Vestri - 13.01.1912, Blaðsíða 3

UE5TRI
flutUir ura torð og alt búið uad:
2. tbl.
Efti - W. Frey.
V. kapítuli.
Heiuiskautsnóttin.
(Frarnh).
Nú hækkaði sólin daglega ít lofti
°S loksins kom sá margþráði
úagur sem hana átti að siá, eftir
þvi sem Himkof hafði reiknað út:
Hann skoraði á félaga sína að
koma með sór út og klifra npp á
klettana, sem þar voru nærri, til
Þess að heilsa sólinni, sem nú hafði
ekki sést í 5 mánuði. Hvergeis].
inn á fæt.ur öði um reyndi að hrjót-
ast gegn um skýin í suðri. ís'
borgirnar glitruðu eins og demantar
og gullroða sló á fjallatindana á
þessum hátíðlega morgni.
Alt í einu rofnuðu skýin og
sólin skein svo skær og fögur og
hátignarleg, að þeir félagar feldu
tár af óstjórnlegri gleði og tóku
ofan í lotningarfullri aðdáUn og
þökkuðu kiökkir höfundi Ijóssins
fyrir það, að heimskautsnóttin
langa og stranga var nú á enda.
Nú tók að færast nýtt líf i
uáttúruna, eftir því sem sólin
hækkaði meira og meira á loftinu,
snjóinn tók að leysa og smáfækirnir
hoppuðu dansandi ofan hliðarnar
niður t-il sjávar. Máfarnir komu
nú aftur í stórhópum og fyltu
lottið með argi og gargi. Utan af
hafinu heyrðust selirnir gelta og
góla og kálfarnir hoppuðu, hlupu
og léku sér kiing um hreindýrin.
Tóurnar stukku klett aí klett og
snuðruðu með sjónum að leita sér
að æti og vatnsstrókainirsem stóðu
hát.t í Joft upp á milli ísjakanna
gáfu til kynna að hvalirnir væru
einmg að fagna .vorkomunni.
Já, alt bar vótt um að nú var
voriö komið þarria norður frá!
VII. kapituii.
Hleði og sorg.
Nú eru liðin sex ár siðan vér
síðast skýrðum frá ástandi þeirra
félaga. Engin hjálp var þeini komin
enn þá; aidrei hafði skip borið að
eynni og ait af þráðu þeir lausnina
úr þessari prísund. Langar höfðu
heimskautsnæturnar orðið þeim
félögum öll þessi ár, en vonin hólt
þeim við, vonin um að úr mundi
rætast bágindum þeirra á endanum.
Þeir voru nú búnir að safna sór
feiknum öllum af hreindýra>
bjarnar. og tóu-skinnum og hrein-
dýrafeiti, sem þeir geymdu í helli
einum þar nærri. Ennfremur áttu
þeir þar kynstur öll af reyktu og
vindþurkuðu kjöti.
Einu sinni, er þeir allir voru að
ganga með ströndinni, og leita að
við til eldsneytis og Ivan, sem
oftar, skimaði í suðurátt, sáhann
eitthvað út við sjóndeildarhringinn
sem smáhvarf, en sást svo aftur.
Hann nam staðar og reyndi að
greina hvað það gæti verið. Jú,
það gat ekki verið missýning.
Hann hrópaði i algleymings fögn-
uði: „Það er skip, það tr: reiðan'
lega skip!“ ’linir t ;&': æændu
m í sömu átt og sa: þei: einnig
a? þetta var skip, sem nf.lgaðist
Þ ð kom fát á þá; þeir tleygðu
sé'' niður, stukku aft.ur á fætur,
foðmuðust, kystust og grétu af
g! iði. Ivan lét þó ekki þessa
ó æntu gleðisjón leiða sigígönur.
Honum var það Ijóst að svo gæti
farið, að skipið sigldi fram hjá, ef
þtim eigi tækist að gera vart við
sig með einhverju merki. „Vér
vrrðuin að kynda bál!“ hrópaði
hann. „Annar hvor ykkar verður
að hlaupa heim í kofa og sækja
eld.“
Þeir áttuðu sig nú einnig. Annar
þeirra hljóp sem elding heim í
kofann, en hinn hrúgaði saman
viðarrusli til að kveikja í. Ivan
fór úr hreindýra yflrhöfn sinni, batt
hana á langa stöng og hljóp meö
hana aftur og fram með ströndinni.
Sá sem heim hljóp, kom nú að
vörmu spori aftur með stóra log-
andi viðargrein í hendinni, og kyntu
þeir nú stórt bál sem teygði sig
hátt í loft upp og atti að bera þau
’ boð út * sKipið, að hér væru menn,
sem óskuðu að leysast úr þessu
fangelsi.
Þegar þeir félagar komu aftur
niður fiá báliuu, hljóp Ivan enn
þá fram og aftur rceð veifuna sína
í hendÍDni.
„Þeir eru búnir að verða varir
við oss og stýra nú hingað!“
kölluðu þeir til Irans, utan við sig
af fögnuði, og þeir föðmuðust aftur.
Þess var nú ekki langt að bíða
að skipið, sern siglcii undir rúss-
nesku flaggi, kastaði akkerum
örskamt undan landi. Ptir tóka
skipsbátinn niður og rern \ asklega
ti; lands, og var skipatjori meðal
þeirra, er í land fóru
Hann varð alveg biss.t, er hann
sú þá þrjá fólaga í liöronni.
„Hvaða rrienn eruð þéi ?“ spurði
skipstjóri.
„Óhamingjusamir Rússar/ svar-
aði Himkof.
„Hve lengi hafið þór dvalið á
þcssarí hræðilegu eyju?“ apuiði
skipstjóri aftur.
„Rúmlega 6 ár,“ svaraði Himkof.
„Pév eruð þá líklega af skipinu
„Dwina?“
„Svo er sem þér segið, “ svaraði
Himkof.
„Hvað er orðið af skipinu?"
spurði skipsfjóri enn á ný. „Það
heflr ekkert til þess spurst í 6 ár.“
„Það hlýtur þá að hafa farist,"
mælti Himkof, og skýrði svo skip.
stjóra í fám orðum frá þrautuin
þeirra félaga.
Skipstjóri skoðaði nú kofann og
grávöru þeirra og kvaðst aibúinn
til þess að flytja þá félaga og far-
angur þeirra til Archangel gegn
því, að þeir greiddu sér 80 rúblur
fyrir flutninginn. Hreindýraskinnin
ein voru margfaldlega þess virði,
og gekk Ivan glaður að þeim
skilmálum fyrir höDd sína og fólaga
sinna. Nú var allur farangurinn
brottför úr þessum kvalastað.
En hvað Uimkof iangaði til j. s-
að spyrja eftir Paulownu; hi.nn
var oft rett að því kominn, en
hætti við sökum þess, að ha.nn
óttaðist að iréttirnar yrðu sér til
sorgar og mæðu. Hann þagði því
og einsetti sér að taka karlmann
lega hverju sem að höndum bæri
og hvað sem hann frétti Paulownu
viðvíkjandi.
Nú var búið að flyt.ja allan far*
angur þeirra félaga á skipsfjöl. —
„Máfurinn", svo bét skipið, létti
nú akkerum og hólt af stað í
suðurátt. Þeir félagar stóðu nú
á þiljum uppi og horfðu á eyna,
sem var að smáhverfa sjónum
þeirra; eyna þar sem þeir höfðu
svo lengi lifað saunkölluðu eymdar-
lífl, og þar sem einn þeirra nú
vaið að vera eftir, sofnaður hinum
hinsta svefni. Þeir gátu ekki tára
bundist, er hæstu tindar eyjaiinnar
hvurfU í sæ. En svo sneru þeir
hu^anum heim til útthaganna, til
frænda og kunningja.
Peir voru 14 daga á leiðinni.
Það var komið undir kvöld, þegar
þeir fóru að sjá hústurnana í Ai ch-
angel. Máfurinn skreið nú með
vindþrungnutn seglum inn í höfnina;
hafnsögumaðurinn kom- fram og
að hálftíma liðnum var skipið
komið inn í innri höfnina.
Himkof stóð á þilfarinu skamt
frá skipstjóra og virti fyrir sér
höfnina og bæinn, sem hann nú
ekki hafði séð í 7 ár. Hann fékk
hjáitslátt, er honum dattPaulowna
í hug. Ait í einu varð honum
litið á maDn og konu, sem stóðu
saman á bryggju einni beint á
móti þeim.
„Pað er hún“, mælti hanu við
sjálfan sig, og brá mjög litum.
Maðurinn tók nú ofan og heilsaði
skipstjóra, sem þegar svaraði
kveðjunni.
- Himkof fölnaði og átti fuit í fangi
með að geta staðið.
„Hver er þetta?" spurði hann
skipstjóra, og röddin var óstyrk.
„Pað er herra Samarow, með-
eigandi vei sluuarhússinsPetrowitch
& Co.“, svaraði skipstjóri.
Himkof varð að styðja sig, svo
var mikill óstyrkur í fótunum og
lá honum við falli. Hann tók þó
á öllum þeim kjarki, sem hann
átti yfir að ráða, og spurði enn-
fremur:
„Hver er konan sem stendur
við hlið honum?"
Það er konan hans og dóttir
Petrowitchs kaupmanns,“ svaraði
skipstjóri. „Samarow var áður
skipstjóri eins og eg, en er hann
gekk að eiga dóttur Petrowitchs,
sem er rikur kaupmaður, lét hann
af sjóferðum og vinnur síðan á
skrifatofu verslunarhússíns.'1
(Frarnh.)
____________________________1 _
rðlaun úr Ræktunarsjóði 1911.
A’erðlaun fyrir ,;arðabætur fengu 66
f 88 umsækjenduni, alli 1 jOO kr.
150 kr.
Grostur Einars on á Hæli, Arn.
Sig. Sigurðsson, skólastj á Hólum Skgf.
125 kr.
Páll Sigurðsson í Þykkvabæ, Y.-Sk.
Guðni Arnason á Strönd í Arn.
Hailgr. Kristinsson í Iteikhúsum, Eyfjs.
100 r
Erl. Gunnarss , Sturlu-Heykjum Borgf.
75 kr.
Björn Hallsson á Rangá, N.-Múls.
Helgi Þórarinsson í Þykkvabæ, V.-Sk.
Sveinn Olafsson Suður-Hvammi, s. sl.
Arni Jón8son í Pétursey s. sl.
Kristinn Guðmundsson Miðengi, Arn.
Jón Guðmundsson, Vaibjarnarv., Mýr.
Ólafur Ólafsson próf., Hiarðarh., Dalas.
Helgi Guðmundsson, Ketilsst. s. sl,
Magnús Magnússon, Gunnarsst., s. si.
.Tónm. Halldórss. prestur. Barði Skgfs.
Vilhj. Einarsson Bakka, Eyfjs.
Arni Guðmundss., Þórust. S.-Þ,
Ólafur Thorlacius lækn.,Búlandsn. S.-M.
50 kr.
Þorieifur Jónsson Hólum, A.-Skfs.
Arni Högnason í Görðum, V.-Skfs.
Magnús Finnhogason, Roynisdal, s.-sl-
Hallgr. Biarnason, Hjörleifshðfða s. sl.
Gísli Þórarinsson, Ketilsst. s. sl.
Guðm. Olafsson, Kvíabóli, s. «1.
Jónas Pálsson, Eystra-Fíflholti Raug.
Þorst. Þoi steinsson, Hrútafelli s. sl.
Sig. Bjarnason, Litla-Kollabæ s. sl.
Einar Gíslason í Fíflholtshjáleigu s. sl.
Bjarni Jónsson Utverkum Arnessýslu
Guðmundur Lýðssott, Fjalli, s. sl.
Jón Ögmundsson, Vorsabæ, ölfusi t. sl.
Arni Arnason, Oddgeirthólum, t. sl.
Asmundur Þorleffsson Efstabæ s. sl.
Guðm. Þorleifsson, Núpum sösnu sýslii.
Guðríður Jónsdóttir, Fljótshólum s. sl.
Halldór Sigurðsson á Syðri-Brú, s. sl. *
Þorfinnur Jónsson Tryggvaskála^s. tl.
Teitur Þorlefsson, Hlöðunesi, Gullbr.s
Guðjón Helgason, LaxneBÍ, Kjðears.
J ón E. Þiðrikssou, Galtarholti, B.fjs.
Jón Oddson, Brekkukoti s. sl.
Ólafur Davíðsson, Hvítárvöllum s. sl.
Ingólfur Guðmundss., Breiðabólsst., s. sl.
Salómon Sigurðsson, Stangarholti, Mýr.
Olafur Guðmundes., Sámsstöðum. s. sl.
F.ggert Sigurðsson, Kvíum, sörau sl.
Jón Jónsson, Galtarholti sömu sýsiu.
Jón Gíslason, Brennistöðum, s. sýslu.
Hallur Kristjánsson, Gríshóli, Snæfns.
Jón Sigurðsson Haga, Staðarsv. s. sl.
Teitur Jónsson, Hóli Dalasýslu.
Guðm. Roginbaldsson, Kleifum, ísafjs.
Guðjón Einarnon, Harastöðum, Húnar.
Stefán Sigurgersson, Hvammi Skgfjs.
Baidvin Friðrikson, Héraðsdal, s. sl.
Jón Jónasson, Flugumýri, sömu sl.
Jón Björussoii, Ögmundarsst. s. sýslu
Jón Jónsson, Hálsi, Svarfaðard., Eyfj.
Jóhann Jóannsson í Sogni s. sl.
Sig. Guðmundsson, Helgafelli sömu sl.
Júlíus Gunnlaugsson, Hvassafelli s. sl.
Helgi Laidal, Tungu S.-Þingeyjars.
Karl Sigurðsson, Draflast. sömu sýslu,
Arngrímur Jónsson. Bvammi, N-P.
Magnús Sigurðsson, Fossi. Seyðisfirði
Fyrir verðlaunattmsæjendur - næstu
3 árin er það að athuga, að þá verður
aðallega tekið tillit til góðrar hirðing-
ar á áburði, sérstakiega til byggingar
haughúsa og fora. Þarf það að takast
fram í umsóknum hvort umtækjandi
hirði vel áburð og hvort bann hafi á
bæ sinum vel gert haughús, lagarhelda
for og salerni.
(Freyr).