Vestri - 12.12.1903, Síða 3

6 Jr,L.
22
V £ .> í' s< I.
enaen, form. í bindisisfjelagi lækna, dr.
Benediktsen, Hermann Trier forseti þjóð-
þingsins, docent Warming, Dalhoff prest-
nr, Nielsen verkstjóri o. fl. sem allir töl-
uðu fyrir bindindismálinu. Læknarnir,
dr. Godskesen, dr. C. C. Jessen og há-
skólakennari Zeuthen hjeldu allir taum
hófdrykkjunnar.
Þessi bindindishreyfing meðal hinna
uppvaxandi mennta manna í Danmörku
gefur góðar vonir um að mennta menn-
irnir fari nú frekar að íhuga hve skað-
leg áfengisnautnin er og finni hvöt hjá
sjer til að vera sjáifir öðrum til eptir-
dæmis en ekki viðvörunar eins og hing-
að til hefir svo opt átt sjer stað.
40 úra nkisstjörnaimæli
konungs vors 15. f. m. fór mjög látlaust
fratn. Hafði konungur óskað eptir, að
engin sjerleg hátíðahöld yrðu viðhöfð.
Tvö áv’örp bárust honum frá íshuidt ann-
að úr Reykjavík en hitt af Akureyri.
Á afmæli
H- Hafsteins 4. þ. m. ljek hornl úk ir.i-
flokkur baejarins, í fyrsta skipti opinber-
lega, nokkur lög fyrir u'an hús hans og
þótti vel takast.
Fastráðid
kvað vera, að H. Hafstein fari alfarinn
hjeðan suður með skipi »Thore-<tjelags-
ins sem á ad fara hjeðan þessa dagana.
Xiðarfar
mjög óstöðugt, úrkomusamt og storma-
samt en snjór þó ekki mjög mikill.
Það er talið svo til aö 4karlmennog
1 kvennmaður af hundraði hverju sjeu
litblindir. Meðal Kíuverja flnnst engiiin
litblindur maður.
*
Hið Pyrsta dagbiað sem prentað hefir
verið, byrjaði að koma út A Þýzkaiandi
Arið 15k4.
í París eru nú 130 tússneskar konur
sem eru stúdentar, og 100 af þeirn e’U
Gyðingar.
. *
* *
í Þýzkalandi eru nú 21 htskólar, i
Ítalíu eru þeir lika 21, í Austurriki 10, i
RússUindi 8 og i Engiandi li.
WHISKY
Wm. Fords & Jon,
slofnsett 1815.
Einkaumboðsmenn fyrir ísland og
Færeyjar eru
F. Hjort & Co.
Kjöbenhavn K.
úr völdu svensku efni
mjög ódýrar eptir gæðum
fást hjá Jens Nýborg á ísafirði.

SOPIIUS I. NIELSEN
tekur á móti pöntunum fyrir
verziuiiartiúsið I, BRAUN Hamborg
á hverjum degi.
Sýnishorn og verðlistar með mynd-
um ávallt til sýnis.
W’] VL. -
THE EDINBURGH.
Roperie & Snilclotli Co. Ldt.
GLASGOW,
stofnsett 1750,
búa til fiskilínur, hákarlalínur, kaðla
netgarn, seg'lgarn, segldúka vatnsheldar
presseningar o. fl.
Einkautnboðsmenn fyrir Island og
iSÉiSa2SM&SnS*2MSa
iBiiiMíiMwBÉa
Færeyjar:
Veðurathuganir
k tsatirhi, eptir tíjörn Árnason,' lögreg'uþjón
1905 29.n.—6. des Kaldast að nótt- unni (C. Kaldat t að degin- | um (C.l Heitast að dogin- um (C
Sunnud. 2 . 7,8 fr. 5,0 fr. 4,4 fr.
Mánud. 30 8,2 — 6,0 — 6,0 -
Þriðjud. 1. 9.0 — 0,4 - 3,0 hiti
Miðvd. 2. 2,fi - 2,0 - 2,2 -
Fimtud. 3. 7.^ - 4,0 - 3,0 fr.
Föstud. 4. 6,1 - 2,0 — bl -
Laugard. 6. 6,8 — 3,0 — 2,5 -
F. Hjort & Co.
Kjöbenhavn K.
„V E S T R1“
ketuur út: eitt bluö tyrir viku liverja eða
minnst 5‘2 blöð á ári og að auki skemmtilegt
tylgirit. Verð árgangsins er.: hjer á landi
0 kr. 50 au., erlendis 4 kr. 50 au. og í Ame-
ríku 1,50 doll. tíorgist ívrir lok maimánaðar
Uppsögti er bundin við árg. og Ógild nema
hún sje komin iyrir 1. ág. og uppsegjandi sje
sliuldlKus tyiir bb.ðið.
68
»11vorjir voru fleiii f höllinri þessa nótt?« spnrði jeg.
»Enginn lifandi maður,. svaraði hann skjótt. »Ekki
einu sinni Gonsa'ves g’amli, einasti þjónninn sem við höfð-
um. Hann hafði fengið leyfl til að heimsækja skyldfólk
sitt, sem bjó 10 mílur burtu upp f fjöliunum. Við vorum
að eins tveir einir.«
»Þjer hljótið að vera nákunnugur öllum högum Sher-
voods,* byrjaöi jeg. »Það gátu allt verið svik þetta með
draugaganginn. Gat ekki hugsast að einhver gæti haft
hagmtö (,f af. iefk a þennan draug?«
»Nei. t.lis ekki.«
’Og þjer höfðuð sjállur aldrei sjoð þessa sýn fyrri?«
»Aldrei.«
»Hvað tókuð þjer svo íyrst til bragðs5«
»Það vav iuiðvitað ekki hægt að gera mikið. Jeg bar
Shervocd inn og svo var hann gtufinn daginu eptir. Jeg
gerði allt sem í mínu valdi stóð, til þess að fá rannsókn
en höllin liggur svo afsíðis og lögreglan í Portugal er ekki
bjerlega ,ipUr Læknirinn samþykkti greptruuina, strax og
hinm lögboðnu likskoðun og yiirheyrslu var lokið. Það
var látið heita svo að hinn látni hefði ráðið sjálfum sjer
hana í geð\eikiskaiti; aptur á móti var ómögulegt að fá
rannsókn Út, af draugaganginum.«
»Viijið þ.jer nú,« sagði »jeg, gera svo vsl og segja mjer
það sem þjer vitið um ráðstöfun hins látna viðvikjandi
eigninni.«
»Hann heíir látlð eptir sig erfðaskrá, en hún er mjög
einkenniiegu, svaraði de Castro.
»Málalærslumaður mágs míns hefir það undir sinni hendi.
Shervood var mikið efnaðri en jeg hafði húist við. Hann
hefir,- latið eptir s-.ig 7o þús. pund sterl. í fasteignum og pen
ingum. En ráðstöfun bars í erfðaskránni er kyrileg. Upp-
áhald háns á þessati gön lu og frægu höil var alveg maka-
laust. Aðalatriðið, í eríðaskránni er þetta: Helena skal
65
svo npp frá þvi var hún neydd til að vinna fyrir sjer sialf.
En hún var skynsöm og ráðdeildarsöm. Hún varð því kyr
i kvennaskólanum, sem hún var komin í og kenndi 1 neðstu
deildunum, og vanr, þannig íyrir sjer. Hún var ágæt í
tungumálum og söng, og haÞi unaðsfögnr hljóð. Þegar
hjer er komið sögunni hafði hún dágóða stöðu og var jafn-
vel fariu að hafa afgang, sem hún sparaði saman, til þess
að geyrua það til bú-tofns, þegar hún gæti farið að njóta
unnmta síns.
En á meöan hafði það gengið all kynlcga til fyrir Sher-
vood. Hann var svo einstaklega heppinn að viuna hæstu
upphæð i ríkislotteriinu i Lissabon, l5o þús. milireis (540
þús. kr.) Fyrir þessa peninga keypti hann sjer gamla höll í
Ethellafjöllumim, og flutti þangað ásamt bróðnr konu sinn-
ar sál., sem bjet, Petro de Castro. Hann var svo ákaflega
illa kynntur að hann átti engan annan vin en þennan de
Castro. Þessi gamla höll var talin óvenjulega fögur og hjet
Cartello Moncego. Hún stóð 20 milur íyrir austan borgina
Coin bra, sem er gömul borg. Saga ballarinnar var mjög
merkileg hún stöð á svo fögrpm og skáldlegum stað uppi
í fjöliunum s< m umgirtu Mondegofljótið. Höllin hafði ver-
ið byggð á tólftu öld og því \erið vitni úl margra blóð-
ngra hrej stiverka. Það var sagt að munknr einn sem hafði
verið n yrtur i böllinni sveimaði þar apturgenginn, en svo
langt sem manna n inni néði hafðí þó enginn sjeð hann.
Allt þetta haföi Helena sagt mjer.
Klukkan 3 daginn eptir kom jeg i Yesturstræti 23 og
var leiddur inu í dagstofu vinstúlku minnar.
»Það var fallega gert af yðnr að koma hr. l)ruce,«
sagði hún. »Þetta er de Caetro frændi minn.«
De Castro var iiðlegur maður álitum, talaði ágætlega
vel ensku, hreygði sig og brosti einstaklega vingjarnlega
og fór strax að tala við mig. Hann hafði mikillenglega
drætti í andiitinu. Hár hans og skegg var stálgrátt og hann