Vestri - 06.04.1916, Síða 1

Ódýrastur SkífatliaÖOF
cru
frA
Ó. J. Ste^ánssvni.
IUtstj.: Kristján Jónsson frá Garðsstöðum.
ra w
gj Citron , Cardc
rnoiumc os; 3Iörclludrop
0 at’ bcslii' og ódýiastir í vers’. 0
§ Guðrúrar Jónas'on. §
HHHHHHBHHHBH
ÍSAFJÖRÐUR. 6 APRÍL 1916
XV. árg.
Hlutaútboð.
Margar hendur vinna létt verk.
Sjórinn er þjóðve'gur vor Is-
firðinga.
Pennan veg ber oss «ð gera
sem greiðb.jrastan.
Með þvt spörum vér oss breði
'tima og (ó.
Vér þurium góðar og greið r
samgöngur utn Djópið og firði
þes»,‘ til þess að bæta úr einangn
uninni og strjálbygðinni, sem
ofmjög hefir staðið allri menningu
vorri ekki síst hinni andiegu fyrir
þrifurn.
Til þess aðbæta ór þessu þurl'
utn vér góðan og hentugan Djóp<
bát,
petta hata ísfirðingar fyrir
löogu fundið.
pað eru milli 30 og 40 ár stðan
að reglubundnar bátferðir hófust
hér um Djópið tyrir atbeina góðra
jnanna. Síðan hafa þessar ferðir
haldist; hafa einstakir menn leigt
báta til þeirra, en lengstum hafa
þeir ekki verið svo hentug sem
gkyldi, nteð því þeir hafa ekki
verið bygðir með þetta ferðalag
fyrir augum.
Nó er svo komið, að litlar
jíkur eru til, að þolanlegum
samgönguui um J_>júpið verði
haldið uppi mefl bátum einstakra
manna.
Eigeodur þeirra báta, sem hér
mega að verulegu gagni koma,
vilja ekki leigja þá tii þessara
ferða, sökum þetrra auðsuppgripa
er þeir geta fengið með þvi að
raka fiskiveiðar á þeim alla ársins
tíma.
Eins og nó horfir við, er því
ekki annað fyrirsjáanlegt. en að
reglubundnum ferðum um Djópið
verði innan sksms lokið, sökum
bátleysis.
Hér er því stór atturför f
framsýn, í stað vaxandi framfara.
Petta hlýtur að vera öllum
góðum ísfirðingum óbærileg til<
hugsun.
En vér getum sjálfir komið í
veg fyrir að svona fari, og sæmd
og gagn héraðsins krefst þess,
að vér gerum það.
Vér þurfum sjálfir að eignast
Djúpbát, sem vér hötum öll ráð
yfir.
Og til pess þarí að eins félags-
ekap og almenn samtök,
Sýslunefnd Norðut'ísafjarðar-
sýslu og bæjarstjórn ísafjarðar
hafa tskið að sér forgöngu þessa
nauð'ynjamáls sýsíunnar og kaup<
staðarins og vill g'efa ísfirðingum
færi á að sýna í verki rækt við
hérað sitt með fjártramlöyum til
kaupa A nýjum Djúpbát. er full-
nægi þört héraðsins á bæltum
farkosti og samgöngum um Djóp
ið og fifði þess eða á svæðinu
milli Horns og Stiga ; hefir sýslu-
nelndin kosið oss undirritaða í
netnd til undirbónings þ ssu veh
ferðarmáli.
40 — 50 smálesta vélarbát rneð
skýli lyrir alt að 30 farþega
teljum vér nægilega stóran.
Til þess að geta eignast slíkan
bát þarf alt að 25 þús. krónur,
auk þess sem gjöra má ráð íyrir
að fáist frá hinu opinbera, eða
með tiistyrk þess; hefir sýslu-
nefndin þegar samþykt, að sýslu’
télagið skrifi sig íyrir 6000 kr.
hlutafjárupphæð og væntum auk
þess drjógs styrks frá bæjarstjórn
ísafjarðar.
1 öðru eins veltiári til lands og
sjávar og nó er væntum vér þess,
að ísfirðingum vaxi ekki í augum
að leggja fram einar 20 þúsund
krónur til þessa fyrirtækis, eða
uhi 4 krónur á mann í sýslunni
og kaupstaðnum.
Hlutirnir í væntaulegu útgerði
arfélagi bátsins er ætlast til að
verði 25, 50 og 100 krónnr.
Sýslunetndarmennirnir gangast
lyrir hlutafjársöfnun, hver I sín~
um hreppi, og á ísafirði tekur
bankastjóri Jón A. Jónsson móti
hlutafé.
Hlutaféð á að vera innborgað
fyrir 31. okt. næstkomandi.
Gangi söfnunin vel, vetður
síðar tekin ákvörðun um útvegt
un bátsins og annað, er að hluta<
fólagsstofnuninni lýtur.
Vér heitum nó á alla góða
menn að bregðast drengilega við
þessari málaieitun.
Látum árgæskuna undanfarið
og vernd forsjónarinnar á oss á
þessum skelfingatímum er nú eru
í heiminum umhverfis oss knýja
oss til skjótra og góðra undir.
tekta og prýðum blessað Djúpið
okkar með góðum og hentugum
Djúpbát.
fsafirði, 31. mars 1916.
Halldór Jóntson, formaður.
Jón A. Jótmon, varaform. og féh.
Helgi Sveitisson, skrifari.
Jóh. J. Eyfirðingur.
MagnÚ8 lorfason.
Sig. Páhton.
Siguriur Stefánsson.
Landskjövið.
Yið lHrdskosningurn.tr, sem fram
eiga aö f.ua 5. ágvist næslk., er
injög áríðnndi að þeir menn vei ði
valdir t.il þess að taka sæt.i í tfri
deild þingsins, senr kunnir eru að
vitstnumiin og stjórninálahæfileik-
um.
Nú undanfarið hefir allmjög verið
slegið á þá strengina, að greina
inenn sundur ef’tir sléttum og
atviunuvegum eingöngu, en varlr
mun það reyuast til þjóðnytja hér
fremur en annarstaðar, og áreið>
anlega hefir sú hugmynd eigi neitt
alment fylgi k Jandinu.
Enda er það svo fráleitt sem
framast má verða að kjósa landsi
kjörnu þingrnennina eftir st.éttum,
þar sem þeim er ekki ætlað að
eiga frumkvæði að þingmálum,
heldur að laga nrálin og liðka,
efr.ir að þau konra úr neðri deild,
og beina þeim í r étta átt.
Við valif á þessum mönnum ber
að eins að taka til greina þekkingu
á þjóðmálum, þiugieynslu og hæín
leika.
Enn þá mun eigi nema einn listi
fullsaminn, en það ei listi heimai
stjórnarmanna, sem getið var um
í 8. og 11. bl. Vestra. Bendir það
á, að eigi muni hinunr flokkunuin
íeynast svo auðvelt að finna menn,
sen: þeir treystast til þess að sam>
eina þjóðina um.
Áreiðaulega mun og hinum til*
vonandi listum eigi gsrt lágt undir
höfði þótt sagt sé, að sá listi upp*
fylli best þau skilyrði, sem nefnd
hafa verið, og mun þetta verða
rökstutt uokkuð ítarlegar.
Athugum því nöfnin á listanum :
far er íyi stur Hannes Hafstein.
Hann er nú tvímælalaust reyndasti
stjörnmálamaður íslands, þegar alls
er gætt, og því sjálfsagður til þess
að taka sæti í efri deild þingsins.
Að þingmannskostum er hann og
ílestuin íslendingum fremri og
sameinar flest það er góðir stjórn*
málamenn þurfa að hafa sér til
ágætis. — Eins og sjálfs&gt er um
þá menn, sem standa í fylkingar-
brjósti, hefir H. H. átt bæði með-
halds og mótstöðumenn. En sú
hefir oftast orðið reyndin á, að
mótstóðumenn H. Hafsteins hafa
af reynslunni sannfæist um, að
hans ráð voru heilladrýgst og
tillögur hans heppilegastar fyrir
framgang og úrlausn málanna, og
þessu heflr jafnan fylgfi hyggileg
framkvæmd sludd örugguur vilja.
13. bí.
Má benda á afskift.i H. Háfsteins
af ritsíinaniáiiuu, fanamálinu — og
mi siðast stjórnarskrármálinu, senr
öi! hafa i höfn kotuist, að meiru
eáa minna leyti, fyrir hans fulltingi.
Og vafah.ust munu þessir vörðut'
sem 11. H. hefir reist sér, nægja
til þess, að nafn hans sameini fleiri
íslendingr undir meiki sit.t, eu
nokkurs annars rnanns í landinu.
Annar maður á listanuin er
Guðmundnr JJfórnsson landlæknir.
Hann lretlr nú set.ið á öl'um þingunr
siðan 1904, nema 1909 og 1911.
Guðmundur landlaeknir er að allra
dómi einhver fjölhæfasti gáfumaður
laDdsius, langsýnn og viðsýnn
stjórnmálamaður; frjálslyndur út í
ystu æsar og alveg laus við þá
lognmolluværð, sem oft hefir eiukent
hina hæiri embættismenn okkar,
en sihugsandi um landsins gagn
og nauðsyDjar, enda mörgu og
miklu komið í frámkvæmd. — G.
B. er *inn þeirra manna, sem er í
ýmsu á undan sinni samtíð, og
hefir því sætt andmælum margra
og þykir ef til vill eigi svo athuguil
sem skyldi. Hann sameinar það
flestum betur að vera stórhuga
hugsjónamaður og verklegur frarn-
kvæmdamaður. A milli þessa liggja
ýms smáatriði, sem matgir þeirra
nranna, Bsenr lýti sjá við séihvert
eitt, en sjálfir gera þeir aldrei neitt“
hengja hatt sinn á. — En í þessu
inali á smámunaseminni að vera
vikið um reit. Og í G. B. land-
lækni er svo mikið spunnib, að
smávægilegar aðfinslur við haun
sem þinjmann mega ekki koma
til greina.
Þriðji maðurinn er Guðjón Quð-
laugsson kaupfélagsstj. á Hólmavík.
Hann kom fyrst á þing árið 1893
og sat þa samfleytt á þingi til 1907,
og aftur á þiugunum 1912 — T3.
Hér er enginn óreyndur flysjung<
ur á ferðinni, heldur gamall og
reyndur þingmaður, sem fengið
hefir ágætisorð alla sína þingtið,
og mesti áhugamaður um öll þjóð-
mál og fylgir þeim málum fast
írarn, sem hann heflr tekið að sér.
Hann hetír og átt frumkvæði að
ýmsum merkum nýmælum er síðar
hafa orðið að lögum, meðal aunars
ræktunaisjóðslöguuum, sem hann
var frumhöfundur að, þótt aðriv
ílyttu frumvarpið á þinginu, og
gaddavírslögunuin, sem mættu mót-
spyrnu tyrst 1 stað, en hafasíðau
verið lofuð að maklegleikum. Guð'
jón sameinar það flestum þingmönd'
um fremur, að hann er bæði fulJtrúí
sjávarútvega og landbúnaðar, þar