Vestri - 28.11.1903, Blaðsíða 4

r
i6
VESTRI.
mm*
i
é
$
i
ÉJ^
Undirritaður tekur að sjer viðgerðir á allskonar skófatnaði
og smíðar nýtt skótau eptir máli ef óskað er. Einnig hefir hann
til scilu skóreimar af mörgum sortum, vatnsstígvjelaáburÖ
mjög góðan, blanksvertu fleiri sortir.
Verkið vandað og vinna svo fljótt af hendi leyst sem unnt er, OJJ
hvergi ódýrara. — Vinnustofa mín er í húsi Eyjólfs Bjarnasonar
bókbindara.
Inngangur í vinnustofuna snýr að Sundinu.
ísafirði, 16. nóvember 1903.
Jún H. Guðbrandsson.
(skósmiður).
33Sa T 1 l< I *> l'- /' 1 I li • T A K I I) E V T I /■• '
Veðurathuganir
i ísatirði, eptir tíjörn^ÁrnasonAlögregluþjón
1903 14.—‘21. nóv.] Kaldast j Kaidast að nótt- |að degin- unni (C.)j um (C.l Heitast að dogin- um (C .
Sunnud. 15. 9,9 fr. 6,6 ír. 1,5 hiti
Mánud. 16. 8,9 — 0,4 hiti 1,5 -
Þriðjud. 17. 2,0 — 1,0 - 4,9 -
Miðvd. 18. 1.3 - 1,8 — 4,0 -
Fimtud. 19- 2,0 - 2,3 'r. 0,7 —
Föstud. 20. G,0 — 3,4 - 2,3 fr.
Laugard. 21. 6,8 — 3,7 - 2,8 -
Frímerki,
íslenzk trímerki brúkuð ogjóbrúkuð,
niðurlögð, yfirstimpluð, með prentvillu,
o. s. frv. kaupast. Gefið upp verðið!
Harry Ruben,
Ny Halmtorv 40, Kpbenhavn.
CRAWFORDS
LJÚFFENGA
B I S C U I T S (smákökur)
tilbúið af Crawford & Son,
Edinburgh og London,
[STOFNAÐ 1813.
Einkasali fyrir ísland og Færeyjar
F. Hjort & Co.
Kjöbenhavn, K.
r
BUÐIN í svonefndu >M. S.
Árnasonarhúsi< fæst til leigu frá
næsta nýári.
Gjaldkeri sparisjóðsins á ísafirði.
4 BL.
LESIÐ.
Hjer með gefst til kynna, að
hjer eptir til páska n. k. verður
pósturinn ftuttur og sóttur hverja
ferð, á milli tsafjarðar og Arn-
gerðareyrar á Molorbát, sem einn-
ig tekur fólk og farangur sem
rúm leyfir.
Viðkomustaðir bálsins eru
Vigur, Ögur og Valnsfjörður.
Auk þeirra fœst báturinn til að
koma víðar við ef þörf gerist, og
veður og timi leyfir, fyrir mjög
sanngjarna borgun.
Auk þessara vissu ferða fœst
báturinn lil að fara aukaferðir
ef óskað er fyrir mjög vœga
borgun.
Lysthafendur snúi
sjer til formannsins hr.
Þórarlns Guðbjartar-
sonar eða undlrritaðs.
ísafirði 28. nóv. 1903.
Skúli Einarsson.
Brúkuð ísl. frímerki
KAUPIR
Friðberg Stefánsson, járnsm.
Utgetandi og ábyrgðarm. Kr. H. JÓflSSOn.
PrwntH.m. V«sttir4>ipKa.
62
og hún veit að öllum líkindum hvernig ko.uið er. En víð
skulum reyna að leyta hana uppi strax. Hún getur varla
verið sloppin enn þá.«
Hann hljóp upp stigann og jeg á eptir. Loks komum
við að herhergi madömunnar. Svefnherbergi hennar var gal-
opið. Rebekka stóð I miðju herberginu, en madaman sást
hvergi; allt var á mestu ringulreið þar inní.
»Hvar er madama Sara?« spurði Vandeleur.
Rebekka yppti öxlum.
»Er hún farin? Er hún í danssalnum? Gegnið þjer!«
sagði Vandeleur.
»Jeg veit ekki annað en að Achmed, Arabinn, kom ný-
lega hlaupandi inn,« sagði hún loks. »Hann var mjög œst-
ur að sjá og hvíslaði einhverju að madömunní. Jeg hugsa
að hann hafl staðið á hleri. Madaman ætlaði að fá krampa
af reiði. Þau tóku svo með sjer það helzt 1 sem þau áttu
hjer inni og fóru. Máske þið getið náð þeimenn þá.«
Vandeleur varð hvitur sem snjór: »Við skulum reyna
það,« sagði hann »Fiyttu þjer, Druce!«
Hann hljóp í burtu og jeg misti sjónar á honum. Hann
kom ekki aptur til húsa Rowlands, enn ekki tókst honum
þó að ná í madömu Söru.
Dansleikurinn byrjaði á rjettum tfma, án nokkurs til-
lits til þessarar skyndilegu brottfarar þeir a og ógnanna
og hörmunganna, sem Antonía hafði orðið að þola. Row-
land færði upp dansinn með unnustunni, og á hálsi hennar
glitraði menið fagra. — Hvað hún heflr sagt Rowland
og hvernig honum hefir orðið við það far.i engar sögrr
af, það er að eins á þeirra vitorði.
En svo mikið er víst að enginn getur verið glaðari
nje ástúðlegri við unnustu sína en Rowland var þetta kvöld.
Þau giptu sig svo á tilsettum tíma, Madama Sara
hafði aptur farið halloka.
III. Apturgangan.
Það var ekki gott að segja hverju madama Sara var
færust í. Það skyldi þá helst vera það að koma fólki
á óvart.
Þegar maður átfci sjer einskis ills von gat maður búist
við að hún ljeti vítisvjel springa undir fótum manns, laun-
myrti einhvern með rýting eða eitri. Eða hefndi sin á ó-
vinum sínum með því að gera vinum þeirra einhvern ó-
skunda. í stuttu máli, gat þessi hættulega kona verið ógn
og skaðræði fyrir alla borarina, ef ekki var reynt að hafa
höndur í hári hennar og fjötra hennar vonda anda, svo
hann heíði ekki frelsi til að velta sjer í glæpum og ó-
dáðum.
Það voru liðnit mánuðir eptir þetta siðasta æflntyrí
mitt. Madama Sara hafði nú um langan tíma varla hevrst
nefnd. Jeg var önnum kaflnn og hafði því lítinn tíma til
að hugsa um hana. Eptir öllum likum hafði hún nú yflr-
geflð Lundún og tekið sjer bústað einhversstaðar þar sem
hún var óþekkt og gat leikið hrekkjabrögð sín, án þess að
nokkuð væri litið eptir henni.
En þar hafði jeg illa misreiknað eins og eptirfarandi
saga sýnir.
Dagur sá sem jeg aptur varð var við madömu Söru
byrjaði þannig.
17. júni 1900 fjekk jeg svo hljóðandi brjef:
»Vesturstræti nr. 23, 17. júní 1900.
Koeri herra, Druce!
Jeg er í hálf óþægilegum kringumstæðum og skrifa
yður því til að leita ráða hjá yöur. Faðir minn er dáinn