Voröld - 09.04.1918, Síða 1

UOMANDIFALLEGAR SILKIPJOTLUR
til aS búa til úr rúmábreiöur —
“Crazy Patchwork.”—Stórt úr-
val af stórum silki-afklippum,
hentugar í ábreiður, kodda, sess-
ur og fl.—Stór “pakki” á 25c,
fimm fyrir $1.
PEOPLE’S SPECIALTIES CO.
Dept. 23. P.O. Box 1836
WINNIPEG
Branston
Violet-Ray
Generators
SkrifiS eftir bæklingi “B” og
verSlista.
Lush-Burke Electric Ltd.
315 Donald St. Phone Main 5009
Winnipeg
I. ÁRGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, 9. apríl, 1918.
NÚMER 9
XLveir frærtöur i striöinu.
+ + +
Hér birtast myndir af tveimur frændum, mann-
vænlegum mjög sem básir eru í stríSinu:
Ikarl 2>aníel Vfjorsteinsson
er fæddur 22. janúar 1882 í Winnipeg. Foreldrar
hans eru þau hjónin ThorSur Thorsteinsson og GuSný
Elizabet Danielsdóttir kona hans. Þau hjón fluttust
hingaS vestur 1876 og hafa lengst af búiS í Argyle-
bygS. Árni SigurSsson á Mozart, sá er ritaS hefir
brot úr sögu Vestur-íslendinga í Almanak 0. S. Thor-
geirssonar er föSurbróSur GuSnýjar.
Karl er þrekmaSur mikill og hermannlegur á velli;
hann innritaSist í 222. herdeildina 11. jan. 1916 og fór
austur um haf 1. nóvember 1917. Hann er nú á Frakk-
landi meS lst. C.M.R. og er einkennistala hans 291567.
Systir hans er kona FriSriks Wathnes á íslandi.
jfriörik Zllbert Watfjne
er fæddur 31. október 1892 á FáskrúSsfirSi á íslandi.
Hann er sonur þeirra FriSriks Wathnes og Elizabetar
Þorsteinsdóttur, systur Karls. FriSrik fluttist vestur
um haf áriS 1911. Hann innritaSist í janúar 1916 í
108. herdeildina og átti þá heima í Kandahar i Sask.
Var hann í fallbyssudeildinni og skipaSi þar flokksstjóra
stöSu; fór til Frakklands, en varS fyrir gasi og er nú á
Englandi.
FriSrik er fríSur maSur sýnum eins og hann á kyn til,
og prúSmenni í framkomu. Áritan hans er Sargent Fr.
Albert Wathne, No. 721752 Seaford, Sussex, England.
pósthúsiS. Ekki vantar frjáls-
lyndiS. ! ! !
Borist hefir oss til eyrna aS
sumir af frjálslyndu mönnunum!
segi aS “Voröld” sé aSeins vesæll
leppur katólsku kirkjunnar.
HvaS næst? Spyr sá sem ekki
veit.
BITAR
Heyrst hefir aS einn rammur
afturhalds íslenzkur póstmeist-
ari hér í fylkinu hafi i hótunum
aS segja af sér starfinu ef “Vor-
öld” haldi áfram aS koma á
Til Argyle.
bV
aSist þar um í fimm daga til þess
aS vinna fyrir blaSiS. Undir-
tektir manna þar voru framúr-
skarandi góSar. Hann kom ái-
40 heimili og voru hlutir keyptir
Segir af sér.
Ritstjóri Voraldar fór vestur ^ur'sem w. F. 0‘Connor
til ArgylebygSar nylega og ferS- Mir var einn þeirra sem sjá 4tti
á 34 þeirra, en blaSiS er komiS:
um sparnaS og matvæli. Hann
háfSi látiS halda hverja rann-
,sóknina á fætur annari í málum
>ar sem þaS kom fram aS auS-
félög höfSu hrúgaS saman ó-
hvert
í grynni af matvælum og sett þau
þar svo as segja inn á — |meö okurver8i.
heimih Þessi eru nofn þeirrai , ,,
er keyptu frá einum til tíu hluti:! , 0 oon"or fram
i glæpsamleg aSferS hefSi veriS
sönnuS á hendur félögum og vildi
aS
Cypress River
Stephan G. Johnson
Jón J. Frimann
Tryggvi Arason
Þorsteinn Johnson
SigurSur Landy
Emil Johnson
Kristján Norman
KonráS Normann
Mrs. GuSrún SigurSsson
Björn Helgason
H. H. Johnson
Jón FriSriksson
Glenboro:
láta hegna þeim, en stjórnin lét
þaS afskiftalaust. Nú hefir
þessi O’Connor sagt af sér em-
bættinu og er sú ástæSa talin fyr-
ir því aS hann hafi ekki fengiS
■þyf-frkmgengt aS auSfélögunum
væri hegnt fyrir glæpi þeirra.
- Mótmæli
Verkamanna.
Christján Sigmar
Alexander Johnson
B. B. Mýrdal
Mrs. H. SigurSsson
Halldór Ámason
Halldór Magnússon
Steve Christie
Miss Sigrún Hallgrímsson
Pétur Christophersson
Markus Johnson
Sigmar Sigurjónsson
Baldur:
B. Anderson
SigurSur Antoníusson
ÞórSur þorsteinsson
Jónas Björnsson
Ágúst Sædal
W. C. Christopherson
Björgólfur Sveinsson
E. Olafsson
S. GuSbrandsson
Sæmundur Árnason
Björgvin ísberg
Vegna þess hve tíminn var
naumur fór ritstjóri Voraldar aS-
eins um nokkurn hluta bygSar-
innar, en eins og sjá má voru
hlutir keyptir á sjö heimilum af
hverjum átta sem hann heim-
sótti og sumir keyptu marga
hluti. Eru þetta svo drengi-
legar viStökur og almennar aS
tæplega varð á betra kosiS.
Ritstjóri Voraldar hélt fund á
þremur stöSum: Glenboro, Brú
og Baldur, til þess aS skýra ýms
málefni í sambandi viS fæSingu
blaSsins og var ásókn ágæt á öll-
um stöSum.
Gestrisni og viStökur i bygS-
inni yfir höfuð voru eins höfS-
inglegar og mest mátti verSa, en
mestum tíma eyddu þeir þar i
þarfir blaSsins Stephan Johnson
og Ágúst Sædal, sem fóru meS
ritstjórann um bygSina dag eftir
dag endurgjaldslaust.
Stjórn blaSsins finnur sér
skylt aS votta Argylebúum sér-
stakt þakklæti fyrir þaS örlæti
sem þeir hafa sýnt, og þann
stuSning sem blaSiS hefir hlotis
hjá þeim í öllum efnum.
Sorgarheimili.
Kona Þorsteins Jónssonar á
Hólmi í ArgylebygS andaSist á
páskadaginn, eftir fárra daga
legu. Þremur dögum síSar and-
aSist einnig Sigurbjörg, elzta
dóttir hans. Þær létust báSar úr
lungnabólgu. Séra B. B. Jóns-
son og séra Fr. Hallgrímsson
jarSsungu þær. Þeirra mæSgna
verSur nánar minst síSar.
Verkamenn í Winnipeg héldu
fund í vikunni sem leiS. Þar
voru samþykt mótmæli gegn því
aS herskylda menn til vinnu.
ÞaS hafsi komiS til orSa aS menn
væru teknir meS herskyldu til
þess aS vinna fyrir sama kaup
og hermenn fá. Þetta kváSu
verkamenn ósanngjarnt. Þeir
héldu því fram aS slíkt kæmi í
bága vis einstaklingsfrelsi og
auk þess yrSi kaupiS ekki rétti-
lega borið saman viS mála her-
manna þar sem bæSi væri veitt
fé auk málans úr þjóSræknis-
sjóSi, rauSakrosssjóSi og fleiru.
“Ef verkamönnum eru látin í té
föfog annar útbúnaSur eins og
hermenn fá; ef fjölskyldur þeirra
fá ákveSið tillag auk kaupsins;
ef heimilin fá ákveSna fjárupp-
hæS fyrir hvert barn úr þjóS-
ræknissjóSi og ýmislegt fleira
sem hermanna fjölskyldur eiga
aS njóta, þá höfum viS ekki á
móti herskyldu í þessu formi.”
Þannig farast sumum verka-
mönnum orS, og þaS virSist hafa
viS talsverS rök aS stySjast.
AnnaS atriSi var þaS sem
verkamenn mótmæltu einnig.
Nefnd hafSi veriS skipuS af
stjórninni til þess aS ákveSa um
lágmárk kaupgjalds og höfSu í
þá nefnd veriS valdir þeir einir
sem líklegir voru til þess aS vera
verkamönnum andstæSir, en
verkamennirnir sjálfir voru í
því tilliti fyrirlitnir. Þessu
mótmæltu þeir einnig og krefj-
ast þess aS nefndinni sé breytt.
Skálkurinn sleppur.
Rannsókn fór fram nýlega í
Winnipeg þar sem þaS sannaSist
aS Davis félagis hafSi safnaS
matvælum og geyr.it þau svo ár-
um skifti í þv' skyni aS geta selt
þau síSar fvrir ckurverS. Meira
aö segja kom þaS fram aS f íagiö
hafsi neitaS sjúkrahúsinu um
þessa fæSu fyrir sanngjarnt
verS—neitaS aS selja nauSsynja-
vörur fyrir veika hermenn og
aSra. Og mest af þessum vist-
um úlnaSi og rotnaði í vöruhús-
um félagsins og var loksins flutt
út í haug og brent, á meSan f jöldi
fólks hálfsvalt og stórþörf var á
vistum handa hermönnum vorum
Nú er máliS rannsakaS og glæp
urinn sannaður; nú er eftir aS
vita hvaS dómsmáladeildin gjör-
ir. Ef hún gætir skyldu sinnar
þá lætur hún dæma seka og hegna
þeim.
“Gestur”
——
Það er nafn á einu skáldinu á íslandi sem talsvert hefir
ort í seinni tíS og mjög einkennilega. Þessi “Gestur” er
einn hinna æSstu embættismanna landsins og frábærlega
fjölhæfur. Ljóð hans eru þrungin af viti og heitum til-
finningum.
“Gestur” yrkir undir einkennilegu rími; stuSlar og
höfuSstafir settir á annan hátt en venjulega tíökast; reglan
er sú aS tveir séu stuðlar i hverju stöku vísuoröi og einn
höfuSstafur í hverju jöfnu, en vísuorS er sama sem
ljóðlína, sem í daglegu tali er oft ranglega nefnd hending.
“Gestur” yrkir oft þannig aS hann hefir ýmist einn stuöul
í hverju vísuoröi—jöfnu og stöku—en engan höfuSstaf
eöa einn höfuSstaf í hverju vísuorSi, jöfnu og stöku.
Þannig er því variö í þýöingu hans eftir Longfellow sem hér
birtist. Þó er þetta ekki fyrir þá sök aS “Gesti” sé ágreitt
um rím; hann getur kveöis eins dýrar vísur og þær sem
dýrastar hafa veris kveönar á tungu vorri.
ASalsteinn Kristjánsson er nýkominn aS heiman; flutti
kveSju frá “Gesti” til ritstjóra Voraldar og sendi “Gestur”
honum vísu þá er hér birtist og þýöingu kvæöisins “Dagur
er liöinn” eftir Longfellow.
1918.
1 - 9 - 1 - 8
*
LýSir ganga á glóSum,
gnestur fold og brestur.
KveSju greppum góSum
gestur sendir vestur.
Dagur er liðinn.
(Longfellow)
+
Dagur er liöinn, og dimman
drúpir af vængjum á nótt,
sem fjöður fyrir arnsúg,
ef örninn ber yfir skjótt.
Sé ljós úr þorpinu þarna
þokuregninu í,
finn leggja’ um mig leiðinda seiðing
—get ekki gert aS þv.:
Seiöing af leiöa og löngun,
sem leggur ekki í gegn,
og þaS eitt á skylt vis mæöu,
sem þokan á skylt viS regn.
iE, findu nú, fyrir mig kvæSi,
svo eg fái viö ljúfan brag
lægt þennan leiSa seiöing
og losnaS vis daginn í dag.
Ekki’ eftir fornskáldin frægu,
sem hófu’ upp svo háfleygan söng
aS óminn ber enn úr fjarska
um aldanna löngu göng.
Því jötungangurinn þeirra,
—sem jóreiö yfir hjam
minnir á krappar kröggur;
en í kveld er eg værugjam.
Finn skáld, sem kvaS lægra, svo ljóS hans
þau liðu hjartanu frá,
eins og skúrir úr sumarskýjum,
eða skínandi tár af brá;
Sem átti erfiða daga,
og fann ekki næturfriö,
en heyrSi þó undrasöngva
í huga sér kveða viö.
Þá hljóma stenst áhyggjan ekki,
þeir vægja’ hennar viSbrögS hörö,
og líSa’ yfir líkt og blessun
aS lokinni bænagjörS.
Og lestu’ í því kosta-kveri
þitt eigiS uppáhalds ljóS,
og fáðu þeim orðum skáldsins
þín fagurskærustu hljóS.
Og nóttin skal öll taka undir,
og áhyggjur dagsins viS þaö
eins og reifarar reka’ af sér tjöldin
og rjúka í obfoði af staS.
Gestur.