Vestri - 19.10.1912, Blaðsíða 1

rV. - •
Ritstjóri: Kr. H. Jónsson,
ÍSAFJÖRÐUR, 19. OKTOBER 1912.
41« tbl.
Utsa
n
helflar áfrcm til cktcbermánaBarloka,
15—33°|0 afsláttur
af öllum vörum.
nr Notið tskifærii tii ai gjöra
ódýr kaup I
GnQriflur Árnaflöttir.
XI. ápg
Bæjarbryggja á ísafirði.
EngÍDn afi er á því, að höfnin
hér á ísafirði er ein af b®stu
höfnum landsins, bæði að því er
snertir öryggi til að liggja á henni/
stærð og aðdýpi.
En þar sem svo er, að nátt
úran hefir gefið bænum svo
ágæta höfn í vöggugjöf, er ©nn
meiri ástæða fyrir bæinn að gera
það sem í hans valdi stendur til
‘þess að gripur þessi geti komið
honnm að sem bestum notum
bæði beint og óbeint.
Eitt fyrsta skilyrðið fyrir því
að hafnir verði að góðum notura,
eru góðar og tímabærar bryggjur.
Að vísu er það svo að bryggjur
hafa verið hér um langt skeið
og eru nú hérþrjársem stendur,
ea þær hafa jafnan verið og eru
enn eignir einstakra verslana og
eru því auðvitað þeirn annmörk-
um háðar sem einstakra manna
eignir eru jafn m: Bygðar og
notaðar í þágu eigendanna en
almennings ekki, nema þar sém
þeir hagsmunir fara saman.
E»að er líka langt síðan hafið
var máls á því hér í bænum, að
bærinn bygði eina slíka bryggju.
Að vísu hefir oftast í og með
verið haft í hyggju að bæta höfn-
ma um leið, í samræmi við þá
útgerð sem á þeim tíma hefir þótt
hafa mesta þýðingu fyrir bæitiu
Meðan allra'augu hvíldu ^ á
þilskipaútgerðinni var hugmyndin
sú, að jafnframt bryggjuuni væri
bygð skipakví til vetrarlegu fyrir
þilskip, Var það mál talsvért
rætt og ransakað og beindust
hugir manna þá sérstaklega að
því, að byggja mannvirki þetta
í Sundunum, út af Silfurgötu.
En svo þegar vélarbátaútgerð-
in fór að ryðja sér til rúms var
bryggjuhugmyndiu undireins sett
í samband við hana. Menn töldu
að höfnin væri ekki svo góð að
hún væri trygg fyrir vélarbáta
vetur setn sumar. Fóru menn þá
að hugsa um að byggja bæjar-
bryggju, sem jafnframt gæti orðið
skjólgarður og hafnarbót til véi-
arbátahafnar. Urðu um það all-
skiftar skoðanir, eins og oft vill
verða, en helst varð þó uppi á
teningnum hjá forráðamönnum
bæjarins að hyggja bryggjuna
hér á hlíðinni utanvert við kaup
staðinn (nálægt svo nefndum
Urtusteini) og átti hún að vera
svo traust og löng að fyrir innan
hana myndaðist trygg vélarbáta-
höfn á Prestsvíkinni.
Staður þessi var mældur af
verkfræðingi landsins, Þorvaldi
Krabbe, og áætlaði hann að
mannvirki þetta myndi kosta um
620 þús. kr. Síðan voru teikn
ingar hans og mæliagar ásarot
öðrum upplýsingum sendar norsk-
um hafnargerðarmanni, Gabriel
Smith að nafni, sem mælt hafði
Reykjavíkurhöín, og áætlaðihann
að komast mætti af með um 200
þús. kr. til mannvirkis þessa.
Bæjarstjórnin sótti svo um styrk
úr landssjóði >til hafnargerðar
þessarar en árangurslaust. En
merkilegt er það, að síðan svona
langt kom hefir mál þetta verið
lítið á^ dagskrá hér í bænum.
Ástæðurnar til þess munu vera
þær, að reynslan hefir sýnt að
höfnin hér er fulltrygg fyrir vélar-
báta, ef þeir hafa sæmileg legu
færi, og því ekki ástæða tii að
kasta út offjár til þess að búa
til vélarbátahöfn. Én bryggju út
á hlíð töldu flestir bæjarbúar á
óhentugum stað og illa setta, þar
að auki alt of dýra og jafnframt
hefir sýnt sig síðan að hún myndi
ekki örugg vegna skriðufalls.
Skamt írá þeim stað er bryggjan
átti að standa hefir síðan fallið
skriða, svo stór að hún myndi
hafa sópað með sér öllum mann-
virkjum, ekki einungis á landi
heldur langt fram í sjó og auð-
vitað er ekki ráðlegt að leggja
mikið fé í mannvirki er slík
hætta vofir yfir.
En þótt nú svo sé, að matgir
álíti að höfnin hér sé svo góð
að ekki sé þörf á að endurbæta
hana með því að búa til vélar-
bátahöfn, er það ekki vansalaust
fyrir bæinn að engin bryggja
skuli vera til sem bærinn á, og
auk þess sem það er hin mesta
vanvirða er það jafnframt mikið
tjón fyrir bæinn. Viðskifti og
versiun bæjarins hlýtur meðan
svoua er ástatt að vera rígbund-
in í höndum þeirra sem bryggj-
urnar eiga, svo engin veruleg
samkepni getur komist að. Þeir
hafa bygt bryggjurnar til vegs
og gengis sinni eigin verslun,
svo þess er varla að vænta að
þeir leyfi þær til samkepni við
sig. Enda þarf hver bær að eiga
sjáltur slík viðskiftatæki, et hann
ekki viil leggja niður alla vörn
gegn því að láta einoka sig.
Þess er líka að gæta að þær
þrjár bryggjur sem hér eru til
sem einstakra manna eign eru
allar inn á Polli, eu að utan-
verðu er engin bryggja, nema
lítil bátabryggja, sem ekki verður
lent við nema um flæði, og Hka
er einstaks manns eign. Sunda-
megin og utanvert við Tangann
er því varla hægt að lenda á
smábát nema vaða, hvernig sem
á sjó stendur, en inn á Poll er
allmikill krókur. Væri hægt að
byggja bryggju að utanverðu,
sem ekki kostaði alt of mikið,
myndi það hafa í för með sér
ómetanleg þaégindi og hagnað
fyrir bæinn.
Hafnarsjóður á nú rúml. 60
þús. kr. í sjóði og væri því fé
sannarlega ekki betur varið á
neinn annan hátt en að byggja
fyrir það bryggju. Og þótt það
fé ekki hrykki eru tekjur hafn-
arsjóðs, auk árlegs kostnaðar,
svo miklar að þær rayndu geta
hjálpað til að borga vexti af
nokkurri íántöku, þótt bryggjan
ekki bæri hana í fyrstu að öllu
leyti.
Sjómenn hér eru oft að kvarta
um að þeir geti hvergi lent og
verði að vera komnir upp á náð
einstakra manna, ef þeir þurfi að
nota bryggju, en því eru þeir svo
þögulir og linir í kröfum að
heimta ekki bryggju Orðin eru
til alls fyrst, og engin von að
bryggja sé bygð ef enginn biður
um hana.
Nú aetlar Reykjavík að byggja
höfn og bryggjur og byggir á
því miklar vonir. Hlýtur slíkt
að leiða tii þess að smábæirnir
eigi enn örðugra uppdráttar í
samkepni við hana, ef þeir hafa
ekki svipuð þægindi að bjóða.
Bær eins og ísafjörður sem engir
vegir liggja að aðrir en sjórinn
og hefir sjávarútveg að aðalat-
vinnurekstri, þarf umfram alt að
kosta kapps um að gera það sem
mest þægilegt og fýsilegt að leita
þar hafnar og viðskifta. Öll
framleiðsla bæjarins og verslun-
arviðskiíti eru undir því komin.
Allir hljóía að vera sammála
um það að bryggja sem bærinn
á, sem allir geta íengið til afnota
fyrir hæfilega þóknim er ekki
einungis nauðsynleg heldur sjálf-
sögð, enda hefir aldrei neinn
ágreiningur verið um það atriði.
Hitt hafa jafnan verið skiftar
skoðanir um hvar bryggjan ætti
að standa, og enn vantar nægi-
lega ransókn og kostnaðaráætlun
þeirra manna er á því hafa þekk
ingu til þess að hægt sé um það
að dæma.
Oss er kunnugt um að hafn-
arnefnd og bæjarstjórn munu
hafa í hyggju að taka mál þetta
til nýrrar athugunar og væntum
vér að bæjarbúar verði þess
fremur hvetjandi en ietjandi. —
Hainarsjóður er nú orðinn svo
stór, að það er illverjandi að safna
í hann rneiru té, án þess að gera
meira en þegar hefir verið gert
til hagsmuna og þæginda fyrir
siglingar til bæjarins. Sjóðurinn
er stoinaður í þvá skyni að bæta