Voröld - 13.08.1918, Blaðsíða 2

Bk.2
VORÖLD
Wjnnipeg, 13,ágúst, 1918
NÝJA ÍSLAND
pú Nýja ísland með eld og ís,
með eyði-hjarn og Paradís;
þú heitin ert í höfuð á
þeim hólma sem við komum frá.
Og sumir halda að heitið það,
þú hafir ekki verðskuldað;
og ísafoldar eyði dýrð,
að eftir henni varstu skírð.
þú átt að vísu engan hól,
og enga hlíð á móti sól,
en þú átt akra, og engi frjó
og ár, og vötn, og grænan skóg.
Og þó þú eigir engin fjöll
og alir ekki hamröm tröll
þá átt þú margt um eyði svið
sem augað getur staðnæmst við.
En sú er orsök allra helzt
sem æ í þínu nafni felst,
að út á þína eyði-slóð,
kom örsmátt brot af Frónskri þjóð
með þrautreynt táp og þolgæði
og þessvegna er það réttefni.
pó ekki séé að öllu jafnt
þér uppörfun er nafnið samt
að glata ei því sem göfgi ber
og geyma það sem íslenzkt er-
En eigin dramb og einagrun
á ekki leið með framþróun
því hvað sem gott og göfugt er
þú getur einnig helgað þér,
og hleyptu slíku öllu inn
því arfur þinn er heimurinn,
svo lengi að falt er fang í búr
er flónska að byggja “kínamúr. ”
þeim finnst þú ekki fara hratt
í framfaraátt, og það er satt,
þú hefir ekki hlaupið geyst,
þú hefir ekki á svipstund breyst.
úr veiðistöðvum villimanns
í vegleg óðul búandans,
og sviplaus ertu, og sefi jöfn,
(er sagt) og “neflaus” eins og “Höfn.”
Hvað stoðar alt hið ytra skart,
þó útsýnið sé frítt og bjart,
ef fólkið vantar víðsýni
og “vita, ” í andans náttmyrkri.
pYÍ fegurðar, við fjallaskaut
í* fangaklefa enginn naut.
Nei! ekkert land er fagurt fyr
én freisi og mannúð opnast dyr.
Hve lítiis vert er glamur gulls
ef gildi manns skal reynt til fulls.
Ég óska þér ei auðs né fjár
sem aflast gegnum blóðug tár
hins snauða hrjáða og veika er vald
lét vinna fyrir smánargjald,
er safnar dýngjum “okurs auðs,”
á annars skorti daglegs brauðs.
Ég get ei betur beðið þér,
en böl það verði ei sveitlægt hér.
og aldrei krjúpi íslenzkt fjör
við auðkýfingsins fótaskör.
pú sveit sem mig á brjósti barst;
þú blíðrar æsku skjól mitt varst,
mér geymist minning göfug þín
þú geimir fyrstu sporin mín.
Á töfra mátt ég trúi í þér,
af töfra sprota snortin er
þín strönd í krystalls skuggsjá skygð,
þú skóga og vatna dísa bygð,
og hingað fyrir hálfri öld,
þú hiltir landnámsmanna tjöld.
J)eir hjuggu stokka og hlóðu lag
sem hjá þér stendur enn í dag.
Og feðra og mæðra minnist ég
um myrkviðinn sem ruddu veg.
Sem helguðu striti hraustleik sinn
og héðan fóru uppgefin.
Hve erfið kjör; og þrautin þung,
með þorrinn kraft, og bömin ung.
Ó gengna tíð; hve grátleg er
að giska á hvað þau liðu hér,—
og launin,—eftir langa bið
hve lítil, nema erfiðið.
þau trúðu á fæðing fegri dags
í framtíð þessa bygðárlags.
Hvort megnar ekki að mýkja stein
sú mold er geymir þeirra bein?
En það sem verst er viðfangs nú
er vanþekking á sannri trú,
já, trú á fæðing fegri dags
og framþróun vors bræðralags.
Ég veit, við umhverft aldarfar
í afturkyppum veraldar
þú tekur þátt, en þvert um geð
og þú mátt til að fylgjast með.
Vér sáum hvar sem leið vor lá
að líf og dauði skiftist á.
það harmafró og huggun er
í hillingum sem birtist mér
þó móðir hljóti að missa son
og margra liggi í rústum von
á Gimli eftir Ragnarök
hún rís á ný með' gullin þök.
Sigursteinn Einarsson.
2. ágúst, 1918.
Hólmfríður Árnadóttir
Kennari í Islenzku við Columbia há-
skólann
Bóndadóttirin úr heiðardalnum. —
“par singur lítil lóa
og leiti gyllir sól.”—
Hún var fremur treg til þess að gefa
mér leyfi til að senda íslenzku blöð-
unum í Winnipeg fáeinar línur um
baráttu hennar og störf.—Framtíðar
áform og hugsjónir. Mér var kunnugt
um það, að Hólmfríður kom hingað
vestur, með þeim ásetningi að kinnast
mentamálum hér og hverfa síðan
heim aftur.
Hólmfriður Árnadóttir er fædd 1.
feb. 1873 á Kálfastöðum í Iljaltadal í
Skagafjarðarsýslu. Foreldrar hennar
voru Árni hreppstjóri Ásgrímsson og
Margrét þorfinnsdóttir, sem þar
bjuggu allan sinn búskap.
pað sem hér fer á eftir um skóla-
göngu Hólmfríðar og kenzlustörf, er
að mestu leyti orðrétt frásögn hennar
sjálfrar.
Seytján ára fór eg á kvennaskólann
á Laugalandi og stundaði þar nám í
hálfan annan vetur. Veturinn 1894-95
dvaldi eg við nám í Reykjavik. Tveim-
ur árum siðar var mér veitt kenzlu-
starf við kvennaskólann á Akureyri,
og það hafði eg í fimm vetur. 1903,
framkvæmdi eg þá fyrirætlun, sem
lengi hafði verið mín ''innileg ósk, að
sjá mig um víðar en á íslandi.. E.r
fór til Kaupmannahafnar; þar dvaldi
eg i þrjú ár, mestmegnis á '-ennara
háskólanum, hlustaði einnig á fyrir-
lestra við háskólann. Sumar. 1905
dvaldi eg á Askar lýðskóla, hélt síð-
an heimleiðis um haustið. Á Akuroj i i
kendi eg næstu tvo vetur við barna-
skólann þar; þaðan hélt eg til ísa-
fjarðar og kendi þar tv*< vetu>- ið
barna- og unglinga skólana þ;u\ par
þóttu mér sólarlitlir daga • inn á miili
fjallanna, fluttist eg því til Reji ja*ik
ur um haus'ið 1910. Suniarii'i 1909
hafði eg dvalið í Edinborg á Skotlandi
og stundað þar enskunám við háskól-
ann. par fékk eg “Certificate oi
Merit” í ritaðri og talaðri ensku.
Nú var orðin fyrirætlun mín að
gjöra tilraun með skóla í Reykjavík;
þar sem eg gæti hagað kenzlu eftir
eigin vild. Eg auglýsti þvi námsskeið
fyrir stúlkur, þar sem kenzlan fór
fram síðdegis, í ýmsum námsgreinum.
pessu var tekið svo vel, að með vax-
andi aðsókn hélt eg samskonar náms-
skeið í 7 vetur. Til aðstoðar hafði eg
ýmsa ágæta kennara. Lítilfjörlegan
landssjóðsstyrk fékk eg síðustu tvö
árin. Erfiðleikar þeir, sem stöfuðu af
stríðinu, gjörðu mér ómögulegt að
hafa skólann síðastliðinn vetur.
f allmörg ár hafði eg haft lör.gun til
að heimsækja Ameríku, og dvelja þar
eitt eða tvö ár. Eg þóttist viss um,
að þar væru ýmsir andlegir straumar
sem gætu hreinsað loftið heima væri
þeim veitt þangað.
Eg réð því af að taka mér ferð á
hendur hingað og dvelja hér meðan
stríðið helst. Erindi mitt er aðallega
að kynna mér skóla og uppeldismál.
pað var líka ríkt í huga mínum, að ef
vel væri mætti eg styrkja einhvern af
þeim strengjum er tengja saman vest-
ur og austur fslendinga.
Fyrirætlun mín var að fara til Win-
nipeg síðastliðinn vetur. En á því varð
breyting, sem stafaði af þvi að mér
var boðið starf við Coiumbia háskól-
ann, að kenna fslenzku (nútíðar) og
dönsku. petta var á miðju skólaárinu
svo ekki var að búast við mikilli að-
sókn, og þar að auki á þeim tima sem
allur hugur þjóðarinnar var bundinn
við styrjöldina ægiiegu.
Eg tók boðinu, og var sett kennari í
þessum tungumálum. Eg hefi mætt
mikilli velvild hjá þeim kennurum
skólans sem eg hefi kynst. Einn þeirra
sagði við mig, þegar við áttum tal um
íslenzku, og eg sagði honum hve að-
sóknin væri nauða lítil; “If they knew
how interesting the Icelandic litera-
ture is, they would all come.” Hann
hafði sjálfur verið eitt ár á íslandi, og
var einn af þeim sem stofnuðu forn-
gripasafnið í Reykjavík. Hann er nú
prófastur við háskólann. Nafn hans
er Carpenter. Hann hefir verið kenn-
ari f forn-íslenzku en er nú mestmegn-
is hættur. Mig langar til að nota
sumarfríið til þess að fræða Ameríku-
menn um landið okkar og þjóðina; og
er nú að leggja af stað í þann leið-
angur. Um leið gefst mér tækifæri að
kynnast hér landi og þjóð sem er, að
mínum dómi, eina ráðið til þess að
geta gert sér rétta hugmynd um hvort-
tveggja. Siðastliðinn vetur sagði eg
nokkrum sinnum frá íslandi og sýndi
myndir þaðan, og var hvorttveggja
tekið svo vel, að það gefur mér djörf-
ung til að vonast eftir því sama fram-
vegis.
Viðvíkjandi skólum og uppeldismál-
um, held eg að hér finnist það bezta
sem nokkursstaðar er til af því tægi.
Eg efast ekki um að því sé sunjstaðar
ábótavant.en að því hefi eg ekki leitað
Við, á íslandi, erum áreiðanlega
langt á eftir því, sem hér bezt gjör-
ist. par virðist, því miður, mentavið-
leitni svo oft hafa gengið í þá áttina
að sýnast. Uppeldismálið er x>g verð-
ur mesta vandamál hverrar þjóðar. Á
því sviði, eins og svo mörgum öðrum,
Þjóðarsmán
seta. — pá afsakaði hann ekki einu
orði hvers vegna Einar listamaður
vona eg að heimsstyrjöldin leiði til
nýrra hugmynda og mikilla breytinga.
Alt virðist nú stefna að því að minka
bókalestur, en kenna mönnum að
hugsa sjálfum. pað er áreiðanlega
spor í rétta átt.
Staddur í New York 1. Ágúst 1918.
Aðalsteinn Kristjánsson.
VERDLAUN UNNIN A ISLENDINGA-
DEGINUM I WINNIPEG
Stúlkur innan 6 ára, 40 yds.—
1. Elín Margrqt Johnson.
2. Sigurbjörg Steinunn Bjarnason.
3. Thora Olson.
Drengir innan 6 ára, 40 yds —-
1. Halli Davidson
2. óskar Swmundsson.
3. Willie Sawyer.
Stúlkur 6 til 8 ára, 50 yds.—
1. Norma Anderson.
2. Agnes Sigurðson.
3. Beatrice Thorláksson.
Drengir 6 til 88 ára, 50 yds.—
1. Clarence Birdsley
2. Franklin Thorgeirsson.
3. Einar Johnson.
Stúlkur, 8 til 10 ára, 75 yds.—
1. Dorothy Warren.
2. Lily Stevenson.
3. Solveig Sigurdsson.
Drengir 8 til 10 ára, 755 yds.—
1. Walter Anderson.
2. Harold Robinson.
3. Charles Davidson.
Stúlkur 10 til 12 ára, 100 yds.—
1. Unnur Jóhannesson.
2. Fanney Julíus.
3. Guðný Anderson.
Drengir 10 til 12 ára, 100 yds.—
1. Albert Johnson.
2. Charles Dubois.
3. Arthur Gíslason.
Stúlkur 12 til 14 ára, 100 yds.—
1. Alice Dubois.
2. Lillian Thorl ksson.
3. Lillian Johnson.
Drengir 12 til 14 ára, 100 yds.—
1. Cecil Johnson/
2. Otto Jónasson.
3. Victor Goodman.
Stúlkur 14 til 16 ára, 100 yds.—
1. Áróra Jóhannesson.
2. Thorbjörg Jónasson.
3. Thorlaug Búason.
Drengir 14 til 166 ára, 100 yds.—
1. Oliver Olson.
2. Karl Kristjánsson.
3. Maríno Sigvaldason.
ógiftar stúlkur yfir 16 ára, 75 yds.—
1. Fríða Goodman.
2. Goodwynne Thorsteinsson.
3. Valdina Reykdal.
4. Dísa Elíasson.
Giftar konur, 75 yds.—
1. Mrs. B. Hallson.
2. Mrs. Vaigerður Johnson.
3. Mrs. Robinson.
Kvwntir menn, 100 yds.
1. S. B. Stephansson.
2. Guðmundur Lárusson.
3. Ptur Anderson.
ógiftir menn yfir 16 ára, 100 yds.—
1. Walter Breckmann.
2. Leonard Dalmann.
3. Paul Magnússon.
Konur, 50 ára og eldri, 50 yds.—
1. Mrs. Byron.
2. Mrs. Eiríksson.
3. Mrs. Guðfríður Hansen.
Karlmenn, 50 ára og eldri, 75 yds.—
1. Nikulás Ottenson.
2. Fred. Swanson.
3. Sveinbjörn Gíslason.
Knattleikur kvenna—
“Falconettes” sigruðu “A.O.I.B.”
Barnasýning—
1. Ermond St. Germain.
2. Woodrow Wilson Gillies.
3. Árni ívar Hjartarson.
Skóa hlaup (konur) —
1. Fríða Bowman.
2. Alva Bowman.
3. Guðrún Goodman.
Pokahlaup—
1. Edward Sigurðsson.
2. Albert Johnson.
3. Karl Kristjánsson.
Langstökk (hlaup til)—
1. S. B. Stephanson.
2. Guðm. Lárusson.
3. Wal'er. Gillies.
Hopp-Stig-Stökk—
1. S. B. Stephanson.
2. Guðm. Lárusson.
3. Walter Gillies.^
Glímur—Fegurðarglíma—
1. Steindór Jakobsson.
2. Aðalsteinn Jóhannson.
Kappsund—
1. L. E. Solvason.
2. James Thorpe.
3. Leonard Dalmann.
Hermannahlaup, 220 yards—
1. Henry Raymond Sigurðsson.
2. Th. Haldorsson.
3. Bert. Eyford.
Kaðaltog—
“Tlermenn” sigriðu “Bergora.’
Hjólreiðar, 2 mílur—
1. Otto Hjaltalin.
2. Donald Benson.
Fegurðar Vals—
1. Mrs. Alex. Johnson.
2. Miss Magnússon.
3. Mrs. Sölvason.
Um það ber flestum saman sem ís-
lendingadaginn sóttu að forsetinn
hafi gert Vestur-íslendingum vanvirðu
með smánarorðum þeim er hann valdi
Austur-íslendingum—bræðrum vorum
heima. Vér birtum hér, eftir beiðni,
grein er út kom í Lögbergi síðast, þar
sem frá því er skýrt hvernig hann hag-
aði sér, og efumst vér ekki um að allir
sannir fslendingar beri kinnroða fyrir
slíkt sé það satt. Sé það aftur á
móti uppspuni þá verðskulda’r sá er
greinina skrifaði harðar ákærur fyrir
þann óhróður sem hún flytur.—Ritstj.
ISLENDINGADAGURINN
Lengi var eg búinn að hlakka til
íslendingadagsins í Winnipeg.
Síðustu dagarnir í júlímánuði voru
inndælir. Blessuð sólin skein frá
morgni til kvölds.
Skógarkjarrið var litað rauðri slikju
kvöldroðans og ljósin voru tendruð
inni í strætisvögnunum. Fuglarnir
sungu en kvikmyndaleikhúsin urruðu.
Fólkið skemti sér ýmist úti eða inni.
Ekki get eg neitað því að hugur
minni hafi stundum hvarlað heim
þessa dagana. — Heim til fjallanna
og næturkyrðarinnar, þar sem sólin al-
drei sest. — Heim til fossanna og elf-
anna, þar sem silungur og lax
stiklar upp á móti straumi..— Heim
i kveldroðann, sem litar fjallahlíð-
arnar og gerir jökulhúfurnar að glitr-
andi demöntum. — öll sú dýrð! —
pað auga sem fær að sjá slíka sjón,
gleymir aldrei undraheiminum.
pjóðliátíð Fjallkonunnar nálgaðist
hjarta mitt glæddist innilegum kær-
leika til landanna, sem þennan dag
sameinast til að sýna þjóðerni sitt og
syngja Fjallkonunni lof og dýrð, sem
gaf þá.
2. ágúst rann upp með þokukendum
dökkgráum skýjum, var útlit fyrir að
náttúran mundi ekki glæða hjörtu
manna þenna dag. — Kom mér til
hugar að ræðusnillingar mundu inn-
blása svo kærleiksríkum yl til fólksins
og skemta fólkinu með mælsku sinni,
þannig að allar dökkgráar hugsanir
mundu fljótt hverfa.
Aldrei glaðari en þennan dag lagði
eg af stað til mótsins. — Par sem
aðgöngumiðar voru seldir, var eg
spurður á ensku máli, hvort eg vildi
einn eður tvo. — Eg bað þá elskulegu
að tala móðurmálið. — pessi dagur
var íslendingadagur og átti vitanlega
málið, sem tengir okkur saman, að
skipa öndvegið, en hér varð raunin
önnur, enskan hljómaði hátt og lágt,
við íþróttimar, við innganginn, við
matsöluna í kaffitjaldinu og víðar.
Pá var fólkið kallað saman kring
um ræðupallinn. — Skemtiskráin átti
að byrja. — Um tvö þúsund íslend-
ingar voru þarna saman komnir — Sé
eg nú hvar maður einn, ófrýnilegur
ásýndum, vindur sér hvatskeytilega
fram á ræðupallinn. Sást fljótt að
honum var mikið niðri fyrir. Leit út
fyrir að hann hefði átt í orðakasti við
einhvern áður. Byrjar á því að tala
um stríðið, og skýra þessum grunn-
hugsuðu!! löndum hvernig það í raun
o g veru væri. — Komst hann alla leið
út í gaseitur og eiturtungur. Maður-
inn var nú kominn i æsingu og gætti
ekki orða sinna. — Leið þá hugsunin
heim til gamla landsins. pýzksinnað-
ir höfðingjar sem í Reykjavík væru;
varaði fólk við að hafa mok við menn
sem væru nýkomnir að heiman. Van-
inn væri að taka þeim tveim höndum,
þetta ætti að breytast. “Vil eg ekkert
af þeim vita,” sagði hann og sló
saman hnefunum. — pá mintist hann
á ísland og íslendinga, þeir skyldu
ekki halda að þeir væru neitt meiri en
aðrar þjóðir. Almenningur ekkert
gáfaðri en annað fólk. peir sem' það
héldu væri heimskir menn. pví næst
talaði hann um íslenzkuna, sem þýð-
ingarlaust væri að halda í, hún mundi
deyja fyr eða síðar, og vildi helzt
eftir orðunum að dæma, grafa hana
strax lifandi.
Mér kom til hugar hvort enginn
væri þarna nærstaddur til að taka
þenna mann, sem fór svívirðilegum
orðum um þjóðerni vort—og það á
sjálfan hátíðisdaginn, — taka hann
burt og afkæla hann. — Mér var nú
sagt að þessi hraðtungutali væri for-
maður nefndarinnar. — Forseti þjóð-
hátíðar fslendinga í Winnipeg, Dr.
M. B. Halldórsson. — pá var mér nóg
boðið, — þá gekk nú fram af mér. —
pví lík ósvífni!! pví lík frekja Að
hugsa sér nú framkomu forseta aðra
eins og þessa. Er mér óskiljanlegt
hvernig á því getur staðið að nokkur
sómasamlegur íslendingur skuli kjósa
annan eins glanna I annað eins virð-
ingarsæti. Nóg af sönnum íslending-
um á að skipa, t. d. J. J. Bildfell
Rögnv. Péturssyni, Dr. Brandsyni, o.fl.
Forseti íslendingadagsins hefir eng-
an minsta rétt til þess að misbrúka
stöðu sína, eins og hér varð raun á.
Hans verkahringur er að eins að
bjóða fólkið velkomið, sem nú sé
samankomið til að skemta sér. Láta
áhyggjur hverfa þenna eina dag. Sam-
eina sálirnar með velvöldum hlýjum
orðum. Varpa sálaryl inn í hjarta
hvers einstaklings. — pjóðhátíðin er
einungis þess efnis.
En þetta var ofvaxið þessum for-
Jónsson ekki gat komið.sem svo marg-
ir þráðu að sjá. —
Pessi fáráðlegi forseti íslendinga-
dagsins er það eina sem varpaði
skugga á ánægju mína á þjóðhátíðinni,
sem að flestu leyti fór prýðilega fram,
og var Vestur íslendingum til sóma.
—Lögberg. tslandsvinur.
Business Course
er heróp nútímans—Allir keppast við
að hafa meiri eða minni þekkingu á
verzlunarmálum.
TÆKIFÆRIN VIDA
Alstaðar skortir menn og stúlkur með
reynslu og þekkingu, þó hvergi eins
og I verzlunarhúsum og á skrifstofum
GÓDAR STÖDUR BIDA
þess sem aðeins undirbýr sig.
Marga langar til að fara á verzlunar-
skóla, sem eiga við erfiðieika að
stríða. peim býður "Voröld”
FYRST—10 prósent afslátt af sex
mánaða námsgjaldi á einhverjum
af þremur beztu verzlunarskólunum
hér I Winnipeg.
ANNAD—pægilega borgunar skil-
mála.
pRIDJA—Tækifæri til að vinna af
sér námsgjaldið.
SKRIFID TIL VORALDAR
petta er aðeins fyrir áskrifendur.
/ : ^
Stofnað 18663. Talslmi G. 1671
pegar þér ætlið að kaupa áreið-
anlegt úr þá komið og finnið oss.
Vér gefum skrifaða ábyrgð með
öllu sem keypt er af oss.
Mitchell & Co., Ltd.
Gimsteinakaupmenn I Stðrum og
Smáum Stfl.
486 Main Str. Winnipeg.
HEYRID GÓDU FRÉTTIRNAR.
Enginn heymarlaus
þarf að örvænta hver-
su margt sem þú hefir
reynt og hversu marg-
ra sem þú hefir leitað
árangurslaust, þá er
enginn ástæða fyrir
þig til írvæntingar.
The Megga-Ear-Phone
h©fir oft gert krafta-
verk þegar þeir hafa
átt I hlut sem heyrn-
arlausir voru og allir
töldu ólæknandi.
Hvernig sem heyrnarleysi þitt er;
á hvaða aldri sem þú ert og hversu
oft sem lækning hefir misteldst á þér,
þá verður hann þér að liði. Sendu taf-
arlaust eftir bæklingi með myndum.
Umboðssalar I Canada:
ALVIN SALES CO., DEPT. 24
P. O. Box 56, Winnipeg, Man.
Verð I Canada $12.50; pðstgjald borg-
að af oss.
MEGA-EAR-
PHOHB
BÚJÖRD TIL SÖLU
Einn landsfjórðungur til sölu
nálægt Lundar í Manitoba. Land-
ið er inngirt. Uppsprettuiind ná-
lægt einu hominu. Verð $2,400.
Landið er S. W. qr. 10, 20, 4 W.
principal meridian.
Héraðið umhverfis Lundar er
ágætt gripaland, og einnig til yrk-
ingar. Gott vatn. Landið yfir
hofuð slétt með miklu af góðum
jldiviðarskógi (poplar).
Skilmálar; $500 út í hönd.
Sanngjarn tími á það sem eftir
Btendur.
Snúið yður til auglýsendans að
902 Confedtration Life Building,
Winnipeg.
í SKIFTUM
320 ekrur af landi; 70 ekrur
ræktaðar; umgirt; fjörgra her-
bergja hús, $1,500 virði. Verð
$20 ekran; 50 mílur frá Winni-
Peg-
110 ekrur af landi; 50 ekrur
ræktaðar , gott fjós; 15 mílur frá
Winnipeg; skuldlaust. Verð
$50 ekran.
Tek aðrar eignir í skiftum, ef
þær em í Winnipeg. Hef einnig
heilmikið af bújörðum með allri
áhöfn, sem ég get látið í skiftum
fyrir góðar eignir ef saman kem-
ur.
W.LKing
208 Mclntyre Block, Winnipeg
f
Loðskinn og Uil
Við viljum alla þá ull og öll þau
loðskinn stm þú selur.
HÁTT VERD OG GÓD SKIL
WheatCityTanneryLtd
BRANDON, MAN.
Meðmæli: Bank of Commerce
og öll express félög.
y_____________________/