Vísir - 24.06.1961, Blaðsíða 11

’Laugardagur 24. júní 1961

vTsnT
M
Anglia ’60,
ekinn 10 þús. kra.,
tækifærisverð.
Opel Caravan ’55,
mjög góður bíll.
Skoda 440 ’56,
góðir greiðsluskilmálar.
Chevrolet ’59,
vel uppgerður Taxi.
Mercedes Benz ’55,
nýinnfluttur Diesel-bíll.
Merzedes Benz ’55,
Merzedes Benz 220 ’60,
tækifærisverð.
Ingólfsstræti 11.
Símar 15-0-14 og 2-31-36.
Aðalstr. 16. Sími 1-91-81.
TEL SÖLU
IMýlegt einbýlishús
í Vesturbænum.
Steinhús við Miðbæinn ásamt stórri útbyggingu
tilvalið fyrir skrifstofu og iðnað.
% húseign, hæð og ris á Melunum, með öllu sér.
Nýleg 6 herb. vönduð hæð í Högunum.
5 herb. hæð í Högunum, bílskúr.
4 herb. hæð við Njörvasund.
Ný 4 herb. hæð við Stóragerði.
3ja herb. hæð á Melunum, ásamt 1 herb. og að-
gang að eldhúsi í risi.
2ja herb. jarðhæð við Grenimel.
Ennfremur raðhús í smíðum og 5 og 6 herb.
hæðir í Háaleitishverfi, skipti oft möguleg. Höf-
um kaupendur að einbýlishúsum og húseignum
af öllum stærðum.
EIIMAR SIGIJRÐSSOIM, hdl.
Ingólfsstræti 4 — Sími 16767.
M'S LAIMGJOKULL
Lestar í Hamborg um 7. júlí vörur til landsins.
Umboðsmenn:
Wilhelm A. N. Hansen,
Alter Fischmarkt 11
Hamburg 11.
H/F JÖKLAR
Aðalstræti 6 — Símar 10697 og 11596.
Áskriftarsíminn er 11660
LIKAMSREFSING
OG
FRELSISSVIPTING
fjöldi þeirra manna, sem
leggja áherzlu á, að taka beri
upp aftur líkamsrefsingu sem
lögboðna svipurefsingu og
flengingu (hýðingu) eða
hvort tveggja, séu að leitast
við að hverfa aftur, ekki að-
eins 12 ár til 1948, heldur
hundrað ár, aftur til 1861.
Meðal þeirra mörgu af-
brota, sem fjölmargir vilja
láta hegna með líkamsrefs-
ingu, var helzta lögbrotið of-
beldi og þjófnaður, sem þess-
ari refsingu var beitt við fram
að 1948. Opinberar skýrslur
virðast sýna, að afnám þess-
ara laga 1948 hafi ekki vald-
ið neinni aukningu áfbrota
þeirra, sem lögum þessum
hafi áður verið beitt gegn.
En skýrslur eru óneitanlega
alloft eigi fyllilega traustar.
Og eitt furðulegasta atriði
þeirra virðist vera, að nú er
þjófnaður — að meðtöldum
ofbeldisþjófnaði, sem áður
var dæmdur til líkamsrefs-
ingar — í skýrslum þessum
ekki skilgreindur sem ofbeld-
isglæpur gegn manni, og ekki
heldur ofbeldisþjófnaður sér-
staklega skilgreindur frá
venjulegu hnupli. Virðist því
auðsætt, að undirstaða þess-
ara opinberu skýrslna muni
þurfa endurskoðunar við.
Jafnframt skýrslum þess-
um viðurkennir ráðið, að
mjög séu sundurleitar skoð-
anir manna í þessu máli. Sér-
fræðingar og aðrir aðstand-
endur eru klofnir í málinu.
Dómarar og bæjarstjómir
eru yfirleitt hlynntir ein-
hverri endurheimtu líkams-
refsingar, en fangaverðir,
fangahússstjórar og eftirlits-
menn eru yfirleitt á öndverð-
um meiði. Fulltrúar lögreglu-
þjóna færðust imdan að svara
spurningunni. Alþýða manna
virtist nokkurnveginn jafn-
skipt um að óska einhverra
breytinga á þessum málum
samkvæmt þjóðaratkvæða-
greiðslu á Bretlandi vorið
1960.
Upplýsingaráðið var samt
ekki sannfært um, að endur-
heimt líkamsrefsinga sem
lögboðin hegning gegn viss-
um glæpum myndi veita al-
menningi nokkurt meira
raunveralegt öryggi. Sam-
hljóðan þessara aðila er ann-
ars mjög athyglisverð, sér-
staklega þegar tekið er tillit
til þess, að aðilar ráðsins eru
fulltrúar laga, kirkju, þings
og manna, sem hafa bæði
verkleg og fræðileg afskipti
af afbrotamönnum. Þeir virð-
ast hafa rígskorðað skoðan-
ir sínar við nýtízku umbóta-
aðferðir í meðferð fanga, og
telja ekki fullreynt enn með
stuttri reynslu síðan 1948,
jafnvel þótt tala glæpa hafi
að vissu leyti ef til vill f jölg-
að nokkuð upp á síðkastið.
Annars benda þeir með nokk-
urri rýni á augljósa vægð
dómstólanna við að dæma
samkvæmt leyfilegum laga-
setningum, og ráðið telur að
beita mætti nokkru meiri
hörku innan lögleyfðra tak-
marka.
Á þetta þarf annars að
leggja nokkra áherzla í sam-
bandi við það, er talizt gæti
vafasamasta ályktun ráðsins:
— að „mesta yfirvofandi
ógnun afbrotamannsins er
ekki óttinn við refsinguna,
heldur vissan um, að komast
muni upp um hann“. — Heil-
brigð skynsemi telur þetta því
aðeins satt, að vissa sé fyrir,
að refsing búi að baki hvers
glæps, sem kemst upp! v.
Dreifði áður sprengjum
dreifir nú Biblíum.
Hér er ótrúlega lítið rætt
áalmannafæri um þau vanda-
mál þjóðfélagsins, sem þó
glymja alloft í eyrum í inn-
lendum fréttum útvarpsins,
og blasa við sjónum vorum
í gleiðgosalegum fréttum
sumra blaðanna, þar sem
liggur við að dáðst sé að ó-
trúlega frekum og glæfraleg-
um afbrotum komungra
drengja og unglinga! Væri
ekki æskilegt, að dómbærir
menn og ábyrgir ræddu þessi
alvörumál fyrir opnum tjöld-
um? Hér nægir eigi að skír-
skota til Bamavemdarráðs,
vanefna þess og annmarka, né
benda á skort æskulýðsfanga-
hæla í stað hins glæpsam-
lega óhæfa Litla-Hrauns á
þessum vettvangi.
Fyrir skömmu voru refs-
ingamál rædd í brezku tíma-
riti víðkunnu, og fer hér á
eftir hrafl úr ritstjórnargrein
þess:
Upp á síðkastið virðast all-
ar líkur benda til þess, að
hin gamla, árlega deila um
dauðarefsingu og líkamsrefs-
ingu blossi upp á ný. Og þetta
ekki aðeins á þjóðþinginu,
heldur einnig meðal hugsandi
alþýðu Iandsins.
Þessi tvennu málefni virð-
ast allmjög tengd, og miklu
fremur sökum hughræringa
þeirra, sem þau valda, held-
ur en sökum skynsamlegrar
íhugunar. Sem stendur er
vissulega mikilvægur munur
á þessu tvennu.
Lögin um dauðarefsingu
hafa nú hlotið bráðabirgða-
úrslit, en fjöldamargir telja,
að óhjákvæmilega verði frá
þeim horfið fyrr eða síðar,
annaðhvort framávið með af-
námi laganna (banni gegn
dauðarefsingu), eða þá aftur-
ábak með víðtækari skerp-
ingu laganna.
Líkamsrefsing hefur verið
afnumin með lögum síðan
1948, og eina breytingin á
þeim vettvangi yrði því aft-
urábak. Ríkisstjórnin hefur
nýlega látið í ljós þá stefnu,
að hún muni ekki stuðla að
neinni tilslökun í þessu efni.
Og þessi skoðun stjórnarinn-
ar hefur hlotið öflugan stuðn-
ing hlutaðeigandi ráðamanna
í innanríkismálum í nýútkom-
inni „hvítri bók“ um meðferð
lögbrotamanna og mála, og
nefnist „bréfið“ Líkamsrefs-
ing.
„Bréf“ þetta bendir á, að
Fyrir nokkrum dögum fór
óvenjulegur gestur frá Ham-
borg eftir fárra daga viðdvöl.
Maður þessi heitir Mitsuo
Fushida, og var um eitt skeið
foringi í flugher japanska
flotans. Naut hann þar mik-
ils trausts, svo sem kom fram
í því, að þegar árásin var
gerð á Pearl Harbor fyrir
næstum tuttugu árum, var
það Fushida, sem látinn var
stjórna fyrstu flugvélasveit-
inni, sem réðst á bandarísku
flotadeildina, sem var í höfn
í Pearl Harbor.
Eftir striðið tók Fushida
kristna trú, og tilgangur hans
með komunni til Hamborgar
var að útbýta þar biblíum á
vegum alþjóðasamtaka, sem
dreifa Ritningunni. Hann út-
býtti 250.000 eintökum, með-
an hann stóð við í Hamborg.