Vestri - 02.05.1908, Qupperneq 1

Ritstjóri: Lárus Thorarensen.
VII. árg. j ÍSAFJÖRÐUR 2. MAÍ 1908. ______|| Np. 29.
Verzlunin EDINBORG.
Meb s/s BCeres“ hefir komið mikið úrvai af f j ö 1 breyttum
vörum, t. d.:
----í dömubúðlna: ----
Alklæðl frá kr. 2,85—4.10, Döwraklæði, Ivisttau, Bomesi,
fíörlévoft or Bótnullarléri'tt, Fiche, Sumargardínutau allskonar,
mikið úrval af HUfuðtotum fyrir karla konurogbörn, Nærfatnaður
ailskonar, Borðdúkar, Servícttur, Silki- og JSaúttiuíZarhálsklútar,
Svuutur tilbúuai, Handklæði, Hálslín allskonar, Karlmannaskyrt*
ur af niörgum tegundum, Sumarkápúr fyrir stúlkur, Kjólatau, Silki
af öllum mögulegum gerðum, Sængurdúkur frákr. 0,45—2,00, Fata*
tau mjög fjölbreytt, Karluiamiafatnaðir 13,50—31,00, Unglinga-og
Drcngjaföt, sérstakar Karlmauna- og Drcngjabuxur o. m. fl.
----- í flömlu búðliia; ■— ■■-----
Margar tegundir af Hólfdúkum breiðum og mjóum, Patrónur,
Toiletspcglar, Peningabuddur, Vasahnífar, Ferðatöskur margar
tegundir, Barnavöggur, Kaffikönnur og Kaffiílát allskonar, Harð-
könnur, fvottaklcmmurnar eftirspurðu, Sigti allskonar, Fataburst-
ar, Skóburstar, Otnburstar, Gólfsópar, Strásópar, Blómsturstatir,
Blómsturpottar, Blómsturborð margskonar, Stólar mjög margar
tegundir, Straujárn 0. fl.
WWF* Með næstu skipum kemur: Leirvara allskonar, Smtðaá-
höld, Skötau o. fl.
Munið eftir, að líta fyrst inn í dömubúðina í
EDINBORG,
þegar þér farið að kaupa í og til
PfT fermingarfatanna.
Stúkan
NANNA nr. 52
heldur fundi
á fimmtudagskvölduui kl. S1/^
Jón Sigurðsson.
(Greinarkorn þetta styðst við nokkur
orð, sem töluð voru um J. S. á almennri
kvöldskemtun, er félagið „Jón foisctiu
stóð fyrir, hér í bænum, á annan i pásk-
um.)
Sú þjóð, sem átti þig, Jón
Sigurðsson,
á sannarlega ondurreisnar
von.
J. Ó.
Ég á að minnast hér Jóns Sig1
urðssonar, óskasonar lands vors,
og ég á að minnast hans sérstaklega
sem félagsmanns.
Ég skal játa það, að verkefni
það, sem mér er hér ætlað, heíði
sjálfsagt verið auðveldara einhverii
um öðrum, einkum eldri manui,
sem verið hefði jsamtíða Jóni á
síðari árum hans og þekt hann af
eigin reynd.
Um málefni þetta, sem mér er
fengið i hendur, mætti, auðvitað,
halda langan fyrirlestur, en þar sem
það er ekki ætlun mín hér, og óg
hefi auk þuss haft lírinn tíma til
þess að afla naér nægilegs efnis,
sem þyrfti, þá vona ég, að inenn
virði mér til vórkunar, þó að mál
mitt hér að lútandi, verði hvorki
langt né lag gott.
Að Jón Sigurðsson hafi snemma
sýnt það, að hann var góður fé'.
lagsmaður og um leið sjálfkjörinn
foringi þess félagsskapar, er hann
vildi berjast fyrii, um það blandast
víst engum þeirra manna hugur,
sem annars þekkja eitthvað ti)
lífsferils hans.
En góður félagsmaður er hver sá
maður, sem hvetnr einstaklingana
til samheldni, til Jiess að koma í
verk einhverri göfugri, gagnlegri
hugsjón, en vill eyða sundi ung og
reka burt dáðleysi og vantraust
einstaklinganna á sjálfum sér, og
hefir hag félagsheidarinnar fyrir
augum, en hugsar ekki um það
eitt, að lyfta sjáifum sér upp í
æðsta veldi.
Alt þetta átti heima hjá Jóni
Sigurðssyni.
Hugsjónin, sem hann baiðist
mest fyrir, var sómi íslands í öllu;
hann var líka ástríkur sonur þess,
og hann vildi fá sem flesta til þess,
að iifa starfandi, fósturlandinu til
gagns.
Þegar Baldvin Einarsson tók að
rita um það, að nauðsynlegt væri,
Kaupirðu UNGA ÍSLAND?
Utsölum. á ísafirði: P. V. Snnlané.
að íslendingav fengju sérstakt þing,
þá sá Jón Sigurðsson eins og fleiri
íslendingar i Höfn — og hann ekki
hvað sízt —, að hér var nokkuð.
sem þurffi að koma i verk; vildi
! hunn, að Fjölnismenn tækju sér
* sérstaklega fyrir hendur, að opna
augu alþýðunnar á íslandi fyrir
því, hve ilt væri og ranglátt, að
þjóðin hefði ekkei t iulltrúaþing, og
útlend stjórn setti henni lagastólinn
fyrir dyrnar.
Fjölnismenn sáu þetta lika, og
margt rituðu þeir, sem þeim fanst
að mætti verða landinu heima til
heilla og framfara. En þó að allir
þeir ágætismenn sem að Fjölni
stóðu, bæru hag íslands fyrir brjósti,
þá gat Jón Sigurðsson ekki fengið
>á ætíð til þess, að rita um þau
málefni landsins, sem honum stóðu
hjarta næst.
En hann gerði sitt.
Hann kom því til leiðar, að
nokkrir samlaadar hans urðu með
honum til þess, að biðja Kristján
konung hinn 8., er hann kom til
ríkis, um það, meðal annars, að
fulltiúaþing yrði sett á íslandi.
Og lofaði konungui því. Sýnir
þetta einbeitni Jóns Sigurðssonar
Og lipurð.
En þegar hann sá, að Fjölnismenn
vildu ekki st.yðja frekar, með riti
sínu, að þeim inálefnum, sem hann
áleit ísland mestu varða, en þeir
hugsuðu meira nm fagurfræði og
því um likt, þá er ekki að undra,
þó að leiðirnar yiðu tvær, önnur
hans, og hin þeirra, þó að nokkru
leyti samhliða væru; báðar til heilla
fósturlandinu, hvor frá sínu sjónar-
miði.
En þó að leiðirnar skildu, þá
hélt Jón Sigurðsson áfram.
Hanu kunni „aldrei að víkja".
Og hamingjudísin var honum eins
og leiðarstjarna.
Éegar hann sá það, að Fjölnis-
menn vildu sigla sinn eigin sjó,
þá fór hann sína leið; hann fekk
nokkra landa í nýjan félagsskap og
stofnaði timarit, sem hann nefudi
, Ný félagsrit". Komu út, í alt,
30 árgangar af þeim. Ritaði hann
mikið i þau sjálfur og réði stefnu
þeirra; lagði hann meiri áherzlu
á alt það, sem að gugni rnátti
verða fyrir ísland, heldur en hitt,
sem meira væri fróðlegt eða
skemtilegt.
Þegar konungur var húinn að
eína það loforð sitt, að stofna
fulltrúaþing á íslandi, sem svo var
nefnt alþingi, þá urðu — eins og
kunr.ugt er — skiftar skoðanir um
það, hvar þingið ætti að halda;
ýmsir merkir menn (t. d. Bjami
Thorarensen, Tómas - Sæmundsson
og Jónas Hallgrímsspn) vildu ekki
annað heyra, en það, að þingið
yrði sett, á þingstaðnum forna (að
fingvöllum), en Jón Sigurðsson
vildi hafa6 það í Reykjavík, kvað
hann það að öllu leyti hentugra,
að það yrði haldið í höfuðstað
landsins, og færði hann rök fyrir
því.
Og svo fór, að þingstaðurinn var
að lokum valinn eftir ósk hans.
Um stefnu og fyrirkomulag
alþingis litaði hann ýrnsar þarfar,
sannfærandi greinar í Félagsritin.
Og nú var þá sú félagsstofnun
komin á aftur hér á landi, sem
má að miklu leyti þakka honum,
að fyr komst í framkvæmd, en
ella mnndi orðið hafa. Og innan
vébanda þingsins átti svo aðallífs-
starf hans að vera, fósturlandinu
elskaða til gagns og góðs i fram'
tíðinni; þar var tækifærið til þess
að láta til sín taka, til þess að
starfa fyrir ísland, vernda réttindi
þess, græða sár þess og „mótmæla"
og hrinda af sér útlendu ofbeldis-
oki.
Og vitsmunir og manndáð for>
setaus mikla sást ekki hvað síst,
þegar hann varð svo oft að berjast
gegn hleypidómum í andstæðum
skoðunum sumra ,samþingismanna
sinna, í ýmsum málum — eins
og siíkt oft gengui á þingum. En
þá sýndi hann líka, hve dugandi
fél.tgsmaður hann var. Þegar hann
vildi koina fram skoðun sinni í
einhverju því máli, sem landið
j varðaði til heilla, þá reyndi hann
oft með stillingu, en þó með
sannfæringarafli, að vinna þann
sem á móti stóð, og jafnframt
vitnaði hann stundum í orð þeirra
þingmanua, sem höfðu lagt eitthvað
gott til málanna og styrkti sér
þannig fyigi þeirra enn betur með
því. Hann mat það mest að vinna
sem flesta, til þess að vinna íyrir