Vísir - 20.08.1960, Qupperneq 5

Laugardaginn 20. ágúst 1960
VISIR
(Lsiugapdsirgssagii ^0318
í dag,
efiir Björtt Itrutjn
Hann var fjórtán ára gamall
og á morgun átti hann að ferm-
ast; að vísu ekki vegna óska
hans sjálfs, heldur samkvæmt
vilja annarra.
Faðir hans hafði tekið þessa
ákvörðun. Aftur á móti gat
drengurinn einnig' verið vilja-
sterkur og hann var fyrir löngu
búinn að ákveða, að hann
skyldi ekki fermast, hvað sem
það kostaði. Það var ekki vegna
þess að hann væri á móti Guði,
heldur ekki sokum þess, að
honum væri í nöp við prestinn.
Orsökin var einfaldlega sú, að
hann vissi að hann fengi engar
gjafir. Og svo var það líka ann-
að: Steini í Koti mundi fá
margar gjafir. Það hafði Steini
sagt sjálfur. Og Steini í Koti
var' versti óvinur drengsins.
Hann hugði ekki gott til að
mæta Steina eftir neinskonar
fermingu.
Drengurinn hét Bjarni og
bjó á sveitabæ. Fólk sagði að
hann væri versta kotið í hreppn
um. Hann vissi að fólkið sagði
satt. Hann bjó í versta kotinu
í sveitinni. Faðir hans var dug-
laus og börnin voru mörg. Það
gat jafnvel komið fyrir, að þau
vantaði til hnífs og skeiðar, að
ekki væri finnanlegur nokkur
einasti matarbiti í búrinu, en
það var ekki oft.
Aftur á móti var fjarri lagi,
að vera að hugsa um ferming-
argjafir. Það var svo fjarri lagi
sem hugsast gat. Ekki einu
sinni myndi hann fá lamb, hvað
þá reiðhjól eða armbandsúr.
Vegna þess vildi Bjarni alls
ekki fermast. Og svo var það
hann Steini.
Það var komið kvöld, og
peninga til að lifa á utan heim-
ilis sins, — og þar að auki næð-
ist hann fljótlega. Það fór hroll-
ur um hann er hann hugleiddi
refsinguna sem biði hans undir
slíkum kringumstæðum.
En það var önnur hugmynd
sem var falin í kollinum á
drengnum. Hann hafði varla
þorað að hugsa um það sem
honum datt í hug fyrir fáum
dögum. En nú varð hann að
athuga gaumgæfilega alla
möguleika, einnig þann. Honum
hafði flogið i hug að kveikja i
kirkjunni.
Það var um daginn sem hon-
um kom það til hugar. Þá var
hann að sækja vatn fyrir
mötnmu sína, og eins og jafnan
þessa daga að hugsa um ferm-
inguna: Kveikja í kirkjunni!
Þetta voru voðaleg orð. Hann
setti frá sér skjólurnar og. tyllti
sér á moldarbarð. Ef hann
kveikti í kirkjunni yrði engin
ferming. Enginn þyrfti að
vita, að það hefði verið hann.
Engum kæmi til hugar að
gruna hann um það. Á meðan
kirkjan væri að fuðra upp*
lægi hann í rúminu sínu og
svæfi. Því auðvitað yrði þetta
að gerast um nótt. Síðan kæmi
reiðilegan á svio, Krist horfa á
sig, sorgmæddan til augnanna,
föður sinn með stóra, stóra
hrísvöndinn.
Drengurinn lá grafkyrr og
skyndilega varð honum ljóst,
að ekkert myndj gerast. Hann
vssi að hann liefði ekki þrek
eða hugrekki til að kvcikja í
kirkjunni, til að koma;:t undan
fpi'lógunum, sem biðu hnns
handan þessarar nætur. Ef til f
vill var hann ekki nógu vondur.
til þess. Hann vissi það ekki.
Hann vissi aðeins, að hér eftir
gæti enginn hjálpað honum
nema Guð einn — og kannski
Kristur. Ög svo lokaði Bjarni
augunum, spennti greipar á
brjóstinu og bað heitt og inni-
lega til Guðs, að hann hjálpaði
sér svo hann yrði ekki fermd-
ur, að hann kæmi með ein-
hverjum ráðum í veg fyrir að
fermingin ætti sér stað. Svo
varð drengurinn rórri. Það
kom værð yfir hann — bg eftir
svo iitla stund var hann sofn-
aður.
Hann vaknaði við b'að, að
sólin skein inn um litla bað-
stofugluggann, og glettnir sól-
argeislarnir kitluðu hann á nef-
Drengurinn leit niður og
þagði.
— Það verður engin ferming
í dag, vinur minn, endurtók
hún. Það kom dálítið fyrir í
nótt. Gamla kirkjan brann. Sr.
Jónas segir, að það verði lík-
lega ekkert fermt fyrr en að
hausti. Þá verður líklega búið
að reisa nýja kirkju í stað þeirr-
ar gömlu.
— Varstu farinn að hlakka til
að fermast, vinur, sagði hún svo,
þegar drengurinn þagði áfram.
Þú varst svo mótfallinn ferm-
ingunni til að byrja með.
Bjarni sagði ekkert, horfði að-
eins niður fyrir sig — og þagði.
Guð hafði heyrt bænir hans.
Guð var svo fjarska góður. Guð
var svo fjarskalega, óendanlega
góður.
Ilirðishréf. —
Framh. af 4. síðu.
hópa, kunningjahópa, fjöl-
skyldna, sem tengdar eru vin-
áttuböndum og heimsækja hver
aðra á víxl. Lesið saman í smá-
hópum það ávarp, sem biskup
landsins hefur ritað til yðar, í-
Svældu sig
sjálfir út.
í gær var gerð uppreist í
ríkisfangelsinu íSioux (frb.
Sú) Falls > Suður-Dakota-
fylki í Bandaríkjunum. Voru .
það 40—50 fangar, sem réð-
ust á fangaverðina, sem áttu
sér einskis ills von, og skipti
það engum togum, að þeir
náðu fangelsinu á sitt vald.
En þá gerðu beir sig seka
um þau mistök að kveikja í
húsinu og vonuðust til að
komast bá tindan, en þá
varði lögregla þeim útgöngu,
unz rekurinn liafði mýkt
uppreistarsegina hæfilega,
svo að þeir gáfust upp.
SkyndiverkfaEf
í London.
9000 hafnarverkamenn í
London gerðu skyndiverkfall í
hugið það og ræðið. Með þeim | fyrradag til þess að knýja fram
hætti munu samverustundirnar
verða ánægjulegar, frjóar og
uppbyggilegar og styrkja vin-
áttuna.
Ef fjölmenni tæki upp þenn-
an hátt gæti það orðið fyrsta
sporið til undirbúnings undir
öflugra starf og almennara i
kirkju vorri.
kaupkröfur. Það átti að standa,
sólarhring og töfðust 60 skip.
Frétzt hefur að leiðtogar
hafnarverkamanna hefðu geng-
ið að tilboði um kauphækkun,
sem nemur 11 shillingum á
viku, og eru það 90,000 hafnai'-
verkamenn, sem verða hennar
aðnjótandi.
Hlaut tvenn verðSaun
fyrir námsafrek*
Frábært afrek sslenzkrar stúíku við
iístakáskóla Frakka.
Högna Sigurðardóttir; dóttir frá félagi franskra arkitekta
byrjaði að klæða sig. Hann fann SlSurðar Friðrikssonar og Elísa-j fyrir beztu prófteikninguna, en
ekkert gleðilegt til að hugsa um. betar Hallgrímsdóttur í Vest- Högna teiknaði íbuðarhús á-
Svo sannarlega var það erfitt mannaeyjum, sem lagt hefur.samt blómagarði, groðurhúsum
líklega boð frá prestinum: Eng- inu, svo að hann varð að hnerra
in ferming í þetta sinn, því að tvisvar sinnum, áður en hann
kirkjan væri brunnin til kaldra vaknaði til fulls. En þá mundi
kola. En að hausti yrði vænt- hann líka strax hvað átti að
anlega komin ný kirkja í stað gerast í dag, og fylltist sárurn
þeirrar gömlu og þá yrðu börn- kvíða. Að vísu hefði hann beð-
in fermd. ið til Guðs í nótt, en Guð heyrði
Drengurinn hallaði sér aftur bænirnar nú ósköp sjaldan.
í rúminu og hugsaði málið.! Bjarni fór fram úr rúminu, og
Smám saman varð hann á-
kveðnari í fyrirætlun sinni.
Hann varð að kveikja í kirkj-
unni, hann varð að brenna
hlutskipti, að vera fjórtán ára,
stund á byggingarlist við Ecole og uppeldisstöð fyrir áhuga-
Bjarni sat uppi í rúminu sínu1 guðshúsið, ef hann ætti eklti að °S fá aldrei að ráða neinu í lífi Nationale Supeiieure des Beaux
og hugsaði um þetta allt. Nú1 verða að athlægi og skotspæni
var skammur tími til stefnu,1 hjá Steina í Koti og öllum hin-
því á morgun átti hann að fara; um krökkunum fyrir að fá eng-
í kirkju og fyfir bá stund varð ar gjafir. Að vísu var honurn
hann að finna ráð sem dyggði, í fullljóst, að það var synd að
sínu sjálfur.
Móðir hans kom inn á þessu
með kakó í glasi og .kökur.
Svona hafði það líka verið, þeg-
ar systur hans fermdist: kakó
Arts (þ. e. listahháskóla
Frakka) lauk nýlega prófi það-
an með slíkum ágætum, að
henni voru veitt tvenn verð-
laun.
ráð, sem yrði til þess að hann kveikja í húsum, hvað þá j og kökur; það voru einu hátíða- J f fyrgta fagi fékk hún-Prix
yrði ekki fremdur. Að vísu kirkju. Það var enn meiri glæp- ' brigðin. Drengurinn andvarpaði Gua(f e (-þ
hefði hann gjarnan kosið að ur og stærri synd. En þrátt
koma einnig í veg fyrir ferm- fyrir vissu sína í þessu efni, var
ingu Steina, en hann hafði nóg hann eins ákveðinn fyrir því.
með sjálfan sig. Og þar sem Og i nótt varð það að ske. í
hann sat þarna í rúminu sínu, nótt var seinasti möguleikinn
varð honum hugsað til liðinna á að losa sig undan hinni hræði
daga, þegar hann harðneitaði legu fermingu.
að ganga til prestsins en varj Bjarni hélt sér vakandi frarn
rekinn til þess með harðri eftir nótt, og löngu eftir að allir
hendi. Sú myna stóð honumlvoru sofnaðir, iá hann enn og
ennþá lifandi fyrir hugskots- lét ekki neitt á sér ki’Eela. Nú
sjónum og hann vissi, að svipað þýddi ekkert fum. í þetta sinn
því yrði allt á morgun, ef hann dugði ekki að fJana að neinu.
fyndi engin ráð. Hann myndi Hann heyrði hjartað hamra í
einnig þá verða rekinn af stað
með harðri hendi, ef ekkert
breyttfst áður.
Seinustu dagana hafði Bjarni
nokkuð hugleitt möguleikana
á að strjúka að heiman, en hann
var nógu skynsamur til að sjá,
að það var ekki mikið vit í
slíkri fyrirætlun. Þegar allt
kom til alls, var ekkert vit I
henni. Hann hafði ekki .í neitt
hús að venda. Hann átti enga
brjósti sínu og vissi að hann
var hræddur. Honum leið ægi-
lega og hvað eftir annað var
hann að því kominn að heykj-
ast á fyrirætiun sinni, gefast
upp við ,að framkvæma verkn-
aðinn og láta ferma sig, þrátt
fyrir allar þær afleiðingár sem
hann vissi að íermingin kæmi
til með að valda. í rökkrinu í
baðstofunni sá hann allskonar
myndir: Guð standa yfir sér
Guade-verðlaun-
in) fyrir að ná hæstu aðal-
einkunn af þeim þrjú hundruð
nemendum, sem gengu undir
hans. Það verður engm fernnng . . ,, , ’ , . ; _
. lokaprof a þessu ari, og í oðru
lagi hlaut hún heiðurspening
lágt, og bjóst til að klæða sig'
í sokkana. |
— Bjarni minn, sagði móðir
í dag.
mann, sem hún ímyndar sér að
búsettur væri austur í Hvera-
gerði. '
Mynd af teikningunni birtist
svo í mánaðarriti Arktitekta-
félagsins franska með eftirfar-
andi ummælum: „Teikning
þessi ber vott um mikla hug-
kvæmni, fellur vel inn í lands-
lagið og er mjög sérkennileg
og margbreytileg11.
Högna er væntanleg til
landsins einhvern tíma í næsta
mánuði.

I > K \ P :. ?
4 il'S l SÍAti m
■V
)
•t:
.f
)