Vestri - 14.09.1912, Blaðsíða 2

i4á
V E S T R I
36. CbL
Atvinnubœyting eða afturför,
Atburðir þeir er gerst haía
og eru að gerast hér á landi,
hljóta óhjákvæmilega að leiða af
sér allmikla breytingu á atvinnu,
vegum landsbúa eða drepa fram>
faraviðleitni síðustu ára í kalda
kol.
Einkum mun tollstefna sú er
tekin var fyrir á síðasta Alþingi
verða þar þung á metum, þar
sem með henni er tollað alt ætt
og óætt, nauðsynlegt og ónauð^
synlegt og hvað þyngstur tollur
legst á ýmsar bráðustu nauð,
synjar manna, alla þungavöru.
Það er eins og rauður þráður
í lögum þessum, að haga tolli
ákvæðunum svo að þau verði
sem verndartollur erlends iðnaðar
og atvinnu gagnvart hérlendri;
þannig eru t. d. tunnustafir toll<
aðir með 3 aurum á hverju ten»
ingsfeti, en tómar tunnur með
50 aurum hver 50 kílógr. — Senni,
lega til þess að landinn þurfi
ekki að lifa af tunnusmíði, og
svo er um margt fleira. — Lítur
helst út fyrir að vort háttvirta
Alþingi gangi þess dulið, sem
þó er löngu orðið viðurkent, hjá
nágrannaþjóðum okkar, að öfl-
ugur innlendur iðnaður er máttug
stoð til auðs og velsældar. Og
þrátt fyrir ræktarleysið og kuld>
ann frá háltu löggjafarvaldsins,
sem lagt hefir udj okkar litla
innlenda iðnvísi hlýtur að því að
reka bráðlega, að við fetum í
fótspor hinna stærri og þroskaðrj
þjóða. Reynsla síðustu ára bendir
á það, að þrátt fyrir fámennið
skorti vinnu fyrir alla, svo það
verður allra þjóða ogeinstaklinga
boðorð: Starfaðu svo þú fáir
brauð.
Lífshvötin herðir á boðorði
þessu og misgerðir við það koma
niður á feðrum og afkomendum
í marga liði.
Við íslendingar þurfum því að
fá meiri vinnu inn í landið til
þess að geta lifað sæmilega.
Og að þvíjþurfa allir að styðja.
Það er svo margt sem vér
kaupum af öðrum þjóðum, sem
vér gætum unnið hér heima, að
okkur þart ekki að skorta brauð
fyrst um sinn vegna atvinnuleysis.
En því miður virðist þjóðin
jaln andvaralaus í því að efla
sinu eigin frama og þingið, og
það jafnvel svo að menn kaupa
heldur lélegan erlendan iðnað
en góðan innlendan.
Og forlög ofmargra iðnfyrir-
tækja vorra eru þegjandi vottur
um ræktarleysi vort við það
heima>unna,
En þójðin þarf að muna hið
fornkveðna: >Holt es heima
hvat<.
Ella er afturförin auðsæ,
Z.
Isafjörður og nágrenni.
Silfurbrúðkanp héldu hér 5.
þ. m. ingunn Jónsdóttir og Guðm.
Sn. Björnsson trésm. — Láðist
að geta þess í síðasta blaði.
Giftugar. Nýgift eru hér:
Brynhildur P. Maack og Jón B.
Eyjólfsson gullsmiður. Einnig
Matthildur Lýðsdóttir og Jón S.
Edwald verslunarstjóri.
Ti úlofuð eru hér Sigrún Júlíusi
dóttir og Helgi Guðbjartarson
verslunarm.
Mikil réttarhöld standa hér
yfirj þessa daga út af túnmálinu
svokallaða (um eignarrétt bæj< 1
arins eða Tangsverslunar yfir
svonefndu Riistúni hér). Setudómi
ari í málinu er Guðm. Björnsson
sýslum.
Pípugerðarmenn tveir komu
hingað með Floru og dvelja hér
nokkra daga við pípugjörð, svo
almenningi gefst kostur á að
sjá og reyna verk þeirra. Pípur
þessar, sem fást at öllum stærðum,
hafa mjög rutt sér til rúms
sunnanlands og standa að engu
að baki erlendum pípum, en
eru mun ódýrari.
Flora kom hingað 12. þ. m.
og fór aftur að morgni þ. 13.
Með henni var hinn mesti fjöldi
farþega. Þar á meðal Hjalti
Sigurðsson verslunarm. og Jón
Geir Jónsson kennari.
Kr. H. Jónsson ritstjóri brá
sér héðan með skipinu til Rvíkur.
Auk hans fóru héðan: Björn
Sigurðsson bakastj. og frú,
Richard Torfason bankabókari
og frú o. fl.
Útbreiðslufund héldu temph
arar hér í fyrra kvöld. — Aðah
ræðumaður var sr. ÞórðurÓlafs1
son á Söndum.
Göturnar í bænum hafa nú
fengið töluverða endurbót, —
einkum hefir Fjarðarstræti verið
tekið til bænheyrslu.
Tíftarfar gott undanfarið.
Aili kvað nú vera allgóður á
báta hér norðanvert í Djúpinu.
Smokkfisks hefir hvergi orðið
vart enn, að neinu ráði.
Látinn er nýlega sfra Jóhann
Lúther Sveinbjarnarson á Hólm>
um í Reyðarfirði, fyr prófastur í
Suðurmúlaprófastsdæmi. Hann
lést af afleiðingum af slagi er
hann fékk í fyrra, og lét þá af
prófastsstörfum. Hann mun
hafa verið hátt á sextugs aldri.
Ekkja sfra Jóhanns er Guðrún
Torfadóttir frá Flateyri í önund:
arfirði.
Aðvörun.
Síðasta þing afgreiddi lög um
ettirlit með skipum og bátum og
öryggi þeirra og er það vel
farið, því engin vanþörf er á að
gætt sé lít3 sjómanna, að því
leyti er í mannanna valdi stend-
ur.
Hve langt þessi lög ná er
er mér að vísu ókunnugt, en
nauðsyn væri á að til væru lög
er legðu þyngri kvaðir á þá menn,
/ sem trúað er fyrir tormensku á
■ þeim fiskiskipum sem nú eru
mest notuð, mótorbátunum. Nú
má heita að hverjum angurgap>
gapanum sétrúaðfyriríormensku,
án þess einu sinni að grenslast
l eftir því hvort viðkomandi hafi
gripsvit, hvort hann sé svo
< drykkteldur að hann sitji sig
I aldrei úr færi með að ná í vín
o. s. frv.
Hér fer á eftir stutt ágrip at
sjóferð héðan úr bænum og er
hún birt hér til aðvörunar.
7. ágúst sfðastliðinn fékk Magn<
ús Hannibalsson fyrir Tangs-*
verslun hér, lánaðan mótorb.
»Hekla<, því að bátur sá er
hann var formaður á, en versl.
unin átti, hafði laskast eitthvað,
svo hann var ekki terðafær.
Hvort sú löskun hefir stafuð af
einhverju líku og hér fer á eítir
skal eg láta ósagt, en enginn
getur gert að hvað í hug flýgur.
Magnús fór á sjóinn nefndan
dag, ásamt mér og þrem öðrum
mönnum. Þegar við komura út
í Sundin skifti Magnús vöktum
og átti ég að vera fyrir annari
vaktinni og hafa með mér tvo
menn, sjálfur stýrði hann hinni.
Að vöktunum skiftum sagði Magn>
ús okkur hinum að fara að
sofa og geturn vér því ekki at
ferðinni sagt fyr en ég vakna,
en það var með þeim hætti að
ég hrökk upp í rúmi mínu við
þann dómadags gauragang, að
að ég hélt að allt væri um koll
að keyra. Eg beið ekki boðanna,
hljóp upp, lít í kring um mig
og sé þá nokkra menn írammi
á bát mínum og skip fyrir staíni.
Verð ég þá þess var að menn-»
irnir frammi á bátnum eru flúnir
trá skipi sínu til að forða lífinu.
þegar ég hefi athugað ástand
bátsins og sanntærst um að
honum er engin hætta búin, fer
ég að svipast að Magnúsi for-
manni og manni þeim er með
honum var, því ég sá þá hvergi;
og datt mér þá ekki annað f
hug en að þeir heíðu báðir dottið
fyrir borð við áreksturinn. Loks
fann ég aðstoðarmann Magnúsar
sofandi í lestinni á bátnum og
Magnús í vélarrúminu á bekk,
og fékk ég eigi vakið hann fyr
en ég hafði ýtt alihart við honum
og dregið hann otan af bekkm
um og vissi hann þá ekki meira
um hvað að höndum hafði borið
en hann hefði komið úr öðrum
heimi.
Eg tór þi að leita frétta hjá
aðkomumönnum, og sagðist þeim
frá á þessa leið:
Fyrir hér um bil tveim tímum
kom mótorbátur brunandi með
fullri ferð og tór sítelt í stóra
hringi (Hekfa er hverf) í kring
um bát þann er þeir voru á
(Svend) og bjuggust þeir við
árekstri þá og þegar, en gátu
ekki atstýrt honum, þar eð
blæjalogn var en bátur þeirra
vélarlaus og allþungur í vöfum.
Engan mann sáu þeir af Svend
á Heklu, sem skiljanlegt er af
áður sögðu. Loksins rakst Hekla
á Svend í einni hringferðinni með
fullum hraða og braut hann all>
mikið^ Þeir á Svend töldu víst
að leki hefði komið upp á honum
og yfitgáfu hann þegar, sömul.
hafði sprungið borð ofantil f
Heklu. — Það sem ég græddi á
sjóterðinni var það, að ég sem
eigandi Heklu fékk að borga
allar skemdir á báðum bátunum.
Verslun Leonh. Tangs vísaði frá
sér, og af formanninum var ekki
ert að hafa.
Hversvegna Magnús og mað.
urinn sem með honum átti að
hafa vöku, ekki gátu haldið sér
vakandi, væri nógu fróðlegt að
láta þá sjálfa gefa skýringu á.
Lárus Marísson.
Lútlnn er á heilsuhælinu á
Vífilsstöðum Indriði Indriðason
(trá Ballará) er lengi var miðill
f Rvfk. Indriði sál var hinn
besti drengur og ávann sér
hyll; allra er hann þektu.
Bómarl í gjaldkeramálinn,
í stað Magnúsar Guðmundssonar
sýslum. er beðist hafði lausnar,
er skipaður Sigurður Ólafsson
sýslum. í Kaldaðarnesi.
Vonandi bindst því bréðum
endi á þetta leiðindamál.
Barnakennari
óakast um tvo mán-
uðl.
Semja verður við
Síra Kjartan Kjartansson
á Stað f Grunnavík.
„Den norske Fiskegarnsfabrik"
Christiania,
vekur ettirtekt á hinum alkunnu
netum, síldarnóium og herpi-
nótum sfnum.
Umboðsmaður
fyrir ísland og Færeyjar:
Hr. Lauritz Jenscn,
Enghayeplads Nr. 11, Köbenhayn T.