Vísir - 26.09.1959, Qupperneq 4

VfSIB
Laugardaginn 26. september 1959
vism
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og áb>rgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarsjrrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
* ■*
KIRKJA □□ TRUMAL :
Eigum vér að syndga?
Emhirskoðun á ölluiti sviðum.
Sífellt og ört vaxandi verð-
bólga hefir verið sá draug-
ur, sem íslendingar hafa átt
einna helzt við að glíma á
undanförnum árum, Það
eru senn liðnir tveir ára-
tugir, síðan verðbólgan hófst
með komu brezku hersveit-
anna 1940, og síðan hefir
' skrúfan verið í fullum gangi
svo að segja viðstöðulaust.
Nokkrum sinnum hefir ver-
ið gerð tilraun til að stöðva
dýrtíðina og verðbólguna, en
þær hafa ævinlega farið út
um þúfur eftir skamma hríð,
því að almenningur hefir
ekki áttað sig á þeirri stað-
reynd, hver hætta mundi um
síðir fylgja í kjölfar sívax-
andi verðbóólgu.
jþað verður einnig að hafa hug-
fast að þeir aðilar eru til
innan þessa þjóðfélags, sem
hafa bókstaflega unnið mark
visst, að því að auka vand-
ræðin með því að blása að
glæðum verðbólgunnar. Er
því ekki að furða, þótt erfitt
j hafi.verið að standa á móti
verðbólguþróuninni. Loks er
, þess að geta, að sá mikli
fjöldi einstaklinga, sem hef-
ir komið sér upp dýrum
húsakynnum á undanförn-
f um árum, hefir talið sér
bókstaflega hag að aukinni
k verðbólgu, þar sem hún
,r hjálpaði þeim við að greiða
k skuldir sínar, enda hefir það
jafnan verið viðkvæðið, að
hún væri engum til gagns
nema þeim, sem skulduðu.
þi'átt fyrir þetta öfugstreymi
er mönnum ljóst, að halda
verður verðbólgunni í skefj-
um, því að illa fer, ef henni
er gefinn laus taumur. Þá
tapa allir um síðir. Vonandi
,er líka, að mönnum sé al-
t' mennt farið að skiljast að
v’ ekki-sé eítir neinu að bíða,
því að ráðstafanir, sem gerð-
ar hafa verið í þéssu skyni
að undanförnu, hafa ekki
sætt eins mikilli mótspyrnu
og áður, þegar menn áttuðu
sig síður á því, hvert óhindr-
uð verðbólguþróun mundi
um síðir leiða þjóðina. Þeir,
sem berjast fyrir áfram-
haldandi ábyrgðarleysi á
þessu sviði, finna ekki sama
hljómgrunn og fyrir aðeins
fáum árum.
Þess vegna gerir almenningur
sér líka ijósari grein fyrir
því, að stöðvunarstefnan,
sem tekin var upp-á síðasta
vetri, er ófullnægjandi ein
og út af fyrir sig. Vegna lé-
legra stjórnarhátta — svo
að ekki sé döpra tekið í ár-
inni — vinstri stjórnarinnar
var svo komið, að ný dýr-
tíðaralda var að skella yfir
þjóðinni. Sjálfur forsætisráð
herrann tók m. a. svo til að
orða, og hann bætti því við,
að stjórnin hefði engin úr-
ræði til að sporna við nýrri
verðbólguskriðu. Fyrsta
verkefni næstu ríkisstjórnar
var þess vegna að gera ráð-
stafanir til að stöðva þessa
sömu skriðu.
Menn munu sammála um, að
þetta hafi tekizt vonum
framar, en björninn er eng-
an veginn unninn enn. Það
voru bráðabirgðaráðstafanir,
sem gerðar voru á síðasta
vetri, og þær geta ekki stað-
ið til langframa. Nú í haust
verður þegar að halda á-
fram, stíga næsta skref til
að koma í veg fyrir, að menn
missi stjórn á dýrtíðareldin-
um. Það mun koma fram í
kosningabaráttunni, hvað
flokkarnir vilja gera og ætl-
ast til, að þjóðin leggi á sig,
og næsta þing hlýtur að
vera skipað í samræmi við
það, hvað almenningi í land-
inu finnst um þau úrræði,
sem flokkarnir munu benda
Jafnir fyrir iögunum.
Það er fyrir mestu, að allir
verði jafnir fyrir lögunum,
þær byrðar leggist á alla,
sem á þjóðina verða lagðar,
og að þær leggist jafnt á
þegnana. Til eru þeir hópar
' og flokkar, sem vilja ekki
viðurkenna réttmæti þessa,
1 en vonandi verða það ekki
þeir, sem segja fyrir verkum
um þetta, er þar að kemur.
íslenzka þjóðin getur ekki með
góðu móti barizt gegn verð-
bólgunni með von um sig-
ur, nema hún geri sér grein
. fyrir því, að hún. verður öll
að axla byrðarnar, og að í
þeim efnum getur enginn
verið ,,stikk-frí“. Um leið og
einhver fer að berjast fyrir
fríðindum sér til handa, eins
og Framsóknarflokkurinn
hefir gert að aðalstarfi sínu
í þágu samvinnufélaganna,
fara sigurvonir í baráttunni
minnkandi, því að óhjá-
kvæmilega eyðir þjóðin þá
kröftum sínum í innbyrðis
deilur og hjaðningavíg. Þess
vegna verða næstu kosning-
ar að snúast að miklu leyti
um það að hnekkja valdi
þeirra, sem heimta forrétt-
indi handa sér og sínum á
kostnað annarra.
Eigum vér að syndga af því
að vér erurn ekki undir lögmáli,
heldur undir náð?
Þannig spyr Páll postuli
(Róm. 6,15). Hann spyr í orða-
stað þeirra manna, sem gagn-
rýndu fagnaðarboðskapinn,
i þann boðskap, að leiðin til Guðs
sé ekki lögð boðum og bönnum,
hlýðni við lögmálskröfur, held-
ur hafi Guð sjálfur í kærleika
sínum rutt brautina til óskoraðs
samfélags við sig, og að hjálp
mannssálarinnar sé traustið á
þessari náð, trúin. Gagnrýn-
endurnir spurðu. Er þá sama,
hvort vér höldum Guðs boðorð
eða brjótum þau? Er þá sama,
hvernig vér breytum? Eigum
vér að halda áfram að syndga,
af því að vér erum ekki undir
lögmáli, heldur undir náð?
Þessi spurning er sífellt á
dagskrá. Gagnrýnin hefur ekki
þagnað. En þó er hún misskiln-
ingur á forsendum þess boð-
skapar, sem hún beinist að.
Frá sjónarmiði gagnrýninnar
er Guð fyrst og fremst löggjafi.
Kristin trú segir: Guð er arfnað
og meira en löggjafi. Hann er
fyrst og fremst fyrirgefandi
faðir. Hann er faðirinn í dæmi-
sögunni, sem tók glataðan son
í faðm sinn. Þegar það hafði
gerzt, þá fyrst þekkti sonurinn
föður sinn eins og hann var.
Það þýddi ekki það, að vilji föð
urins yrði syninum einskis
virði, að boð hans og bönn féllu
úr gildi. Það þýddi hitt, að
hann fann það föðurhjarta, sem
bærðist að baki alls, og að hann
gat byrjað ný.tt líf í föðurgarði,
í sátt við föður sinn, þrátt fyrir
það, sem hann hafði brotið gegn
honurn.
Meðan Guð er þér ekki annað
en löggjafi, þekkir þú hann
ekki. Hann metur það, ef þú
reynir í einlægni að halda lög
hans. En þú ert honum samt
framandi, meðan þú hefur ekki
fundið hann sem föður þinn.
Hann vill ekki eiga þig sem
þegn, heldur barn. Hann á ekki
sjálfan þig fyrr en þú hefur
fundið hjartað slá í barmi hans,
fundið náð hans. Og meðan
hann á ekki sjálfan þig, á hann
í rauninni ekki heldur verk þin
eða breytni, hversti sem þú
vandar þig. Fáguð framkoma
við föður þinn eða móður getur
aldrei bætt þeim það upp, að
þú lítir á þau aðeins sem yfir-
boðara þína.
Þegar þú ert laus undan lög-
málinu, þ. e. a. s. þegar þú ert
laus við þá afstöðu til Guðs, að
hann sé eingöngu yfirboðari
þinn, löggjafi og dómari, þá
ertu þar með ekki laus'við Guð.
Hann leysir þig ekki úr ánauð
til þess að þú getir hlaupist frá
honum, heldur til þess að þú
sért hjá honum, þjónir honum,
hlýðnist honum. ekki sem
þræll, heldur sem barn. Sá, sem,
gæti spurt í alvöru, hvort hann
sé ekki laus allra mála við vilja
Guðs, úr því Guð er annað en
himneskur lögreglustjóri myndi
með því sýna það eitt, að hann
er ekki barn Guðs, hefur ékki
fundið hann sem föður sinn, er
undir lögmáli, ekki náð.
Vér lútum alltaf einhverju.
Syndin gerir oss ekki frjálsa,
heldur þræla (Jóh. 8,34). Synd-
in er í dýpsta skilningi ekki
boðabrot, heldur útlegð hjart-
ans frá Guði. Náð er sigur Guðs
á þeirri útlegð, það, að hann
nær föðurtaki á barni sínu,
sigrar fráhvarf þess og upp-
reisnarhug með fyrirgefningu
sinni, kærleika sínum. Þá ertu
heima hjá Guði, Þá ertu frjáls.
Því að þá ertu aftur með sjálf-
um þér, komin í samhljóðan við
þitt rétta eðli, eins og það er
skapað.
Þú getur varpað þér í ár-
strauminn, þú ert frjáls að því.
En þegar þú hefur gert það og
straumurinn hrífur þig með sér,
ertu ekki lengur frjáls. Frelsi,
sem þú neyttir á þennan veg,
var feigðarflan, barnaráð.
Vér höldum, að vér höfum
frelsi til þess að vera hjá Guði
eða hafna honum, syndga eða
syndga ekki eftir atvikum. En
frjálsræðið til þess að hafna
Guði og vilja hans er frelsi til
þess eins að varpa sér í straum-
inn, velja dauðann.
Náð Guðs er björgun úr
straumnum, björgun á land.
Þótt mér hafi fundizt ég vera
frjáls í vatninu, finn ég, að ég
er skapaður til þess að lifa á
landi. Einnig þar lýt ég lögum,
en þau eru lög lífs míns, í
samræmi við eðli veru minnar.
Þessi líking gæti vísað til
þess, sem Páll á við, Nýja testa-
mentið í heild, kristin trú.
Fjarri fer því, að vér séum
leystir undan lögum Guðs. En
hlýðnin við hann er ekki leng-
ur eins og andköf drukknandi
manns, heldur frjálsmannleg,
fús og glöð hollusta barnsins
við góðan föður. „Með því að
þér eruð leystir frá syndinni, en
eruð orðnir þjónar Guðs, þá
hafið þér ávöxt yður til helgun-
ar og eilíft líf að lokum. Því
að laun syndarinnar er dauði,,
en náðargjöf Guðs er eilíft líf
fyrir samfélagið við Krist Jes
úm, Drottin vorn“ (Róm. 6,22—
23).
Onassis ræður
lífverði.
Auðkýfingurinn Onassis er
eithvað hræddur um, að menn
kunni að vilja- vinna honum
mein.
Hann hefur nú ráðið fjóra
aflraunamenn — þeir eru allir
fremstu menn Grikkja í lyfting
um — fyrir lífverði sína og
Maríu Callas og eiga þeir m. a.
að bægja forvitnum blaðamönn-
um og ljósmyndurum frá þeim.
Sá hæsti er 202 sentim. — var
hálfum metra hærri en hús-
bóndinn.
,,Útvarpshlustandi“ skrifar:
Hljómlistin í
útvarpinu.
„Mér datt i hug að stinga.niður
penna, þegar ég las Visi í gær og
sá þar, að einhver góður maður,
sem kann auðsjáanlega að meta
það bezta í tónlist, óskaði eftir að
fá leikin lög eftir söngvarann
heimsfræga, Caruso. Eg vona,
að útvarpið verði við ósk þessa
hlustanda. Og það væri gaman
að fá að heyra aftur söng fleiri
frábærra söngvara, sem liðnir
eru ef til vill í sérstökum þætti,.
með viðeiganai skýringum. Eitt-
hvað hefur verið gert að þessu í
útvarpinu, en mætti vera öftar.
Mig langar nú til að spyrja, hvort
plötur með söng Caruso og ann-
arra liðinna söngvara séu svo
dýrmætar, að slits vegna séu þær
sjaldan notaðar? Og í framhaldi
af því vildi ég spyrja: Er ekki
hægt að endurnýja svona plötur
með söng látinna manna? Spyr
sá, sem ekki veit.
Meira af því góða —
Eg vil taka undir með þeim,
sem biðja um meira af því, sem
gott er i tónlist, einkum góðum
söng. Nú verður að játa það, að
útvarpað er mikið af góðri tón-
list, en oft finnst mér of lítið að
því gert, að útvarpa þjóðlegum,
alþýðlegum lögum, sungnum af
úrvalssöngvurum. Þarna er um
mikla auðlegð að ræða hjá mörg-
um þjóðum, sem við höfumalltof
lítil kynni af. Þessu eru þó gerð
nokkur skil, en hvergi nærri nóg,
að mér finnst, og áreiðanlega
fleirum.
Dægurlögin.
Það væri víst að bera í bakka-
fullan lækinn, að minnast á
dans- og dægurlögin. Eitt atriði
vildi ég þó minnast á. Það er út-
varpað oft og tíðum dægurlögum
við texta, sem hljóta að sljóvga
tilfinningu unga fólksins, sem
vafalaust hlustar mest á svona
,,músík“, bæði fyrir því hvað er
góð tónlist og gott mál, en fjöl-
margt af unga fólkinu er einmitt
að reyna að læra mál, sitt eigið
og sumra annarra þjóða. Er ekki
hægt að vanda betúr til þessa út-
varps — finna skárri lög og
skárri texta — og bæta svo þetta
útvarp smám saman, með því að
skjóta æ oftar inn góðum lögum
með textum á sæmilegu máli?
Bæta þannig smekkinn smám
saman, án þess að vekja óánægju
hinna ungu? Eg slæ þessu fram
svona til athugunar. Að síðustu
vil ég taka fram, að ég er ekki
með þessum línum að fordæma
öll dægur- og danslög, sem út-
varpað er, öðru nær, en ég held
þó, að hér sé hægt að fram-
kvæma breytingu til batnaðar.
Útvarpshlustandi.“
Makarios erkibiskup á Kýp-
ur sagði í útvarpi í gær, að
Kýpurbúar myndu ekki láta
ginna sig til að hvika frá
stofnun lýðveldis. — Grivas
kvað hann vera að reyna að
hlaða undir sjálfan sig sér
til pólitísks ávinnings heima
fyrir.