Vísir - 17.10.1959, Síða 6

£1
TÍSI*
Laugardaginn 17. október 1959
¥ÍSIR
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritsíjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstj órnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
y Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kGstar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
KIRKJA OG TRUMAL:
Halda skaltu hvíldar-
dagínn heilagan.
„Samdráttur" Tímans.
Fyrir nokkru var það aðalfrétt
á forsíðu Tímans, að um
mjög mikinn samdrátt væri
að ræða í viðskiptum í land-
inu. Lét blaðið svo sem það
, og flokkur þess hefði miklar
áhyggjur af þessu, og skýr-
ingin, sem það gaf á fyrir-
bærinu, var sú, að skatt-
þunginn væri orðinn svo
mikill á öllum almenningi,
að senn mundi svo komið,
að hann hefði vart til hnífs
og skeiðar. Árangurinn birt-
ist í því, að menn yrðu að
halda að sér höndurn á ýms-
an hátt, að því er kaup á
nauðsynjum og öðru snerti,
— óumflýjanlegar afleið-
ingar væru samdráttur í
verzlun og viðskiptum.
Nú er það sannleikurinn í þessu
efni, að um þetta eru ekki til
neinar opinberar skýrslur.
Tíminn gat því ei lagt fram
neinar sannanir á þessu, og
og var raunar ekki við því
að búast, að hann hefði sér-
stakan áhuga fyrir því. Gegn
staðhæfingum blaðsins
stendur hinsvegar sú ó-
hagganlega staðreynd, að
hér hefir verið fylgt stöðv-
unarstefnu á sviði verðlags-
mála undanfarna tíu mán-
uði, og hún hefir einmitt
leitt til hins gagnstæða við
það, er Tíminn hafir haldið
fram. Verðlagi hefir verið
haldið í skefjum, svo að al-
menningur hefir einmitt get_
að keypt meira en ella — a.
m. k, ekki minna.
þessu sambandi má ekki
gleyma garminum honum
Katli, vinstri stjórninni, sem
Framsóknarmenn segjast
hafa stutt af heilum hug.
Þátt fyrir ötulan stuðning
þeirra við hann fór svo fyrir
henni, að hún hækkaði verð-
iag og skatta gegndarlaust
á þessum '30 mánuðum, sem
hún var á lífi, svo að mikil
f
hætta var á geigvænlegum
samdrætti — og ekki 'ein-
ungis á sviði verzlunar og
viðskipta, heldur yfirleitt á
öllum sviðum. Hún skildi
þannig við, að hún tilkynnti
algera uppgjöf sína, því að
sjálfur forsætisráðherrann
sagði, að ekki væri sam-
komulag um nein úrræði.
Minna mátti ekki gagn gera.
En svo að snúið sé aftur að
,,samdrættinum“ hjá Fram-
sóknarflokknum og Tíman-
um, þá er ekki úr vegi að
endurtaka spurninguna, sem
Vísir lagðd fyrir þetta mæta
blað góðgirni og vitsmuna,
hvort það sé kaupfélögin,
sem verði vör við einhvern
samdrátt. Það er mjög ó-
sennilegt, því að hingað til
hafa þau átt að vera „vörn
fólksins gegn dýrtíðinni“,
svo að auðvitað ætti almenn.
ingur að leita þeim mun
meira til þeirra, sem meira
harðnar á dalnum. Og vitan-
lega kemur engum til hugar
að halda, að Tíminn færi að
kvarta, þótt einhver kaup-
maður talaði um, að verr
gengi en áður.
Sannleikurinn mun vera sá, að
verzlun og viðskipti sé í
mjög svipuðum farvegi og á
fyrri árum — og líklega er
ástandið öllu betra. Það er
hinsvegar því að þakka, að
hægt hefir verið að halda
kaupmætti nokkurnveginn
óskertum með stöðvun verð-
lags, og varla kemur nokki'-
um manni til hugar að fara
að kenna Framsóknarflokkn-
um þá stefnu, sem tekin var
um síðustu áramót. Sam-
drátturinn, sem Tíminn er að
barma sér yfir, er því hvergi
til nema í höfðinu á þeim,
sem í það blað skrifa — og
svo kemur hann líka fram í
minnkandi fylgi flokksins
eftir röska viku.
Vikan er liðin. Hvað eigum
við að gera um helgina? Þannig
spyrja margir, en aðrir þurfa
ekki að spyrja. Sjómaðurinn á
miðunum eða á kaupskipunum
þarf ekki að spyrja. Hann hefur
sín föstu störf, hver sem dagur-
inn er. Verkamaðurinn hrósar
happi, ef hann fær helgidags-
vinnu. Allir þeir, sem eru með
eigin höndum að koma sér upp
húsi yfir höfuðið, vita hvað þeir
eiga að gera með sunnudaginn.
Og bændurnir eru ekki á báð-
um áttum. Flestir þeirra vinna
alla daga jafnt. Það er svo kom-
ur gott tækifæri til helgihalds.
Það er miklu meira tjón en
flestir gera sér grein fyrir að
vanrækja þessi tækifæri. Sunnu
dagurinn kemur að vísu einn á
móti sex virkum dögum, en sá,
sem lifir í 49 ár, er búinn að
lifa sunnudaga svo marga að
jafngilda 7 árum að tímalengd,
og það setur vissulega svip á
lífið, hvernig þeim er varið.
Sunnudagurinn er dagur
heimilisins, dagur kirkjunnar,
og hvorugt má vanrækja, ef
Lesandi, sem kallar sigi
,,Skaró“ hefur beðið um birtingu
á eftirfarandi pistli:
Ferðaævintýri.
„Oft er þess getið, sem miður
fer, við ýms tækifæri, og er það
náttúrlega öðrum til varnaðar,
en nú ætla ég að segja frá því,
sem vel var gert, og dálitlu ferða
ævintýri. 1 sumar fór ég ásamt
öðru fólki norður í land i bíl, sem
var model 1955, og ágætur, þýð-
ur og „duglegur" og alveg ryk-
laus, en ekkert er svo traust, að
j ekki geti bilað. Það brotnaði öx-
ull vinstra megin, billinn féll nið-
| ur að aftan og hemlaskálin fór
hvíldardagurinn á að vera heil- j mola. Það var mikið lán, að
.agur , þgldWÚ-i.PfiÍBlÍiiðtlJá3.?ií5 ..•við.vGrum ekki á miklum hraða,
ið að verulegur hluti þjóðar-! vera með hátíðlegum blæ. Hús- og ökumaðurinn þaulreyndur og
innar á sér engan hvíldardag móðirin sér um það fyrir sitt öruggur. Nú er ekki venja að
lengur. j leyti, og undirbýr matargerð hafa þessa varahluti með sér,
Er þetta æskilegt? Margur j sunnudagsins á laugardegi eftir Þótt 1 langferð sé farið, en ýmis-
myndi svara: Já, mér er full því sem hægt er, svo að allir
þörf á þessu. Vegna dýrtíðar, 1 geti farið í kirkju. Börnin eru
vegna þungrar skattbyrði kemst j glöð yfir því að pabbi er heima.
ég ekki af án þess að vinna Deginum er varið fyrir 'fjöl-
jafnt virkan dag sem helgan. [ skyldulífið fyrst og fremst, og Góð ráð dýr
Og rétt er það og satt oft og ^ allir eru samtaka um að fiiðui i voru góð ráð dýr. Á Einars
tíðum. En þetta er alvarlegt. og ( og gleði ríki. Hvíldardagshelgin stöðum vildu menn allt fyrir okk-
óheilbrigt ástand. Hvað myndu er hornsteinn hins hamingju- Ur gera, sem í þeirra valdi stóð,
menn segja við því, að hvíldar- j sama heimilislífs. Og góð heim- en það lítið, sem hægt var að
dagurinn væri afnuminn með ili eru heill hverri þjóð. 1 gera — enda sunnudagur og all-
lögum? Sjúkt hagkerfi þjóðar-1 í þessu sambandi langar mig ar verzlanir lokaðar og verk-
legt annað haft með til viðgerðar
á öðru, sem bila kann. Þetta gerð
ist skammt frá Einarsstöðum í
Reykjadal, á leið frá Húsavik.
innar eitrar líf fólksins og knýr til að nefna Gyðingaþjóðina.
menn til að sætta sig við bölið, j Mörgum er það undrunarefni,
því að böl er það, að geta ekki hvernig sú þjóð hefur varð-
unnt hvíldar sjöunda hvern veitzt, dreifð öldum saman um
dag. öll heimsins lönd, og hefur stað-
Þetta er einfaldlega spurnig ið af sér hverskonar þrenging-
um almenn mannréttindi, og ar og ofsóknir, haldið þjóðarein- Fengum við góða fyrirgreiðslu á
það mikilvæg mannréttindi. kennum, trú og siðum. Leyndar- Breiðumýi’i og simuðum til Sig.
Enginn verklýðsleiðtogi, eng- dómurinn í styrk og þolgæði Sigti’yggssonai’, sem er vei'k-
inn mannvinur, engi þjóðfélags þeirrar þjóðar liggur fyrst og stjói’i á bílaverkstæði Steindói’s
jstefna hefur aflað almenningi| fremst í sabbatshelginni. Þjóð-[— bíllinn var frá honurn.
mikilvægari réttinda en þriðja in hefir ávallt tekið þi’iðja boð-
stæði. Þarna átti enginn Chevro-
letbil, við ókunnugir á Akureyri,
og varð nú helzt að ráði að fai’a
til Breiðumýrar, en þar er næsta
símstöð, og síma til Reykjavíkur,
því að þótt fjai’lægðin væi’i 600
km., fannst okkur helzt von þar.
boðorðið, boðoi'ðið um hvíldar-
daginn. Það gerir öllum jafnt
undir höfði, hvar í stétt sem
menn standa. Allir vinnandi
menn, jafnt frjálsir menn sem
þrælar, skulu hafa rétt til að
ivarpa af oki ei’fiðis, yfirgefa
vinnustaðinn eftir sex daga
strit, dvelja á heimilum sínum
meðal ástvina, sinna hugðai’-
efnum, uppbyggja anda sinn
sjöunda daginn til þess að geta
hafðið nýja vinnuviku hvíldur
endurnærður, fei'skur. — Öll
þjóðin hvílist hinn sjöunda dag.
Eru þetta réttindi, sem séu
þess virði að njóta þeirra og
vei'nda þau? Verður missir
orðið alvarlega. Hún hefur allt-
af lagt ríka áherzlu á, að halda
hvíldardaginn heilagan, sem
hátíðardag heimillifsins og
helgihaldsins.
Til þess að halda hvíldar-
daginn heilagan þurfum við að
Strax reiðubúinn.
Þessi maður var strax í’eiðubú
inn, þótt hvíldardagur væri, að
greiða fyrir okkur. Þegar sím-
talinu lauk litum við á klukkuna.
Hún var 3,15 — og fórum við nú
að rabba um hvað næst mundi
gei’ast, — fljótlegast myndi að
nota hann til þess að leita hins senda öxulinn með flugvél til Ak-
heilaga, kornast undir áhrif hins ureyrar svo fljótt, að hann næði
heilaga. j í áætlunarbíl til Húsavikur um
Mesta.gjöf sunnudagsins er ^ kvöldið, en þá þurfti að hafa
safnaðarguðsþjónustan í kirkj-,
unni, þar sem hinar mörgu
smáu fjölskyldur mynda eina
stóra fjölskyldu, sem samein-!
ast frammi fyrir einum Föður
í guðsdýrkun og tilbeiðslu. kvöldið fór Húsavíkurrútan fram
Þangað komum við til þess að hjá. Sá sem ók, vissi vel um
hraðan á. Annars var vonin bund-
in við Norðui’leiðii', en það tæki
minnst sólarhring. — Mjólkur-
bílstjóri héraðsins reyndist mikil
hjálpai’hella við að ná brotna
öxlinum undan. Kl. 10.30 um
þeirra nokkru sinni bættur með | meðtaka blessun Guðs yfir líf vanda okkar, því að við töluðum
Á sífetldum flótta.
Annars er það raunasaga, sem
mun verða skráð um Fram-
sóknarflokkinn og Tímann,
þegar farið vei'ður að rifja
það upp, sem gerzt hefir fyr-
ir þessar kosningar. Tíminn
hefir verið að búa til hverja
sprengjuna á fætur annarri
að undanförnu, til þess að
færa sönnur á ágæti sitt og
syndleysi í öllum efnum, en
allar hafa þær sprungið
framan í hann og forustu-
menn flokksins.
Hann hefir þótzt vera málgagn
forustuflokks í byggingamál-
um Reykjavíkur. Hann hefir
þótzt bera hag almennings
fyrir brjósti vegna skatta og
annai'ra opinberra álaga.
Hann hefur þótzt bera hag
almennings fyrir brjósti og
talað um samdrátt í vei'zlun-
inni, eins og getið er hér að
ofan.
Allt er þetta árangurslaust til
að fá almenning til að trúa
því, að Framsóknarflokkur-
inn verði frelsari fslendinga
á 20. öld. Til þess er foi’tíðin
hans of kunn, óheilindi hans
hlutdrægni og .í'angsleitni.
’i
hærra kaupgjaldi? meiri ágóða? . og starf.
Og þó er þetta aðeins önnur j
hlið málsins. Boðorðið segir:
Halda skaltu hvíldardaginn
heilagan. Sunnudagurin gefur
hvíld frá erfiði tilbreytingu,
endurnæringu, en hann getur
einnig gefið helgi inn í lífið, inn
á heimilið. Eins og allir hafa
þörf fyrir hvíildina eftir sex
daga vinnu, þannig hafa líka
allir þörf fyrir hið heilaga.
Vinnudagarnir eru umsvifa-
miklir, og hugurinn er bundinn
við störfin, en hvíldardagurinn
gefur kost á kyi-rð og friði og
hátíð á heimilum. Og hann gef-
Og þess vegna verður hann
að flýja úr hverju virkinu á
fætur öðru. Þess vegna er
hvert mál aðeins nefnt einn
dag í Tímanum, og engin til-
raun gei’ð til að finna nein-
um brðum stað, sem þar eru
prentuð.
★ Hætt hefir verið við áform
um fund æðstu manna eft-
irtalinna Arabalanda: Ara-
biska sambandslýðveldisins,
Jórdaníu og Saudi-Arabíu.
Gert hcfir verið ráð fj’rir,
að Nasser hitti Hussein
Jórdaníukonung og
konung í Saudi-Arabíu í
þessum mánuði í Riyadh.
Ræða átti aukin áhrif
kommúnista í frak o. fl.
Hætt var við fundinn, þar
sem svo var litið á, að enn
gæti versnað sarnhúð þess-
ara landa við írak, ef hann
yrði haldinn.
Fjórtán Tyrkir létu lífið 30.
sept., þegar bifreið, sem
flutti verkamenn, rakst á
stóran stein við veginn hjá
Barman í austurhéruðum
j Tyrklands.
■ við hann áður en hann fór til Ak-
I. A. ureyi’ar. Veður var sæmilegt,
suddaskúi’ir, en ekki kalt.
Ótrúlegt —
Loksins kom áætlunarbíllinn
— og viti menn. Þarna var Húsa-
víurbilstjórinn með allt, sem um
var beðið — og kvað þetta ótrú-
lega fljóta afgi’eiðslu.
Tvívegis spurði hann um bíl-
Saud inn á Akureyri — hann var ekki
1 kærulaus maðurinn sá. Rúmum
8 tímum eftir að óhappið skeði
var R-1455 aftur orðinn ökufær,
því að ökumaðurinn, Hákon Krist
geirsson verkstjóri, var ekki
lengi að setja hlutina saman.
Vel af sér vikið.
Þetta fannst mér vel af sér
vikið. Flugið styttir vegalengdir,
en sagan sýnir hve fljótt er hægt
að leysa vanda manna, ef vilji og
dugur er til, og allir fúsir til að
hjálpa, eftir sinni getu. — Sem
viðskiptavinir umi’æddi’ai' bif-
reiðastöðs'ai- vildi ég segja, að
o