Vísir - 03.09.1960, Blaðsíða 7

Laugardaginn 3. september 1960
Vf SIR
3
U. WOGAiV:
UjóHa4jé(ulliH h
30
Hann rétti úr sér og horfði hryggur á hana.
„Hvað meinarðu?"
„Jill var ekki hamingjusöm," sagði hún lágt. „Þú veizt, að hún
var veik. Þetta hefði getað orðið verra — ég hugsa að það hafi
verið það, sem hún óttaöist.“
„Eg vil ekki tala um þetta,“ sagði hann kvalinn.
„En við verðum að tala urn það, Jack, það hjálpar þér. Eg vil
hjálpa þér, ég vil sjá þig hraustan áf-tur, sjá þig byrja á nýjan
leik...
Hún hélt hönd hans milli sinna og horfði fráman í hann.
Hún gerði ekkert til að leyna ást sinni til hans, hún ljómaði
'ódulin úr dökkum, gljáandi augunum.
„Þessa stundina heldurðu, að þú hafir misst allt, Jack. En þú
hefur ekki gert þaö — þú getur orðið hamingjusamur aftur."
„Eg elskaði Jill of heitt til þess,“ sagði hann. „Án hennar
finnst mér lífið tilgangslaust.“
„Ástin kemur aftur og gefur lífinu nýtt gildi...“
„Nei... skilurðu það, Dulcie — hjá mér var aðeins eitt. Þetta
... nei, við skulum tala um eitthvað annað, Dulcie. Eg get ekki
— ekki núna ...“
„Hafirðu nokkurn tíma þurft á nýrri ást að halda, þá er það
núna,“ sagði hún lágt. „Þú getur ekki haldiö áíram að liía meö
Hún horfði fast á hann — fast og biðjandi.
skugga — þú þarft liiandi. hrausta veru við hlið þér. Fyrirtækiö
þitt vex og ...“
„Dulcie, gerðu það fyrir mig að hætta þessu. Finnst þér þetta
rétti timinn til að tala um nýtt hjónaband. Eg skildi við Jill
núna í morgun ... Manstu það? Síðan gengum við saman hingað.“
Hvort hún mundi það ...
„Hún kyssti þig að skilnaði. Þú hlýtur að hafa skilið, að það
var skilnaðarkveðja, þó að þú hentir gaman að því þá.“
Hann stundi og tók báðum höndum fyrir andlitið. Hann mundi
hendur Jill um hálsinn á sér, mjúka kinnina, kossana...
„Jill líður vel núna,“ sagði Dulcie. „Ef nokkuð líf er til eftir
þetta — þá veit ég að hún óskar þess að þú verðir hamingjusam •
ur — án hennar.“
Hún tók hendur hans frá andlitinu og tók báðum höndum um
kinnar hans, svo hélt hún áfrarn að hvísla — ástríðufullt, biðj-
andi, sefjandi — gleymandi öllu nema því, sem hún hafði fyrir
augunum. „Þú þarfnast annarar, Jack — þú átt framtíð. Þú átt
að eignast fjölskyldu — syni, sem geta haldið áfram æfistarfi
þinu. Þú hefur skyldur við fortíðina og sjálfan þig, og þú þarfn-
ast manneskju, sem elskar þig, hjálpar þér ...“
„Dulcie, hlustaðu nú á mig ...“ Hann tók um úlfnlið hennar
til að taka burt hendur hennar, en hún sótti á í blindni.
„En ég verð að fá þig til að sjá það.semþú hefur alltaf haft
íyrir augunum,” hvíslaði hún í æði sinu. „Það er til manneskja,
sem vill fórna öllu í veröldinni fyrir að verða konan þin."
Nú skildi hann. Hann starði á föit andlitið eins og nývakn-
aður maður, sem sér eitthvað hræðilegt og ótrúiegt. Hann reyndi
að segja eitthvað, en fann engin orð.
„Nú veiztu það,“ sagði hún, „og ég iðrast ekki eftir að ég lét
MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM®
þig vita það. Ó, ef þig grunaði hve ég hef liðið af að sjá þig líða
—allan þennan tíma, sem Jill hefur hrjáð þig. og gert þig óham-
ingjusaman. Og ef ég gæti sagt þér hvað ég hef geymt í hjarta
mínu... Eg elskaði þig — ég hef elskað þig frá því fyrsta daginn,
sem ég kom hingað.“
Hún lagði höfuðið að brjósti hans og grét sárt. Hann strauk
hár hennar varlega.
„Eg veit ekki hvað segja skal,“ muldraði hann og röddin var
jafn kvalin og áður, „ég hef alltaf dáðst að þér, mér þykir vænt
Glenn Davis vann 400 m. grindahlaupið svo sem flestir höfðu
gert ráð fyrir. Þetta er í annað skiptið sem hann gengur með
sigur af hóltni í þessari grein á Olympíuleikunum. í bæði skipt-
in setti hann Olympíumet á vegalengdinni. Hann er því tvö-
faldur Olympíumeistari, Olympíumethafi, heimsmeistari í 440
y. grindahlaupi, heimsmeistari í 440 y. hlaupi og heimsmethafi
í 200 m. grindahlaupi. — Geri aðrir betur.
Murray Halberg frá N.-Sjálandi sigraði í 5000 m. hlaupinu.
Hann bar einnig sigur úr býtum í þeirri grein á Empire leikjun-
um 1958, og féll þá saman að loknu hlaupi eins og þessi mynd
sýnir er var tekin við það tækifæri. Hann hefur visinn vinstri
handlegg.
R. Burroughs —TARZAN — 3644
vaxna mann að velli. —I
Bames lyfti rifflinum ogj
gerði sig liklegan til áð'
skjóta. Augnablik siðar reið
skotið af. Tarzan gaf frá sér
hátt hljó'ð og féll til jarðar.
4
KVÖLDVÖKUNNI
Lögreglumaður á mótarhjóll
náði í kven-ekil, sem ók öfugá
leið á götu, sem ætluð var fyr-
ir einstefnuakstur.
— Hvert haldið þér að þéíj
séuð að fara? surði hann.
— Veit það ekki, sagði hún.
— En eg hlýt að vera of sein.
Eg sé að allir eru að komá
aftur.
★
Glænýr nýliði var á verði.
Hann var með köku í hendinni,
sem hann hafði keypt 1 kaffi-
sölunni, og hugsaði sér nú að
gæða sér á henni. í sömu svif*
um gekk ofurstinn hjá og
hleypti brúnum aðvarandi, en
nýliðinn tók ekki nokkurn
hluf eftir honum.
— Vitið þér hver eg er?
spurði fyi’irliðinn.
Nýliðinn hristi höfuðið. —
Kannske þér séuð dýralæknir-
inn eða rakarinn, eða kannske
ofurstinn sjálfur. Nýliðinn hló
hátt að fyndni sinni. En hann
fór hjá sér þegar ofurstinn sagði
til sín strangur á svip.
— Di’ottinn minn! hi’ópaði
nýliðinn í ofboði. — Æ, gei’ið
svo vel að halda á kökunni
meðan eg heilsa með byssunni.
★
Tvær ungar stúlkur hittust á
götu og tóku tal saman. Önnur
þeirra sagði:
— Eg heyi’i sagt að þú hafir
tekið honum Eranz? Veiztu að
hann sárbændi mig að giftast
sér einu sinni?
— Nei, svaraði hin kuldaléga.
— En hann hefir játað fyrir
mér, að hann hafi gert margt
heimskulegt áður en hana
kynntist mér.
★
Liðþjálfinn var a,ð búa sig
undir að taka fingraför af ný-
liða, sem nýkominn var úr skóg-
unum.
— Þvoið yður um hendurnar,
sagði liðþjálfinn.
— Um báðar? spurði nýliðinn.
— Nei, bara aðra, sagði lið-
þjálfinn. — Mér þætti gaman
að sjá yður gera það.
Stæmt vebur gerir
hgb ybar hrjúfo og stölcka j
Ben Barnes trúði varla
sínum eigin augum, er hann
sá Tarzan leggja hinn ítur-