Vísir - 08.11.1961, Page 6

: MiGvilnHÍcigur 8.- bóv. -3981
ir.'V’.wv;'.' ■-" ™ ;--
Ú.GhcANDI BlADAÚTGAFAN VISIR
RiKtjóiar Hersteinn ^ólsson Gunnoi G Schrom
Aðstoðornte»»ori A*sl thorsteinsson ^rétiostjóf-
or S*rerrtt o.-'rftorson ■>orstemr» ö Thororenjen
Rttstiorn.jrsh r<ts»ot»ir looaoveqi 2? Auqlvsmgo*
oq atqreið^io inciolts.strœT 3 A.sw-ittorgiald er
kro-‘-j» 4!) 0( ö monoð' * ^ lausosólo kronut
3 00 eirttok ib Stmi t >660 '5 li^iyri — Pélogs-
orentsm;ftior h.t. Steinóorsorem h.f. Eddo h.t
„Þingræðið í voða.“
Fynrsögnin hér að ofan er fengin að láni hjá 1 ím-
anum. Þetta var fyrirsögnin á forustugrem blaðsins í
gær, og J>að er frcðlegt að lesa |>að, sem með fylgir.
Þar er nefnilega stjórnmálaályktun frá kjördæmisþingi
framsóknarmanna í Vesturlandskjördæmi. Þar segu',
að núverandi ríkisstjórn geri aílt, scm hún getur til að
skerða þingræðið í landinu, og sé [>ví bráður voði búinn
af þeim sökum.
Þessi ályktun framsókriarmanna niinnir óþyrmilega
á tal formanns flokksins við útvarpsumræður á dögun-
um. Hermann Jónasson, formaður Framsóknarflokks-
ins, hafði þau helzt rök í frumrseðu sinni við þær um-
ræður, að stjórnina ætti að fella, af því að hún hefði
svikið kjósendur sína. Hafði stjómin }>ó einmitt sagt
frá öndverðu, að áform hennar um að koma efnahag
þjóðarinnar á öruggan grundvöll, mundu kosta nokkrar
þrengingar í upphafi,.cn svo mundi aftur rofa til.
Það er r>'einile(?t. að beh' rftenri. sem sömdu og
samþykktu ofangreinda ályktun, eru að hugsunarhætti
nasKyidir formanni Framsóknarfiokksins. Hafi nokkru
sinni verið vegið að lýðræði og þmgræði í |>essu landi,
þá var það sumarið 1956. {>egar Framsóknarflokkur-
mn fékk Alþýðuflokkinn til að stofna mcð sér hræðslu-
bandalagið.
Framsóknarmcnn virðast gera ráð fyrir, að allur
almenningur í landinu sé svo skyni skroppinn og
gleyminn, að hann muni ekki. eftir þessari tilraun til
mestu svika í íslenzkum stjórnmálum, sem sagan kann
fi'á að greina. Ella-mundi þetta kjördæmaþing fram-
sóknarmanna á Vesturlandi vart haía látið ofangreint
plagg frá sér fara.
En }>essi ályktun sýnir greinilega, að hinir óbreyttu
flokksmenn Fiamsóknarflokksins úti um Iandsbyggð-
ina, eru nákvæmlega etns óprúttnir og ósvífnir í áróðn
sínum og íormaður fiokksins. Eftjr höfðinu dansa hm-
irnir.
Rússneskir skriðdrekar við h iðið í Friðriksstræti.
Slær í
I síðustu viku kom til
aivarlegra árekstra á
markalínu Austur- og
Vestur-Berlínar, aðal-
íega við }>að eina hlið,
sem enn er haldið opnu
í múrveggnum, en það
er í Friðriksstræti.
Þegar deilurijar náðu há-
marki hofðu héraðsstjórnir
Bandáríkj amanná og Breta
kallað alltf herlið sitt út og
það var í st-öðunv sínum ná:
lægt mörkunum. . Sveit
bandarískra skriðdreka stóð
í þyrpingu i Friðriksstræti
vestah markalinunnar og
50 metrum austar, hinum
rnegin víð .gaddavírsgirðihg-
arnah. stóðu' þvrpingar stál-
grárra rússneskra skrið-
dreká. Áhafnir skriðdrek-
anna-sátu eins og viðbúnar
í sætum sínum, viðbúnar
hinu versta. Þeir héldu jafn-
v.el höndum um skefti
stórra vélbyssna og sneru
skotturnum bryndrekanna í
ýmsar áttir og miðuðu fall-
byssunum á andstæðingána
hinum megin við markalín-
una. 1
★
Það sem hér var deilt um,
var réttur bandarískra her-
manria til að fara ferða sinna
inn á rússneska hernáms-
svæðið. Bandaríska herstófn
r
» «
^>g ekki leið á löngu þar til
rhinir rússriesku skriðdrekar
• J£oru komnir á vettvarig;
Deilur þessar hófust með
^því, að austur-þýzkir lög-
• -^eglumenn' í hliði Friðriks-
:strætis tóku að stöðva -fólks-
^bifreiðir mefktar bandaríska
5jfhernUm,. sem fengið höfðú að
•;íara - austur yfir óáreittnr.-
þeir að heimta að fá
vegabréf hmna am-
hermanna, sérstaklega
þeir voru ekki klæddir i
^irikennisbúriing. Hermenn-
gifcrör neituðu algerlega að
'sýna. vegabréí og héldu því
fram, að Austúr-Þjéðverjar
befðu enga heimild til að
stoðva för þeirra eða haía
eftirlit með þeim. Hófst síð-
sn hið mesta stapp.um þetta.
Málið fór til liðsforingja og
sáan i æðri staði, en bifreið-
.’f mandaiúsku hermannanna
stóðu á meðari hreyfingar-
lausar í hliðinu.
★
Þegar staðið hafði í þessu
þófi í nokkrar klukkustund-
að sýna hinum austur-þýzku
yfirvölduin, að ef samriingár
værða roínir, þá verður hart
lát.ið mæta hörðu.
í riæsta 'skiþti sem srlíkur
atbúrður gefðíst komu
• bandarískir . skriðdrekar á
vetivang, en þá íéið heldur.
ekki á löngu áður en' hinar
fússsnesku skriðdrekasveitir
komu einnig á vettvang.
Höíðu þær þá beðið bak við
næsta götuhorn.
.★
Sjónarvottar segja, að þaö
hafi verið all óhugnanlegt að
horfa á hina banclarísku og
rússnesku skriðdreka, sem
þarna mættust. Mönnum datt
i hug, að hvert augnabiik
gæti orðið upphaf nýrrar
heiinsstyrjaldar. En alft
hélzt rólegt og engu skot.i
var hieypt af.
Ef til vi.ll var engin hætta
á því, að skoti væri hleypt
af þarna. Slí.kt gérist ekki
nú á dögum af neinni til-
viljun. En áreksturinn Marð
báðum aðiljuhi e. t. v. góð
kennslustund. Hún sýndi
nokkuð í spennunni hug
beggja í hinni alvarlegustu
alþjóðadeilu og af því má
draga vissar ályktanir.
★
Bandaríkjamenn líta svo
á, að þessar ferðatakmark-
anir Austur-Þjóðverja sýni,
að ekki sé að treysta neinum
samningum, sem við þá eru
• .
S
Byltingarafmæli.
1 gær héldu kommúnistar upp á 44. afmæli bylt-
ingarinnar í Rússlandi, }>að er að segja þeírrar síðari,
sem gerð var 1917 og svipti þjcðma því frelsi, sem
imnizt hafði m.eð hinni fyrri. Að þessu sinni höfðu
kommúnistar óvenju hljótt um sig — af skiljanlegum
ástæðum — þótt þeir treystu sér ekki til — af jafn-
skiljanlegum ástæðum — að hætta við öll hátíðaböld,
þar sem sendiherra sovétstjórnarinnar hafði boðizt til
að flytja ávarp. En einkenmlegt var, að samkoman
mmntist aðeins ,.verkalýðsbyitingannnar“, því að í
auglýsingunni var forðazt að nefna Sovétríkin. Eru
kommúuisliar farnir .a.ð verða feimirir við sæluríkið ?
in heldur fast við þa'ð sem
fyrr, jafnveí þótt múr hafi
verið hláðirin vfir borgina
þvera, að bandarískir her-
raerin hafa samkvæmt 'her-
námssamningnum fúlikomuá
heimild til að fara hvert sem
þeir óska um borgina. Þenn-
an rétt eru þeir ákveðnir í
að verja, jafnvel með valdi.
Og þegar þeir sýna, að þeim
væri full alvara, þá íór eins
og margir höfðu búizt við,
að austur-þýzku lögreglu-
mennírnir, sem el’a gæta
borgarfakmarkanna hlúþu
til stóru öminu, Rússanria,
ir komu sveitir bandarískra
fótgönguliða á vettvang og
voru þeir vopnaðir handvél-
byssum álíka og austur-
þýzku lögreglumennirnir.
Þeir léíu nú tií'skarar skriða
'og ger.gu í þéttri fvlkingu
meo byssurnar reið'ubúnar,
slógu hring um bifreiðlna,
sem stöðvuð hafði verið og
íylgdu henni síðan yfir
markalínuna og um 200
metra inn fvrir hana inn í
Austur-Berlín. Þar létu þeir
staoar numið, sneru við og
tóku bifreiðina með sér.
Þetta gerðu hermennirnir til
gerðir. Þeir draga af þessu
samlíkingu við þær tillögur
Rússa, að fela Austur-Þjóð-
verjum eftirlit með flutninga
leiðinni til Vestur-Beriinar.
stundum hefir heyrzt orð-
rómur um, að Bandaríkja-
raenn vilji fallast á s’íkt.
Eftir þessa atburði er ólík-
legi-a að þeir geiú það.
Atbur.ðirnir sýna, að
Bandaríkjamönnum er full-*
komin alvara í Berlínarmái-
inu og' að þeir munu verja
rétt sinn með öllum ráðum,
og þeir sýna ennfremur, að
Framri a -t. siðu,
V.V.V.V.VZ.'.VcV.VASVAV.'.W.ViWÁVWMW^.WAV.W.VZ.W.VAVW.’.’.V.V