Vestri - 31.12.1903, Blaðsíða 3

9 BL.
V E s r RI.
35
fá til þess að staðíesti þeirra hverfi. Rök-
leiðslan gildir hvar sem takmörkin liggja.
Þau andmæli má bera frara gegn
þessari skýringu, að hreyliþrótturinn, sem
>losnar,t sje svo gíturlega mikill í lilut-
falli við hraða þeirra ummyndana, er
menn hugsa sjer að verði í efninu. En
þess ber að gæta, að það sem menn
hugsa sjer að hjer gerist, er allt annars
oðlis en það, er verður við algengar efna-
breytingar. Iljer ræðir um breytingar
1 byggmgu frun;agnanna sjálfra, og það
má vel véra, að þess kyns breytingar
hafi f för með sjer afar era aflframleiðslu.
hptir kennigum próf. Thomson um 3>el-
ehtrona« má reikna út, að hið innra táp
huinagnanna mundi vera svo mikið, að
enda þótt það rjenaði um i#/0 mundi það
þó nægja til að viðhalda útgeislan radí-
utn, eptir því sem hún er mæld af Curie,
Um 30,000 ár.
Fjórða tilgátan er sú, að geislarnir
stafi af einhverjum föstum smáögnum, er
geisliefnið slöngvi frá sjer með ógurlega
miklum hraða.
Þegar öilu er á botninn hvolft vita
rnenn enn þá ekkert með vissu um hið
sanna eðli geisliefnanna. E11 það virðist
þó alla daga víst, að nákvæmari rann-
sóknir á þessum merkilegu efnum muni
að miklum mun umturna skoðunum vor-
Um á eðli hlutanna.
Dugleg vinnukona
°skast á gott sveitaheimili á næstkom-
andi vori, gott kaup í boði.
Ritstjóri vísar á.
80
Jólagleði fyrir börrs.
hjelt Pjetur M. Bjarnason kaupm. á ann-
an dag Jóla. Llafði hann boðið þangað
rúmlega 100 börnum og um 60 fulíorðn-
um og hylltist sjerstaklega til að bjóða
þnngað fátækum börnum, sem litla jóla-
gleði höíðu heima. Börnin skemmtu sjer
við d.ans og nokkrir hinn t fullorðnu þar
með þeim en aðrir við spil, og fór skemmt-
unin öll ágætlega vel fram. Auk þess
v tr öllum þessum mörgu gestum veitt
mjög rausnarlega og hlýtur því gildið,
að hafa kostað ærna fje. Dansinn var
haldinnn í nýja salnum við hús Þorláks
snikkara, og' að öðru leyti allt hús hans
hatt undir til skemmtunarinnar. Er það
bæði fátítt og rausnarlegtaf prívatmanni
að halda slíkt boð. Og mun þess óefað
bezt minnst af barnshjörtunum, einkum
þeirra barnanna, sem þetta hefir verið
einasti :>sólskinsbletturinn«. er þau haf.i
notið um jólm
með mikilli lóð í miðjum
bænum,
ER TIL S 0 L U
engar ótborganir, að eins
að yfirtaka ábyrgðarlán i
sparisjóðnum. Lystbafend-
ur snúi sjer sem fyrst til
kaupm. Pjeturs M. Bjarnar
sonar á ísafirði._________
Læstur VAÐSEKKUR hefir verið
skilinn eptir í búð S. A. Kristjánssonar%
Jólatrje fyrir skólabörnin
var haldið í barfiaskólanum í gærkveldi.
Fyrir því höfðu geugist verzlunarstjóri
Jón Laxdal ogr kennarar skólans og fleiri
er til þess hafa gefið og hjálpað til að
útbúa það. Það hefir þvi verið talsverð
hugulsemi við börnin á þessum jólum.
Fiskafli
29. þ. m. rjeru nokkur skip úr Hnífsdal
og Bolungarvík; en aflinn var ekki líf-
legri en það að þau fengju að eins nokkra
fiska á skip. Það lítur því h irla óbjörgu-
lega út meðal sjómanna, og er þessa
aflaleysis þegar farið að verða tilfinnan-
lega vart meðai þeirra sem að öllu leyti
byggja upp á sjóinn.
Tíðarfar
hetir verið rosa og vindasamt núna und-
anfarið.
Dánaitfregn.
Panu 19. p. m. andaöist kouau Juuil
Guönadóttir á tfiisteyri, 24 ára gömui; hjin
ffiptist eptir litaudi manni sinum sið-
astnðiö haust, svo sambúö þessara ungu
og etnilegu hjóna varö uijög svo stutt. —
Judil heitinn var dóttir Guðua Hjálmar
souar bónda á Sljettu. Hja foreldrum sin-
um ólst hún upp og var hjá þeim fdia
tíö þar til húu giptist. Júriit heitir. var
góö kona og var elskuö af öflum, skyidum
og vandalausum scm þekktu hana; hún
var vel að sjer á höndur og tungu. S'ikna
hennar þvi mjög eptir lifaudi foroidrar og
eigin rnaöur. E.
LEIÐRJETTING. í 7. tbl. »Vestra« i
æfiminningu frú Jakobíuu hetir misprentast:
•Magnúsdóttir prests að Stein esí 1 Arnes-
sýslu.« á að vera: ,j Magnúsdóttir, prests að
Steiuntsi, Arntsonar.
77
þvt, að hún var farin burt úr borginni og hafði farið eitihvað
Stlöur á bóginn. Hún hefir1 sj;í Ifsagt haft brýnt erindi og
jeg ráðlegg þjer að vera á verði oggætauínen nákvæm tra
en áður.«
Jeg stakk br]efinu í vasa minn, og þegar málaflutn-
ingsmaöurinn hat'ði lofað mjer að vitja okkar ef þörf gerð-
ist, kvaddi jeg hanri og fór.
Við fórum af stað snemma 'um morgunin og komum
úæstu járnbrautarstöðvar við höllina kl. 7 um kvöldið,
áttum við þá eptir nokkrar mílur til halfarinnar, og stig-
um við þar j jjettann Vínarvagn, sem var dreginn, at tveim
fallegum brúnum hestum, og keyrðum þanriig það sem
eptir var.
Eptir því sem víð riálguðustum höllina frikkaði útsýn-
ið æ meir og meir. Sólin gyllti fjallatoppana sem voru svo
fríðir og tignarlegir og háru firi’’ mig eins og hylling í
sólsetrinu. Vegurinn íór nú að verða brattari og þrengri
fvo útsýuið hvarf með köíium, því hann lág opt á milli
Klettaborgauna, þegar við loksins komnm til hallarinnar
]Va^r Olöio öiödimmt, svo við gátum ekki sjeð hvernig þar
Castio hafði gert boð a undan okkur að okkar væri
von, og þegar »iö hringdum i hliðinu, kom gamall og glað-
lyndur þjónu og lauk upp fyrir okkur.
»Þá erum við komin, Gousalves!* sagði Castro. »Jeg
vona að þjer hafið hugsað um rúm og mat tyrir okkur,
við erum bæði svöng og ferðlúin.*
Þjónninn yppti öxlum og horf'ði svo stórnm augum á
Helenu. Hann svaraðí Castro á portúgölsku, sem jeg ekki
skildi. S 0 sagði hann eitthvað annars efnis og jeg tók
eptir því að Castro varð fölur sem nár.
»Gousalves hefir sjeð apturgönguna fyrir þrem dögum
sDan,« sagði hann við mig. »Eins Og áður gægðist út úr
glugga i norðvestur turninum. En komið þið nú inn. Við
hvernig á þessu ieyndardómsfuila dauðsfadi hefir staðíð.
getur ungfiú Sherwood þegar gipt sig. Ef aptur á móti
ekkert verður grei:t úr því og hún ekki tfeystist til að bú-
setja tig á Mandego, getur*orðið langur tími þar til hjóua-
efnin geta reyst bú.«
Nú hefi jeg svarað spundngum yðar. Viljið þjer nú
leysa úr niínum spurninguin?*
»Jú, gjarnar,* sagði hann, og horfði á okkur til skipt-
is og virtist vej a mjög íörvitinn og hugfangirm af þessu
máli.
F -Getið þjer hugsað yður að nokkur haii getað baft
hagoað af því, ið gera sig,að .aptuigöngu og fiýta neð
því fyrir dauða S ierwoods?«
»Það get jeg alls ekki hugsað rajer. De Castro á að fá
10 þús. pd. sterl. ef ungfrúin búsetur sig í höllinrii en ann*
ars ekkert. Hann og ungfrú Sheiwood eiu þau eir.u sem
rokkurs eiga aö njóta samkvæmt e.f'ðaskránni.«
»Það er varia hægt að gruna de Castro, hanr heíir
komið að öllu lejti mjög heiðarlega frara. Hann hef'ði þá
iika sjálísagt þagað yfir sögunni um draugaganginn. Er
enginn annar, sem grunur gefur tallið á?«
»Nei, alls enginn, ekki get jeg bugsað mjer það.«
»Gott, jeg hcfi þegar ákvarðað hvernig jeg skuli fara
að Jeg hefi tekist þessa ferð á hendur til að rannsaka þetta
ltyndarmáJ, og þtgar jeg befi giafist, fyrir það getur nug-
frú Sherwood búsett sig i höilinni.
»Og ef það nú ekki lánast? Draugarnir eru vanir
að láta sizt sjá sig ef einhver óskar eptir því.«
»Mjer hefir alls ekki komið til hugar að svo geti far-
ið, jeg hefi hugsað að fara þegar út til hallarinnar.c
»Við Portugalar erum hjátrúartullir. Jeg vildi ekki
sofa þar úti hvaö sem þjer gad'uð mjer tíl þess.«
»En jeg er Englendingur, og ungirúiu er komia af