Vísir - 04.03.1963, Blaðsíða 15

V 1 S I R . Mánudagur 4. marz. 1963.
15
BEATRICE HERZ:
TURNAR
jápjpj^ %
- ..vXv. . ‘ ^
Framhaldssaga
Við vorum nýkomnar til Paxos,
dálítillar eyjar í Eyjahafi." Ferða-
skrifstofurnar gátu hennar í bækl-
ingum sínum og voru þar fallegar
myndir innan um textann, en svo
lítil var þessi ey, að hdn sást ekki
á venjulegum landabréfum. Ég
heyrði mikið talað um fegurðina
þarna, af þeim, sem höfðu lesið
ferðapésana, en sjálf gat ég ekki
gert mér fulla grein fyrir í hverju
hún var frábrugðin öðrum eyjum.
— Á hinn bóginn var margt, sem
mér duldist ekki, svo sem að mat-
urinn var góður og að það var
angan í lofti — og allir voru mér
einkar góðir og hjálpsamir. Og eitt
fannst mér alveg dásamlegt, —
einkum þegar vindur stóð af hafi,
en það var þessi angan í loftinu,
— það var eins og blærinn hefði
farið yfir þúsund blómskrýddar
eyjar, áður en hann lagði leið sína
til Paxos, og það var líka krydd-
angan og hunangs, sem blærinn
bar með sér, og svo var sjávarselt-
an sem hann var mettaður af. Um
þetta mundi ég aldrei fá neitt
frekara að vita, en Nora frænka,
sem hafði boðið ' mér með sér í
ferðina, ætlaði sér heldur en ekki
að bæta mér þetta upp, og eftir
að við höfum verið þarna tvo
daga, var ég sannast að segja búin
að fá nóg af lýsingum hennar og
umkvörtunum. Það Virtist í raun-
inni ósköp fátt í réttu lagi í þeim
heimi, sem við lifðum og hrærð-
umst í — eftir lýsingum hennar
að dæma. Henni varð tíðrætt um
hina innbórnu, eyjarskeggja, sem
voru hneigðir fyrir vfn og voru
meira fyrir að leika á hljóðfæri og
raula, heldur en að taka til hönd-
unum við eitthvert ærlegt starf.
Og hún kvartaði yfir ferðaskrif-
stofunni, sem vílaði ekki fyrir sér
að brjóta skriflega gefin loforð,
en ferðin, sem hófst í júnf, átti
samkvæmt loforðum hinnar banda
rísku ferðaskrifstofu, sem samið
var við, að verða alveg dásamleg
— ógleymanleg. Leið hver dag-
urinn af öðrum, með ný og ný
vonbrigði, að því er Noru fannst,
— að minnsta kosti var alltaf nóg
til þess að kvarta yfir, og ef ég
reyndi að malda í móinn og segja,
að f rauninni væri þetta allt sam-
an ágætt, var vana svar Noru I
frænku:
— Elsku Helena mín, þú ert svo
ung — þú gerir engar kröfur —
og þar að auki, eins og ástatt er
fyrir þér ....
Það var blátt áfram að verða að
vana hjá henni, að siá í botninn
með slíkri athugasemd, þannig að
setning var klipin sundur f miðju.
En þetta var ekki vegna þess, að
Nóra frænka vildi vera ónærgætin
eða tillitslaus, Og í rauninni var
ekkert eðlilegra en að afstaða
hennar væri slík, því að fyrir mér
hlutu allar ferðir að verða eins, —
allar eyjar eins.
Nei, kannski er þetta ekki rétt.
Kannski mun ég ávallt þrátt fyrir
allt minnast eyjarinnar Paxos sem
dálítils sérstæðs heims. Þetta var
líka fyrsta utanferðin mfn og ég
var einkennilega skapi farin um
þessar mundir, einhver óró, ein-
hver ólga í blóðinu, og anganin
í loftinu átti sinn þátt f að, að mér
fannst þetta lfkast því sem að vera
með hita, sem færi ört vaxandi
dag frá degi.
í mínu venjulega umhverfi hefði
einhvern veginn verið auðveldara
að sætta sig við, að vera blind,
heldur en hér á eynni, þar sem
angandi golan lék um allt og alla.
Hvernig sem á þvf stóð var sú
breyting orðin í innra lífi mínu, að
ég var farin að halda f einhverja
von, sem ég vissi undir niðri að
var gyllivon, en sem ég samt hélt
f — von um, að skipið sem flutti
okkur frá Italfu til grfsku eyjar-
innar, yrði allt í einu að töfra-
skipi, sem mundi koma aftur og
flytja mig til einhverrar dásam-
legrar furðustrandar, þar sem ég
gæti notið alls, séð allt — eigin
augum. Það, sem í kringum mig
var, það sem lifði, hrærðist, hljóm
aði f kringum mig, stakkato-
raddir fólksins, sem talaði á tungu'
sem ég ekki skildi, anganin sem
var öðru vísi en nokkur annar
ilmur, kalksteinarnir á húsveggn-
um sem ég hafði þuklað á, klukkna
hljómurinn, sem barst frá þorps-
kirkjunni, seiðandi en fábreytileg-
ur sónn söngs og bouzouki-hljóm-
listarinnar frá kránni ... Þetta
var allt eins og raðmyndar-flísar,
sem ég var að reyna að raða niður
f hugarheimi mfnum og gera úr
heilsteypta mynd. Og mér tókst
það — næstum. Það vantaði það,
sem mestu skipti. Ég gat ekki séð
sólina, himininn, hafið og klett-
ana, og allt var þetta svo mikil-
váegt til þess að geta dregið upp
mynd í huganum, þótt aðeins
væri af smáey. Og þó mundi ég
eftir sólinnl, heiðum himninum,
hafinu og klettunum heima, frá þvf
ég var barn \og kornung stúlka
heima í Nýja Englandi. Þetta hlaut
að vera allt með öðrum svip hérna
á Klettaey í Eyjahafi.
Og að vissu leyti var þetta ekki
ósvipað, þegar ég hugsaði um and-
lit mitt, eins og það var, þegar
slysið varð fyrir fimm árum. Þá
var ég 16 ára og enginn sem missir
sjónina skyndilega fær skilið með
hve mikilli örvæntingu maður
reynir að halda f minninguna umv
andlit sitt eins og það leit út þeg-
ar maður var ungur og glaður.
Það kemur stundum fyrir, þega
myrkrið hefir lagzt á hálfan heim- i
inn, einnig yfir menn með sjáandi
augu, og ég ligg andvaka, að ég
þukla með fingurgómunum um and
lit mitt og reyni að gera mér grein
fyrir breytingunni. Ég veit, að and-
lit mitt var ffngert og að ég var
nokkuð fölleit, nefið fremur stutt
en beint, og munnurinn helzt til of
stór, hárið Ijóst. Hárgreiðslukon-
urnar segja, að það sé svo ffngert
og létt, að þær séu aldrei fyllilega
ánægðar með hvernig þeim tekst
að leggja það. Ég geng vanalega
með stór, dökk gleraugu. Og ég
veit, að augu mfn voru dimmblá.
Kannski hafa þau skipt um lit.
Kannski hef ég breytzt mikið í út-
liti. Tuttugu og eins árs gömul
stúlka hlýtur að Ifta allt öðru vfsi
út en þegar hún var sextán ára.
Ég hef hækkað um nokkra senti-
metra, brjóstin eru bústnari og ég
er dálítið mjaðmameiri. En andlit
mitt? — Fyrir mínum innri augum
sé ég það eins og það var þegar
ég var sextán ára, en ég veit, að
það hlýtur að hafa breytzt. Það
hljóta að vera í þvf nýir drættir,
sem ég gæti ekki fellt inn í mynd-
ina.
* ©PIB
3 COPENHAGEN

l!Í!!l||Í!!H|i,:!- 673
Hvemig stendur á því að þúgetur ekki gleymt brúðkaupsdegi
okkar eins og allir aðrir eigin- menn------?
Sigurgeir Sigurjónsson
hæs taréttar 1 ögmaður
Málflutningsskrifstofa
Óðinsgötu 4. Simi 11043.
Nælonsokkar
aðeins kr. 25.00
Loftfesting
Veggfesting
y-
Wfo.fw.v . __
'** VV / * V
IVIælum upp
Sefjum upp
5IM! 13743
LfMDARGÖTU 25
PERMA, Garðsenda 21, simi
33968 Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætismeg
in. Sími 14662.
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sími 15493.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, sfmi 24616,
Hárgreiðs'ustofan
SÓLEY
Sólvallagötu 72,
Sfmi 14853.
T
A
R
Z
A
N
Hárgreiðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, sfmi 14787.
Hárgreiðslustofa
"ESTURBÆJAR
Grenimel 9, sfmi 19218.
Hárgreiðslustofa
SVÖNU ÞÓRÐARDÓTTUR,
Freyjugötu 1. sími 15799.
*IT'S A50UT TIAABl* IVY
SNAPPEP. *FR01A NOW ON , „
YOU JUfAP WHEN I C/.LL!®
Ivy Vines settist, og kallaði svo hvað kalt að drekka... og það dálitla stund, en ákvað svo að og þreif af honum glasið, „héðan
hrokafull til veiðimannsins. fljótt'*. verða viðo bón hennar. f frá kemurðu um leið og ég kalla*'.
„Heyrðu þarna. Gefðu mér eitt- Joe Bishop gretti sig og hikaði „Loksins kemurðu**, sagði Ivy
‘Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Marfa Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Ml UIUUII cv ) ^
'■ ' / 2.
w f sp
i. r
o'
22991 ■ Grettisgötu 62 ST