Vísir - 12.11.1958, Side 11

Miðvikudaginn 12. 'nóvember';19o5i
\*'Í’SI R
iM
MARTHA ALBRAND:
í
$t&hte Carh
le
vildu gera sjálfir og með leynd leynd, ef þeir gætu. Þeir kæra
sig ekki um að greiða skatta fremur en eg. En eg sagði mitt
álit um þetta opinberlega, þegar mér var meinaður sanngjarn
írádráttur á skattaframtali mínu — og flutti hingað. En mundu
þeir ekki hafa æpt, ef eg hefði lokað skipasmíðastíð minni og
bryggjum og sagt upp nokkrum hundruðum starfsmanna og
verkamanna."
Hver erfitt það gat verið, hugsaði Mark, að gera rétta grein
fyrir manni, sem maður þekki ekki. Hér var um mann að ræða,
sem var rnikill persónuleikei, sem hafði mikið vald og var öruggur
með að halda því. En hvernig notaði hann vald sitt? Að hvaða
marki stefndi hann? Hvaða ástríður höfðu áhrif á ákvarðanir
hans.“
„Það er líka sagt, að þér óttist um líf yðar.“
„Gammurinn kann bezt heimkynnum hátt til fjalla. Því ekki
að hugsa um mig sem gamm, herra Travers?"
,,En hvað er það, sem gamniurinn telur mest um vert: Að vera
eihn, betra loft, vídd — öryggi?“
Raffaeli tók vindilinn úr munni sér, og lagði hann frá sér.
Fór sér hægt að öllu. í stað þess að svara klappaði hann saman
lófunum. Á næsta andartaki ruddist inn krakkahópur, drengir
og telpur — öll áköf að hlaupa til föður síns.
„Átta talsins," sagði Raffaeli, „fjórar telpur og fjórir drengir.
Og frú Raffeli á von á sér í níunda sinn. Krakkar, viljið þið' gera
svo vel'að véra kurteis og heilsa gestinum?“
Þau heilsuðu öll kurteislega og svo hópuðust þau aftur að föður
sinum að skilnaði.
„Verið þið nú þæg! Eftir svo sem tuttugu mínútur skuluð' þið
fá ís, — ef þið verðið þæg. Svona, hypjið ykkur nú —“
Hann sneri sér að Mark og nú voru allir hörkudrættir horfnir
úr andliti hans. Hann ar næstum mildur á svip — og stoltur.
„Nú hafið þér lykilinn að gátunni um Sans Souci. Eg er máður
auðugur, eins og þér vitið, og fyrir tveimur árum, kom fyrir at-
burður, sem við lá að gerði konu mína vitstóla. Það var gerð til-
raun til þess að ræna Camillu litlu — og lá við, að hún héppaðist.
Maður hættir ekki á neitt vegna öryggi barna sinna, ef maður
hefur efni á að búa þeim öruggan dvalarstað.
Ekkei-t•' vakti furðu' Marks eins og þetta, að komast að því uð
Ráffaeli var margra barna hamingjusamur faðir, en hann háfði
séS forherta menn, sem höfðu vegið aðra menn köldu blóff?
gráta eins og börn, ef eitthvað illt kom fyrir þeirra eigin börn;
þótt ekki væri nema fötbrot.
„Öerra Raffaéli, þér voriið vinur Corinne Javel •—■ var ekki svo?“
Ráffaéli varð dálítið undrandi á svip, jafnvfel hikandi, en svo
hló hann, en svo varð hahn aftur alvarlegur á svip, og niælti:
...Sögðu þér voruð — ?“
Mark átti erfitt með áð koma orðuiium yfir várir 'sííiar:
„Já, hún beið bana í bifreiðarslysi í morgun, í Agelhliðuhi."
Svo virtist, sem Raffaeli hefði ekki haft hugmynd úm það.
Hann hnyklaði brúnir og æð á enni hans blanaði og' þrúthaði.
En Mark þekkti hann ekki og það var ekki aiiðvelt að gera sér
gréin fyrir, hvort honum hafði rauninni orðið mjög um þetta
— eða hort hann var fyrirtaks leikari.
„Já, eg þekkti hana,“ sagði hann loks og rödd hans Var éin-
kennilega hljómlaus. Þaff var hvíld að vera með henni, það eru
fáar konur eins og hún var — ævintýrakonur af gamla skólanum.
Prýðilega gefin — og stundum, mjög hjálpleg. Ef hún hefði ekki
verið vínhneigð —“
Raffaeli lauk ekki við setninguna, en Mark minntist þess, sem
Ferrier hafði sagt. „Ef liún hefði ekki talaö mundi hún ekki hafa
vakið grunsemdir." Og Márk hugsaði sem svo: „Sé Raffaeli Timgad
er eg livort eða er á hans valdi. Eg fæ aldrei að fara héðan án
hans leyfis, en ef eg verð drepinn þá veit Perrier að minnsta kosti
hvert eg fór.“
„Eg hefi ástæðu til að ætla, að hún hafi verið myrt.“
„Myrt,“ endurtók Raffaeli, og rétti út hönd sína eftir ísteinu.
„Hann hefur gleymt, að það er glasið mitt,“ hugsaði Mark, er
hann horfði á hann tæma það.
„Herra Travers, hver er hin raunverulega ástæða fyrir komu
yðar hingað,“ og Raffaeli sneri sér að honum og hvessti á hann
augun. „Það er augljóst mál, að þér komuð ekki eingöngu í þeim
tilgangi, að fá fréttaviðtal við mig?“
Mark tók upp Ijósmyndina, og meðan Raffaeli horfði á hana,;
sagði hann honum sannleikann.
„Hún var drepin nokkrum mínútum áður en við áttum að hitt-
ast. Við höfðum mælt okkur mót. Eg gat ekki áttað mig á neinu.
Eg vissi ekki um neinn hér, sem hún þekkti. Fyrr en eg af tilviljun
komst yfir þessa mynd.“
„Timgad, Timgard — auðvitað, hver hefur ekki heyrt hann
nefndan."
Hann yppti öxlum. „Hvaða ástæður hafið þér til að forvitnast
um hann?“
Raffaeli ætiaði að veltast um af hlátri.
„Vinur minn, vitið þér ekki, að lögreglan hefur verið að leita að
honum árum saman.“
„Eg 'er sannfærður um, að Corinne vissi hver Timgad var, en
var drepin, til. þess að hún gæti sagt mér það.“
„Að Corinne hafi vitað það,“ sagði Raffaeli, „það er alveg
óhugsandi.“
Raffaeli tók af sér annan sandalann og klóraði sér á hælnum.
„Hvers vegna?" spurði Mark.
„Vegna þess, að Timgad er ekki til. Eg er a. m. k. sannfærður
um, að svo sé. Eg veit ekki til, að nokkur maður hafi séð hann.
Serkneskir uppreistarmenn hafa komið af stað sögum um hann,
til þess að skjóta öðrum skelk í bringu, til þess að stæla hina
veikluðu í eigin flokki, með því að telja þeim trú um, að til sé
faldugnur, dúlarfullur maður, sem leggi þeim til fé og styðji þá
með ráðum og dáð. Miklu fé hefur veríð heitið hverjum þeim, sem
gæti látið í té upplýsingar um hann. Væri hann í rauninni til
hefði það orðið einhvern árangur."
Éngra svipbreytmga varff á andliti Raffaelis.
„Herra Travers, eg spurði hvers vegna þér þyrftuð að finna
Timgad?"
Mark sagði honurn alla söguna um Langlé.
„Já, eg man eftir honum. Það var mjög sorglegt. Þetta var
„Eg vildi mega bera eina spurningu enn — aðeins eina. Vitið
þér hvern eða hverja Corinne hitti hér?“
efnilegur stjómmálamffur, en ekki alveg eftir mínu höfði — full
frjálslyndur. En það sem þér segið afsannar ekki þá kenningu
mína, að Timgad sé ekki til, — þótt margir séu trúaðir á það'.
Og honunr þakkað állt — eða kennt um allt.“
Talið er, að ekki hafi verið
gengið nægilega tryggilega frá
bílnum, þar sem ökumaðurinn
lagði honum á Njarðargötunni
og hafi hann þá runnið af stað
skömmu eftir að eigandinn fór
inn í húsið.
í fyrrakvöld um ellefuleytið
varð umferðarslys í Aðalstræti.
Bifreið var þar á ferð og vissi
ökumaður ekki fyrri til en tveir
menn skutust frá hægri út á
götuna. Annar mannanna lenti
utan í bifreiðinni og féll við.
Lá hann í götunni, unz sjúkra-
bifreið kom á vettvang og flutti
hann í slysavarðstofuna.
Maður þessi, sem var eitthvað
undir áhrifum áfengis, var svo
æstur, að ekki reyndist unnt
að kanna meiðsli hans þá um
kvöldið. Var hann því látinn
gista undir sérstakri vörzlu í
slysavarðstofunni um nóttina.
Sem betur fðr, reyndist mað-
urinn lítið eða ekkert meiddur.
Bifreiðin, sem maðurinn varð
fyrir, var tekin úr umferð í bili,
þar eð vafasamt þótti, að heml-
ar hennar væru í fullkomnu
lagi.
FjöEprent -
Slýs -
Framh. af 1. slffu.
ai-götunni. Hafði bíllinn þá
runnið yfir lágan vegg og runna
og háfnað á hjólunum í iffljóm-
skálagarðihum. Sýnilegt var, að
bíllinn hafði- éinhvérsstaðar rek-
izt á, því að annað frambrettið
var rispað óg béýglað. Að öðru
leyti var bílinn óskemmdur og
eigandinn gat strax ræst hann
í gang. En um það bil sem hann
ætlaði að aka af stað, kom til
hans maður, sem sagði að kona
hefði orðið fyrir bílnum rétt
áður og héfði hun verið borin
inn í lækningastofu Hannesar
Þórarinssonar, sem er þar
skammt frá.
Pramh. ai 2. síbu.
tilbúinn fatnað, svo sem skyrt-
ur, peysur, borðdúka og höfuð-
klúta. Þá eru auglýsingaspjöld
og skilti alls konar. Flöskur
prentum við á, bæði flatar og
sívalar, glös og öskubakka (ým-
ist sem auglýsing eða minja-
gripi). Þegar við prentum á
gler, getum við hvort heldur er
innbakað litinn eða prentað
hann með þar til gerðum sýrum,
sem særa (etcha) glerið á svip-
aðan hátt og sandblásning, Við
höfum gert talsvert af því að
prénta utan á leikföng. Annars
tjáir ekki að vera að halda
þessari ‘upptalningu áfram leng
ur. Verkefnin eru nærri ótæm-
arrdi; starfssviðið ótrúlega víð-
áttumikið og fullt af fjölbreytni.
Eitt verkefni okkar nýlega var
að' prénta fyrir Mjólkursamsöl-
una á afgreíðslusloppa starfs-
fólksins og siðan utan á bíla
Samsölunnar.
— Við þykjumst á stuttum
— Eg tek undir þetta með
Þórarni, segir Ingvi.
starfsferli hafa náð meiri verk-
legum árangri en okkur óraði
Kona þessi, Kristbjörg Árna
dóttir, á Smáragötu 8, hafði fyrir að okkur mundi takast á
verið á gangi eftir Njarðargöt- svo skömmum tíma. Hins vegar
unni, er bíllinn kom skyndilega er okkur sönn ánægja að kynna
aftan á hana og varpaði henni Þessa sérgrein öllum þeim, er
í götuna. Kristbjörg hlaut þó um hana vil3a fræðast og von-
ekki beinbrot við byltuna, en
marðist hinsvegar illa.
- __
É. R. Burroughs
THE AkPE-MAN PELT PANSS OF
HÚMSER. ANU VAS Q'JICKTO
POLLOW THE SCEWT OP FKESH
SA«E-v» / \\
J76I
TAKZAN WAS CONTENT ANU HE FEASTEP WELL-BUT
MiS SEKENrrY ws suppenlv SHATTEKEP by a
CiN© SCKEAÍA OF TERKOR1
umst til að geta veitt fjölmörg-
um fyrirtækjum þjónustu okk-
ar í framtíðinni.
Neptúniis —
Það voru nú farnar að !
gaula sultargarnirnar : ápa-
Tnanninum, svo að hann var
ekki séinn á sér að réhna á
lykfina og spenna 'borgann
-------og irihan 'sturidár' Vkr
gölturinn Hörta fajlinn fyrir sér nú dýrlega -veizlu —■ en
bárivænni ör: — — bTarzáh ! skyiiáiléga var rób’áns rask-
Var bráðíhni fe-gins og hélt að 'df;skefaridi skelííhgarópf!
Franih. af 1. síðu.
tilraunir eru að ræða. Það er
samt álit sérfróðra að slíkar
togveiðar séu skaðlausar með
öllu vegna þess að þorskur
heldur sig ekki á þessum svæð-
um á umræddum tíma. Ásamt
sildinni komu aðeins- nokkrir
þorskar, fáeinír ufsar- og lýsu-
rusl. Það væri ekki fráleitt að
endurskoða gildandi reglur um
álgert bann við togveiðum á
þessum svæðum og leyfa síld-
troli á ákveðnum tímum þar
sem vissa er fyrir því að þess-
ar veiðar eru arðbærar og til-
tækilegar þegar í stað. 2 , jfe