Skólablaðið - 01.07.1914, Blaðsíða 11

SKÓLABLAÐID
107
Eg tek þetfa sem dæmi því til sönnunar, að fjárveit-
ingar til búfræðinganáms gerir ekki meira gagn en fjárveit-
ingar til annarar fræðslu, sem menn mundu telja óæðri.
Og að moka stórfé til einstakra stofnana, en láta fjöldann
búa við andlegan sult og seyru, það tel eg illa farið. Eg
held, eins og nú standa sakir, að fræðandi fyrirlestrar sé
heppilegasta uppfræðsluaðferðin.
þjóðin á alment að fylgjast betur með [alment] en hún
gerir. Margir eiga enga bók, kaupa ekkert blað, lesa ekk-
ert, ræða engin þýðingarmikil mál, koma hvergi fram sem
styrkjandi neinar framfarir, vilja engu rétta hjálparhönd.
Bestu umbætur sem gera þarf, eru umbætur hugsunarhátt-
arins. Hann er óhafandi víða. það er ekki til neins að
gylla það neitt: mikið af íslendingum stendur á lágu menn-
ingarstigi! Framfarirnar hafa víða orðið miklar á skömm-
um tíma nú síðustu árin En þær hafa orðið mestar útvort-
is: hús, skip, bryggjur, jarðabætur, o. s. frv. En það hef-
ur líka farið aftur: trúleysi magnast, siðgæði minkar, hroki
óráðþægni og óviðeigandi stórmenska vaxið, óréttlæti, ill-
girni, o. fl. þessháttar aukist. En það kemur margt af óréttri
samkeppni. Menn keppast að spilla hver fyrir öðrum!
Hvernig stendur á því, að áhrif hinna bætandi manna er
svo hverfandi ? Eg ímynda mér að þeir séu of fáir, og of
fáir nógu áhugasamir. það vantar fleiri til þess að rækta
fólkið. það þarf að hjálpa þeim sem berjast á móti
óvinum þjóðfélagsins í hvaða mynd sem þeir óvinir
birtast.
Eg vil vera í bardaganum, en veit ekki, hvort og fæ
vopn og herklæði.
Góðír kostir
bjóðast íslenskum kennurum og kenslukonum til að laka þátt í
iagnaðarhátíð Norðmanna í sumar. í Kristianíu er föst nefnd,
sem sér um fyrirgreiðslu alla fyrir norska kennata, sern vilja taka