Vísir - 04.03.1963, Qupperneq 10

70
VISIR . Mánudagur 4. marz 1963.
EB
ÍIMgj
ÉfÉIÍllf
Nýlega unnu þckktir franskir
fiugmenn óvenjuleg afrck, sem
vakið hafa mikla athygli víða
erlendis, þar sem aðstaða er til
að leika þetta eftir þeim.
Sá fyrri sýndi nýja aðferð til
að fara yfir Ermarsund, en
hann notaði til þess fallhlíf,
sem dregin var af báti með ut-
anborðshreyflum. plugmaður-
inn, Jean-Claude Dubois sveif
í um 100 metra hæð yfir sjón-
um í fallhlífinni, meðan bátur-
inn, sem knúinn var tveim 40
hestafla Evinrude-vélum, dró
hann yfir sundið á aðeins 74
mínútum. Fallhlífin var af
venjulegri gerð, en með þeirri
breytingu, að gerðar voru 59
rifur í hana, en loftið slapp
gegnum rifurnar og myndaði þá
iyftiafl. Dubois lagði upp frá
Frakklandi, án þess að láta
vita um fyrirætlan sfna, en
koma hans til Calais í Frakk-
landi, þar sem hann sveif loks
til jarðar innan um fólk á bað-
strönd, vakti að vonum gffur-
lega athygli.
Hitt flugafrekið fór fram á
Signu í sjálfri Paris, og þar var
notazt við svokallaðan „giro“-
bát, sem kalla má svifpökkva.
Bátur þessi er dreginn af öðr-
Skíðagarpurinn André Langlois
svífur í svifnökkva sínum yfir
Signu í Parfs.
um, og þegar hann hefir náð
nægum hraða, iyftist hann fyr-
ir áhrif loftskrúfu, en skurði
hennar má breyta, eftir því
hvort menn vilja iáta bátinn
svffa hátt eða lágt. André
Langlois, sem lék þessa list er
heimsmethafi í skiðastökki, og
lét hann bát með 75 ha. Evin-
rudvél draga svifnökkva sinn.
Það vakti mesta athygli, þegar
hann Iækkaði jafnan flugið, er
hánn kom að einhverri brúnni,
sem nóg er af í París, eins og
margir vita. Eitt blaðanna
komst svo að orði, að þarna
væri ágæt leið til að leysa- sam-
gönguvandræðin í París!
Jean-Claude Dubois á
nylonkaðli.
leiðj yfir Ermarsund aftan í 450 feta Iöngum
Úr bréfum
frá Togo
sérstaklega hár 'hans. — Eru
þeir allir broshýrir og vingjarn-
legir í okkar garð.
31. júlí 1961.
er búinn að vera hér í tíu
daga og hafa þeir liðið
fljótt. Því miður hef ég lítið sem
ekkert séð sólina síðan ég kom,
það hafa verið stöðugar rigning-
ar og höldum við okkur mest
allan tfmann inni við. Lítið hef
ég getað skoðað mig um, enda
segja menn, að lítið sé að sjá
hér f næsta umhverfi.
1 gær litum við á vatnsfallið,
sem nota á til framleiðslu raf-
magns hér, er það heldur snubb-
ótt samanborið við vatnsföll
heima. Munurinn er sá, að gróð
urinn er ákaflega fjölskrúðugur,
fellur vatnið niður um pálma,
vafningsvið o. fI., og svo úir
og grúir af öpum, sem leika sér
og stökkva milli klettanna. Gam
an er að virða fyrir sér tilburði
þeirra, þar sem þeir eru gæddir
þó nokkru viti. Annars er lítið
um dýr hér. Húsdýrum er að
sjálfsögðu nóg af, ganga þau
hér um götur eins og aðrir veg-
farendur, en engin villt dýr hefi
ég séð enn þá, nema smá eðlur,
2—3 þuml. á lengd, sem líta
stundum inn j til okkar, svo og
leðurblökur, sem leita í ljósið á
kvöldin og fljúga inn um glugg-
ana. Eru þær fljótar að komast
út, er þær sjá, hvar þær eru
staddar.
/ÍÐUR en ég kom ti lPalimé,
hafði Roger keypt lítinn
apakött, sem er eins og tveir
hnefar manns að stærð. Roger
skírði hann á sína vísu, kallaði
Framhala af bls. 9.
Varla þarf að segja, að við
vekjum mikla eftirtekt, ekki sízt
Jón litli. Um leið og við sýnum
okkitr er strax komin halarófa
af svertingjum, sem elta okkur,
æpandi „yovo“ (sá hvíti), og
vilja snerta Jón iitla og þó
BRM^CKi 1
Ford ’53—’59 Chervolet ’52—’60. Ford
Opel Karavan ’60. Tanus station ’59
Thunderbird ’5? tveggja dyra dyra
-’60. Merkury ’50 góður. Skóda 440
’56 kr. 25 þús. Chervolet ’53 vélar-
laus 25 þús. - Kaupendur athugið að
við höfum hundruð bíla á skrá hjá
okkur og oft með litlum eða engum
útborgunum ef nægilegar tryggingar
á greiðslum eru fyrir hendi.
M
hann Xylol, hann varð að sjálf-
sögðu að fá kemískt nafn á sig,
svo hann væri í faginu. Það er
kvenapi, og var hann mjög
hændur að Roger áður en ég
kom til Palimé, en eftir að ég
sýndi mig vildi hann ekkert af
Roger vita, en er öllum stundum
hjá mér, er ég þó kvenmaður
eins og hann.
Apinn er indælt grey, mein-
laus og góður í sér, til allrar
hamingju verð ég að segja, þar
sem Jón litli pínir hann misk-
unnarlaust, en heldur lítið
greindur að því er ég bezt fæ
séð. Hann hefur þó eitt sinn
sýnt svolítið vit, og er sagan
þannig: Ég hafði lagt mig einn
eftirmiðdág, og kom hann fljót-
lega upp 1 rúm til mín, skrækti
og lét öllum illum látum. Fór
hann heldur í taugarnar á mér,
tók ég þvl inniskó minn og
fleygði honum í hann. Hröklað-
ist hann þá vælandi ofan af rúm
inu, setti hendumar fyrir andlit-
ið og snökkti mikið. Leit hann
við og við á mig milli fingranna
til að sjá hvort ég væri ánn
vond. Skipti ég mér ekkert meir
af honum og sofnaði litlu
seinna. Er ég vaknaði og ætlaði
að fara í inniskóna mfna, fann
ég ekki nema annan þeirra. Leit
aði ég vel og lengi og fann hann
loks undir ábreiðunni. Hafði
honum verið vöðlað saman og
troðið af mikilli gaumgæfni und
ir ábreiðuna til þess að hann
sæist ekki meira. Ég fann enga
aðra útskýringu á þessu en þá,
að apagreyið hefði tekið inni-
skóinn, uppruna alls síns böls,
og reynt að fela hann til að fyrir
byggja allar frekari misþyrm-
ingar, enda var hann heldur
undirleitur, er skórinn kom í
leitirnar.
TZ'OKKURINN okkar Sylvestre
er fullorðinn maður, fert-
ugur að aldri. Hann stígur ekki
£ vitið, en er heiðarleikinn sjálf-
ur. Má ég til með að segja ykkur
frá einu uppátækinu hans.
Ég hafði keypt kjúkling á
markaðinum og hafði ég beðið
hann um að reita hann, þvo
hann vel og setja hahn síðan í
ofninn, Þar sem ég vissi, hve lít-
ið væri treystandi að hann færi
eftir mínum fyrirmælum, fór ég
fram litlu seinna til að líta eftir
honum og hvað sé ég: Maðurinn
hafði tekið skál, búið til gott
sápuvatn og skrúbbaði hann af
miklu afli kjúklinginn með upp-
þvottaburstanum upp úr sáp-
unni. Gat ég þá ekki á mér
setið að segja nokkur velvalin
orð, en hanh sagði þá með mesta
sakleysissvip: „En madame
sagði mér að þvo kjúklinginn
vel, svona þvæ ég hann vel“.
Hverju á maður að svara svona
nokkru? Og þarna kom ég of
seint til að forða kjúklingnum.
Þegar ég segi honum að sjóða
grænar baunir, segir hann já og
sýður svo kartöflur. Eitt sinn
sagði ég honum að búa til
súrkál með berlínarpylsum. Gat
hann ekkert annað betra gert én
að sjóða Iambakjöt með súrkál-
inu, sem ómögulegt var að
borða, og skera svo niður hráar
pylsur sem hors d’æuvre. Er
ég því hætt að segja nokkuð og
læt hann gera eins og hann vill.
Útkoman verður miklu betri, og
verð ég að segja, að stundum
býr hann til stórfínan mat.
BarrVáiTvI
EFNALAUGIN SJÖRG
Sólvatlogötu 74. Simi 13237
BarmohliS 6. Simi 23337
Danny Kay.
DANNY Kaye fékk botnlanga
kast fyrir skömmu. — Þegar
hann fór að finna til verkja
hægra megin, hljóp hann út að
flugvél sinni, settist upp í
hana og flaug sjálfur í átt til
sjúkrahúss, sem hann þekkti
vel. Hann lenti á flugvelli í
nágrenni þess, hringdi í sjúkra
bíl og nokkrum minútum síð-
ar lá hann á skurðarborðinu.
Danny er nú kominn á fæt-
ur og er óðum að hressast.
m
LITLA STÚLKAN, sem er að
slökkva Ijósin á afmælistert-
unni, er prinsessa Aliya, dótt-
ir Husseins'konungs og fyrstu
Diana og Aliya.
drottningar hans Dinu. Huss-
ein skifdi við Dinu þar sem
hún hafði ekki fætt honum
son. En nú er konungurinn
bæði búinn að fá nýja drottn-
ingu og son. Aliya lltla er í
Jordaníu en móðir hennar fékk
að heimsækja hatoa á 7 án
afmælisdaginn.
>f
HINN ÓBORGANLEG^ danski
grínleikari Dirch Passer er nú
á ferð í USA. Og tilgangurinn
Dirch Passer.
með ferðinni er að finna grín-
leikrit, sem geti gefið honum
„come back“ á Ieiksviðinu í
hcimalandi sinu, en undanfarið
hefur hann aðeins fengizt við
kvikmyndaleik. — Enn hefur
hann ekkert sagt um árangur-
inn og einskis er að vænta
fyn en hann hefur fundið það
rétta, en þá geta Danir farið
að hlakka til að hlæja.