Vísir - 23.05.1960, Blaðsíða 10

V í S I R
Mánudaginn 23. maí 1960
iL

SliZAN MARSH:
FJÁRHALDSMABURINN
mm\
tilfelli. Bernhard Shaw hefur sagt að það sé synd að spilla æsk-
unni fyrir unga fólkinu. Mér finnst synd að æskan skuli eiga að
láta þá gömlu þvinga sig. Og ég ætla að minna þig á það enn á
Hý, Simon, að ég er ekkert barn lengur.
Hann var jafn íólegur og þetta virtist ekki bíta á hann. — Þá
iætla ég að vona að sá dagur komi að þú hagir þér ekki eins og
Óvalinn prakkari, sagði hann þurrlega.
Hann var reiður henni og reiður sjálfum sér fyrir að bregðast
svona við þessu. Hvers vegna leyfði hann henni að gera sig reið-
án? Þetta var þó aldrei nema geðrík stelpa. Þaö var ekki nema
eölilegt að hún reyndi að verjast. Þegar hún yrði eldri mundi
hún verða rólegri og íhugulli.
En skapið batnaði ekki við þessar sjálfsásakanir. Það var ekki
hægt að tala við Judy eins og hálfgerðan krakka. Hann fann
betur og betur að hann hafði gengið oí langt. Hvernig sem hann
reyndi að vinna hana og skilja hana urðu úrslitin ávallt þau
sömu, þrætur og misklíð. Honum sárnaði þetta, því að yfirleitt
tókst honum vel að koma vitinu fyrir fólk.
Hún horfði á hann. Þrátt fyrir allt dáðist hún að honum
fyrir staðfestuna. Hún gat heldur ekki varist að taka eftir hve
gjörfulegur maður þetta var, og nú flýtti hún sér að espa sig
upp aftur.
Þau horfðust í augu eins og hólmgöngumenn. Loks tókst hon-
um að bæla niðri í sér reiðina. — Ég geri ráð fyrir að þú kcmir til
Cragmere á laugardaginn, sagði hann. — Ég talaði við Nannie
í símanum í gær, hún hefur vonandi minnst á það við þig. Hún
sagði að það kæmi sér vel að það yrði á laugardaginn.
Núna strax á laugardaginn! Judy var eins og lömuð. Hún
hafði verið við því búin að flytja í náinni framtíð — eftir nokkr-
ar vikur, kannske eftir nokkra mánuði. En nú var komið að
stundinni. Hvers vegna hafði Nannie ekkert minnst á það?
— Ég hafði ekki hugmynd um að þetta ætti að gerast svona
fljótt, mundraði hún súr á svipinn.
Aalda harms og ömurleika skall yfir hana við tilhugsunina
um að hún ætti að yfirgefa þetta kæra heimkynni sitt, sem
geymdi kærustu bernskuminningar hennar og minningar um
.sól og sumardaga.
Símoni leið illa.
Mér þykir leitt að þú skulir vera svona mótfallin þessu, sagði
hann þyrkingslega. — En þú hlýtur að skilja að þú getur ekki
hfað svona áfram. eftir að skólanum er lokið.
— É skil að.... en það eru ekki nema fáir dagar síðan ég
kom heim.
— Nannie finnst líka, að það sé ekki vert að f.vesta aðskilnaði
ykkar lengur, Judy.
Hann gekk hratt tii hennar og studdi hendinni á öxl hennar.
— Heyrðu nú, Judy, við verðum að reyna að iáta þetta fara
sem bezt. Mig langar til að hjálpa þér og skilja þig, ef þú villt
leyfa mér það. Ef ekki, þá verður þetta óþolandi fyrir okkur bæði.
Hún hrökk frá honum. — Hvers vegna fæ ég ekki að gera það
sem ég sjálf vil? Fara til London.... það hafa þúsundir af öörum
Stúlkum gert.
— Afsakaðu, við höfum áður talað út um það mál.
— Stríðið! Röddin í Judy titraði. — Allt þetta vegna þess að
foreldrar mínir dóu. Menning! Framför! Og þú kallar mig barn!
Börnin ætti að stjórna veröldinni.... Hún þagnaði. — Fyrir-
gefðu, Símon, ég tala eins og flón. Ég veit það, Símon. Ef ég væri
í þínum sporum mundi ég hafa andstyggð á mér!
Hún var allt í einu orðin svo aumingjaleg að hann langaði til
að hjálpa henni. — Þú veist að ég hef ekki andstyggð á þér,
sagði hann mildur. — Ef svo hefði verið hefði ég hagað þessu
öðru vísi. Þú hlýtur að skilja það.
Þau horfðust í augu og sem snöggvast voru þau sátt — þegj-
andi vopnahlé. Svo sagði hún: — Ég er ekki vanþakklát, Símon.
en ég er í uppnámi. Mér finnst eins og ég eigi hvergi heima.
— Þú átt heima hjá mér þangað til þú kýst sjálf að fara frá
Cragmere, Judy. Þú mátt aldrei gleyma þvi, og þú mátt ekki
heldur gleyma þvi, að foreldrar þínir höfðu svo mikið traust á
mér að þau fólu mér að hafa umsjá með þér.
— Ég skal reyna að muna það, sagði hún hljóð. Hún var gagn-'
tekin af meðvitundinni um þessi fyrstu raunverulegu kynni af
lífi fullorðna fólksins. Hún óskaði innilega að hún gæti orðið
barn í annað sinn, og ekki hafa hugboð um vandamálin og við-
fangsefnin, sem nú lágu fyrir henni.
Þannig var ferð Judy til Cragmera afráðin. Símon talaði stutta
stund við Nannie og ók svo heim til sin.
Judy horfði á eftir honum um stund. Hún vissi að kafla í æfi
hennar var lokið. Og hún var hrædd við nýja kaflann, sem átti
að fara að byrja.
Judy fannst laugardagurinn koma óhugnanlega fljótt. Hún
horfði út í garðinn, sem einmitt núna var í fegursta vorskrúð-
anum, og hana sveið i hjartað af þrá eftir hinni glötuðu Paradís.
Hún var með tár í augunum, heimþráin var þegar orðin henni
þjáning.
Það var svo friðsælt í litla bænum — engir strætisvagnar,
ekert ferðafólk, ekkert sem truflaði. Enginn reyndi að græða
peninga á því að þarna var fæðingarstaður stórskálds. Einhvers-
staðar skammt frá heyrði hún gaukinn gala.
Judy leit við, rétti úr sér og beit á jaxlinn. Henni var illa við
að heita kveif, en henni tókst samt ekki að losna við kökkinn úr
hálsinum og máttleysið í hnjánum.
í þrönga anddyrinu var fullt af koffortum og töskum. Hún sá
þetta þegar hún kom að stigagatinu og leit niður. Henni fannst
það líkast vofum fortíðarinnar.
Nannie reyndi að brosa.
— Eg vona að billinn komi í tæka tíð, sagði hún. — En hvað
við erum heppin með veðrið i dag.... Ertu nú viss um að allt
dótið mitt sé komið niður?
Meiningarlaus orð, en samt nauðsynleg til að rjúfa þögnina,
sem annars hefði verið óbærileg.
— Herra Tom ætti að vera kominn, bætti hún við.
— Ég kann illa við að eiga að fara á undan þér, Nannie. Ég
hefði miklu fremur viljað fylgja þér á stöðina fyrst.
— Nei, Judy, mér er ómögulegt að kveðja fólk á járnbrautar-
stétt. Og við hittumst bráðum aftur. Stevenage er ekki nema
fáeinar mílur frá Cragmere. Þarna kemur herra Tom!
Judy vatt sér að Nannie og faðmaði hana. Hún átti bágt með
að verjast tárum.
—Skrifaðu mér.... og ég skal oft hitta þig, sagði hún með
grátstafina í kverkunum.
Hún losaði sig og gekk bratt fram að dyrunum þegar Tom
Waring kom inn.
— Halló! sagði hann rólega, en tók strax eftir gljáanum í aug-
unum á henni. — Sælar, Nannie. Hann leit á farangurinn.
— Það eru aðeins þessar tvær gráu töskur, sem ég á, flýtti Judy
sér að segja. Annar farangur hennar hafði verið sendur til
Cragmere daginn áður. .
Tom kinkaði kolli. Hann var meðalmaður á hæð og grannur.
Hárið var rauðjarpt og augun dökk og angurblið og hugsandi,
augu sem kvenfólk hrífst af. Hann var heillandi og viðfeldinn
og hagaði sér við Judy eins og samherja.
— Hvers vegna fæ ég ekki að aka yður til Stevenage, Nannie?
Mér væri það sönn ánægja.
— Ég þakka yður gott boð, en ég held að það sé betra að ég
fari með lestinni, herra Tom. Og nú er bezt fyrir ykkur að fara
að komast af stað, því að vagninn kemur bráðum til að sækja
mig.
Það lá við að hún ýtti Judy út úr dyrunum, þó hún kviði fyrir
að sjá uppáhaldið sitt hverfa.
R. Burroughs
TARZAN
3261
'4..JU8IUANT
NWIVE ATTQMPTEÞ
TO OPEN THE
AKSENAL COOe—
BUT WAS STOPPEP’
SV TAKZAN'S
FEAI7LY ELAÞE
OF STEEL.
V»'
CziAzrO i
1-27
«»»*. 11*4. M4.1 hn^Ukl.-HlnI.i,
PIA*| PUtr. by Untttd Byndieaf,
THE KEST OF THE WARKIOKS H0WLE7 IN PIS/AAY ANF> WHIKLE7
ABOUT, CHAKGINÖ, SWAEAMN& OVEKTHE APE-MAN BEFOKE HE COULP FLEC-!
Hinir frönsku verðir voru
þegar uppgefnir og féllu fyr-
ir barsmíð negranna. Marie
kallaði til eins svertingjans |
að ná í lyklana úr vasa ann- !
ars varðmannsins og opna J
geymsluna. Tarzan sá sam-
stundis að hann varð ao
koma í veg fyrir það en hann
hafði ekki nema hnífinn.
Skólaslit
á ísafirði.
Frá fréttaritara Vísis. —
ísafirði í gær.
Barnaskóla ísafjarðar var
slitið 16. þessa mánaðar. I
skólanum voru s. 1. vetur alls
372 börn í 17 bekkjadeildum.
Barnaprófi luku 67 nemend-
ur og hlutu þrír piltar ágætis-
einkun og hlutu allir bóka-
verðlaun frá skólanum. Níu
fullnaðarprófsbörn hlutu níu
og þar yfir í íslenzku. Skóla-
slitaathöfnin fór fram í Templ-
arahúsinu. Nemendur í 17. deild
færðu skólanum að gjöf eftir-
prentun á málverki- eftir
Kjarval. Skólastjórinn, Jón
Guðmundsson, flutti skóla-
slitaræðu og vék aðallega að
barnaskólanáminu. Hann þakk-
aði kærkomna gjöf nemendanna
Kvenfélag ísafjarðarkirkju
var stofnað s. 1. sunnudag að
aflokinni messu. Tilgangur fél-
agsins er að efla safnaðarstarf-
ið og alla kristilega starfsemi
svo og prýða kirkjuna. Stjórn
félagsins skipa þær frú Lára
Eðvarðsdóttir formaður, frú
Guðrún Vigfúsdóttir handa-
vinnukennari ritari og frú
Margrét Hagalínsdóttir gjald-
keri. Félagsstofnunin fékk
strax góðar undirtektir og mun
félagið strax taka til starfa.
Pétur Bjarnason erindreki
Áfengisvarnarráðs stofnaði s. 1.
sunnudag félag áfengisvarnar-
nefnda á ísafiiði og Norður-
ísafjarðarsýslu. Stjórn félags-
ins skipa Jón Guðjónsson
bæjarstjóri, Kristján Jónsson
skólastjóri Hnífsdal og Jón
Rafn Jónsson Bolungarvík.
Togarinn ísborg landaði hér
í fyrradag og í gær 130 lestum
af fiski frá heímamiðum til
frystingar. Undanfarið hefur
verið dágóður handfæraafli.
Stærri vélbátar búa sig til
síldveiða og er talið að þær
hefjist óvenjulega snemma.
Stjórnin
endurkjörin.
Mánudaginn 2. maí var hald-
inn aðalfundur Félags ísl. drátt-
arbrautaeigenda. Formaður fé-
lagsins, Bjarni Einarsson, skipa-
smíðameisari, skýrði frá störf-
um félagsins á sl. ári. Var m. a.
unnið að því að bæta aðstöðu
dráttarbrautanna við nýsmíði
fiskibáta innanlands. í því
skyni hækkaði Alþingi að ósk
félagsins heimild til ríkis-
ábyrgðar vegna nýsmíði úr 4
millj kr. í 14 millj. kr. Auk þess
voru endurgreiðslur aðflutn-
ingsgjalda af efni til nýsmíði
hækkaðar verulega á sl. ári.
Reikna má með-því, að nýsmíði
fiskibáta muni aukast innan-
lands á næstunni, enda eru bát-
ar smíðaðir hér nú fullkomlega
samkeppnishæfir bæði að gæð-
um og verði á við báta byggða
erlendis. Á sl. ári gekk Félag
ísl. dráttarbrautaeigenda í
Landssamband iðnaðarmanna.
Stjórn Félags ísl. dráttarbrauta-
eigenda var endurkosin, en
hana skipa: Bjarni Einarsson,
formaður, Marsellius Bem-
^harðsson, ritari, og Sigurjón
{Einarsson, gjaldkeri.