Vísir - 29.04.1963, Síða 2

14
V í SIR . Mánudagur 29. aprfl 1963.
KEg'icmuwi iiiii ii'iniii f11 'fm1 i^humbh
| Stjórnmála
nefndin
7 Þessi mynd er af Stjórn-
i málanefnd Landsfundar
| Sjálfstæðisflokksins, og
í er tekin í gær er störf-
í um Landsfundar lauk.
’ Nefndin gekk frá stjórn-
Ímálayfirlýsingu flokks-
ins, þar sem stefna hans
er mörkuð næstu árin,
víðsýn uppbyggingar-
og umbótastefna í höf-
uðþáttum þjóðmálanna.
Framsöguniaður nefnd-
arinnar var Jóhann Haf-
stein alþm. Stjórnmála-
yfirlýsingin mun birtast
hér í heild í blaðinu á
morgun.
(Ljósni. Vísis, I. M.).

i

Túlkar höfund, sem hef-
segja
þegar tókst að hafa upp
á honum, sat hann
með fimmtán ára dóttur
sinni í kaffistofu LJt-
varpsins með handrit
af framhaldsleikritinu
fyrir framan sig.
Ævar R. Kvaran var
að koma af æfingu á Of-
urefli (og Gull) — hann
hefur nú fært þessar
tvær skáldsögur afa síns
í leikritsbúning til flutn-
ings í útvarp. Ævar
stjórnar sjálfur leikrit-
inu.
Það er áreiðanlega enginn
hægðarleikur að breyta skáld-
sögu t' leikrit. Þegar spyrill
innti Ævar nánar eftir því,
kvað hann vandann liggja í
því, að Ieysa óbeina ræðu í
tilsvör (replíkur)----„ . .
hins vegar læt ég beinu ræð-
una haldast óbreytta að
mestu, því að höfundi Ofur
eflis var Iagið að skrifa eðli-
leg samtöl, sem minntu á góð
Ieikrit.“
„Þættir framhaldsleikrits-
ins verða átta eða níu — það
er enn ekki fullráðið,“ sagði
hann ennfremur, „við æfum
bara fyrir eitt kvöld í senn,
og hver þáttur er æfður þrjá
daga tvo tíma á dag.“
Auðheyrt var á öllu, að Ævar '
Kvaran nálgaðist þetta marg-
slungna viðfangsefni af áhuga,
sem á skylt við ástríðu. Leik-
listaráhugi er ástríða, sem dvín-
ar aldrei, ef hún á annað borð
tekur sér bólfestu ...
„Ætlar dóttir þín kannski að
verða leikkona?"
„Nei,' ætli það“, sagði Ævar,
.... ég skipti mér annars ekk-
ert af því“, flýtti hann sér að
bæta við.
„Ætlarðu að verða leikkona?"
spyr tíðindamaður.
„Já“, sagði hún lágt, en ákveð
ið.
' „Hún segir tvær setningar í
einum þætti", sagði faðir henn-
ar.
„Svo hún lærir hjá þér?“
„Ég hef verið að segja henni
svolítið til í skólanum mínum“.
lLrandritið af leikritsútfærslu á
Ofurefli lá á borðinu, og
leikstjórinn opnaði það og útlist-
aði í stórum dráttum vinnu-
brögð sín við dramatiseringu.
Hvert tilsvar er gefið leikara i
handritinu með skýringum xog
skilgreiningu á blæbrigðum og
beitingu raddar — áhrif eru
skýrð leikara fil hægðaráuka.
„Hvemig fer þessi þróun f
persónutúlkun fram?“
„Fyrst skilgreini ég persón-
una fyrir leikaranum og færi
rök fyrir skilningi mínum á
persónunni — leikarinn ber
fram sín sjónarmið, sem leitast
er við að samræma við skoðun
mína. Síðan vaki ég yfir því,
að þetta komi fram í túlkuninni
— og þá kem ég inn á blæ-
brigði ...“.
„Hefur þetta tekizt í Ofur-
efli?“
„Ykkar er að dæma það“.
„Af hverju réðstu í þetta
verk?“
„íslenzka útvarpinu berst of
lítið af fslenzkum leikritum,
sem eru frambærileg. Ég lít á
þetta sem tilraun í þá átt að
fá eitthvað meira af íslenzku
efni. Þetta er ekki sprottið af
persónulegum metnaði mínum
sem leikstjóra, heldur af þörf á
að túlka íslenzkan höfund, sem
hefur eithvað að segja ...“.
„Þú ert hrifinn af sögum afa
þíns?“
„Hann Iýsti aldaranda síns
tíma — skapaði persónur og var
gæddur réttlætiskennd. Ofurefli
og Gull eru þjóðfélagslegur
harmleikur, sem endurspeglar
aldarfarið. Þótt hann ráðist á
þröngsýni, bókstafstrú, sjálf-
birgingsskap, rífur hann ekki
niður, heldur Iyftir ...“.
„Þekktirðu hann persónu-
lega?“
„Ég var í sveit hjá honum
níu ára, þegar hann bjó á
Bessastöðum, eða fyrir 37,árum
— maöur er orðinn gamall".
„Eldast leikarar?“
„! þeim jákvæða skilningi, að
þeir þroskast, og þroskinn verði
ekki gífurlega mikill hluti af
metnaði þeirra“.
Frh. á bls. 22.
Ævar R. Kvaran og 15 ára dóttir hans, Sigrún Kvaran.
Viðtal við Ævar R. Kvaran
tilefni af „OFUREFLI