Vestri - 17.02.1912, Blaðsíða 3

VESTRl
y. ibL
Hy»1 15 álna langan rak á
HáœuDdarstöðum í Vopnafiiði í
desbr. síðastl.-
Í>oi'lflksh0f« í Á rnessýslu
hefir veríð seM frönsku féiagi
fyrir 600 þús. franka jum 452
þús. kr. f>orleifurGuðmundssoti
kaupm. á fláeyri keypti jörðina
íyrir ári síðan á 30 þús . kr.
B'rakkar ætla, þar ,■ ö sogn að
byggja höta og geri öonur
stærri mannvirki sem iite er
kunugt um enu. 1
Islenska saitkjotiö. Eitt at !
stærri biöðum Dana (Nat.tid)
g-etur þess 17. nóvbr., að íslenskir
kaupmenn í K.hÖfn hafi bundistN
samtökum til að vinna betri
markað íyrir íslenskt saltkjöt,
bæði í Danmörku og fleiri lönd>
um, en verid hefir. Blaðið getur
um hina bættu verkun vörunnar
síðustu árin, og telur víst að ef
eoginn misbrestur verði á verkun
og meðferð saltjötsins framvegis,
muni bað ná áliti og hækka í
verði, því íslenska sauðféð lifi
við þau skilyrði, sem geri kjötið
tínt og bragðgott.
(»Norðri«.)
Tíðarfar. Bliðviðrl og frost<
iaust heflr verið hér þessasíðustu
daga.
Grímudansleikor ,
verður haldinn í GoodiTempb
arahúsinu á mánudaginn.______
Vi-sta kom hingað 14. þ. m.
og fóv aftur d; girin eft.ir. Með
henni var fjöld farþega, þar á
meðál Jón Jónssc n alþm. (frá Múla),
Odd.ir Thoiaren;- n lyfsali, Ragnar
Óiaísson kaupm. Metúsalem Jó-
hannesson kauptn., Sigtryggur Jó>
harmtsson kaupn ..Epgert Stefáns>
son símritari og Guðm, Ólafsson
trésmiður (allir frá Akureyri)
Guðión Brynjéifsson kaupm. á
Hóh a\ik 0. fl.
Il ðan tóku ér fí>.ri með skip.
inu: Gruðm. Hannesson yfii dómsi
lögniaður, Karl O'geivsson verslstj.,
Marís M. Gilsfjörð kaupm., Jóh.
Pétursson kaupsm, Arni Gíslason
fiskimatsm. og Solveig dóttir hans,
Jónas Jónasson kaupm. i Bolung'
arvík, ,T. Sörensen bakari í Bol>
ungarvík og kona.
Fiskafii dágóður nú undanfar-
ið.
Jarftarför frú Bóiunnar Jóns>
dóttur, fer fram á mánudaginn.
Látin er hér í bænum um
siðustu helgi, Ástríður Sakarias*
dóttir, 85 ára gömul, hún var
myndarkona og mörgum kunn.
>Til áMamdass á tsafk Sli.í
Með Vestu nú í vikunni kom
allmikið af blaðabögglum með
þessari utanáskrift.
í bögglunum var blaðið Heimsi
kringla sem send er í mörgum
eintökum hingað heim. Mörgum
þótti leika vafi á hverjir gaetu
helgað sér blöðin
®»oot «osa«oe* a<j«»otKö«ia«e»»»>oe»oo«w«w»««»o<í«»<t«f
hjá Hl. Magnússyni, Hafnarstrseti |
11, Í8afirði, er traustur, fallegur |
| »g édýr. — Ávalt miklu ícr að veija. |
•totiotwwotwtiotwœMgKieatwtiotwootwootioMotiottiotáaooootiot'rj
Gullúr
hefir tapast.
Skila ber á skrifstofu bæjarfógeta.
Nflr kaupendur
að þessum iiýbyijitða (XI.)
árg. Vestra fá í kauplætir
tvö sðgiisöfrt, Gmihalda
og sinásogur eítir Seiinu Lager>
leí' og fl ', enufremur minn-
ÍBgarblað Jóbs Big-
MfföosioniaT og það sein út
er Monilð af Robinson
Nopðurlanda.
Kaupbætirinii fá munn um
leið og þelr borga blaðlð.
KaHpbætlrlnn er að verð-
maeti lyllllega eins og kaupi
yerð blaðsins og má því segja
að bér séu 1 boði fágæt kosta
kjor.
Gerist því kanpendur Vestra
í tíma mcðan kaupbætirinn
endist.
fskifæriskaup.
Nokkur hús, steerri eg smscrri,
eru til lölu.
Eunfremur mótorbátar.
Jarðeignir og emærri hús tekin í
■kiftum.
Semjið yið
Kr. H. Jónsson.
Nú era sílusin
ÍSF'fll „» né I
alfræðisorðbdkliia
fiílvm PST’ Finnið
Ulijl U. afgiciðsiuniaiinin:
Munii eftir
að auglýsa t Vestra því allir
bestu hagfræðingar heimsins
telja augi^singarnar mjög
hagnaðaiYæulegar.
Auglýsingn
í blaðið þarf að skila fyrir
fimtudagskvöld í hYerri vika.
„¥ e s t r i“
kemur út einu sinni 1 yiku og aukablöð
ef ástæða er til. Yerð árgangiina er
kr. 3,00 innsnlands, erlepdis kx\ 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
innanlanda 15. maímánaðar. —
Uppsögn sé skrifleg,bundin yið érgangft-
mót, og komin til afgreiðslumanm fyrir
1. ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaui fyrir blaðið.
Eyjólfur Bjarnvson pantár fyrir
hyern sem óskar vonduð ng ódýr
úr, klukkur o, tl. frá áreiðanlcgu
verslunai-húsi.
e
ilt í þessu. Hann ásældist ekkert frá öðrum, og það var ekki
rétt að meina gáfumanninum að starfa þótt, hkanúnn væri
lamaður. Eöa var nokkuð verra að vera hljóðpípa h3ns held-
ur en opinber aðstoðarmaður?
það leið ekki á löngu að lögfræðingarnir færu að tala um
Herriard, sem einhvern líklegasta nýgræðinginn. Svo var hann
svo heppinn að ná kosnÍDgu sem þingmaður og átti hann þann
sigur mest að þakka djörfum og kæDlegum ræðum, sem grófu
grundvöllinn undan keppinaut, hans. Pyrsta ræðan haus í
þinginu hiaut, almennings lof, „Hún er sú besta sem eg hefi
heyrt síðan við mistuwi Gastineau“, sagði HeDry Hartfleld.
„Já, það var eitthvað við hana, sem minti mig einmitt
á hann", svaraði annar. „Það voru sömu brennandi bituryrðin
og tiihneigingÍD að gera hana eftii tektarverða með því að lýsa
andstæðunum. Já, þetta sýnír að enginn er svo mikill, að
ekki geti risið upp annar honum jafn eða meiri*.
Bað var eftirtektaryert hversu framkoma Herriards, bæði
á þingi og í dómstefum, liktist fyiirmynd hans. Hnnn lagði
líka mikið á sig, en kennarinn var laginn og kappsamur og
áhugi Harriards ói með áliti hans. Á hverju kvöldi sat
Herriard tímum saman í húsiuu i Mayfaií, og oft vav hann þar
langt fram á nótt að læra ræðu eða búa sig undir að geta
tekið öllum hugsanlegum aðköstura mótstöðumannanna, eða
leggja fellur fyrir þá.
Nú hafði félagsskapurinn staðið í þrjú ár og báðum líkað
vel, og Herriard nafði safnað auð og áiiti. En undarleg atvik,
sem hvorugan dreymdi um, urðu til þess að skilja leiðir þeirra.
III. Eftlrt«ktarverl yýung.
»Hafið þér heyrt stærstu nýung dagsins frú Rotherfleld?*
»Hvað er það, Greetland, því pag getur ekki verið um
Barnoldy lávarö og ungfrú Turnau? Bað er orðið svo gamalt*.
„Biðjið þór fyrir yöur! Pað sr alt annað og snn meira
Hann vaknáði af þessum hugsunum við það að einhver
talaði til hans. Ungur maður iaut uiður að honum og lagaði
undir höfði hans. Hann var eiira af farþegunum og hafði
sloppið ómeiddur. Gastineau vavð gramt í geði þegar hann
hugsaði til þess að þessi lítilsigldi EDglendingur skyldi hafa
sloppið, þar sem hsrn sjálfur, garpurinn alkunni, hafði beðið
áfal!. Hann fékk sig varla til þess að þakka honum um-
hyggjusemina,; hið eina sem hann óskaði var að fá naði til
þess að deyja.
En hinn vék ekki frá honum og hélt, áfram að leita honum
hægðar og smám saraan vann hann þakklátssemi hins sjúka,
svo að þegar Gastineau var fluttur til hjúkrunar í klaustur
þar í nánd, bað hann unga manninn að yfirgefa sig ekki.
Bannig byrjaði kunningsskapurinn milli Gastineaus og
Herriards, sem síðar leiddi til félagsekapar og vináttu,
Dögum saman lá Gastineau í magnleysis dvala. Læknir-
inn hristi höfuðið og kvað enga von um bata, hann gæti aldrei
stigið á fæturna framar, aldrei lifað; „það hefði ekki nema
einn af þúsundi lifað það af degi lengur*, sagði hann, „en
líískraftur og viljastyrkur þessa manns er undrunarverður. —
Besta ráðið t,il þess að hressa hann er að hann fái að njóta
fjallalofts, og það sem fyrst*.
Beir félagar lögðu því af stað snemma merguns.
Sama daginn dó annar Englendingur í klaustrinu. Þegar
fregnritarar ensku blaðanna fréttu það hugðu þeii að það befði
verið Gastineau, og setdu skeyti heim og öll ensku blöðin
fluttu látið.
Skömmu síðar las Herriard fregniDa og hann vaið forviða
þegar Gastineau bað hann að mótmæia henni ekki.
„Látum það vera eins og kornið er“, sagði hann, „Eg
er dauður — jú, víst er ég dauður. í san anburði við mitt
líf er eg steindauður. Gefðu mér drengskaparorð þitt fyrir
því að þú skulir ekki leiðrétta þetta."
Pannig atvikaðist þaö að allir álitu Gastineau dauðan. —