Vísir - 24.11.1962, Blaðsíða 15

V1SIR . Laugardag 24. nóvember 1962.
Cecil Saint - Laurent:
15
KARÓLÍNU
Hún var ekki fyrr komin á
bilfar en henni var skipað niður
einn bátinn. Varð hún að hend-
ast niður eftir öskjunni. Nokkr-
ir liðsforingjar og hásetar
brugðu við, og virtust allir óð-
fúsir til aðstoðar, að koma henni
niður í bátinn, en á honum var
mikill veltingur. Hún varð nú
gripin beyg, en til þessa hafði
hún aðeins litið á þetta sem for-
leik að því, að hún gæti hitt
Gaston á ný. Nú var hún orðin
þátttakandi í leik, þar sem var
um líf og dauða að tefla.
Báturinn var drekkhlaðinn og
var því ekki hægt að róa hon-
um upp í landsteina. Aðalsmað-
ur nokkur varð að bera hana í
land til þess klæði hennar vökn-
uðu ekki. Þegar á land var kom-
ið jókst beygur hennar að mun.
Á skipinu hafði henni verið
sagt, að hlutverk hennar væri að
njósna og koma sér í kynni við
þá sem störfuðu með leynd fyrir
samsærismenn, en enginn hafði
haft hugsun á, að láta hana fá
nein nánari fyrirmæli varðandi
þau átök, sem áttu sér stað. Und
ir eins__og hermennirnir voru
komnir á land skipuðu þeir sér
í smáhópa og hurfu milli klett-
anna. Hún var skilin eftir og hún
var í algerri óvissu um hvað hún
ætti að taka sér fyrir hendur.
Hún hugleiddi hvað gera skyldi
í nokkrar mínútur, án þess að
komast að nokkurri niðurstöðu,
lagði svo leið sína eftir stíg
nokkrum án þess að hafa hug-
mynd um hvert hann lægi. Fyrr
en varði var hún komin að litlu
steinhúsi, sem ef til vill var
tollvarðaskýli. í dyrunum stóð
aðalsmaður, maður um fimmt-
ugt sem hún mundi eftir, því
að hann hafði verið í sídegis-
veizlu í Plymouth daginn áður.
Hann tók henni kurteislega og
sagði henni, að það skynsam-
legásta sem hún gæti gert væri
að bíða átekta, og gæti hún
setzt á þangmadressu, er þarna
var, eða hallað sér út af, ef
hún vildi.
— Gengur allt að óskum?
spurði hún.
— Ég veit það ekki. Ég á að
vera hér vegna sambandsins við
flotann, en um gang orrustunn-
ar veit ég ekkert. Það lítur út
fyrir, að lýðveldissinnar hafi
haft njósnir af innrásinni, og að
við eigum í höggi við miklu
öflugra lið en við gerðum ráð
fyrir.
— Hann varð allt í einu sót-
rauður í framan, allar æðar
þrútnuðu og hann kreppti hnef-
ana:
— Við eigum við ofurefli að
etja, —- það eru tíu móti hverj-
um okkar, en við skulum sýna
þeim ....
Karólína hafði enga löngun
til þess að ræða við þennan
mann sökum þess hve æstur
hann var og- fór að ráði hans
og lagðist á þangmadressuna.
Hún losaði dálítið um klæði sín,
át nokkrar drúfur, sem þessi
gamli liðsforingi hafði boðið
henni, og þegar hann var farinn
sofnaði hún, enda var hún dös-
uð orðin.
Hún vaknaði við ákafa skot-
hvelli, þegar komin var koldimm
nótt, og virtist skothríðin hafa
færzt nær. Hún gekk út. Um
daginn hafði verið heitt, en nú
fannst henni nístings kalt, enda
hvasst. Hún gat ekki greint skip
in úti á sjónum. Og af því að
hún var ein var hún hrædd. Hún
gekk nokkur skref áfram og
urðu þá klettar fyrir henni.
Allt í einu sá hún eins og dökk
an skugga og kallað var:
—- Hver er þar? !
Karólína, sem var enn dösuð
og vart glaðvöknuð svaraði ekki
strax, og óðar var hleypt af og
byssukúla þaut með hvin fram
hjá henni.
Maður nokkur nálgaðist og á-
varpaði hana hranalega, virtist
hafa verið skelkaður, en róaðist,
er hann sá hver þarna var — og
eins varð Karólína rólegri, því
að þetta var einn að aðalsmönn
unum, sem hún hafði séð á skips
fjöl. Hann sagði henni, að inn-
rásarliðið væri sigrað, lið Hoche
hershöfðingja hefði umkringt
á 'ströndinni, og öll von væri
úti, nema Warren hershöfðingi
gæti komið meira liði á land.
Og hann bætti við, að skytturn
ar í liði Hoche væru miklu hæfn
ari en skytturnar í liði innrásar-
hersins.
. Hann hafði varla sleppt orð-
i!nu, er Karóíína brá á ný, því
að byssukúla næstum straukst
við hana, og nú heyrði hún köll
og einnig vein særðra manna, og
enn ákafari skothríð en áður. Og
hún hugsaði eins og svo oft áð-
7 /
ur: Sé ég ein mun allt slampast
af fyrir mér einhvern veginn, en
haldi ég hópinn er ég glötuð.
Hún fikraði sig áfram í áttina
til strandar og faldi sig þar bak
við klett. Þar húkti hún langa
stund hreyfingarlaus og horfði á
öldurnar, sem skullu á kletta-
ströndinni.
Hún heyrði fótatak á stígnum,
sem var skammt þar sem hún
faldist, og hún taldi að þama
myndi á ferð smáhópur innrásar
manna á undanhaldi og ætluðu
að komast til strandar. Hún
lagði við hlustirnar og komst að
því, að þeir voru slegnir felmstri,
og þeir áformuðu að varpa sér
til sunds og reyna að komast út
í skipin.
Greip hana nú ofsahræðsla og
hljóp hún til þeirra. Fyrirliði
þeirra, ofursti, heilsaði henni
kurteislega, og sagði:
— Frú, allt er glatað. Ef til
vill hlífa þeir yður. Sjálfur
mundi ég heldur hætta til lífi
mínu með því að varpa mér til
sunds heldur en gefast upp fyrir
lýðveldissinnum. Heldur vil ég
drukkna en verða lagður á högg-
stokkinn.
— Reynið að hjálpa mér, sagði
Karólína.
T
A
n
tv J
l
A
Þegar Tarzan hafði jafnað sig
eftir svipuhöggið ætlaði hann að
grípa til vopna sinna... en hann
var stöðvaður af varnaðar glefsi
frá einu af kattardýrunum sem
voru vel á verði. Grímuklæddi
maðurinn hló illkvittnislega.
„Engan æsing, þér munið verða
tættur f sundur nógu snemma.
Barnasagan
KALLB
,m super*
filmu-
fiskurinn
Stuttu síðar stóð Kalli, meist-
arinn og Bizniz fyrir framan
mjög fc.nfálega eimreið. „Skiljið
þér nú hvers vegna ég fór með
yður á Farartækjasafnið", spurði
Kalli stoltur. „Með þessu getum
við dregið Feita Moby til Mud-
anooze. Deal mun aldrei gruna
það“. Meistarinn rannsakaði
þennan gamla gufuvagn mjög
nákvæmlega. „Tæl nilega er
þetta framkvæmanlegt", sagði
hann, „en haldið þið að þið get-
ið fengið hann leigðan"? „Látið
mig um það“, sagði Bizniz kátur
og ílýtti sér til skrifstofu safns-
stjórans.
Nærfatnaður
Karlmanna
og drengja,
fyrirliggjandi.
I. H MULLEft
Ódýrt
KULDASKÓR
og BOMSUR
VERZL.Ö?
15285
16 mm filmuleiga
ICvikmyndavclaviðgerðir
Skuggamyndavélar
.Flestar gerðir sýningarlampa
Ódýr sýningartjöld
Filmulím og fl.
Ljósmyndavörur
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transi'stor)
FILMUR OG VÉLAR
Freyjugötu 15 ■
Sími 20235
Hvítor
Terrylene-
skyrtur