Vísir - 18.11.1959, Blaðsíða 6

▼ 1*1*
WISIM.
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
▼íiir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eöa 12 blaösíöur.
Ritstjóri ug ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3
Rltstjórnarsltrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00,
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
80 ára í dag:
Ingimuitdur Guintundsson,
IAtlahœ á \ratnslvtgsuströnd.
Leynifundurinn í London.
■Það fer varla hjá því, að
mörgum finnist Bretum hafa
farizt heldur óhönduglega
fundarboðunin um land-
hegismálið. Þetta átti að
vera hið mesta laumuspil hjá
þeim —- enginn átti að fá að
vita um ráðstefnuna nema
hinir útvöldu, sem þeir töldu,
að þeir mundu geta fengið til
að standa með sér gegn 12
mílna landhelginni. Og svo
mikil átti leyndin að vera, að
hæstvirtum fundarmönnum
var ekki heimilt að halda
fundi á venjulegum, virðu-
legum fundarstöðum, sem
tíðast eru notaðir fyrir op-
inberar ráðstefnuh þar í
heimsborginni, heldur var
þeim holað niður einhvers
staðar.þar sem gera mátti ráð
fyrir að enginn tæki eftir
þeim o gsíður kæmist því
upp um athafnir þeirra.
Brezk stjórarvöld virðast einn-
ig hafa orðið ókvæða við,
þegar fréttamenn gerðust
svo djarfir að spyrjast fyrir
um það, hvernig á þessari
ráðstefnu stæði, og hvers
vegna nauðsynlegt væri tal-
ið, að hún færi svo leynt.
Slík viðbrögð minna óþyrmi-
lega á það, þegar upp kemst
um þá, sem vita að þeir eru
að brjóta af sér — ef til vill
ekki landslög en þó að
minnsta kosti gegn venju-
legu, almennu siðgæði, og
það hefir einmitt komið
fram, að brezkur almenn-
ingur býr yfir siðgæðis-
kennd, sem Bretastjórn er
gersneydd.
Það eru menn, sem vita, að
þeirra málstaður er að kalla
vonlaus, sem hegða sér
þannig, fara eins og þjófur
á nóttu. Það er harla gott
fyrir íslendinga, að upp um
þetta skuli hafa komizt með
þeim hætti, sem ber vitni.
Það sýnir Islendingum, að
jafnvel brezka stjórnin er nú
í rauninni orðin vonlítil um
sigur málstaðar síns, enda
þótt hún reyni að „keep a
stiff upper lip“, eins og
Bretinn segir, þegar von-
leysið blasir við honum.
St.jórn Macmillans hefir gert
sig hlægilega með þessu
laumuspili sínu.
Þátttaka Bandarikjanita.
Það fer varla hjá því að ís-
lendingar taki áérstaklega
eftir því, að Bandarikjunum
hefir verið boðið að taka
þátt í myrkraráðstefnu
þessari, og að hún hefir sent
fulltrúa sinn til Lundúna.
íslendingar vissu, að Bret-
ar mundu reyna að gera
þeima allt til óþurftar, svo
að ráðstefnan kemur ekki
beinlínis á óvart, en þeir áttu
ekki von á því, að Bandarík-
in mundu vilja sitja leyni-
fund gegn íslendingum.
Samvinna íslendinga og Banda-
ríkjanna hefir verið góð alla
tíð meðan hún hefir staðið,
ef frá eru taldir smávægi-
legir árekstrar, sem alltaf
geta komið fyrir. En íslend-
ingar hafa vafalaust ekki
gert ráð fyrir, að þeir
mættu eiga á slíku von sem
að Bandaríkjamenn mættu
til leynifundar hjá helztu
andstæðingum mesta lífs-
hagsmunamáls þeirra.
íslendingar fylgjast að sjálf-
sögðu með því, sem gerist
á ráðstefnunni í Lundúnum,
því að varla fer það mjög
leynt, þótt ætlunin væri sú í
fyrstu. íslendingar eru vit-
anlega við hinu versta bún-
ir af hálfu Breta, en þeir
munu ekki gera ráð fyrir að
óreyndu, að Bandaríkja-
menn láti Breta segja sér
fyrir verkum í þessu máli.
— öðrum fremur.,Nær væri
þeim að reyna að koma vit-
inu fyrir Breta, því að ekki
mun af veita.
Áttræður er í dag Ingimund-
ur Guðmundsson, bóndi, Litla-
bæ. Langur og farsæll lífsferill
gefur ástæðu til, að hans sé
minnzt á þessum merka degi.
— Ingimundur hefur um dag-
ana lagt gjörva hönd á margt,
og jafnan gengið til starfs af
stökum áhuga og kostgæfni.
Búskapurinn hefur að sjálf-
sögðu verið hans aðalstarf, sem
stöðugt krefst síns tíma. En
eins og löngum tíðkaðist þar
syðra, tók Ingimundur snemma
að stunda sjóróðra. Hefur hann
gegnt formennsku á opnum
skipum allt frá tvítugsaldri og
fram á síðustu ár, svo að sjó-
mennskan hefur einnig verið
snar þáttur í lífi hans. Ingi-
mundur er góður fulltrúi þeirr-
ar kynslóðar sem sótti sjóinn á
vetrum á opnum skipum, og
færði þaðan heim björg í bú.
Þótti gott að vera í skiprúmi
hjá honum, því þar naut við
sama traustleika, sem ein-
kennt hefir dagfar hans allt.
Þá hefur Ingimundur fengizt
við smíðar, einkum bátasmíði,
og hafa bátar hans verið eftir-
sóttir, enda reynzt hin traust-
ustu skip. — Margt handtakið
hefur hann unnið við smíðar
fyrir sveitunga sína, og ætla ég
rétt vera að launin fyrir þau
störf hafi ekki alltaf verið
mikið umfram þakklæti og hlýj
ar óskir, a. m. k. fyrr á árum,
þegar kostur fólks var þrengri
en nú.
Ingimundur fæddist á Bakka,
Nýtt ráðuneyti
stofnað.
Ríkisstjórnin hefur ákveðið
aö koma á fót efnahagsmála-
ráðuneyti í þeim málum. Er
ætlunin að koma með þessu
móti í fastara og hagkvæmara
horf þeim athugunum efna-
hagsmála, sem um undanfarin
ái hafa verið unnar á vegum
ríkisstjórnarinnar. Jónas H.
Haralz, hagfræðingur, verður
ráðuneytisstjóri hins nýja ráðu-
neytis. Jafnframt þessu em-
bætti mun hann þó fyrst um
j sinn eins og að undanförnu
j gegna störfum sem ráðuneytis-
j stjóri viðskiptamála ráðuneyt-
(isins.
Forsætisráðuneytið,
16. nóvember 1959.
Guílið tækifæri.
Þegar ráðstefnan um réttar-
reglur á hafinu var hald-
in í Genf og aftur um 1.
september á síðasta ári gafst
Bandaríkjamönnum gullið
tækifæri til að eignast vin-
áttu íslendinga. Þeir þurftu
ekki annað en að reyna að
koma vitinu fyrir Breta,
benda þeim á, að lögleysur
og ofbeldi mundi ekki borga
sig, þótt þeir gætu frekar
raðið við íslendinga en Sov-
' étríkin.
Þetta gullna tækifæri létu
Bandaríkjamenn sér úr
greipum ganga. Þeir tóku
meira að segja ótrúlegum
stakkaskiptum í skoðunum í
Genf, svo að vakti furðu og
gremju hér. Síðar hefðu þeir
getað bætt nokkuð fyrir það
með því að leiða Bretum
fyrir sjónir, að meiri heimsku
- gætu þeir ekki gert sig seka
um en að hóta að beita flota
sínum gegn íslandi.
Nú fréttum við, að þeir sitji
Héraðslæknir
skipaður.
Frétt frá
ríkisráðsritara. —
Á fundi ríkisráðs í Reykja-
vík í dag skipaði forseti ís-
lands Ilögna Björnsson héraðs-
lækni í Siglufjarðarhéraði frá
1. október 1960 að telja, sam-
kvæmt tillögu heilbrigðismála-
! ráðherra.
j Auk þess voru staðfestar
ýmsar afgreiðslur, er farið
iram u'/*i fundar.
leynifund í Lundúnum.
Þeir eiga enn gullið tækifæri
— að tala máli lítilmagnans
og fá Breta til að sjá að sér.
aðeins nokkur skref frá Litla-
bæ, og hefur alla tíð átt heima
á þessum sömu slóðum. Hann
hefur ekki gert víðreist um
dagana. En þó má minnast þess,
að konu sinni, Abigael Hall-
dórsdóttur, ættaðri úr Önund-
arfirði, kynntist hann norður í
Skagafirði, og leikur ekki vafi
á að förin þangað hafi verið hin
mesta happaför. Þau gengu að
eigast árið 1910, og eru börn
þeirra tvö, Guðrún og Stefán;
tvo systursyni Ingimundar ólu
þau hjónin upp.
Þau Abigael og Ingimundur
eiga vistlegt heimili, sem gott
er að koma á. Það munu vinir
þeirra hjóna enn finna í dag,
því margir þeirra munu án
efa sækja þau heim á þessum
merkisdegi í lífi húsbóndans.
Þó að Ingimundur hafi alla
tíð unnið störf sín af elju og
dugnaði, eins og þeir vita bezt,
sem hann gerst þekkja, er hann
enn hinn léttasti á fæti og verð-
ur drjúgt úr verki. Á hann
vonandi mörg spor ógengin til
farsælla starfa þar syðra — á
þeim slóðum, sem honum hafa
frá fyrstu tið verið hjartfólgn-
astar, og með sanni má segja
að hann hafi bundizt ævar-
andi tryggðaböndum. Þar hef-
ur hann um langa ævi áunnið
sér traust allra, enda reynzt
nýtur og friðsæll þegn byggðar
sinnar.
E. K.
Miniiingar frá
Islandsferð.
„Minningar frá íslandsferð-'
inni 1954“ nefnist ný bók eftir
\ estur-íslendinginn Pál. S. i
Pálsson, sem mörgum er að
góðu kunnur hér og vestra. j
Þessi ferðasaga er yfir 90
bls. Hún er vel rituð og ber
vitni mikilli tryggð og ást í ís-
lands garð og alls, sem íslenzkt
er. — Höfundurinn er maður
athugull, vel lesinn og fróður,
og vitnar títt í gömlu og góðu
skáldin, og sjálfur yrkir hann,
smekklega, og ber það ættjarð-
arást vitni, eins og sjá má t.d.
af þessu erindi úr kvæði, sem
hann hefur ort við burtförina:
Eg er farfugl, finn nú vel
flugið nálgast stranga.
Hræðist þó ei hríð né él
hafs um vegu langa.
Þú hefir fengið þrótt og dug
þreyttum vængjum mínum.
Nú er eg orðinn fær í flug
fjöllum hærri þinum.
Bókin á skilið að verða keypt
og lesin og sérlega velkomin
ætti hún að vera löndum okkar
vestra. — Mér finnst hún til-
valin til að senda gömlum
kunningjum og skyldfólki
vestra sem jólakveðju að heim-
an.
Prentsmiðjan Leiftur gaf
; bókina út. Frágangur er vand-
[ aður. — 1.
Miðvikudaginn 18. nóvember 1959
„Geðillur lesandi skrifar:
„Ég ætla að biðja þig að til-
kynna öllum hlutaðeigandi aðil-
um, að nú ætla ég að fremja
lögbrot. Heiðarlegt lögbrot að
mínu áliti. m.a. vegna þess að
ég segi frá því fyrirfram, og gef
ráðamönnum frest til þess að
koma í veg fyrir að mér takist
það, eð abreyta aðstæðum þann-
ig að ég þurfi þess ekk með.
Ég- segi umferðarljósnum í
Ingólfsstræti stríð á hendur.
Hvenær, sem ég kemst upp með
það, ætla ég að aka yfir gatna-
mótin á rauðu, ef mér finnst á-
stæða til, og ef ég held að eng-
inn lögregluþjónn sjái til mín.
Kolvitlaus ljósapera.
Mér er nefnilega ekki nokkur
leið að skilja að það sé rétt, eða
samkvæmt lögu.m, að ein helvít-
is ljósapera, sem alltaf er kolvit-
laus og veit ekkert í sinn haus
um umferðina, fái að ráða mín-
um gerðum. Ég þykist hafa.
meira vit i kollinum en ónýt pera.
Hún hefur ekki hundsvit á um-
ferðinni, og það eina, sem hún
gerir, er að tefja fyrir henni og
gera mig ómælandi fyrir geð-
vonzku á vinnustað. Eg ek
um hundruð gatnamóta hér í
bænum á hvei’jum degi, þar sem
ekkert umferðaljós er, og hefi
komist furðanlega klakklapst í
gegn um þá raun, á eigin ábyrgð,
og andskotinn hirði það að ég
láti band- sjóðandi snarvitlausa
og kolónýta ljósaperu segja mér
fyir verkum lengur. Svo ráðið
þið hvað þið gerið. „Geðillur“
Slátrun sauðfjár
og nautpenings
á þessu hausti er með mesta
móti og stafar að verulegu leyti
af völdum tiðarfarsins i sumar,
sbr. fréttaklausu í blaðinu i dag.
Þar er vikið að því, að kýr séu
orðnar svo margar sunnanlands
nú orðið, að eðlilega sé miklu
fleiri kúm fargað á hausti hverju
nú endurnýjunar vegna en áður,
en einnig kemur hér til greina
nú að menn hafa minni og verri
hey en vanalega.
Að þvi er sauðféð varðar gæti
og verið að byrja að koma fram,
að bændur séu farnir að sjá bet-
ur afleiðingar offjölgunar sauð-
fjárins. Það er orðið áherandi
rýrara en það var fyrst eftir
niðurskurðinn, er hagarnir höfðu
fengið hvíld frá beit. Fjárbænd-
ur í gamla daga skildu vel og
sennilega betur en bændur al-
mennt nú á dögum, að sauðkind-
in þarf mikið rými — og að sauð-
kindin velur úr grösin. Henni er
ekki sama hvað hún leggur sér
til munns. Þar sem kindur eru
að staðaldri á beit geta verið
spildur, þar sem kafgi’as er —
ósnertar, af þvi að það eru ekki
grösin, sem kindui’nar vilja. Á
síðari tímum er vaxandi skilning-
ur á því, að góðs arð af skepn-
um er ekki að vænta nema með
góðri meðferð. Sjá því margir
að betri arð gefur að hafa færri
skepnur og fara vel með þær, en
margar og geta ekki gert þeim
til góða sem skyldi. En er ekki
einn liðurinn i góðri meðferð,
að sauðkindin hafi nóg af því
sem hún þarfnast í sumarhög-
unum? — I.
pj
borgar sig
að anglýsa
í víst