Vestri - 11.12.1917, Page 1

Á
kÁAAAAAAAAA
R e i m a r JL
4
\ .
Ftttttttvtt^
langar og Htuttar
ffiat hjá
Ó. J. Stefánssynti.
►
►
►
Kitst.j.: Kristján Jónsson frá Garðsstiiðum.
kAAAAAAÁAAAj^
^ Nýko iuð í verslun ^
<| Guðrúnar Jónasson: >*
Slifsi, frá 2.75 — 7,00. ^
^jsilki í svuntur ,8 00— 25.00 ^
rV?TTT?T?TTl
XVI. árg.
ÍSAFJÖRÐUR. 1
1. DESEMBER 1917.
Vé^abátaábyrpóarfélag IsBrðinga.
Framhald aöalfundar
verður hsidið
á skrifstotu Tangsverslunar
oiáiiodaiinn \1. des. kl. 7 e. h.
Dagskrá;:
Breyting á lögam og regltsgerð télagsins.
ísaih'ði, 4. desember 1917.
Axel Ketilsson •
p. t. forrr.
Afdrif fanaraálsins.
Þau h.rfa oiðið úrslit þinust-
lykturirtrliilögunnar f ‘an u,
að konungur irelir n«ilað að gern
tána vorn að fullkomnuin sigh
iugafána.
Þett t kemur mörgum á óvart
og veldur rétttnaetri greiirju í
landinu.
Hinir síðustu atburðir hafa svo
þrisækilega tært oss íslendinguui
heim sanuinn um það, að oss er
hið inesta nauðsynjamái að fá
fána vorn viðurkendau sem sigl>
ingafána.
Það er ekki einungis þjóðernis-
legt metnaðarmál að tá tánann,
heldur Hka hagsmunamál og
g e t u r orðið okkur lítsspursmál.
Lífsspursmál væri okkur þ .ð,
«>D mir soguðust inn í styrjald tr-
hringiðuna. Þa msettum við búast
við að skip okkar yrðu algerlega
kyrsett, eða þeim sökt tyrirvara*
laust, engin samskiíti tengjust við
óvinaþjóð sambandsþjóðar vorrar.
Og et til viil mættum við búast
við að vera tekuir herskiidt tyrir*
varalaust
Hið tyrra flýtur ai vontun
siglingatánans, hið síðara at satm
bandinu sjálfu.
Ótal önnur atriði liggja til
grundvallar fyrir mikilvægi máls*
ins, sem ekki verða hér talin,
enda öllum auðsæ.
Það er þannig til málsius
stofnað að ekki verður vikið úr
spori aftur á bak. Vixlspor máls>
ins v o r u mörg, nú verða þau
•kki stigin attur. Ln ekki virðist
það neitt vafamál að leiðin með
Undsfánaúrskurðinn 1915 hafi
verið rétt eftir atvikum. Það
sýna afdrit malsins hjá Dönum
nú. Nú ettir að vér höturo lytkt
osa allir um farfánann — og 9ýnt
og sannað þörf vora íyrir hann,
og jatntramt dáðleysi Dana með
að halda uppi heiðri sfns tána.
Landsfáninn var fórspilið. Sigl-
ingatáninn hlaut að koma á eitir.
Ennþá hefir ekki frést um hvað
valdið hetir þessum afdrifum
málsios; hvort hér er um stund*
arsynjun að ræða eða tuUkoinið
afsvar trá konungi.
Alt þetta fréttist bráðlega at
munni lorsætisráðherrans. Þar til
hans skýrsla um málið er fengin
er rétt að bfða átekta, stotna
•kki til œslnga og rasa ekki fyrir
jáð tram f neinu.
Nú reynir fyrst og •' á
stjórnina, ráðsniid In'n/.ar og
tyjirhyggju. Hvað setn annars
krtiin .»ð bera á m Ui hntmar o;r
liodsmanna, hvers . snn
ýmsrtr stjórnarráðstafanir kunna
að sýnast hafa verið og verða,
þá mun óhætt að tieysta því, að
f þessn máli munu aiiir vilja hiýta
góðri og vituriegri torsjá henn *r.
Sé hún attur á móti ráðviit og
treysti sér eigi ti! þess að sa m ■
eina' landsmenn um einn og sömu
stetnu, þá á hún að víkja sæti
Strax, því við svo búið má eigi
standa.
ÖR þegar hafist veiðurhanda
í þvt, sem verður að gerast bæði
fljótt og með fullkomnam krafti,
röggsemi og einurð, og hvort
sem stefnt verður að því að láta
öxina og jörðina geyma saiT'band
ið, við Dr.ni. þá er þ.,ð
eitt boðorð sem ber að rækja,
og það er;
Höldum saman allir t
Lenm.
Mnximalistaforinginn Lenin, sem
nú er sagður niða mestu 1 PetiO'
grad, er æflntý>amaðnr tnikill.
HaDn er rdssneskur aða’s naður
og lögfræðingur, leuti á ungum
aidii í stjórnmálaerjum og var út
af þei'n rekinn í utlegð til Síberíu.
Eln hann flýði þaðan og konist fll
Sviss, eins og fleiri Rdssar, sem
leutu í óvild hjá keisarastjórninni.
Þar fór hann að gefa úl hlað, sem
eiigjaði til byliingai í RÚHSÍandi og
var mjög svæsið. Var því laumað
inn í Rússiand, þóu. foiboðið væri,
eins ög fleiii slikum ritum, og vavð
Lenin þvj töluvei t, kunnur 1 Rúss*
landi fyrir starfsemi sina i Sviss,
og ýmsar tiilögur liatis liöfðu Þar
áhiif Hann er sagður nflög mÍKÍll
ákafamaður, einbeittin, dja. íuv g
rnælskur, én þykir Jíiiil höfsmaður
í skoðunum sínum og koii:i,,i. um.
Nú er hann miðaldra m»öu , eða
vel það. Lenin er gerftnafn, sem
hann heði tekið sói, en lúð >etta
nafn hans er Ulianof.
Þegar stjórnarbyltingin hófst í
Rússlandi, var Lenin í Sviss. En
honn fókk þá heimkomuleyti eius
og aðrir, sem líkt sióð áfyrir. þó
er sagt að byltingamannastjórnin
hafl lengi verið í eía uin, hvört.
hún œi.ti að leyfa iionum landsvist.
Miljukcfi hafði iagt mjög á móti
því, en Keiensky fanet það óráð,
að banna nokkrum manni heim-
komu vegna stjórnmálaskoðana
hans, sagði að Lenin mundi verða
skoðaður sem píslarvottur í Russ
iaudi, ef gerð væri undant.ekning
á houum. Fékk hami svo heim-
fararleyflð og kotu til Rússiands
yfir þýskaland ásamt íleiii Rússum,
sem honutn voru áhaugandi. Komu
þá þegar upp sögur um það, að
Lenin væri launaður af þjöðveijum
til þess að flytja þeirra eiindi meðal
Rússa. Ekkeit hefh þó sannast um
það, þótt ýmsar likur bendi í þá
áttina.
Fegar Lenin kom til Petrogiad,
fór hami að geía út blað, sem
,Prawda* hót, eða „S.iunleikurinn"
og vai aðalstefunrnaik þess, að
ko.na á fiiði þegar í stað. Blaðið
geröist þvi bi'.itr, andvigt bráða-
birgðastjórninni. Pað talaði ein-
diegið máli öreigal ðsins, hvatti
hermennina t,il að leggja vopuin
niður, hvað sein fyriiliðai og stjórn
segðu, og snúa sér að hinu, að
koma á jafnaðarmannastjórn í
landinu, er siðan yröi til fyrir-
myndar ölluru heimi. þetta blað
Lenins fékk griðarmikla útbieiðslu
og þv: var kent uui ýms af þeim
uppþoturn, sem urðu i hernurn til
og tia, og eins um ýmisleg uppþot,,
sem vei kaiýðunnn gerði gegn at-
vinuuveiteuduuuin. Á þennan hátt
varð Lenin, að minsta kostiíálitl
manna, aðalíoríngi þess fylkingar-
arms jafnaðarmanua og verk-
mannaflokkanna, sem ieugst geklc
i ölium kröfurn um það, að byit»
ingin yrði semTótlinkust þegsr í
stað. Og þar sem heiuaðurinn út
á við var tll hindruu.u -því, að það
stjórnmalafyiiikomulag, sein fyrii
Lenin vakti, gœti komitf, á, þá
krafðist, hann fiiðar þegar í «t«0
ekki sórfriðar við Þjóðverja, heldur
að ailar ófriðarþjóðirnar legðu
vopnin niðui. Hann krafðist af
jafnaðarmönnum ^ýskalands umi
konar byltingar og Rússar hefðu
gert., og letlaðist svo til að jafn>
aðarmannaflokkat alira ríkja álf-
unnar tækju höndum aaman,
neyddu stjórnirnar til friðar og
tækju þjóðfélagsskipunina í aínar
hendm. Þessi hugsun kom mjög
fram hjá rússneskutn jafnaðar*
möanum i sumar og haust, sem
leið. Lenin hafði mesta trú á þýsku
jafoaðannönnunum til framkv»mda
þessum hugsjónum sÍDum, og b»ði
frá hálfu rússneskia og þýskra
jafnaðarmanna voru miklar tilraun-
ir gerðar til þess að koma á aR
þjóðafundi rneðal jafnaðarmanna,
er t.æki ófriðarmálin til meðferðar.
og reyndi að koma sáttum á. A.lt
þatta fórst þó tyiir, og Lenin hvarf
um hiið af stjó'.ninólasviðinu.
Vagna þess að hann var talinn
upphafsmaður að uppreisnum þeím
í heinum, sem áður eru nsfndar,
var hann sakaður um landráð af
stjóruinni, og hún gaf út skipun
um að hann og hel3tu fyigiflskar
hans yrðu handt.eknir. En Lenin
hvarf þá, og korust undan, að sðgo
til Finnlands eða Svíþjóðar, að því
er sumir segja. En nú heflr hann
aftur komið fram á sjónarsviðið á
þann hátt, sern frá er sagt hér á
undan.
(Lögrétta).
Lausaíreguir hafa borist um
það, að Rússar h«fl enn á ný
fröstað friðarsamningunum um
eiua viku — sennilega í von um
að bandamenn fari að dæmi þeirra
nieð að efna til friðarseamninga
M »itni hállu.
m