Vísir - 04.03.1963, Síða 8

8
■áma
V1S IR . Mánudagur 4. marz 1963.
Otgefandi: BlaðaUtgáfan VlSIR,
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
f lausasölu 4 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur).
?rentsmiðja Vfsis. — Edda h.f.
Úrelf vlnnulöggjöf
Þrír af þingmönnum Sjálfstæðisflokksins hafa lagt
fram frumvarp um endurskoðun vinnulöggjafarinnar.
Það frumvarp er mjög þarft vegna þess að núver-
andi vinnulöggjöf er orðin úrelt. Hefir það komið í
Ijós á síðustu árum, að þótt við búum í háþróuðu lýð-
ræðisríki, þá hefir þróunin í vinnulöggjafarmálunum
ekki verið sem skyldi. I frjálsu nútímaþjóðfélagi er
vinnulöggjöfin einhver hin mikilvægasta löggjöf. Hér
á landi er hún aldarfjórðungs gömul og óhjákvæmilegt
er að ýmsa þætti hennar þarf nú þegar að endurskoða.
Ótækt er að í skjóli löggjafarinnar skuli ofbeldis-
menn geta hótað því að nauðsynleg þjónusta við börn
og sjúklinga sé hindruð eins og dæmin sýna. Margir
minnast Lækjartorgsfundarins 1955, þegar Hannibal
Valdimarsson hótaði því að allt rafmagn skyldi tekið
af Reykjavík og fiskurinn í frystihúsunum eyðilagður.
Slíkar hótanir sýna á hverjum refilstigum íslenzk
verkalýðsbarátta er stödd.
Verkfallsrétturinn er sjálfsagður og nauðsynlegur.
En hann má ekki.ganga út í slíkar öfgar. Ofbeldis-
mennirnir mega ekki fá völd í skjóli úreltrar löggjafar.
Ný vinnulöggjöf verður ekki lögð fyrir þetta þing.
En hennar er beðið með óþreyju. Sú endurskoðun, sem
nú er á döfinni er því bráðnauðsynleg. Þar er gerð til-
raun til þess að bæta úr verstu göllunum og vonandi
nær hún samþykki löggjafarsamkundu þjóðarinnar.
Gangstéitir fyrirfinnast varla
Uppgangur er miklll á öllum
svlOurti í Vestur-Þýzkalandi
nema einu — kvikmyndaiOnaö-
urinn berst ( bökkum og á í al-
varlegum fjárhagsöröugleikum.
Þetta hefir þegar leitt til þess,
að kvikmyndaiðnaðurinn hefir
dregið saman seglin að nokkru.
Framleiðslan á árinu 1958 nam
til dæmis 128 kvikmyndum, en
árið 1961 framleiddu þýzk kvik-
myndafélög hins vegar aðeins
72 myndir, og það er skoðun
sérfróðra manna, að iðnaðurinn
eigi eftir að ganga saman enn.
Þessu hefir svo aftur fylgt, að
hluti þýzkra kvikmynda á mark
aðinum hefir farið minnkandi,
og leigutekjurnar, sem námu um
160 milljónum marka árið 1958,
hröpuðu niður í 92 millj. 1961.
Loks bætist svo það við,
aö þýzkum kvikmyndum þykir
einnig hafa farið aftur að menn
ingar- og skemmtigildi, og þetta
hefir leitt til þess, að þegar
efnt hefir verið til kvikmynda-
hátíða á ýmsum stöðum upp á
síðkastið, hafa þýzkar kvik-
myndir staðið mjög höllum fæti
og fengið fátt verðlauna.
Orsakanna til þessarar hnign-
unar kvikmyndaiðnaðarins
þýzka er að leita í hinu sama
og annars staðar, þar sem kvik-
myndaiðnaðurinn á f vök að
Þýzkur
verjast: Sjónvarpið hefir sótt
mjög á, og þýzka þjóðin hefir
breytt lffsvenjum sfnum veru-
lega, Þar við bætist, að byggja
varð upp algerlega nýjan kvik-
myndaiðnað eftir strfðiö, og var
þá ekki hægt að grfpa til neinna
varasjóða eða grundvallar, sem
reisa mátti á.
Vísir hefir margt ritað um hina miklu hættu í um- J
ferðinni. Viðtöl voru birt við Iögreglumenn og aðra \
aðila sem vegna sérþekkingar sinnar kunna skil á um-
ferðarmálunum.
En það er ekki rinungis nauðsynlegt að herða
eftirlit með óvarkárum bifreiðastjórum, byggja götu- |
vita og mála akreinar á aðalbrautir. Gangstéttarlagn- |
ing í Reykjavík er orðin langt á eftir tímanum. Við §
meginumferðaræðar eins og/ Suðurlandsbraut er enga
gangstétt að finna. Hundruð ef ekki þúsundir manna f
fara daglega um þá götu. En leið þeifra liggur annað-
hvort eftir sjálfri bílabrautinni eða eftir forarpollunum í
báðum megin akbrautarinnar. Gangstéttarlagning er ,
ekki einungis þægindi og hreinlætisatriði heldur stór- -
fellt Öryggisatriði. Byggingu þeirra þarf að hraða mun J
meira en enn hefir verið gert.
Á annað þarf að minnast. Gangstéttir borgarinn-
ar eru nú hreinsaðar með sópum. En væri ekki til-
tækilegt að taka Gvendarbrunnavatnið í þjónustu
hreinsunardeildar borgarinnar og beina vatnsslöngum
á gangstéttimar til þess að skola burtu óhreinindin?
Það er bæði fljótvirk og einföld hreinsunaraðferð.
Nauðsyn
á kvikmyndaiönaðf.
Málefni kvikmyndaiðnaðarins
hafa verið rædd f sambands-
þinginu f Bonn, 'og þar hafa
menn verið á eitt sáttir um það.
að nauðsynlegt væri að til væri
í landinu slíkur iðnaður, og í
þeim tilgangi hefir verið samið
frumvarp til Iaga um kvik-
myndagerð og starfsemi iðnað-
arins. Er þar gert ráð fyrir að
skattur verði lagður á hvern
aðgöngumiða, sem seldur er að
kvikmyndahúsum, , og renni
skatturinn til iðnaðarins. Ef um
5% skatt yrði að ræða, mundi
iðnaðurinn fá 35—40 milljóna
marka árlegan styrk.
Gert er ráð fyrir, að Þjóð-
verjar verði að framleiða um
100 kvikmyndir á ári, til þess
að þörfum kvikmyndahúsa
landsins sé fullnægt, en að auki
verða þau vitanlega að sýna
erlendar myndir. Styrkur handa
iðrtaðinum mundi gera honum
kleift að auka framleiðsluna, en
jafnframt mun verða kappkost-
að að auka gildi þýzkra kvik-
mynda. og það verður gert með
því að styrkja einungis góðar
myndir, sem hafa menningar-
gildi. Slfkt er einnig mikilvægt
Þýzkur kvikmyndalðnaður reynir m. a. að auka samstarf sitt við
sjónvarpiö, til þess að drýgja tekjur sinar, og mörg ný andlit hafa
komið fram upp ð síðkastið, — þar ð meðal þessi 22ja
ára gamli Berlfnarstúlka, Brit von Tiesenhausen. Myndin er tekin
af henni um borö ( farþegaskipinu Hanseatic, þegar þar fór fram
upptaka kvikmyndar, meöan frost og fannfergi geisaði á megin-
landinu eftir áramótin. Kvikmyndaframleiöandinn Artur Brauner
i Berlin hefir komiö upp tveim nýtízku sölum til töku kvikmynda
fyrir sjónvarpiö, og auk þess hefir hann keypt framleiðslurétt á
um 100 Ieikritum, sem samin eru fyrir sjónvarp.
í sambandi við útflutning kvik-
mynda og leigu þeirra erlendis.
Samkvæmt reynzlu
annarra þjóða.
Þjóðverjar hafa sniðið löggjöf
sína í þessu efni eftir reynzlu
manna f Englandi, Italíu og
Frakklandi á þessu sviði. Kvik-
myndaframleiðendur f þessum
löndum hafa um langt árabil
notið verulegs stuðnings af
hálfu hins opinbera. Frakkland
fórnar árlega sem svarar um
700 milljónum fsl. króna á kvik
myndaiðnað sinn, ítalir eyða
eigi minna en sem svarar 800
/ vanda
millj. ísl. króna til sömu þarfa,
og í Bretlandi nemur styrkur-
inn við kvikmyndaiðnaðinn um
hálfum milljarði árlega. f Vest-
ur-Þýzkalandi hafa menn hins
vegar látið nægja að tryggja
þessum iðnaði um 60 millj.
marka (rúmlega 600 millj. kr.),
sem dreift er á 12 ár, en þó
var bætt við 4—5 millj. marka
á s. 1. ári fyrir sérstaklega vand
aðar myndir.
Vonlaust
án ríkisstyrks.
Kvikmyndaframleiðendur í
Frakklandi, Italfu og Bretlandi
eru þeirrar skoðunar, að þeir
mundu verða að hætta starf-
semi sinni, ef þeir nytu ekki rfk
isstyrkja. Samband kvikmynda-
framleiðenda í Vestur-Þýzka-
landi er einnig þeirrar skoðun-
ar, að ef núverandi styrkur verð
ur minnkaður eða felldur niður,
muni evrópskur kvikmyndaiðn-
aður leggjast niður á skömmum
tíma.
Til þess að vinna gegn þess
ari hættu innan kvikmyndaiðn-
aðarins, eru fram komnar áæti
anir um að setja á laggir sjón-
varps- og kvikmyndaakademíu f
Mlinchen og Berlfn. Þar verður
einnig byggt á reynzlu annarra
staddur
þjóða, og með margra ára bók-
legri og verklegri kennslu er
ætlunin að mennta og fræða
unga menn, sem geta unnið
nýja sigra fyrir k'vikmyndaiðn-
aðinn og listina f Vestur-Þýzka
landi á komandi tímum.
★