Vestri - 14.09.1912, Blaðsíða 4

VESTRl
144
36. tw.
The North British Ropework Coy
— Limíted —
KIRKCALDY,
Conlraclors Lo li.M. Government.
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskílóöír og tæri.
Alt. úr besta efni og sérlega
vel vandað.
Fæst hjá kaupmönnum.
Biðjið því ætíð um
KIRK ALDY
fiskilínur og færi hjá kaupmanni
þeim, er þér verslið við, því þá
fáið þér það, sem best er.
:*;xjoooeaoooc*«<«oo(>«xjootK
ð 9
| Guðm. Hannesson #
cand. iur, ^
I útvegar veOOeiltíarlón, g
| annast selu á húsum, J|
K jöréum og skipum.' H
K
St.)OOOOOt}QOOOQOOt}0(}OOOt}0(KI
Reyniö
boxcalfsvertuna „Sun“, og þá
notið þér ekki aðra skósvertu.
Fæst hjákaupmönnumáíslandi.
Buchs Farvefabrik,
Köbenhavn.
Hollandske
Shagtobakker:
Golden Shag med de korslagde
Piber paa grön Advarseletiket
Rheingold.
Special Shag.
Brilliant Shag.
Haandrullet Cerut „Crown“.
Alle Sorter CIGARETTER.
Fr. Christensen & Philip,
Köbenhavn.
EmaiIIe-plomhur.
0. Steinbach
tannlæknir.
Vissast heima 11 —12 f. m. og
4—5 e. m.
Tilbúin föt 00
fataefni
fást hjá
Þorsteini Guðmundssyni,
..V e s t r i“
kemur út einu sínni í yiku og aukablöð
ei ástœða er til. Verð árgangsins er
kr. 3,00 innanlands, erlendis kr. 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
innanlands 15. maímánaðar. —
Uppsögn sé skrifleg,bundin við árganga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
1. ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Afgreiðslu- og innheimtu-maður:
Arngr. Fr. Bjarnason.
10,000 króna virði heflr
verslun Axels Ketilssomr
nik fylrligg jandi af allskonar FATWAÐI:
Fyrip karlmenn;
Yíir ÍOO alklæðnaði tvíhnepta og einhnepta með
klauf og klaufarlausa á 14,75 i6,o© 18,25 21,50 22,50
23,75 24,00 27,00 31,00 til 37,50.
Buxur sérstakar á 3,75 ti) 5,75.
Yfirfrakka frá 19 kr. til 32 kr. Regnkápur.
Peysur bláar á 2,00 2,25 til 3,80 4,10 4,15 og 4,25.
Hálstau. Slaufur.
Erfiðisföt:
Alklæðnaði á 4 kr. 5.45 og 6,15.
IÍUXUf sérstakar á 1,90 2.45 2,75 3,40.
Jakkar —á 2,10 3,00 3.40.
Blússur —á 1.90 til 2,20.
Travlara buxur á 0,25 og 7,75 til 9,-5.
Færeyiskar peysur á 3,30.
Olíufatnaður af öllum stærðum.
Fyrir unglinga:
Alkiæðnaði á 6,25 6.50 6,75 7,00 7,25 11,50 11,75 12,00 14 50.
Peysur. Nærfatnað.
Fyrir drengi:
Alklæðnaði á 3,25 3.35 345 3-55 til 6,25 6,50 6,75 7,007,25.
Peysur. Xærfatnað.
Fyrir kvenfólk:
Sjel hrokkin og slétt.
Sloppsvuntur á 1.95 til 2,25. Svuntuefni.
JIillipils 1,70, 2,10 2,30 til 3,10. Nærklukkur á 1,55 til 2,30.
Nærfatnað ullar og lérepts og allt annað sem notað er
til klæðnaðar.
Verslun Axels líelilssonar er þegar orðin alþekl fyrir hvr
ódýrt hún selur og fara þvi nú orðið allir þangað sem þurfct
að fá sér fatnað og aðra vefnaðar^ eða álnavöru.
Eyjólfur Bjarnasou pantar fyrir
hvern sem óskar venduð ag ódýr
úr, klukkur o. fl. frá áreiðanlegu
verslunarhúsi.
Góðar sögubækur
fást á prentsmiðju Vestra.
114:
dauður hlaut að vekja á honum siæman grun. Og Englendíngar
eru tortrygnir gangvart þeim sem einhver grunur hvílir á.
Um þetta alt var Herriard að brjóta heilann á leiðinni.
Þegar til Bradbury kom hafði hann nóg að gera að spjalla við
íylgismenn sína ,og skoðunarbræður — og gleymdi öllum
þessum hugsunum þar til þær vöknuðu aftur er hann lagði af
stað á fundinn og á götuimi þóttist sjá þjón Gastineau. Þegar
hann fór að hugsa um það frekara datt honum þó í hug að
sér hlyti að hafa missýnst. Það hiaut að hafa verið einhver
sem var líkur honum.
Áður en fundurinn byrjaði haíði Herriard ekki vitað til
að von væri á neinum mótblæstri, en st.rax er hann tók til
máls kom það í Ijós, að um salinn var dreifður flokkur manna
sem létu óánægju sína í ljósi og voru sí og æ að grípa fram
í fyrir honum. Eftir þvi sem hann talaði lengur urðu raddir
þessar háværari, og fundarstjóri gat ekki fengið menn til að
vera hljóða.
Að síðustu gengu ólætin svo úr hófi fram, að Herriard
gat naumast, heyrt til sjálfs sín; að halda fundinum áfram var
með öllu þýðingarlaust.
Meðan á þessu stóð komu nokkrir lögregluþjónar inn, er
gefa skyldu þeim seku maklega ráðningu, en það jók æsing-
una enn meir og þeir urðu frá að hverfa.
Æsingin breyttist nú í fullkominn smábardaga, svo að hið
upphaflega tilefni fundarins gleymdist með öllu.
Alt í einn kvað við skerandi blístur um salinn og áfloga-
seggirnir þyrptust allir upp að ræðustólnura.
„Gætið ykkarl Mér er helst í hug að þeir muni ráðast
á okkur“, hrópaði fundarstjóri, auðugur en þreklítill vefnaðar-
vörusali, sem á fi iðar dögum áleit sig sjálfkjörinn borgarstjóra.
__ ()Yið verðum sjálfir að hrinda frá oss, og sýna hveis vér
megnum“, sagði hann ennfremur, en þó auðsjáanlega mjög
smeykur, og valdsmannsbragurinn hvarf af honum eins og
hjúpur.
116
Herríárd stóð kyr og horfði á æstan mannmúginn. Dapur
í bragði en með fyrirlitningu horfði hann á bardagann. En
það var ójafn leikur. Sjáanlega var meirihluti fundarroanna
honum meðmæltur, en þeir drógu sig í hlé fyrir árásum
áflogasegyj'mna.
Borð blaðafregniitanna voru þegar unnin, og þaðan var
stutt leið að sjálfu takmarkinu, ræðustólnum, þar sem Herriard
stóð enn.
Einn af fylgismönnum haus gekk nú til hans og mælti:
„Komið nú, hr. Herriaid, og flýtið yður. Hér getið þér engu
umþokað. Fundurinn er gersamlega eyðilagður og eftír engu
að bíða*.
Hikandi — ög angurvær yfir óförunum — fylgdi Herriard
ráðum hans, og er þeir gengu brott kváðu við siguróp hinna.
í herbergi nokkru þar bak við hitti Herriard fundarstjóra,
sem nú var heldur óhetjulegur og náfölur af ótta — og hóp
manna íneð honuœ.
„Við erum gengnir í gildru", mælti hann. „Úti er fult
af óróaseggjum".
„Fvaður", sagði Herriard óþolinmóður, um leið og hann
ýtti hinu aumkunarverða mikilmenni til hliðar; „látið mig
tala við þá. Eg mun koma vitinu fyrir þá“.
„Það stoðar ekkert“, svaraði fundarstjórinn, „eg þekki
þessa Bradbury-kalla, þeir eru sannarlega plága fyrir bæinn,
og vitið reiða þeir ekki í þverpokum. — Hr. Carter“, mælti
hann, og vék sér að einum viðstöddum, „viljið þér gera svo
vel og sjá um að þessum dyrum sé vandlega læst. Að láta
þessa uppvöðsluseggi komast inn til okkar væri sama og vaipa
lífi okkar fyrir fætur blóðhunda".
Herriard gekk nú fram að útidyrunum og reyndi að tala
við múginn, en strax og hann sá§t kváðu við óp og árásir,
Rödd hans var kæfð með óhljóðum, svo að hann neyddist til
að hörfa aftur til dyranna.
Nú skildi haun að það var þýðingarlaust að tala við slíkan