draslað svona .... því
þá ekki enn?
Og það kvaka fleiri
Utvarpið hefur í vetur látið
tala við nokkra athafnamenn.
Þetta var vel til fundið og fróð-
legt. Þeir fóru allir út í stór-
braskið af hugsjón. Ekki merkti
maður á einum einasta þeirra,
að hagnaðarvon hafi þar átt
nokkurn hlut að. Allir höfðu
þeir líka þá sögu að segja, að
þeir ynnu lengri vinnutíma en
aðrir og bæru ábyrgðina að auki
þá var nú ekki verið að mæla
þeim út tímalengd dagsins eða
þvinga upp á þá sumarfríum.
Nei, þetta var aðeins hugsjón
og vinnugleði sem stjórnaði öll-
um þeirra athöfnum .. ..En
hver voru launin? Launin voru
yfirleitt vanþakklæti. Verkafólk
þeirra hafði yfirleitt engan skiln
ing á getu fyrirtækisins til kaup-
greiðslu og skattayfirvöld og
önnur illyrmi skildu ómögulega
hugsjón þeirra. Yfirieitt fannst
manni, að athafnamenn eigi dá-
lítið bágt og sumir, eins og t. d.
sá í Garðinum, mjög bágt. Mað-
ur fór að lofa Drottinn að vera
ekki sprottinn upp af því „geni“
sem leiðir einstaklinginn út í
í síðasta tölublaði Frjáisrar
þjóðar er viðtal við Kristin Jóns
son á Einarsstöðum í Reykja-
dal. Fjallar viðtalið um hið
mikla furðufyrirbæri, Kísilgúr-
veginn, sem leggja á fjarri
mannabyggð svo að hann verði
sem fæstum að notum. Jafn-
framt víkur Kristinn að afskipt-
um pólitíkusa af þessu máli og
bendir á ýmsar athyglisverðar
staðreyndir í því sambandi.
Meðal þeirra spurninga, sem
blaðamaðurinn leggur fyrir
Kristin, er þessi:
— Hvers vegna heldur þú,
Kristinn, að alþingismenn Fram-
sóknar og íhalds, séu svo sam-
mála um að herja þessar fram-
kvœmdir í gegn, móti eindregn-
um vilja sýslubúa?
Og Kristinn byrjar svar sitt á
þessa leið:
— Ja, mér dettur nú í hug
hugsj óna-athafnir. Verzlunar-
brask er svo ófínt. Ó, hve gott
er að vera bara hugsjónalaus
puðari og láta verkalýðssamtök-
in byggja yfir sig Ölfus- eða
Fnjóskárborgir. Enda heyrðist
manni á athafnamönnunum, að
ef þeir ættu ekki sumarhúsin sín
við Þingvallavatn, myndi hug-
sjóna'starfið ríða þeim á slig ..
.. Utanlandsferðir voru bara
einn hlutur hugsjónastritsins ..
Bara tap .... Það eru ein-
mitt menn úr þessum Genflokki,
sem hafa verið að byggja af
hugsjón íbúðir í höfuðstaðnum
handa hinum aumingjunum. —
Þakkirnar eru, að þeir eru vænd-
ir um að hafa hagnast af hug-
sjóninni. Vandalaust mun þeim
með aðstoð talnaspeki og al-
mennrar hagfræði, að sanna á
sig jafnmikið tap og hinir kalla
gróða. Enda er það sannanlegt
heitir nýútkomin bók eftir Emil
Tómasson. Er hún mjög fróðleg
og skemmtileg, sérstaklega fyrir
þá, sem þekkja eitthvað til þess-
arrar ágætu íslenzku þjóðarí-
þróttar.
Höfundur rekur endurminn-
ingar sínar viðVíkjandi glímunni
sem er mjög gaman að lesa. Þá
eru í bókinni frásagnir af fjölda
góðra glímumanna, víðs vegar
af landinu, og myndir af þeim
flestum.
Emil lýsir glímunni vel og
glímulagi í kringum síðustu alda
mót og gerir samariburð á henni
þá og nú. Honum finnst eins og
fleirum, að hún hafi tekið allmikl
um breytingum og ekki öllum til
bóta.
Sjálfur var höfundur ágætis
glímumaður, meðal þeirra beztu
á landinu.
hvað Framsókn snertir, það sem
ég hef heyrt um holdanaut. Þau
geta orðið andstœðingum sín-
um hættuleg, þegar þau eldast og
þroskast. Þá er það ráð notað,
þegar á að leiða þessi dýr á
blóðvöU, að þau eru skotin á
fœri með deyfilyfjum. Við það
dofna þau og verða sinnulaus,
svo hver sem er getur farið með
þau eftir vild. Ungviðin eru aft-
ur á móti alveg hœttulaus.
Þegar ég fer að hugsa um bar-
áttuaðferðir stjórnmálaflokk-
anna nú fyrir kosningarnar,
finnst mér sjálfstœðismenn vera
búnir að lœra þessa skotfimi og
hafi beitt henni mjög kœnlega
gegn framsóknarmönnum. Sjálf
stæðismenn hafa skotið mjög
sterkum deyfilyfjum að Fram-
sókn með undraverðum árangri.
Nú virðist allt úllit fyrir, að
allir meiriháttar framsóknar-
aðeins ef litið er á skattafram-
tölin, að gróðinn er enginn ....
Ekki lýgur þó skattskýrsian.
Viet .... Það má vera kátur
fugl, þrösturinn, að geta sungið
í þessum heimi. Að syngja og
hlusta á endalaus morð. Þessa
Voðalegu sVÍvirðu mannsins....
Hví slær ekki forsjónin þá van-
megni, sem fremja svo voðaleg-
an glæp? Betri er engin hugsjón
en sú, er beinist að N. Viet. Betri
eru engin vísindi en þau, sem
finna upp drápstækin. Maðurinn
lætur víða draga sig upp, svo
fall hans verði sem mest. Og
verst er, að sá, sem ekki getur
staðið á sínum tindi, skuli ekki
heldur geta dottið niður án þess
að limlesta sjálfan sig og aðra.
Mætti maður þá biðja um
minna af hugsjónum og vísind-
um. — k.
Undirritaður hefur fengið
nokkur eintök af þessarri bók
Emils Tómassonar til sölu. Þeir,
sem kynnu að hafa áhuga á að
eignast hana, geta snúið sér til
Björns Grímssonar,
Ásvegi 23.
Símar 12594 og 12666.
TILBOÐ ÓSKAST
í húseignina Lœkjargötu 2 B,
Akureyri, járnklætt timbur-
hús, þriggja herbergja íbúð.
Húsið verður til sýnis vænt-
anlegum kaupendum laugar-
daginn 15. þ. m. kl. 1.30—
3.30 síðdegis eða eftir nán-
ara samkomulagi við undir-
ritaðan, sem veitir nánari upp
lýsingar.
Bragi Sigurjónsson
menn hér í Suður-Þingeyjarsýslu
séu undir þessum áhrifum og
sjálfst.m geti leitt þá hvert sem
þeim sýnist. Þó skal það tekið
fram, að enn eru til menn hér,
sem ónæmir eru fyrir þessum lyfj
um, eða skotin hafa ekki hitt.
En fyrir einhver undarleg áhrif
mega þessir menn ekki láta á
sér bera, heldur eru okkur skaff-
aðir ungir og óreyndir menn á
lista Framsóknarflokksins og
virðist liggja í augum uppi, að
þar eru ungviði við hœfi sjálf-
stæðismanna.
Mönnum þykja undarlegar og
óafsakanlegar ráðstafanir þing-
manna okkar, Karls og Magnús-
ar, sem báðir eru í stjórn Kísl-
iðjunnar, að nú virðast þessir
menn standa saman um að afla
fjár í kosningasjóð sjálfstœðis-
'TíldTlTKl.
Föstudagur 14. opríl 1967.

HOLDAMIT
Islenzka grlíman