Vísir - 25.10.1958, Blaðsíða 7

Laugardaginn 25. október 1958
V 1 S I ■
J
MARTHA ALBRAND:
MÞacfUP í
tHwte Catfa
4
„Þér munuö ekki vera franskar — eða hvað? Þér talið þó ensku
svo vel, að manni gseti vart dottið annað í hug en að þér væruð
brezkar?“
Hún hneigði sig, eins og lítil kurteis telpa mundi gert hafa.
„í nafni hinnar ensku kennslukonu minnar, ungfrú Pendlebury,
þakka eg yður gullhamrana.“
Enn varð svipbreyting á andliti hennar.
„Þér eruð góð leikkona."
„Það vona eg. Það væri blátt áfram hræðilegt fyrir Guy, ef öll
viðleitni hans hefði engan árangur borið. Og eg er talsvert slyng
dansmær."
Hún benti á slitnu dansskóna.
„Svo get eg sungið dálítið. Og eg tala þrjú tungumál mæta
vel, auk móðurmálsins — eg held að eg tali þau öll með réttum
hreim, þótt eg segi sjálf frá. — En“
Hún stakk hendinni í sandinn, greip hnefafylli og lét hana
sáldrast niður milli fingra sér.
„En —,“ endurtók hann, í von um að hún héldi áfram, en í
stað þess að svara yppti hún öxlum.
„Væri yður sama, þótt þér tækjuð af yður sólargleraugun
augnablik, því að mig langar til þess að sjá augun yðar.“
Hún hikaði, en svo yppti hún öxlum á nýjan leik, og ytti þeim
upp á ennið.
Hún var mjög fögur til augnanna. Augu hennar voru svo ein-
kennilega blá, — blámi þeirra var sem . villifjólunnar, örlítið
purpuráblá — og dýpt þeirra mikil. Augnabrúnirnar dökkur.
Mark hugsaði eitthvað á þá leið, að það væri meira fásinnan, ef
hann yrði nú ástfanginn við fyrstu sýn, eins og á stóð, því að
hann hafði sannarlega um annað að hugsa. „Eg verð að brosa,"
hugsaði hann, „segja eitthvað kurteislegt og viðeigandi og kveðja,
en í vandræðum sínum sagði hann þess í stað.
„Þér lukuð aldrei við það, sem var komið fram á varirnar á
yður áðan. Þér sögðuð: En —.“
„En — þér sjáið húsið þarna —,“ og hún benti á hús handan
Casino-d’Eté. „Það er búrið mitt. Amma vill í raunihni aldrei
sleppa sjónum af mér. Gug finnst eg ekki nógu fær enn þá.
Þegar eg kem fram á sviði í fyrsta sinn á eg að vera fullkomin.
Eg á að vera stjarna frá þeirri stund, dansmærin, sem er öllum
fremri, jafnvel Fonteyn, Shearer eða Markovu.“
„Og hvers óskið þér sjálfar?"
„Að mega lifa — umfram allt að mega lifa venjulega lífi. Eg
vildi miklu heldur reyna að sækja fram á námsbráut sem venju-
legur nemandi. Og þótt eg næði settu marki, hvað um það? Það
væri svo margt annað, sem hægt væri að taka fyrir.“
„Þykir yður ekki gaman að dansa? Langar yður ekki til þess
að öðlast frægð?"
„Á vissan hátt. En mig langar líka að eignast mann, sem eg
elska og elskar mig. Og börn. Já, börn. En það eru víst mjög fáar
dansmeyjar, sem hafa getið verið hvorttveggja, frægar dans-
meyjar og mæður. En með allt varðliðið í kringum mig, Guy,
ungfrú Pendlebury, ömmu og Bransky gamla — og öll hin —“
Einhversstaðar, í nokkurri fjarlægð, sló kirkjuklukka tvö högg.
Eftir klukkustund yrði hann að vera kominn af stað til fundari
við Corinnu Javal, sem gæti verið eina manneskjan, sem ljóstrað
hefði getað uppi um hvað hann ætlaðist fyrir. En .hann varð að
hætta á það.
Augun bláu hvíldu enn á þeim, en ljóminn var horfinn úr þeim,
og þau báru vitni hugsunum manneskju, sem taldi gagnslaust
að spyma gegn broddunum.
„Hefur yður aldrei dottið í hug að láta kylfu ráða kasti, —
brjóta allar brýr að baki yður?“
„Tvisvar. í annað skiptið komst eg alla leið til Nissa. í hitt
skiptið næstum til Marseille. Bílstjóri í vöruflutningabíl lofaði
mér að sitja í hjá sér. Guy næstum barði vesalings manninn til
óbóta. Og svo var piltur, — jæja, nóg um það, — þau gerðu hann
hræddan. Og að þrefa að þráast eða fara bónarveg kemur ekki að
neinu gagni.1
„Hvað heitið þér?“
„Fleur. Og er frá Florenz. Eg heiti Fleur Constant. Af hverju
horfið þér svona einkennilega á mig.“
„Af því, að þér minnið mig á stúlku, sem er eitt sinn hélt, að
eg gæti ekki lifað án. Hún hét Monique."
Þarna hafði henni skotið upp aftur — minningunni um hana —
minningunnni, sem hann var að reyna að bægja frá.
Hann spratt skyndilega á fætur.
„Þér valdið mér vonbrigðum," sagði hún. „Fyrir andartaki hélt
ég, að þér ætluðuð að biðja mig að flýja með yður.“
Hann var ekki alveg viss um, að þetta væri sagt einungis í
gamni eða hvort einhver snefill alvöru lægi á bak við. En það
hafði sannast að segja flögrað að honum, að þetta væri það, sem
hann vildi, ef hann væri frjáls maður. .
„Og ef svo hefði verið — hverju munduð þér hafa svarað?"
spurði hann.
Fleur reis á fætur. Hún losaði um hökubandið á hettunni, varp-
aði frá sér baðkápunni og hrissti hár sitt og vafði það svo sam-
an í hnút, horfði beint framan í hann og mælti:
„Eg geri mér ljóst, að mér sæmir ekki að kvarta við ókunnuga,
að eg hefi skyldum að gegna, en það getur þyrmt yfir í svip hjá
öllum eða vaknað löngun til þess að gera uppsteit. Ennfremur, að
nú á tímum er öryggi okkar mjög undir okkur sjálfum komið. Og
loks, þér megið ekki taka mig allt of alvarlega."
Mark þóttist geta gert sér í hugarlund hvað farið hefði milli
hennar og ýmissa annara í fjölskyldunni mörgum sinnum — að
ágreiningur hefði oft komið upp milli hennar og þeirra, og við
kennara hennar, og að hún hefði verið að endurtaka það, sem
stöðugt hafði verið tönnlast á við hana. Hún var sem sé að túlka
sjónarmið annara."
„Þér eruð mjög fögur stúlka,“ sagði hann og gat ekki haft
augun af henni og vissulega var hún fögur og aðlaðandi og að-
dáanlega vel vaxin — „og eg —— hann þagnaði skyndilega.
A KVÖLDVÖKUNNI
illll
Allar ungar stúlkur ættu ai»
læra til húsverka, því að þær
geta ekki leyft sér að gleyma
þeim möguleika, að ef til vill
giftast þær aldrei.
★
Hattabúð ein í Síokkhólmí
hefir tekið upp á því að gefa af-
slátt með þeim hætti, að konur,
sem búnar eru að velja sér hatfc
eftir tíu mínútur, fá 20 prósent
afslátt. Hugmyndin er orðin
mjög vinsæl — ekki sízt hjá af-
greiðslustúlkunum.
*
Það getur satt verið, að kon-
an sé líkamlega veikbyggðari
en karlmenn, en þær geta sett
lok á ávaxtakrús svo fast, að
þeir geti ekki tekið það af.
*
Gáfuð stúlka er sú, sem kann
svör við öllu, en bíður eftir
spurningunni.
Félag áfengisvarnanefnda
stofnaö í Borgarnesi.
Frá fréttaritra Vísis.
Borgarnesi í morgun.
Félag áfengisvarnanefnda í
Mýra- og Borgarfjarðarsýslu
var stofnað í gær (23. okt.) í
Borgarnesi.
Áfengisvarnaráð boðaði til
Hann greip um hönd hennar og leiddi hana niður að sjónum. [ stpfnfundarins og af hálfu þess
mættu síra Kristinn Stefánsson
áfengisvarnaráðunautur og Pét-
ur Björnsson erindreki áfengis-
varnaráðs, er hafði undirbúið
stofnun félagsins að öllu leyti.
Stofnendur voru allar áfeng-
Allt í einu nam hún staðar.
„Monique, stúlkan, sem þér minntust á? Hvað varð um hana?“
„Þetta er allt mér að kenna,“ hugsaði hann. „Eg hefði ekki átt
að minnast á hana. Ekki með nafni að minnsta kosti.“
Hann var einhvern veginn sannfærður um, aö Fleur hefði
marga þá kosti til að bera, sem Monique, systur Phillipe hafði átt
í svo ríkum mæli. Fleur Constant minnti hann mjög á einu stúlk-
una, sem hann í raun og sannleika hafði elskað.
„Hún dó,“ sagði hann loks. „Fyrir sex árum, af slysförum. Það
var eitt af þessum furðulegu umferðarslysum, sem maður getur
varla gert sér grein fyrir. Ofsastormur skall á og reif tré upp meS
rótum. Eitt þeirra datt á bifreiðina, sem hún var í, og hún beið
bana.“
En nú, þegar hann hafði byrjað að rifja upp hið liðna, átti
hann erfitt með að nema staðar.
„Fyrr þá um morguninn hafði eg hringt til hennar og varað
hana við fárviðrinu, sem í aðsigi var, og bað hana að hitta mig
ekki eins og vanalega. En við vorum vön að neyta hádegisverðar
saman í Listaskólanum. En Monique hló og spurði hvort eg héldi,
að dálitli rigningu myndi aftra því, að hún kæmi til fundar við
mig.“
Þau voru bæði þögul um stund, Loks rauf hún þögnina:
„Mér hafði dottið í hug, að þér værúð listamaður — listamaður,
sem hefði haft sig áfram. Þér eruð þannig útlits og í framkomu."
E. R. Burroiigite
TARZAIM
2746
„Svo lengi sem þessi ijón
eru afgirt, höfum við tæki--
færi,“ sagði Tarzan. „Qg það-
•æmur okkor vd, að .$
höfum r-kki verið áfvopnað-
r.“ — - — Apæ2raðu.:inn- tók
nú ' við að mölva og
plokka steinana kringum
"luggarimlana.
— Eftil
að hafa stritað tímunum j
saman tókst honum að losa;
einn af rimlunum!
isvarnanefndir í Mýra- og Borg-
arfjarðarsýslum (óvíst þó um
Þverárhlíðina).
Aðals^órn félagsins skipaj
frú Ge'irlaug Jónsdóttir Borgar-
nesi, Jón Þórisson Reykholti og
Hróar Björnsson í Bifröst,
Þetta var 14. félag áfengis-
varnanefnda, sem stofnað hef-
ur verið að undanförnu að til-
stuðlan Áfengisvarnaráðs.
Dr. Evalt lofar
afsögn.
Ejnt verður til kosninga f
Ástralíu í nœsta mánuði, og er
mikill hiti í mönnum.
Klofningur hefur komið upp
í Verkamannaflokknum og hef-
ur nýi flokkurinn, hægri Verka-
mannaflokkurinn, tilkynnt, að
kjósendur hans eigi að styoja
frambjóðendur stjcrnarinnar,
þar sem hann býður ekki sjálf-
ur fram. Dr. Evatt, foringi
Verkamannaflokksins hefur
hins vegar boðizt-til að segja
af sér, ef hægri mennirnir vilji
styðja sinn gamla flokk. Klofn-
ingurinn stafaði af óeiningu
vegna forustu Evatts.
T I Bandaríkjunum voru ís. 1.
mánuði haf nar meiri húsabygg
ingar en í nokkrum septem-
bemránuði öðriun á 8 árum.
A r.na hófst á smáði 118.000
húsi: Og rbúða og er það 28%
aukning miðað við sept. 10K8.