Vísir - 15.06.1960, Síða 6

V 1 S I B
Miðvikudaginn 15. júní 1960
WI8IR
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁTAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjðrnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði.
Kr. 3,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
VEGIR
00
VEGLEYSIJII
EFTIR
Víðförla
Erfi&bikar hjá komnuínistum.
Alltaf sigur á ógæfuhliðina hjá
kommúnistum og banda-
mönnum þeirra. í fyrsta lagi
hafa þeir rekið áróður sinn
gegn viðreisnarstefnu stjórn-
arflokkanna af svo heimsku-
legu ofstæki, að enginn trúir
þeim lengur. í öðru lagi bar
afstaða Lúðvíks Jósefssonar
í Genf vott um svo tak-
markalaust dekur við Rússa,
að síðan hlýtur öllum að
vera ljóst, hafi einhverjir ef-
azt um það áður, hvar ís-
• lenzkir kommúnistar standa,
ef íslenzkir og rússneskir
hagsmunir rekast á. í þriðja
lagi hafa skrif Þjóðviljans
um njósnamálin verið svo
aum, að þar hefir aldrei örl-
að á sjálfstæðri hugsun.
Ofan á þetta allt hefir svo ým-
legt skeð eins og t. d. njósnir
rússneska togarans o. fl. sem
allt á sinn þátt í því, að á-
hyggjur foringjanna gerast
nú þungar. Auðséð er líka á
skrifum Þjóðviljans að þeir
vita ekkert hvað þeir eiga að
gera.
Njósnamálið var að því leyti
heppileg tilbreytni fyrir
kommúnista, að þeir fengu
þar efni til að æsa sig og gera
moldviðri út af, einmitt þeg-
ar þeir voru orðnir mát í
rökræðunum um efnahags-
ráðstafanirnar. En þótt þeir
hafi, með því að gera sig að
fíflum, getað gert sér býsna
mikinn mat úr flugvélarmál-
inu, komast þeir þó ekki hjá
að minnast á efnahagsmálin
líka. Og enn sem fyrr er
spiluð sama platan: Harma-
grátur Einars Olgeirssonar
um að vondir menn séu að
kvelja lífið úr alþýðunni.
„Dýrtíðin er að sliga alþýðu-
heimilin“, segir Þjóðviljinn
á laugardaginn var. En hon-
um láðist að minna á það,
að þeir erfiðleikar, sem þjóð-
in á nú við að etja, ei'u að
miklu leyti afleiðing þeii'rar
„verðbólguöldu", sem Her-
mann Jónasson tilkynnti
þjóðinni að væri skollin yfir
hana, þegar hann rauf stjórn-
arsamstarfið við kommún-
ista fyrir jólin árið 1958.
Það er eftirtektarvert, að komm-
únistar hafa aldrei bent á
jákvæðar leiðir til viðreisn-
ar. Að svo miklu leyti sem
nokkurn botn er að finna í
skrifum Þjóðviljans um
efnahagsmálin, er helzt á
þeim að skilja, að allt hafi
verið í bezta lagi þegar
vinstri stjórnin fór frá, og
ef einhverjir erfiðleikar hafi
verið á að láta endana ná
saman, þá hafi bara verið
hægt að fá lán fyrir austan
járntjald!
Sjóniannadagurinn var hald-
inn hátíðlegur hér í Reykjavík
síðastliðinn sunnudag í miklu
blíðskapar veðri. Eg rölti niður
að höfn til að sjá kappróðurinn
og viðra mig í góða veðrinu.
Það voru þúsundir þarna niður-
frá, fólk var í góðu skapi og
óvenju létt í máli. Skömmu
eftir að eg staðnæmdist á miðj-
um Faxagarði kom voldug rödd
í hátalara frá Ingólfsgarði og
tilkynnti söfnuðinum að nú
ætti kappróðurinn að fara að
hefjast. Eftir um 10 mín. kom
sama röddin aftur og bað róðr-
l arnefndina að mæta við út-
ivarpsbílinn og nokkru seinna^
! var hún beðin að mæta og líka
áhafnir á kappróðrarbátana. |
Svo var einnig tilkynnt, að
' hann Eyjólfur væri á leiðinni
fyrir utan hafnarmynnið. Mörg-
um fannst að þessar tilkynn-,
ingar væru nokkuð skrítnar enj
fólkið var í svo góðu skapi að
það sló öllu upp í grín. Nokkru j
síðar sást hvar betur fór frá
Örfirisey með kappróðrarbát- j
ana í eftirdragi. Hann lagði upp
að skipi við Ingólfsgarð og þar
fóru 2 áhafnir um borð í þá og
svo var slefað aftur út að eyju.
Meðan á þessu öllu stóð glumdi
eitthvað í hátöíurunum, sem
átti víst að vera músik en
hljómaði stundum eins og verið,
væri að spila tvö lög í einu.
Nú kom Eyjólfur inn í höfn-
ina og buslaði í áttina að bakk-
anum en röddin hvatti fólk til
að synda 200 metrana. Þegar
hann hafði verið innbyrtur í
bátinn sagði röddin að nú ætti
róðurinn að fara að hefjast en
þá fór nú fólkið fyrst að brosa
því bátarnir voru þá komnir
miðja vega. Áralagið var held-
ur skrykkjótt en þeir komust í
mark en þá fór verr en skyldi
því það gleymdist að taka tím-
ann. Nú stóð í brasi að ná í
næstu tvær áhafnir og koma
þeim út að eyju og alltaf var
röddin að segja frá að á bátnum
með rauða flagginu væri skip-
verjar af Goðafossi en á bátn-
um með því bláa skipverjar af
einhverjum togara. En þegar
svo bátarnir nálguðust var ann-
ar með rauðan fána en hinn
með hvítan.. Nú fannst mér
nóg komið af allri vitleysunni
og rölti heim en af því það lá
svo vel á öllum í góða veðrinu
tók fólkið öllum þessum hlut-
um, sem nokkurskonar grínleik
og hló að öllu saman. En það
eru tilmæli mín til þeirra, sem
þarna sáu um hlutina að standa
sig betur næst. Það er ekki víst
að fólk verði í eins góðu skapi
þá. |
J. H. skrifar mér: Eg ók upp
í Mosfellssveit um síðustu helgi
og sá þá skilti við Hafravatns-
veginn, sem á stóð Brúarland 8
km., Geitháls 17 km. Mér fund-
ust þessar vegalengdir dálítið
einkennilegar og tók mig til og
ók þær. Að Brúarlandi reynd-
ust vera 4 km. en að Geithálsi
8. Vonandi fjai’lægir vegamála-
stjórnin þetta skilti fljótlega.
Voru önnur úrræBi betri ?
Þeim sem berjast opinberlega
gegn efnahagsráðstöfunum
stjórnarflokkanna ber skylda
til að benda jafnframt á
betri leiðir. Þetta hafa
hvorki kommúnistar né
Framsókn getað gert, og þess
vegna er þjóðin hætt að taka
mark á gagnrýni þeirra.
Það væri óafsakanleg fáfræði
um ástand efnahagsmálanna
þegar núverandi stjórn tók
við, ef einhver héldi því fram
að unnt væri að bjarga þjóð-
arbúskapnum frá hruni án
þess almenningur yrði eitt-
hvað á sig að leggja. Hver
heilvita maður gat t. d. sagt
sér sjálfur að verðhækkanir
yrðu á innfluttum vörum
eftir gengisfellinguna. Einn-
ig var fyrirsjáanlegt að ým-
iskonar þjónusta mundi
hækka. En hliðarráðstafanir,
sem gerðar voru jafnframt,
til þess að vega á móti þess-
um hækkunum, munu gera
það að verkum, að kjara-
skerðingin verður ekki nánd-
ar nærri eins mikil og stjórn-
arandstaðan vill vera láta.
Það var alltaf vitað, að hækk-
anirnar myndu koma verst
við fólk fyrstu mánuðina,
meðan gagnráðstafanirnar,
svo sem hækkaðar fjöl-
skyldubætur og skattalækk-
anir, voru ekki farnar að
segja til sín. Þess vegna
lögðu andstæðingar ríkis-
stjórnarinnar allt kapp á að
gera hinar nýju ráðstafanir
óvinsælar strax og æsa til
andstöðu gegn þeim. Þeir
vissu sem var að tíminn
mundi vinna með stjórnar-
flokkunum, og það hefir
hann gert svo vel, að þeim
fækkar nú með hverjum deg-
inum sem líður, sem trúa
niðurrifsnöldri Tímans og
Þjóðviljans.
Þeir sem áður létu blekkjast,
eru nú farnir að sjá, að
stefna stjórnarflokkanna er
stefna viðreisnar og vaxandi
velmegunar allra lands-
manna, en stefna stjórnar-
andstöðunnar er hin gamla
„eyðimerkurganga“ vinstri
stjórnarinnar.
MinnisblaS ferðamanna:
FERÐAHANDBÓKIN 1960 er að koma út um næstu helgi.
Ég hefi litið í hana lauslega, og hún inniheldur afarmikinn
fróðleik, sem er nauðsynlegur öllum ferðamönnum. Auk þess
fylgir henni hið nýja vegakort af íslandi en að því er hinn
mesti fengur. Sjálf er bókin smekklega útgefin.
Víðförli.
Kindarleg sorphreinsun.
Hallur éta allt rasl í Góðvoa.
Frá fréttaritara Vísis. —
Khöfn í júní.
Grœnland er greinilega kom-
ið í tölu hinna meiri menning-
arþjóða, ef dæma má eftir fregn-!
um, sem berast frá höfuðborg
landsins, Góðvon, um fjár-l
plágu þar í bœnum og rimmu, I
sem risin er þar um, hvort
skjáturnar hans Jóhanns Holm
skuli lifa eða deyja.
Það hefur nefnilega komið á
daginn, að uppáhaldsfæða ánna
hans er pappír, og þar sem að
Góðvon er stjórnarbær, eiga
þær ekki í neinum erfiðleikum
með að ná sér í þessa fæðu.
Kindurnar hans Jóhanns
leika lausum hala (dindli) um
götur bæjarins, jarma á hvers
manns glugga og éta úr rusla-
tunnunum. Þær hafa það lagið
á að labba sig eftir aðalgötunni
og velta sorptunnum um koll,
en velja síðan aðeins það bezta
úr og éta. Ef tií vill er mesti
plúsinn sá, að þessi framtaks-
sami kindahópur á sinn. miklaj
þátt í að halda verði á kinda-
kjöti niðri á Grænlandi.
En þrátt fyrir það að þessi
framtakssömu dýr hafa tekið
að sér öskuhreinsun í bænum
og' jafnframt verðlagsstjórn áj
kindakjöti, krefjast hinir betri
borgarar bæjarins þess, — sem
að líkindum eru flestir danskir
— að kindunum verði lógað.
Presturinn á staðnum, Dan-
inn Bent Lumholt, hefur samt
tekið upp hanzkann fyrir kind-
urnar, og lýsir yfir því í blaða-
grein, að hann telji það órétt-|
mætt, að aðeins hin ýmsu kvik-
indi í stjórnarembættum fái að
lifa. Bendir hann t. d. á lög-
regluhundinn og dúfurnar hjá
landshöfðingjanum. Þess utan,
segir klerkurinn, eru þetta lík-
lega heimsins einu skepnur,
sem lifa einungis á pappír, e. t.
v. utan örfárra kontórblóka. Og
hvernig með túristana? spyr
hann. Er ekki upplagt að lofa
þeim að taka myndir af iieims-
ins einustu pappírsætum?
„Borgari" skrifar:
Virðingareysi.
Eitt af einkennum nútímans er
vaxandi virðingarleysi sem kem-
ur fram með ýmsu móti. Um
þetta mætti nefna svo mörg
dæmi, að fylla myndi marga
Bergmálsdálka. þannig er rætt
um vaxandi virðingarleysi æsk-
unnar, barna og unglinga fyrir
kennurum og fóreldrum, svo að
eitt dæmi sé nefnt, en það er
minna talað um það, að virðing-
arleysi hinna eldri og lífsreynd-
ari kemur líka fram í ýmsum
myndum, og kannske yppa menn
yfirleitt bara öxlum, þegar radd-
ir heyrast um virðingarleysi í
einhverri mynd, — litið á það
sem nöldur, sem menn láta sem
vind um eyru þjóta, Vanalega
er það svo. En svo kemur það
fyrir, að einhver atburður gerist,
sem sýnir svo áþreifanlega hvar
við erum á vegi stödd í þess-
um efnum, að það veldur al-
mennri og sárri Imeykslan, eins
og það, sem átti sér stað fyrir
skemmstu, er grafið var gegn-
um gamla kirkjugarðinn i mið-
bænum í Reykjavik. Hér verða
ekki notuð stór orð um það, sem
gerðist, heldur sagt: Látum ekki
annað eins og þetta koma fyrir
aftur, þvi að það er allri þjóð-
inni til vansæmdar. Og jafnframt
skal hér lagt til, að framvegis
verði ekki raskað við neinu á
slíkum stöðum, nema i samráði
við biskup landsins, til þess að
yfirstjórn kirkjunnar geti haft
sinn fulltrúa viðstaddan, ef óhjá-
kvæmilegt er að hrófla við ein-
hverju, þar sem áður var hinnsti
hvílustaður forfeðra okkar.
„Borgari“.
17. júní.
„Fyrir nokkrum árum sást
varla drukkinn maður á götum
borgarinnar á þjóðminningardag-
inn, enda var mjög hvatt til þess
í blöðunum, að spilla ekki gleð-
inni þann dag með drvkkjuskap.
Þetta hafði góð áhrif — hvatn-
ingarnar náðu tilgangi sínum.
Seinustu 2—3 árin a.m.k. er aft-
ur farið að bera meira á drukkn-
um mönnum á almannafæri á
þessum degi. Drykkjuskapur
hefur verið óvanalega mikill hér
í bæ síðan vertíð lauk, og mér
segir svo hugur um, að full þörf
sé á, að blöðin hvetji menn til
þess, að neyta ekki áfengis á
þjóðhátíðardeginum, eða gæti
hófs, því að vin gleður að eins
mannsins hjarta, að það sé hóf-
lega drukkið. — Reykvíkingur“.
Sláltiir —
Frh. af 1. síðu.
gervallt landið, þótt einhverjir
kunni að halda að sér hendinni
til næstu helgar eða fram yfir
hana, í von um að bregði til
þurrka.
Það er helst á Norðaustur-
og Austurlandi, sem sláttur
kann að dragast. Þar hafa kom-
ið smá kuldaköst, sem hafa
dregið úr sprettu.
En bæjarbúar létu sér ekki
segjast við grínskrif prestsins.
Þeir krefjast dauðadóms yfir
dýrunum, og að allur fjárbú-
skapur sé bannaður innan borg-
armúranna, og nú verður bæj-
arstjórnin að fylgja fordæmi
annarra heimsborgara, og taka
ákvörðun í þessu veigamiklu
máli.
t
►