Vísir - 28.01.1963, Side 8

8
VI SIR . Mánudagur 28. janúar 1963.
VÍSIR
Jtgetandi BlaAaútgðtan VISIR
Ritstiðrar Hersteinr Pálsson Gunnar G Schram.
AOstoSarrttstiörl Axel rhorstemsson
Frétiast'ðri Þorsteinn 0 Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingai og afgreifisla Ingólfsstraeti 3.
Askriftargjalc! er 55 trónui 6 mánuSi
f lausasölu 4 kr eint — Slmi 11660 (5 Hntir)
PrentsmiSis Vlsis - Eddf h.f
Nýmæli refsilaga?
Níu létu lífið af slysförum í janúarmánuði. Það er
há tala, ógnvænlega há. Flestir þeir sem létust voru í
blóma lífsins. Meðalaldur þessarra níu manna og
kvenna var aðeins 29 ár.
Fimmtudagurinn í síðustu viku var sviplegur slysa-
dagur. Á þeim degi biðu bana í bifreiðaslysum ung
stúlka og ungur maður í nágrenni bæjarins. Það er
því von að margur spyrji sjálfan sig: Hvað er unnt að
gera til þess að fækka hinum ógnvænlegu slysum,
sem verða í umferðinni?
Vísir gerir tilraun til þess að svara þeirri spum-
ingu í dag. í blaðinu birtist frásögn lögreglustjórans
í Reykjavík, þar sem hann nefnir það helzta sem var-
ast beri á vegunum.
En hvað annað er unnt að gera til þess að koma í
veg fyrir slysin?
Á föstudaginn skýrði lögfræðingur sá sem kveður
upp dóma i umferðarmálum hér í borg frá þeirri skoð-
un sinni að hann væri sannfærður um að það yrði
ta góðs ef ökuföntum yrði refsað með svipuðum hætti
ig nú er farið að gera í Bandaríkjunum: að dæma þá
■II þess að horfa á þjáningar slasaðra á sjúkrahúsum.
Þar em þeir neyddir til þess að horfast undanbragða-
laust í augu við afleiðingar eigin kæmleyhis. Mundu
slík viðurlög ekki geta átt heima í íslenzkri refsilög-
gjöf?
Fulltrúi yfirsakadómara vék einnig að öðru athyglis
verðu atriði. Hann benti á að í Bandaríkjunum væri
ekki hlífzt við því að birta í blöðum nöfn og heimilis-
föng þeirra sem sekir gerast um umferðarlagabrot og
taldi vel koma til greina hér á landi að birta t. d.
nöfn þeirra sem eru teknir ölvaðir við akstur.
Vafalaust mundi mörgum manninum þykja sú birt-
ing meiri refsing en fébætur. Hér er drepið á hugsan-
iega leið til þess að koma í veg fyrir slík áfengisbrot,
en sem kunnugt er tók lögreglan mun fleiri ölvaða
menn við stýrið síðasta ár en nokkra sinni fyrr.
Það er ekki á valdi blaðanna að kveða á um
hvort slfkri nafnabirtingu ætti að koma á hér á landi.
’»ar hlýtur að koma til ákvörðun dómsmálastjómar-
nnar. En það er hlutverk blaðanna að vekja athygli á
ídæmunum og benda á hugsanlega leiðir til úrbóta.
)g þá kemur fyrst í hugann reynsla annarra þjóða
ig framkvæmd sú sem þar tíðkast.
iitt er fullljóst: að þörf er nýrra ráðstafana sökum sí
mkinnar hættu í umferðinni. Hér duga ekki sömu við-
urlög og vom eitt sinn talin góð og gild.
Draumur um þjóB mei
það er enginn vafi ð þvf að
de Gaulle Frakklandsfor-
seti lftur stórt á sig. Hann stend
ur nú þvert i vegi fyrir inn-
göngu Breta í Efnahagsbanda-
lag Evrópu og ástæðan er ein-
faldlega sú, að hann óttast að
innganga þeirra i bandalagið
verði til að dreifa kröftum sem
vinna að sameiningu Evrópu.
Hann þykist viss um það, að
þau sex ríki sem eru nú Efna-
hagsbandalaginu muni innan
skamms sameinast í eitt vold-
ugt sambandsríki ef ekkert verð-
ur til að trufla þá þróun sem
nú er hafin.
Fái Bretar hins vegar inn-
göngu, óttast hann að banda-
lagið fái annan svip. Fyrir áhrif
frá þeim muni draga úr samein
ingarstefnunni og bandalagið
stöðvist við það að verða sam-
starf á efnahagsmálasviðinu.
Þess vegna berst de Gaulle af
hörku gegn Bretum. Innganga
þeirra brýtur í bága við hug-
myndir hans um Stór-Evrópu.
En það er draumur hans að þau
sex rfki sem nú eru 1 Efnahags
bandalaginu myndi voldugasta
sambandsríki heims með um
200 milljón íbúum, og tengslum
við Afríku.
Jgn stórveldisdraumar hans
sjást á fleiri sviðum. Þeir
koma m. a. fram f ræðu sem
hann flutti í byrjun ársins, þar
sem hann lýsti þvf yfir að
Frakkland myndi innan tiltölu-
lega fárra ára hafa 100 milljón
íbúa. Það er stórt stökk sem
de Gaulle ætlar að taka þarna
þvf að nú sem stendur er fbúa-
tala Frakklands aðeins um 47
milljónir. En það sést að gamla
manninum er alvara á því að í
sömu ræðu hvatti hann frönsk
hjón til að hlaða niður börnum,
yfirvöldin myndu innan skamms
gera frekari ráðstafanir til að
hlaupa undir bagga með barna-
fjölskyldum.
Þessi draumur um fólksfjölg-
un f Frakklandi hefir þótt ó-
trúlegur fyrir síðustu heims-
styrjöld þegar frönsku þjóðinni
fór fækkandi vegna þess þjóðar
siðar sem kominn var á að hjón
takmörkuðu barneignir. Þá var
franska þjóðfélagið skipulag
eins barns í hverri fjölskyldu.
En vissulega er það rétt að
fólksfjölgun í Frakklandi hefur
verið mikil á síðustu áru. Við
skulum taka síðustu átta árin.
Árið 1954 var íbúatala Frakk-
lands 42,7 milljónir, en er nú
komin upp í 47 milljónir. I
þeim fjölda er að vísu innifaldir
700 þúsund manns sem hafa
flúið Alsfr og snúið heim á
franska grund. En fjölgunin
verður samt að teljast furðu-
lega mikil.
■yið skulum einnig líta á það
að við manntal árið 1861
var fbúatala Frakklands 37,2
milljónir. Það kemur því í ljós,
að fólksfjölgunin á síðustu átta
árum hefur verið meiri en í 90
ár þar áður.
Ef svona heldur áfram, þá
má reikna með því að draumur
forsetans um 100 milljóna
franska þjóð rætist fyrir næstu
aldamót.
En það þarf miklar fram-
kvæmdir til að taka við svo
mikilli fjölgun og einmitt nú
eru framfarir og framkvæmdir
meiri í Frakklandi en f flestum
öðrum löndum. Ekki þarf annað
en að ferðast um úthverfi París-
arborgar eða annarra borga
landsins. Alls staðar eru risa-
stór fjölbýlishús að rfsa upp
eins og gorkúlur enda veitir
ekki af til að taka við fólks-
fjölguninni.
■fjað er annars athyglisvert að
1 kanna fjölskylduskfrslur
Frakklands. Þar kemur t. d. f
Ijós, að tala ógifts fólks f Frakk
Framhald á ols 7.
W0 milljón íbúum