Vísir - 11.07.1963, Side 7

7
Höfum til leigu Volkswagen og Land-Rover
IR . Föstudagur 12. júlí 1963.
Myndsjá —
Framhald a.* bls. 3
Á öllu Snæfellsnesinu er rætt
um vegalagninguna, og sýnist
sitt hverjiön. Sumir vilja hafa
hann .ofar ,aðrir neðar, enn aðr-
ir vilja láta gera göng, og radd-
ir heyrast um, að vegalagning
in sé alls ókleif.
„Það vita flestir betur, hvern
ig leggja á þennan veg, en við
sem í verkinu erum“, sagði verk
stjórinn á staðnum, Gísli ísleifs-
son. Og hvað sem öllum hrak-
spám Iíður, þá hafa þeir ótrauð
ir hafið verkið. Þeir komu til
Ólafsvíkur í byrjun júní, flokk-
ur frá „EfrafaIIi“, og voru nú í
vikunni búnir með 150 metra.
Vegurinn á hins vegar að vera
um 1200 metrar.
„Þetta er að sjálfsögðu geysi
erfitt verk“, sagði Gísli. „Fyrst
þurfum við að sprengja, þar sem
því er hægt að koma við, því
næst að ryðja með ýtunni, eða
ýtunum, og síðan að lækka all-
an veginn og breikka. Fullbúinn
á hann að vera um 10 metra
breiður. Fallið hér niður er um
30 metrar, þ*e. frá vegi njður
í fjöru“.
Okkur var litið niður og í
fjörunni, þar sem áður var slétt-
ur sandur þar sem jeppar höfðu
getað ekið um í fjöru, var ein
heljarmikil stórgrýtisurð.
„Því er ekki að neita“, sagði
Ingi Jensson, einn mannanna
þama „að grjóthrunið er hér
geysimikið og hættulegt, bæði
vegna sprenginga og af náttúr-
unnar völdum. Ef hér kemur
rigning eða þoka og síðan sól
og vindur á eftir er hættan af
grjóthruni lífshættuleg. í fyrri
viku, var mælingamaður hér út
í hlíðinni sem oftar, og tveim
tímum eftir að hann hafði ver-
ið í nybbu einni og athafnað sig,
féll hún niður svo óvænt og illi-
Iega, að fuglar tveir sem á henni
voru ,höfðu ekki tíma til að átta
sig, urðu undir og biðu bana“.
„Þið hafið þá mikla áhættu-
þóknun hér?“
„Nei, þótt undarlegt megi telj
ast, hefur ekki enn verið samið
um neina áhættuþóknun, og
verður sennilega ekki gert, fyrr
en eitthvað kemur fyrir. Prest-
urinn og læknirinn í Ölafsvík
hafa báðir spáð slysi, og eru að
því er okkur skilst rækilega und
ir það búnir“!
Flokkurinn ,sem þarna vinn-
ur er nú 11 manns, en hefur
verið þegar mest var 17 alls.
Þeir vinna frá 7 á morgnanna
til 11 á kvöldin, og fá frí um
aðra hverja helgi. Ganga þeir
þá yfir í Rif, og fijúga þaðat?
með Birni Pálssyni til ReykjavíV
ur, gagngerí.
Það eru ekki allir vegavinnu
menn landsins sem hafa einka
flugvél fyrir sig ,til að skreppa
í helgarfríin — en það eru held
ur ekki allir vegavinnumenn
sem vinna í hættulegasta vee'
landsins.
Ljós draumanna
Jung
Hinn dreymni var þriggja ára
gamall og hann elskaði herra-
manninn Jesús. En þá dreymdi
hann phallus — kónginn. Hinn
dreymni reikaði um steinhöll
undir akrinum og þar, bak við
tjald, sem var þungt eins og
mold, stóð kóngurinn, og stirndi
á heilbrigða augað á ásjónulausu
höfði hans. „Þetta er manrigleyp
irinn“, hrópaði móðir hins
dreymna til hans í draumnum —
en var hún að tala um kónginn
eða átti hún við Jesús? Upp
frá þeirri nóttu, gat hinn
dreymni ekki fundið fróun í
nafnl Jn uís. M honn boyrði
varð liann aagptekinn af fiinrtij;
KF'áéð'iIégu „fiþp'|[ðfvun: ftinn:-
phalliski kóngur skelfinganna i
undirheimum og hinn góði gjaí'
ari, Jesús, voru báðir, með ein
hverjum hætti, eitt og hið sama.
£ draumum fann Carl Jung
skjá sem lá upp að hinurn
myrkvaða hluta sálarlífsins, og
yfirgaf hann ekki, þau áttatíu og
fimm ár sem hann lifði. Draum
ar urðu honum það efni, sem líf
ið er ofið úr, þeir „innri við-
burðir sem skapa lífi mínu sér-
stöðu". í æviminningum sínurn
sem gefnar voru út eftir andlát
hans virðir Jung að vettugi hina
ytri atburðarás í lífi sínu af ótta
við að skyggja með því á gildt
draumanna. í frásögninni gefa
draumarnir áhrifamikla innsýn
í hugsun Jungs og bókin verð
ur ævintýralegt dæmi um ein
hliða sálgreiningu sem beita
verður til að túlka táknmái und-
meðvitundarinnar.
'|ung gefur sér sjaldan tíma til
** að kryfja hugsanir sínar til
mergjar. Gallinn á hinum inn-
hverfa er tregða hans til að hug
leiða gildi lífsins nema á sínum
eigin forsendum, aðrar forsend
ur komast tæpast þar að, og það
er ágalli sem verður rikjandi í
þessari bók eftir Jung. Einu
samfundir hans í hinu raunveru
lega lífi, sem hann ræðir í smá-
atriðum er hinn stormasami
fundur hans og Freud sem Jung
heiðrar með einum kafla 1 bók
inni. (Kona Jungs, lífsförunaut-
ur í 52 ár er varla nefnd á nafn).
T öngu fyrir andlát sitt, sumar-
ið 1961 hafði Jung á kyrr-
látan hátt yfirgefið öld sína.
Freud og Adler hafði hann flutt
hinn vestræna heim að öld sál-
greiningarinnar. — Hann lifði
lengst þessara trónandi þrenn-
ingar sálarfræðinnar en hann
neyddi sjálfan sig til að snúa
baki við þeim anda, sem varð
ríkjandi í þessari vísindagrein.
Hann byrjaði að rannsaka forn
menningarfyrirbæri og þjóð-
flokka, þjóðsagnir og tákn og
forna efnafræði og skapaði nýja
sálarfræði sem hann notaði eins
- »cv) tróavp' an'4
kenningum Freuds. í uppreisn
gegn kenningu Freuds um mann
inn í hættu vegna lítt viðráðan
legra innri átaka kynhvata og
árásargirni lagði Jung fram kenn
ingar sínar um hið ómeðvitaða
sem sýndj manninn eins og safn
uppfullt af menjum menningar-
innar, vel búið fornri vizku,
fegurð og Guði.
Margir hrósa kenningum haffis.
Þrátt fyrir það taka nútíma
sálfræðingar Jung ekki alvarlega
nema þegar um er að ræða rann
sóknir hans á samhengi og hug-
legs eðlis en persónulegs eðlis.
Freud, Gyðingur og Austurrík-
ismaður, áleit i fyrstu að Jung,
Svisslendingur og kristinn mað-
ur, væri einmitt maðurinn til að
erfa forustuhlutverkið í hreyf-
ingu sálgreiningarmanna og
víkka svið hennar og um nokk-
urt árabil var milli þeirra náin
samvinna. En Jung sveigðist
brátt af þeirri braut, sem Freud
vildi fara og áður en langt um
leið hófst milli þeirra furðulega
hatrömm deila. í bók sinni kýs
Jung að ræða ágreining þeirra
méð’ híiðsjön af- draúm'um þeim,
ér helzt útskýrðu eða skil-
greindu déilurnar fyrir honum.
fjegar þéir tveir hittust til að
ræða um drauma sína, fann
ætti rætur sínar að rekja til kyn
ferðislegrar reynslu í bernsku,
minntist Jung þess að Freud féll
endilangur í yfirlið andspænis
þessari ógnun við veldi hans.
Eftir að hafa glatað Guði, bjó
Freud sér til ennþá hræðilegri
guð úr kynhvötinni.
„Kynhvötin var greinilega
þýðingarmeiri í augum Freuds
en annarra manna“, segir Jung.
„Viðhorf hans til kynhvatarinn-
ar urðu trúarlegs eðlis“.
lung leitaðist við að rannsaka
'' eigin sálarlíf og tók sér um
skeið fri frá störfum sem kenn-
ari við háskólann í ZUrich til að
geta ótruflaður einbeitt sér að
barnaleikjum sínum frá upp-
vaxtarárunum, í þeirri von að
finna einhverja lausn á flækjum
eigin sálarlífs. Jung virtist oft
vera á flótta frá öld sinni, flótta
frá vísindunum, á flótta frá
Freud.
B'Juttlungar hans leiddu hann
um allar jarðir
Elann fór til Uganda til að
rannsaka hætti villimanna,
einnig til nýju-Mexikó, og með-
an hann lagði eyrun við trumbu
slætti Tao Indfána, byrjaði hann
í fyrsta sinn að hugleiða siðgæði
krossferðanna. Hvar sem hann
fór virtist honum „einhvers kon-
ar kjánabragur“ loða við evróp-
isk klæðj sín. Það var honum
nægileg sönnun þess að mann-
kynið hefði hrapað fullhratt í
menningarátt, og skilið vanda-
mál miðalda eftir óleyst, vanda-
mál þess tímabils, sem maður-
Um nýútkomna bók eftir Jung
klofningi. Áhrif hans standa að
mestu leyti fyrir utan sálar-
fræðina. Viðurkenning hans á
því að Guð sé til hefur orðið
klerkum uppörvunarefni en
Freud áleit guð vera heilaspuna
mannsins. Fagurfræðingum og
könnuðum fornra menninga hef-
ur hann hjálpað með rannsókn
um sínum á listum og táknmynd
um, sem að áliti Freud voru
dæmi um tilfinningaleg átök. Og
andatrúarmenn hafa tekið tveim
höndum kenningum hans og
viðurkenningu á dulrænum fyrir
bærum, en þau áleit Freud hel-
bera vitleysu.
k reksturinn milli Freuds og
Jungs var síður hugmynda-
Freud undantekningarlítið dæmi
í draumum Jungs um löngun
hins síðarnefnda til að myrða
nákomna ættingja. Freud, s'egir
Jung, ætlaði að kæfa hann í
föðurlegri umhyggju, en hann
var sannfærður um að Jung
bæri morð í huga. Eitt sinn þeg-
ar Jung sagði Freud frá draumi,
í hverjum hann hafði séð tvær
hauskúpur, spurði Freud tauga-
óstyrkur, hverra hauskúpur þær
hefðu verið. „Konu minnar og
mágkonu“, laug Jung. „Ég varð
að nefna einhvern, sem gat tal-
izt sennilegt fórnarlamb“.
jþegar Jung þorði loks að efast
opinberlega um gildi þeirra
kenninga Freuds, að neurosis
inn lifði síðast í náttúrlegrj trú
sinni á guð, áður en hugurinn
tók hina afvegaleiddu stefnu
sína til efnislegra gæða.
Jung virtist ekki lengur eiga
heima I þessari öld. Sextánda
öldin var heimkynni hans. í
samræmi við það byggði hann
sér hrinelaga steinkastala við
Zurichvatn með persónulegri trú
arjátningu sinni yfir inngöngu-
dyrunum: „Kallaður eða ekki
kallaður, samt er Guð nálæg-
Tj'erðamenn sem dvöldust við
vatnið sáu hann oftsinnis á
bátsferðum sínum, dottandi og
dreymandi við steinkastalann.
ar
1' ' ■ V ■ '• ■ ' ‘r ' *'• ' r ‘ •
'?■$* bifreidin lekiu á ki«u i einú miinud eða |*‘UKri iimn, V« Jfefu »n vM 10 —- j}0% afslátt A lelgugjaldi. — LeicJum blfreWir okkar stlll niðúr i 3 tiún.
BIFREIOALEICAni h.i.
REVKJAVÍK
Khippúiv.tig 40 éim: 1 37 Td,- .
FLAVIiC
1313. | pyaur %qí\jl U-i lv?U