Vísir - 19.01.1962, Qupperneq 15

Föstudagur 19. janúar 1962
v i s I í!
15
©PIB
COPENMACIN
E!nda þótt
Stebbi stýrimað
ur hefði ekki
minnstu löngun
til að rannsaka
eyjuna, þagði
hann, er hann
heyrði Kalla
tala um „skyld-
ur sjómanns-
ins". Hann andvarpaði djúpt
og Mangi meistari tók undir,
og snéri síðan aftur til vélar
rúmsins. Með því að sigla til
skiptis á fullri ferð áfram og
aftur á bak, tókst Kalla að
komast talsvert nær eyjunni
óþekktu. Skipið var nú á allar
hliðar umkringt risastórum
vatnaliljum, og Kalli stöðvaði
vélina. Hann kallaði á stýri-
manninn niður úr brúnni og
sagði honum að nú skyldu þeii
ganga restina eftir veginum.
„Hvaða vegi?" spurði stýrimað
urinn áhyggjufullur, því að enn
var' næstum hálfrar mílu leið
inn að ströndinni. „Eftir lilju-
veginum" svaraði Kaili stutt-
lega, komdu nú, stýrimaður".
Síðan sveiflaði hann sér yfii
borðstokkinn og hóf gönguna
inn að eyjunni. Stýrimaðurinn
hugsaði sig um, en Tomrni var ý
þegar á leiðinni á eftir Kalla. /
..Bíddu eftir mér“, kallaði hann ý
á eftir Kalla skipstjóra. „Ég-
■ 'tla með“. Síðan elti stýrimað *)
urinn eiunig. en var þó cins og y
á bóðum áttum.
hæstaréttarlögmaður
Austurstræti 17. — Sími 13354
Málaflutningsskrifstofa
MAGM S THORLACIUS
I Aðalstræti 9. — Sími 1-1875.
EINAR SIGURÐSSON, hdl.
lUálflutningur — Fastcignasala
Ingólfsstræti 4. — Sími 167C7.
Bennie C. Hall:
Hjúkrunarkonur eiga að
hugsa um sitt hlutverk og
gæta þess að láta tilfinninga-
semi ekki ná tökum á sér“.
„En það er ekki bara það,
Jane, að þér séuð sárar, þér
eruð kannske dálítið smeykar
um, að þér verðið ekki vand-
anum vaxnar, sem starfinu
fylgir?“
Þetta var kannske óheppi-
leg athugasemd, en Janet tók
hana ekki illa upp fyrir hon-
um.
„Kannske ég sé dálítið
smeyk núna“, sagði hún. „Og
það er verst af öllu. Faðir
minn sagði ávallt, að ég mætti
aldrei láta neinn eða neitt
hafa þau áhrif á mig, að ég
glataði traustinu á sjálfri mér
Og ég veit, að hann hafði
rétt fyrir sér“.
Peter Nugent fann til auk-
innar virðingar á henni fyrir
þessi orð. Hún var þögul um
stund og horfði út á sjóinn,
en svo tók hún til máls á ný:
„Það er í rauninni engin á-
stæða fyrir mig, að glata
sjálfstrausti. Þegar ég var
lítil telpa þóttist ég vera
hjúkrunarkona og í leik var
ég alltaf að hjúkra, áður en
ég man eftir mér, — svo
sagði mamma mér. Og ég
hjálpaði pabba eins langt og
ég man við sjúklingana hans.
Þá var ég víst ekki nema 10
ára —“.
Aftur gætti viðkvæmni í
rödd hennar, hún þerraði
burt tár og hélt áfram:
„Ég lauk prófi úr gagn-
fræðaskóla, þegar ég var
átján ára. Ég var ekki neinn
námshestur, en allt gekk þó
sæmilega. Og svo fór ég að
stunda hjúkrunarnámið í
sjúkrahúsinu í Boston, og þar
var ég, þótt ég segi sjálf frá,
í allgóðu áliti, enda var ég
valin úr hópi 50 hjúkrunar-
kvenna til þess starfs. Ég sótt
ist ekki eftir því, en stjórn
hælisins var mér meðmælt.
Mér fannst þetta vera dásam-
legt tækifæri og ég greip það,
en ég hef víst ekki gert mér
grein fyrir út í hvað ég var
að ,,hoppa“.
Hún hló og horfði á hann
eins og í afsökunarskyni:
„Þér megið ekki misskilja
mig. Ég ætlaði ekki að mæla
hrokalega, þegar ég sagði, að
ég hefði verið í áliti. Ég átti
bara við, að ég væri talin hæf
hjúkrunarkona. Kannske var
ég að stappa stálinu í sjálfa
mig með því að taka til orða,
eins og ég gerði“.
Hann fékk ekki tíma til' a;ð
svara, því að henni datt alit
í einu í hug, að Jerry Clay-
ton læknir hefði verið að tala
um hana á bak — og ekki
hækkaði hann í aliti hjá henni
fyrir það.
„Hvemig stendur annars á
því?“ spurði hún, „að þér
virðist vita heilmikið um mig:
Hann hefur þó ekki verið að
tala um mig á bak, þessi —
þessi Jerry Clayton“.
„Jerry Clayton er ekki
þannig gerður“, svaraði hanm
og vonaði, að hún léti sér
svarið lynda, er hann bætti
við, — „þessu var bara eins
og hvíslað að mér“.
En hún hafði það upp úr
honum, að það var starfs- og
káetufélagi hennar, Polly
Grant, sem ,,hvíslað“ hafði,
en Jane gat einhvern veginn
ekki reiðzt Polly, þóttist viss
um, að hún væri ein þeirra,
sem væri gjarnt að masa dá-
lítið, en væri þó ekki nein eit-
urtunga, — hún var viss um,
að hjartalag hennar væri
gott.
Peter sagði Jane annars, að
Polly hefði gert sér vonir um,
að fá starfið sem aðalhjúkr-
unarkona á skipinu, — starf-
ið sem Jane hafði fengið, og
víst hefði henni gramist, að
fá það ekki, því að hún hefði
talið sig standa næst því.
„En ég vissi alltaf, að þetta
var alveg vonlaust fyrir
hana“, sagði Peter. „Hún et
of laus í rásinni, stúlkan sú.
En hún kemst yfir þetta og
þér þurfið engar áhyggjur af
henni að hafa. Hún kennir yð-
ur ekki persónulega um ósig-
urihhí ög kannske hefur hún
ftindið íiridir niðri, að þetta
ábyrgðarstarf var í rauninni
ekki fyrir hana“.
„Ég hef engar áhyggjur af
Polly. Mér þykir vitanlega
leitt, að hún skyldi verða fyr-
ir vonbrigðum, en ég er viss
um, að við verðum vinstúlk-
ur. En hvað er að mér? Af
hverju er ég ekki, að því er
virðist, talin fær til starfs-
ins?“
Peter glotti og lét sem hann
væri að hugsa málið.
„Það gæti verið, að þér vær
uð, eins og Polly, álitnar full-.
ungar. Og ef til vill vegna feg
urðar yðar. Það hlýtur að
hafa orðið Jerry talsvert um-
hugsunarefni, að úr öllum
umsækjendahópnum skyldi

— Ja, ég veit ekki hvort ég á að hleypa yður upp.
Hrjótið þér?
vera valin ljómandi falleg,
ung hjúkrunarkona — rauð-
hærð í þokkabót".
Jane hnyklaði brúnir — og
þótti þó lofið gott. Hún svar-
aði af aðdáunarverðri ró:
„Ég þakka gullhamrana,
en ég læt þá ekki stíga mér
til höfuðs. Vinsamlegast, Pet-
er, ræðið málið af alvöru. I
mínum augum er þetta ekkert
gamanmál. 1 mínum augum
er hjúkrunarkonustarfið ekki
blátt áfram, að hafa eitthvað
fyrir stafni og vinna fyrir
mér. Ég lít á það sem köllun.
Það er sjálft lífið fyrir mig“.
Hann varð alvarlegur á
svip, en það kom brátt í ljós,
að allar hans hugsanir sner-
ust um Jerry Clayton, hinn
valdsmannlega unga lækni, en
ekki hina glæsilegu Jane Ham
ilton. Hann fór að tala um
Jerry Clayton lækni. Hann
væri afbragðs náungi og
hefði ágætis hæfileika til að
bera. Það væru ekki aðrir á
hans aldri, sem stæðu honum
framar, og Jane mundi brátt
komast að raun um það sjálf.
Og sannast að segja væri það
lán fyrir alla hlutaðeigandi,
að jafn staðfastur, áreiðan-
Barnasagan Kalli kafteinn * FLJÓTANDI EYJAN
LOGFRÆÐINGAR
Páli S. Pátsson
hæstaréttarlögmaður
Bergstaðastræti 14.
Simi 24200
v^WÞÓR óiMumsoN
Ves'íurujcda,i7l'úá Soní 7597o
INNNEIMTA
LÖOFBÆtl&TÖtlF
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlögmaður
Málfl u tn i ngsskrif stof a
Austurstr 10A Sími 11043
6ÚSTAF ÓLAFSSON